_ERROR_

          ตอนนี้เป็นเวลา6นาฬิกา 45นาที ท้องฟ้าเป็นสีเขียวสดใส ผมนั่งรอD62อยู่ที่โรงอาหารของปี1 เมื่อวานนี้ผมแชทไปหาD62เพื่อขอเปลี่ยนสถานที่นัด พวกเราจะได้กินข้าวเช้ากันก่อนไปชุมนุม

พูดถึงเรื่องแชท เด็กปี1ทุกคนจะได้เครื่องมือสื่อสารมาคนละ1เครื่อง ขนาดประมาณ1ฝ่ามือ ต่อไปนี้ผมขอเรียกมันว่า “โฟน” ฟังก์ชันในโฟนจะประกอบไปด้วย “ห้องแชท” ไว้ส่งข้อความให้เพื่อน อยากติดต่อไปหาใครก็กดรหัสของคนๆนั้น ตามด้วยชั้นปี  “คู่มือนักเรียน” เป็นaiที่เอาไว้เป็นที่ปรึกษา สำหรับเรื่องต่างๆในโรงเรียน และมันยังมีฟังก์ชันอื่น ๆอีกแต่เอาไว้เล่าให้ฟังทีหลังละกัน ผมเห็นD62เดินมาทางนี้แล้ว

‘ทางนี้ๆ’

ผมเรียกเขา

‘อ้าว นายสั่งอาหารไปแล้วหรอ?’

‘อือ ระหว่างที่รอนายน่ะ’

‘งั้นฉันไปสั่งบ้างดีกว่า’

ที่D62ถามก็เพราะเห็นถ้วยซุปถ้วยหนึ่งบนโต๊ะของผม ที่โรงเรียนแห่งนี้ไม่มีระบบการซื้อขาย เพราะเป้าหมายของที่นี่คือให้นักเรียนโฟกัสกับการสร้างพรสวรรค์ของตนเอง ฉะนั้นแล้วอาหารในโรงอาหารจึงเป็นของฟรี อยากจะสั่งมากินเท่าไรก็ได้ โดยวันๆหนึ่งจะมีเมนูธรรมดาอยู่ประมาณ5เมนู และเมนูพิเศษอีก5เมนู และเมนูจะเปลี่ยนไปทุกวัน

ซุปที่ผมกินอยู่มีชื่อว่า “ซุปทะเล” มีสาหร่ายสีฟ้า กุ้งสีทอง และเห็ดสมุทรที่มีสัมผัสเหนียวหนึบหนับ ซึ่งหาได้เฉพาะในทะเลเป็นส่วนผสม แต่ถึงอย่างนั้นเด็กปี1จะไม่เคยเห็นทะเลจริงๆหรอกนะ เพราะมันเป็นพื้นที่ห้ามเข้า พวกเรารู้แค่ว่ามันเป็นพื้นที่ที่คล้ายบ่อน้ำขนาดใหญ่ แต่สีไม่เหมือนน้ำปกติที่เป็นน้ำใสๆ ทะเลของเกาะแห่งนี้ น้ำจะเป็นสีเดียวกับเลือด ดูน่ากลัวเนอะ~ และยังมีสิ่งมีชีวิตแปลกๆอยู่มากมาย ยกตัวอย่าง เช่น ฐานซุปที่ผมกินอยู่ มันทำมาจากกระดูกปลาน้ำผึ้ง ซึ่งเป็นสัตว์ในทะเล เป็นปลาที่เนื้อมีรสหวานราวกับน้ำผึ้ง แต่มีขนาดใหญ่มากๆ ใหญ่พอๆกับโรงอาหารทั้งโรงเลยล่ะ

‘มาแล้วๆ’

D62กลับมาพร้อมอาหารถาดใหญ่

‘นั่นมันเมนูพิเศษไม่ใช่หรอ นายสั่งได้ไงน่ะ’

‘พอดีฉันตื่นเช้า ก็เลยลงมาเดินเล่น แล้วเห็นคุณป้าแม่ครัวยกหม้อซุปใหญ่ๆ อยู่คนเดียว ฉันเลยไปช่วยน่ะ แล้วป้าแกก็ให้เหรียญทองแดงสำหรับสั่งเมนูพิเศษที่โรงอาหารมานั่นแหละ’

‘นายเนี่ยเป็นคนดีจริงๆเลยน้า …ว่าแต่มันจะไม่อิ่มเกินไปสำหรับมื้อเช้าหรอ ไอนั่นน่ะ’

ผมมองไปที่เบอร์เกอร์บนถาดของD62 ซึ่งมีขนาดประมาณ3เท่าของถ้วยซุปที่ผมกินอยู่

‘ชิวๆน่า มันดูน่าอร่อยจะตายไป’

ถ้าผมจำไม่ผิดเมนูนี้ชื่อว่า “เบอร์เกอร์ราชา” ส่วนสำคัญที่สุดที่ทำให้เมนูนี้เป็นเมนูพิเศษก็คือเนื้อสวรรค์ขนาดใหญ่ เนื้อสวรรค์เป็นเนื้อของสัตว์ชนิดหนึ่งที่บนเกาะนี้ ว่ากันว่าเนื้อชนิดนี้เมื่อกัดเข้าไปแล้ว จะสัมผัสได้ถึงรสชาติของน้ำซุปเข้มข้นซึ่งแทรกอยู่ในไขมัน และมันทำให้เนื้อชนิดนี้นุ่มและชุ่มฉ่ำกว่าปกติมากๆ 

D62กินเบอร์เกอร์ด้วยความเอร็ดอร่อย ในไม่ช้าเขาก็กินหมดทั้งชิ้น 

‘นี่ๆ B45 นายมีชุมนุมที่สนใจบ้างป่ะ จะได้ไปด้วยกัน ตอนนี้ฉันยังไม่มีไอเดียอะไรเลย’

D62ถามขึ้นมา

B45ที่ว่าคือผมเองนะ หวังว่าทุกคนจะยังไม่ลืมกันใช่ไหม

‘มีนะ แต่มันอยู่ไกลนิดหน่อยน่ะสิ’

ผมตอบไป

‘ไม่เป็นไรหรอก ยังเช้าอยู่ จะได้เดินออกกำลังกายด้วย’

ดูท่าผมจะไม่จำเป็นต้องขอร้องอะไรเขาแล้วล่ะ เขาโอเคกับชุมนุมที่ผมเลือกแต่โดยดีเลย

‘งั้นไปกันเถอะ มันชื่อชุมนุมกุนซือน่ะ’ 

.

.

.

ชุมนุมกุนซือเป็นชุมนุมที่มีตึกเป็นของตัวเอง แม้จะไม่ใหญ่มาก แต่มันดูทันสมัยและมีอุปกรณ์ล้ำๆอยู่มากมาย ตรงทางเข้ามีเครื่องตรวจสอบว่าเป็นสมาชิกหรือเปล่าด้วย แต่ถ้าเป็นเด็กปี1ก็ผ่านเข้ามาทางประตูเล็กได้เลย ข้างในมีทั้งจอทีวีขนาดใหญ่ โต๊ะฉายภาพ3Dและของเจ๋งๆอีกเพียบ ไม่แปลกใจที่ใครๆก็พูดถึงชุมนุมนี้

‘ว้าว!!! สุดยอดดดดด’

D62 ตะโกนด้วยความตะลึงหลังจากทีเดินเข้ามาในตึก 

‘ไม่ได้มีแค่นี้หรอกนะ ของที่พี่ๆเตรียมให้พวกเราเล่นกันสุดยอดกว่าที่เห็นอยู่นี่อีก’

มีพี่คนนึงเข้ามาทักทายพวกเรา เป็นพี่ผู้หญิงที่ท่าทางดูเป็นมิตร 

‘พี่อยู่ปี2 รหัส Z04 นะ ยินดีที่ได้รู้จัก’

‘B45 ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ’

‘ผมD62ครับ ฝากตัวด้วยนะครับ’

พี่ Z04 พาพวกเราเข้าไปในห้องๆหนึ่ง ซึ่งมีเก้าอี้นวมขนาดใหญ่ตั้งอยู่หลายตัว แล้วก็มีแว่นแปลกๆ พร้อมด้วยเครื่องเล่นอะไรซักอย่างตั้งอยู่หลายเครื่อง 

แต่ก่อนที่พวกเราจะรู้ว่ามันเป็นเครื่องเล่นอะไร ก็มีเสียงขอความช่วยเหลือดังมาจากหลังห้อง

‘ช่วยด้วยยยย!!!!! คนพวกนี้มันมาทำร้ายผม’

มีเด็กผู้ชายผมสีม่วง ตาสีชมพูอ่อน มีพลาสเตอร์แปะอยู่ที่ดั้งจมูก และมีรอยถลอกอยู่เต็มตัวทั้งบนใบหน้าและเสื้อผ้า วิ่งเข้ามาหาพวกเรา โดยมีกลุ่มเด็กผู้ชายคนอื่นอีก3คน วิ่งตามหลังมา

เด็กคนนั้นวิ่งมาหลบหลังD62ด้วยท่าทางสั่นกลัว

‘พวกนายไปทำร้ายเขาทำไมน่ะ!!!’

D62ผู้รักความยุติธรรม!? กางมือมากันเด็กคนนั้นไว้แล้วถามไป

‘เพราะหมอนั่นพูดจาหาเรื่องก่อนไงล่ะ!!!’ 

เด็กผู้ชายคนนึงในกลุ่มตะโกนตอบกลับไป

‘เขาแค่พูดเองนะ พวกนายไปทำร้ายร่างกายเขาได้ไง!!!’

‘ตามใจแกเหอะ อยากปกป้องหมอนั่นก็ทำไป เดี๋ยวพวกแกจะได้รู้ซึ้ง’

กลุ่มเด็กผู้ชายพวกนั้นพูด แล้วค่อยเดินออกจากห้องไป

‘นายไหวไหม จะไปห้องพยาบาลกันก่อนไหม’

 D62ถามเด็กผู้ชายที่โดนทำร้ายคนนั้น

‘ไม่เป็นไรๆ ผมชินแล้วล่ะ’

เด็กผมสีม่วงคนนั้นตอบ

ชินแล้ว??? นายพึ่งจะมีความทรงจำแค่วันกว่าๆเองนะ จะบอกว่าชินกับการโดนทำร้ายแล้วเนี่ยนะ

‘เคลียร์กันเสร็จแล้วใช่ไหม? งั้นพี่จะอธิบายเกมให้ฟังนะ น้องคนที่ผมสีม่วงคนนั้นจะเล่นด้วยไหมเอ่ย’

พี่Z04 ผู้มองดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆพูดขึ้นมา

‘ผมG39ฮะ จริงๆผมเล่นไปแล้วรอบนึงฮะ แต่เล่นอีกรอบก็ได้ พอดีรอบที่แล้วพวกคนโง่ พวกนั้น… เอ้ย ไม่สิ พวกคนที่ทำร้ายผมเมื่อกี้น่ะ เล่นห่วยแตกมากเลย มันก็เลยเสียอารมณ์หมด  ก็เลย…เล่นอีกรอบก็ดีฮะ’

ผมพอจะรู้แล้วล่ะว่าทำไมหมอนี่ถึงถูกทำร้าย เพราะปากมันนี่แหละ

‘โอเค…  ได้จ้ะ’

รุ่นพี่ขานรับด้วยสีหน้าลำบากใจ แล้วก็ยื่นมือไปเปิดเครื่องเล่น

‘เกมที่เรากำลังจะเล่นกันเป็น เกมสำหรับฝึกวางแผนรบ ในรูปแบบ VR (Virtual Reality) โดยปกติแล้ว สมาชิกในชมรมจะเล่นเป็นผู้บังคับบัญชา สั่งการทหารaiด้วยคำพูด แล้วให้มันต่อสู้กัน 

แต่พี่คิดว่ายังไม่เหมาะเท่าไรที่จะให้เด็กปี1เล่นแบบนั้นกัน เพราะฉะนั้นสิ่งที่ให้พวกเธอเล่น คือให้เล่นแทนที่ทหารai อารมณ์เหมือนเล่นเกมFPS*น่ะ

*First-person shooter

โดยเราจะแบ่งเป็น2ฝั่ง แล้วให้พี่ๆเป็นคนสั่งการ แต่พวกเธอสามารถเล่นนอกแผนได้อย่างอิสระเลยนะ เพราะเป้าหมายหลักของพี่ๆคืออยากให้พวกเธอสนุกสนานกัน แล้วถ้าสนใจชุมนุมนี้จริงๆค่อยมาฝึกวางแผนกันอย่างจริงจังละกัน’

รุ่นพี่อธิบายเกมให้พวกเราฟัง แล้วยื่นแว่นแปลกๆอันนั้นมาให้

‘ลองสวมดูนะ นี่คือแว่นVR พวกเธอใส่แว่นนี้แล้วไปนั่งรอที่เก้าอี้นวมนะ เดี๋ยวเราจะเริ่มกันแล้ว พี่ขอไปเรียกเพื่อนมาก่อน’

‘พวกผมแบ่ง2ฝั่งแล้วไม่เท่ากันนิครับ ต้องรอคนมาเพิ่มหรือเปล่าครับ’

ผมถาม

‘ก็แค่ใช้ ai แทนส่วนที่ขาดไง แค่นี้คิดไม่ได้หรอ~’

G39ตอบมา ผมรู้สึกอยากจะลุกไปต่อยหน้าหมอนี่ซะแล้วสิ

‘อ่า… ใช่จ้ะ มันจะแบ่งเป็นฝั่งละ5คน ส่วนที่ขาดไปของแต่ละฝั่งเราจะใช้aiแทนน่ะ’

รุ่นพี่พูดอย่างนั้นแล้วก็เดินออกจากห้องนี้ไปเรียกเพื่อนมา

‘ผมขออยู่คนละทีมกับ G39นะ’

ผมพูดขึ้นมา

‘ทำไมอยู่ๆก็พูดแบบนั้นล่ะ’

D62ถาม

นายยังไม่เข้าใจนิสัยหมอนั่นอีกหรือไงฮะ! D62

‘แค่ไม่อยากน่ะ ไม่มีอะไรหรอก’

ผมกลั้นใจตอบไปด้วยรอยยิ้มแห้งๆ 

ผมสวมแว่นVRขึ้นมา ดูเหมือนพี่เขาจะเปิดเครื่องไว้แล้ว ตอนนี้รอบๆตัวที่ผมเห็น เป็นสถานที่ ที่ผมไม่รู้จัก 

ผมลองลุกขึ้นวิ่งดูซักพักหนึ่ง แล้วถอดแว่น

ร่างกายผมยังไม่ขยับไปจากเก้าอี้นวมเลย สุดยอดไปเลยนะเจ้าเครื่องนี้ อีกสองคนที่นั่งอยู่ถัดจากผมก็ดูกำลังสนุกสนานกับการทดลองระบบอยู่เหมือนกัน

ผมสวมแว่นกลับอีกครั้ง มีจอปรากฏขึ้นมา รู้สึกว่ามันจะเป็นแถบตั้งค่า มีแถบๆหัวข้อแบ่งออกเป็น “อวตาร” “อาวุธ” “แผนที่” “โทร” “ทีม” “ตั้งค่า” 

ผมลองกดเข้าไปที่แถบ “อวตาร” มีกระจกปรากฏขึ้นมา แล้วก็มี เพศ สีผม สีตา สีผิว สีชุด(เป็นชุดลายพราง) ให้เปลี่ยนได้ ผมก็เลยลองกดเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาดู 

‘ฮัลโหลๆ ได้ยินกันไหมน้องๆ พี่Z04 เองนะ ทุกคนเห็นแถบ “ทีม” ใช่ไหม ตอนนี้กดเลือกได้เลยว่าจะเลือกทีมA ที่เป็นทีมของพี่ หรือทีมB ที่เป็นทีมของพี่อีกคน’

เสียงของรุ่นพี่ดังเข้ามาในหูฟังที่ติดอยู่กับแว่นVR 

ผมกดที่แถบ “ทีม” และกดดูข้อมูลทีม ซึ่งจะมีรายชื่อสมาชิกปรากฏขึ้น D62เลือกทีมA ส่วนG39เลือกทีมB เพราะฉะนั้นผมจึงกดเลือกทีมAในทันที

หลังจากที่กดเลือกทีม สถานที่ก็เปลี่ยนไปเป็นหอคอยแห่งหนึ่ง มีD62 กับ พี่Z04 พร้อมด้วยทหารai อีก2คนยืนรออยู่

ที่ผมรู้ว่าเป็นพวกเขาเพราะบนหัวของทั้งสองคนมีรหัสเขียนอยู่ แต่อวตารของทั้งคู่ค่อนข้างแตกต่างจากตัวจริงพอสมควร …ไม่สิคนละเรื่องกับตัวจริงเลยต่างหาก

D62ใช้อวตารเป็นผู้หญิง ผิวขาว ผมบลอนด์ ผูกผมทรงหางม้า ในขณะที่พี่Z04ใช้อวตารเป็นผู้ชาย ผมสั้นสีดำ ผมรู้สึกสับสนนิดหน่อยเลยนะเนี่ยตอนมองทั้งสองคน แต่ผมก็ไม่ได้ใช้เหมือนตัวจริงหรอกนะ อวตารของผมเป็นผู้ชายผมยาวสีขาว ตาสีเขียว ผมว่าตัวนี้มันดูเท่ดี

‘ที่นี่คือ หอคอยบัญชาการนะ พี่จะรอให้คำสั่งพวกเธออยู่ที่นี่ ส่วนพวกเธอต้องไปชิงธง จากหอคอยฝั่งตรงข้ามกลับมาให้ได้ หรือไม่ก็ต้องฆ่าฝ่ายตรงข้ามให้หมด ถ้าhpที่แสดงอยู่บนสเตตัสหมดก็ถือว่าตายนะ ต้องออกจากเกมอัตโนมัติ ส่วนอาวุธกดเลือกจากในแถบอาวุธได้เลย’

พี่Z04 อธิบายให้พวกเราฟัง

ผมกดแถบ “อาวุธ” ดู มีอาวุธให้เลือกเพียบเลย ทั้งปืนแบบต่างๆ มีดสั้น ระเบิดมือ นี่คือเกมสงครามสินะ อย่างงี้ทางแผนการหลีกเลี่ยงเรื่องต่อสู้ของผมก็ล้มเหลวน่ะสิ แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้เราสนุกไปกับมันดีกว่า 

ผมกดเลือกปืนสั้นขึ้นมา แล้วมันก็ปรากฏขึ้นมาบนมือของผม

‘เอาล่ะ พร้อมกันแล้วใช่ไหม!!!!’

พี่Z04ตะโกนขึ้นมา

‘Game start!!!!’