_ERROR_

รุ่นพี่คนนั้นตัวสูงใหญ่ ผมสีน้ำตาลเข้ม ผิวสีขาวกว่าผมนิดหน่อย ร่างกายแข็งแรงกำยำ จนยากที่จะเชื่อว่าเขาอายุมากกว่าพวกเราแค่1ปี ดูท่าแล้วเขาน่าจะฝึกมาอย่างหนัก 

รุ่นพี่ยกดาบของตนขึ้นมา ถึงเป็นดาบสลับคมก็จริงแต่มันทำมาจากเหล็กและมีขนาดใหญ่พอสมควร ถ้าโดนฟาดเต็มแรงที่หัวอาจจะถึงขั้นหัวแตกได้ มันดูอันตรายไปสำหรับเด็กปี1ไหมเนี่ย

พูดตรงๆ ผมไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับการฟันดาบเลยซักนิด แต่ผมรู้สึกว่าท่าเตรียมพร้อมของพี่เขาดูสง่างามและน่าเกรงขามมาก ในขณะที่D62ท่าทางดูเก้ๆกังๆแต่แววตาเขาก็ดูมั่นใจว่าสู้ไหว 

พอการต่อสู้เริ่มต้นขึ้นเสียงเชียร์ก็ดังกระหึ่ม ดูท่าแล้วรุ่นพี่ไม่คิดจะออมมือให้ตั้งแต่วินาทีแรก ครั้งนี้เขาจะแพ้ไม่ได้แล้ว เพราะมีเพื่อนเขา2คนแพ้ให้น้องคนนี้ไปแล้ว ถ้าแพ้ติดต่อกันเป็นครั้งที่3 ศักดิ์ศรีของพี่ปี2คงแทบไม่เหลือ

D62สามารถป้องกันการโจมตีของรุ่นพี่ได้เป็นอย่างดี ถึงจะท่าทางดูไม่ชำนาญเท่า แต่เขาสามารถแกว่งดาบด้วยความเร็วพอๆกันได้ ความแข็งแรงของD62ดูผิดไปจากเด็กปี1คนอื่นค่อนข้างเยอะ เพราะดาบที่ถืออยู่นั่นก็ไม่ใช่เบาๆ แต่เขาสามารถแกว่งมันได้อย่างคล่องแคล่วเลยทีเดียว บางทีตอนที่โดนคนรุมแย่งเหรียญนั่นเขาอาจจะช่วยผมได้จริงๆก็ได้

ดูท่าแล้วD62คงเริ่มเหนื่อยแล้ว หรือรุ่นพี่คนนี้เก่งกว่าเขาเยอะก็ไม่รู้ ตั้งแต่เริ่มมาD62ทำได้แค่ตั้งรับ แทบไม่มีช่องให้เขาได้โจมตีเลย อย่างไรก็ตามสำหรับวันแรกของปี1แล้วฝีมือหมอนั่นถือว่าผิดปกติมากๆแล้ว ท่วงท่าในการฟันดาบของเขาดูมั่นคงและรวดเร็ว ตรงข้ามกับท่าทางเก้ๆกังๆในตอนเริ่ม มันเป็นสิ่งที่คนไม่เคยฝึกไม่มีทางทำได้ 

ไม่แปลกใจเลยที่เขาชนะติดต่อกัน2ครั้ง หมอนั่นไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับเด็กใหม่ปี1อย่างเราๆแต่เขาแทบจะเรียกได้ว่ามีฝีมือในการฟันดาบค่อนข้างสูง ถ้ารุ่นพี่ที่เป็นคู่ต่อสู้ไม่ได้ตั้งใจฝึกซ้อมอย่างจริงจังในเวลา1ปีนั้น คงยากที่จะชนะเขาได้

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เขาเก่งขนาดนี้ได้ยังไง?

ผมหยิบกระดาษขึ้นมาแล้วก้มหน้าเขียนอะไรบางอย่าง และนั่นทำให้ผมพลาดช็อตสำคัญไป 

พอผมเงยหน้าขึ้นมา D62ก็ผลัดมาเป็นฝ่ายรุกตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และดูเหมือนความเร็วของฝีดาบเขาก็เพิ่มขึ้นไปอีก จังหวะนี้ทั้ง2ฝ่ายผลัดกันรุกและรับอย่างสูสี ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ฝั่งD62เสียเปรียบมาโดยตลอด

ทางฝั่งรุ่นพี่ที่เป็นฝ่ายได้เปรียบมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าเมื่อกี้จะพลาดไปเล็กน้อยแต่มันไม่ได้ทำให้เขาเสียความเยือกเย็นและความเฉียบคมไปเลย ดูแล้วพี่คนนี้ไม่น่าเอาลงง่ายๆแน่ ทุกฝีดาบของเขายังคงมั่นคงและแม่นยำ เขาน่าจะฝึกมาหนักมากๆ แต่ผมกลับรู้สึกว่าเซนท์ด้านการต่อสู้ของเขายังแพ้D62อยู่เล็กน้อย D62แม้จะมีโอกาสได้เป็นฝ่ายรุกไม่มากแต่เขาสามารถทะลวงเข้าไปใกล้จุดอันตรายได้มากกว่ารุ่นพี่เสียอีก

ทุกคนจับจ้องการแข่งขันอันดุเดือดนี้อย่างตั้งใจ หากพลาดไปแม้แต่วินาทีเดียวมันอาจจะตัดสินผลแพ้ชนะเลยก็เป็นได้

‘อ่ะ! รุ่นพี่ล้มลงไปแล้ว’

‘ได้ไงกัน!?’

‘เหมือนจะโดนฝ่ายตรงข้ามขัดขาน่ะ’

‘หวา~ มันไม่ผิดกติกาหรอ’

‘ไม่ผิดสิ เพราะมันไม่มีกติกาตั้งแต่แรกแล้ว พี่เขาบอกว่าทำไงก็ได้แค่ชนะได้ก็พอ’

เสียงกลุ่มคนที่ดูอยู่ ดังขึ้นมาตอนที่รุ่นพี่ล้มลงไป

ถึงจะล้มลงไปแล้วแต่รุ่นพี่ก็ยังพอกันการโจมตีได้อยู่ เพียงแต่D62ไม่ปล่อยจังหวะให้พี่เขากลับมาตั้งท่าใหม่แม้แต่นิด เขาเร่งความเร็วขึ้นไปอีก น่าแปลกที่เขาดูเก่งขึ้นเรื่อยๆในระหว่างที่สู้กัน 

จากการต่อสู้ครั้งนี้ผมได้ข้อสรุปแล้วว่าD62จะถูกนับเป็น “Error”

สุดท้ายรุ่นพี่ก็ไม่มีโอกาสได้พลิกสถานการณ์ ดาบของD62จ่ออยู่ที่คอหอยของรุ่นพี่และดาบในมือของรุ่นพี่ก็ไม่สามารถยกขึ้นมากันได้ทัน

‘ชนะแล้ววววว!!!!!!!!’

เสียงฝูงชนดังสนั่นด้วยความประหลาดใจ เด็กปี1สามารถเอาชนะรุ่นพี่ได้ถึง3คนติดกัน นับเป็นปรากฏการณ์ครั้งใหญ่ในรอบหลายปี ไม่สิอาจจะเป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้นก็ได้

ผมตัดสินใจไปรอD62ที่มุมของโรงฝึก การที่ผมเข้าไปทักD62ตอนนี้มันคงดูไม่เหมาะเท่าไร เอาไว้เขารับรางวัลเสร็จแล้วค่อยไปแสดงความยินดีก็คงไม่เสียหาย คงไม่ใช่เขาสนุกจนลืมผมไปแล้วนะ..

.

.

.

‘นี่ฉันได้รางวัลมาด้วยล่ะ ดูสิๆ’

D62หลบออกมาจากฝูงชนหลังจากที่สังเกตเห็นผมและยื่นเหรียญเงินเหรียญนั้นมาให้ผมดู

    เหรียญ  ‘ผู้ชนะรายการฟันดาบสำหรับเด็กใหม่’

         ระดับ : เหรียญเงิน

         ประโยชน์ : เข้าโรงฝึกดาบระดับสูงสำหรับปี2ได้

‘ยินดีด้วยนะ เหรียญนี้มันเจ๋งสมกับที่เป็นเหรียญเงินเลยล่ะ’

ผมบอกเขาไป

‘ใช่ไหมล่า~ ว่าแต่นายเข้ามาในนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ ตอนแรกฉันไม่เห็นนายตามเข้ามานิ’

‘หลังนายดวลรอบ2จบน่ะ’

‘โห~ นายรออยู่ด้านนอกนานเหมือนกันนะเนี่ย’

‘ผมเห็นคนเยอะเลยไม่อยากรีบเข้าไปน่ะ’

‘ฉันตัดสินใจได้แล้วล่ะ…. หลังจบช่วงทดลอง ฉันจะเข้าชุมนุมนี้แหละ มันสนุกมากแล้วมันก็เหมาะกับฉันด้วย นายว่างั้นไหม’

‘ผมว่าไม่เห็นเหมาะเลยนะ’

‘ทำไมอ่ะ?’

‘นายเก่งอยู่แล้วนิ ชุมนุมมันมีไว้เพื่อฝึก นายไม่จำเป็นต้องทำอย่างงั้นนายก็สามารถชนะการแข่งขันที่ชิงเหรียญด้านฟันดาบได้อยู่แล้วหรือเปล่า’

สิ่งที่ผมพูดไปไม่ใช่สิ่งที่ควรจะพูดกับเพื่อนซักนิดเดียว จริงอยู่ถึงแม้D62จะเก่งในระดับที่ผมพูดแต่ต่อให้เก่งแค่ไหนการฝึกฝนฝีมืออยู่เสมอก็เป็นเรื่องที่สมควรจะทำอยู่ดี สำหรับคนที่จะเอาดีด้านนี้

เพียงแต่ผมมีเหตุผลที่ไม่อยากให้เขาทำอย่างงั้นอยู่ และผมบอกเหตุผลนี้กับเจ้าตัวไม่ได้

‘ไม่หรอก นายก็ชมเกินไป ฉันก็ยังต้องฝึกอีกเยอะ’

D62ตอบผมมาแบบนั้น แสดงว่าเขาก็คิดว่าการฝึกซ้อมนั้นจำเป็นเหมือนกัน

แต่ผมก็จำเป็นต้องหาทางห้ามไม่ให้เขาเข้าชุมนุมนี้เหมือนกัน

เอาไงดีนะ

.

.

.

‘คือผมอยากอยู่ชุมนุมเดียวกันกับนายน่ะ เพราะยังไงนายก็เป็นเพื่อนคนแรกของผม แล้วผมก็ไม่คิดว่าตัวเองจะเหมาะกับที่นี่ด้วย เพราะแค่เห็นที่สู้กันเมื่อกี้ผมก็กลัวแล้วน่ะ’

.

.

.

อ้ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!

ผมพูดออกไปได้ไงกันนะ ฟังดูโคตรน่าอายเลย แต่สำหรับคนแบบหมอนั่นที่ดูเป็นคนดีที่รักเพื่อน(ตัดสินจากเรื่องที่ผ่านมา) ผมคิดว่าพูดแบบนี้จะเปลี่ยนใจเขาได้ดีที่สุดแล้ว

‘อ่า….ถ้านายว่าอย่างงั้น เราไปดูชุมนุมอื่นกันก่อนก็ได้ แล้วฉันค่อยตัดสินใจใหม่อีกที’

เขาตอบมาว่าอย่างนั้น เป็นคนดีจริงๆเลยน้า~

‘โอเคๆ งั้นเป็นพรุ่งนี้ไหม เพราะตอนนี้ก็เย็นแล้ว เรากลับหอกันดีกว่า ผมอยากรีบเอาเหรียญไปเก็บด้วย’

พรุ่งนี้ผมก็แค่หาทางทำให้เขาสนใจชุมนุมอื่นนอกจากฟันดาบ แล้วค่อยเออออไปว่าผมก็ชอบเหมือนกัน ทางที่ดีผมควรจะหลีกเลี่ยงพวกชุมนุมที่เกี่ยวข้องกับการใช้กำลังหรือการต่อสู้ชุมนุมอื่นด้วยสินะ

‘ก็ดีเหมือนกัน งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้หน้าหอนะ 7โมงดีไหม’

‘7โมงหรอ… ชุมนุมจะเปิดทันหรอ’

เท่าที่ผมรู้ปี1จะมีคาบแรกตอน9โมง ส่วนปี2และ3สามารถจัดตารางเวลาของตัวเองตามสิ่งที่ต้องฝึกได้ เพียงแต่ชุมนุมมันเป็นกิจกรรมนอกห้องเรียน จะเปิดเมื่อไหร่ขึ้นอยู่กับสมาชิกในชุมนุม แล้ว7โมงเนี่ย มันถือว่าค่อนข้างเช้า ผมเลยคิดว่าหลายๆชุมนุมน่าจะยังไม่เปิด

‘เอาน่า ไปก่อนก็ดีนะ คนจะได้ไม่เยอะ นายจะได้มาร่วมเกมด้วยได้ แล้วก็เผื่อเวลาตัดสินใจเลือกว่าจะไปชุมนุมไหนดีด้วย’

‘เอางั้นก็ได้ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ บาย~’

เอาล่ะ  ทีนี้ผมก็ควรจะกลับหอไปพักผ่อนแล้วสินะ แต่ผมคิดว่าผมควรไปสำรวจล่วงหน้าซักหน่อยว่าพรุ่งนี้เราควรไปชุมนุมไหนบ้าง ผมรอD62เข้าไปในห้องของตัวเองก่อนแล้วค่อยเดินออกจากหอ

ผมเดินดูชุมนุมต่างๆ โดยที่ไม่ไปเข้าร่วมกิจกรรมใดๆ เท่าที่ผมสังเกตชุมนุมที่เกี่ยวกับศิลปะป้องกันตัวส่วนใหญ่จะอยู่ในโรงฝึกและรอบๆบริเวณนั้น ซึ่งมันอยู่ติดกับโซนปี1 ในเมื่อเรานัดกันเช้าขนาดนี้ ผมน่าจะหาข้ออ้างที่จะไปชุมนุมที่อยู่อีกฟากนึงได้ ซึ่งชุมนุมพวกนั้นเป็นชุมนุมจำพวกหมากกระดาน และมันมีชุมนุมหนึ่งที่ผมได้ยินคนพูดถึงกันอย่างหนาหูระหว่างที่เดินเล่นซึ่งก็คือ “ชุมนุมกุนซือ” ผมว่ามันน่าจะน่าสนใจพอที่จะชวนเขาไปบริเวณที่ไกลขนาดนั้นได้ นอกจากนี้มันดูเป็นชุมนุมที่ดูเหมือนจะใช้สมองเป็นหลัก และผมไปถามมาแล้วว่าชุมนุมนี้เปิดก่อน7โมง

ในเมื่อผมได้ข้อสรุปสำหรับวันพรุ่งนี้แล้วผมก็กลับหอพัก ห้องของผมไม่มีอะไรเป็นพิเศษมีแค่เตียง โต๊ะ เก้าอี้ และตู้เสื้อผ้า แล้วก็ห้องน้ำส่วนตัว แน่นอนว่ายังไม่มีของอะไรเท่าไหร่เพราะนี่คือคืนแรกที่ผมพักที่นี่ แต่ของใช้ที่จำเป็นต่างๆก็มีจัดไว้ให้ในห้องแล้ว 

ผมหยิบเครื่องมือสื่อสารอันหนึ่งออกมา เปิดดูอะไรเล่นซักพักแล้วค่อยไปอาบน้ำและเข้านอน พรุ่งนี้คงจะวุ่นวายน่าดูเลย ผมคิดเช่นนั้นแล้วหลับไป

เครื่องมือสื่อสารที่ยังเปิดค้างไว้ มีข้อความปรากฏอยู่

“ read                 D62 , A14 observing….”

  11.50 pm.