ทวีปมืด

 

 ..(โถ่ หมดตูดเลยกู ตั้ง27หน่วย)..

..(งานที่ชั้นจะให้เราทำคืองานนำทางสำรวจ ทวีปมืด เราจะทำมั้ยหม่ำ)..

..(เสียดาย ตั้ง27หน่วย กว่าจะย่องล้วงมาได้)..

..(ชั้นจะให้หม่ำ เป็นคนนำ ส่วนชั้นจะอยู่ในสถานะผู้ช่วยตกลงมั้ย)..

..(โถ่ ดูสิตั้ง27หน่วย ไม่ได้เอาติดมือกลับมาสักหน่วยเดียว)..

..(ระหว่างนำทางให้ยึดหลัก ปลอดภัยที่สุด ส่วนหน้าที่สำรวจ เป็นหน้าที่ของนายจ้างทั้ง3)..

..(เห้อออ ถ้ามีใครใจดีให้หยิบยืมตอนนี้สัก10หรือ20หน่วยก็คงดีสิ)..

..(เรื่องสินค่าจ้าง หม่ำรับไป2000หน่วยจบงานรับอีก2000หน่วยตกลงมั้ย)..

..(จ่าจะให้หม่ำยืมตั้ง2000หน่วยเลยหรอ จ่าใจดีจัง)..

..(หม่ำ!!!!ผ่าสิฟังที่ชั้นพูดอยู่รึเปล่าเนี่ย)..

โป๊กก! เสียงมะเหงกจากกำปั้นของจ่าแมนที่ บรรจงลงที่หัวหม่ำกะหร่อง เพราะถามเป็นงานเป็นการ แต่เจ้าตัวกลับนั่งตาละห้อยบ่นอุบอิบเสียดายเงิน หม่ำค่อย่นตาหยี ครางหงิง แต่ก็ยังไม่วายจะบ่นจ่ากลับมาว่า

 

..(โถ่ จ่า ตั้ง27หน่วยสำหรับไอ้หม่ำหาไม่ได้ง่ายๆนา)..

 

..(เงินขโมยเขามา เรายังไม่สำนึกอีก ดีเท่าไรแล้วที่ช่วยมา น่าจะปล่อยให้โดนกระทืบจบๆไปซะ คราวหน้าจะได้รู้จักเข็ดหลาบ)..

 

หม่ำ ใช้มือลูบหัวบรรเทาความปวด ทำสายตาค้อนปะหลับปะเหลือก no.21 ฮาก๊าก ในขณะที่นั่งปรึกษาแผนการสำรวจในบ้านพักของหมู่บ้านเล็กๆชายป่า

 

..(นี่จ่าแมนรู้รึเปล่าตอนผมไปติดต่อถามข่าวของคุณกับเจ้าหม่ำกะหร่องนี่น่ะ ผมโดนตุ๋นไปตั้ง30หน่วยเลยนา กว่าจะรู้ตัวอีกทีกระเป๋าผมแบนไปแล้ว)..

 

no.21หัวเราะกั่กๆ

 

..(ตายจริง พ่อคนการศึกษาสูง ไหงพลาดไปโดนชาวบ้านแบบหม่ำตุ๋นเข้าได้ล่ะ แบบนี้แสดงว่าไม่ฉลาดแบบที่คุยโว ไว้ล่ะสิ)..

 

no.33พูดขัดขึ้น ในขณะที่ตนเองนั่งไขว่ห้าง กอด อก ชมวิวชายป่าสบายใจ

 

..(แหม ได้ทีเอาคืนเลยนายัย33นี่)..

 

no.21หน้าจ๋อยหัวเราะแห่ะๆแล้วหันกลับมาทางจ่าแมน

 

..(ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆนา จ่าแมน เราจะไว้ใจเจ้าหม่ำ กระหร่องนี่ได้มั้ย เกิดผีเข้าผีออกหยิบโน่นนี่นั่นมันจะยุ่งเอานา)..

 

..(ไม่ต้องห่วงครับคุณ21ผมรับปากว่าจะเป็นคนคอยคุมความประพฤติ เจ้ากะล่อนนี่ระหว่างเดินทางเอง สิ่งที่ผมห่วงก็คือ พวกคุณทั้ง3จะทนกับสภาพ อากาศ สัตว์ร้าย โรคภัยไข้เจ็บที่อยู่ภายในทวีปมืดได้รึเปล่า)..

 

แมน เอ่ยขึ้นหน้าเย็นชาด้วยความเป็นห่วง

 

no.9ตอบกลับมา

 

..(ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นคุณแมนในฐานะที่ผมเป็นหัวหน้าคณะ จะขอถือโอกาสนี้ อธิบายข้อกังวลของคุณเป็นข้อๆ คือ)..

 

no.9หยุดสูบควันเข้าปอดแล้วอธิบายต่อ

 

..(เรื่องสภาพอากาศ ทางเราทั้ง3ถูกทางหน่วยงานต้นสังกัด ฝึกซ้อม อบรมและผ่านภาคสนามโดยใช้เวลาฝึกอยู่นาน6เดือน จึงอาจจะพอรับรองทางด้านกำลังกายกำลังใจให้คุณได้พอสมควร ส่วนเรื่องบรรดาสัตว์ร้าย ผมจะให้no.21เป็นคน อธิบาย)..

 

no.21ยิ้มฟันขาว หันหน้ามาทางแมน มือล้วงลงไปในกระเป๋าสัมภาระแล้วหยิบปืนออกมา

 

..(ที่คุณเห็นนี่คือ ปืนสั้นแบบพกพาน้ำหนักเบาแต่โครงสร้างแข็งแรงทนทาน ทำให้สามารถใช้คู่กับกระสุนเจาะเกราะทำลายล้างสูงที่ทางต้นสังกัดของเราแอบพัฒนาไว้ อานุภาพของมันเพียงนัดเดียว ต่อให้เป็นซุงท่อนหนาๆขนาด3คนโอบก็เถอะ เล็งตรงไหน กระจุยตรงนั้น พ่วงกับแมกกาซีน ที่ถูกพัฒนาให้บรรจุกระสุนได้มากถึง25นัด ตัวปืนสามารถปรับเป็น ยิงทีละนัด กึ่งอัตโนมัติ และฟูลออโต้ เราไม่จำเป็นต้องพกปืนยาวกันให้หนักมือแล้วนา)..

 

 พูดจบเขาวางปืนให้ตรงหน้าแล้วล้วงลงกระเป๋าอีกรอบ

 

  ..(แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต่อให้มนุษย์ พัฒนากระสุนให้มีประสิทธิภาพ มากแค่ไหน ผมว่ายังไงก็สู้เจ้านี่ไม่ได้อยู่ดี)..

 

no.21ยิ้มยิงฟัน ชูวัตถุชนิดนึงในมือ

 

..(ระเบิดอานุภาพทำลายล้างสูง สามารถดัดแปลงเป็นแบบขว้าง ตั้งเวลา ตั้งเป็นชนวนเป็นกับดักได้ ผ่าสิ ผมล่ะชอบไอ้นี่ซะจริ๊ง)..

 

แมน เลิกคิ้วทำตาโตเล็กน้อย

 

..(วิเศษ มากครับหวังว่าในการเดินทางสำรวจ เราจะสามารถพึ่งพามันได้)..

 

เขาหัวเราะ หึหึ แล้วยิ้มอย่างมีเลสนัย 

 

..(ส่วนเรื่องโรคภัยไข้เจ็บน่ะ เรามีแพทย์หญิงสาวคนสวยมากับเราด้วย คนที่นั่งเชิดอยู่ตรงหน้าต่างนั่นไง)..

 

no.33มองค้อนกลับมาสวนแว้ดขึ้นมาว่า

 

..(ทำพูดดีไปเถอะ ถึงเวลาเจ็บป่วยอย่ามาร้องหาแล้วกัน แม่จะฉีดยาให้ตายคาเข็มเลย โดยเฉพาะคนบางคนแถวนี้ ทำหน้าตายด้านแต่ปากจัดอย่างกับอะไรดี)..

 

no.21ทำหน้าแหยอีกรอบพร้อมหัวเราะแห่ะๆ 

 

..(พอทีเถอะน่า33 หลังจากนี้เราต้องร่วมหัวจมท้ายกันแล้วนา ทำเป็นเด็กโดนแย่งของเล่นไปได้ เห้อ)..

 

no.9เอ่ยตัดบทด้วยความเหนื่อยใจ แมนตอบสั้นๆหน้าตาย

 

..(ช่างเถอะครับ ผมไม่สนใจเสียงนกเสียงกา มันหนวกหูเปล่าๆ)..

 

..(นี่!!นายปากดีอีกแล้วนะ อยากโดนอีกสักฉาดมั้ย)..

 

หญิงสาวทำหน้าบึ้งตึง ลุกขึ้น

 

..(บอกว่าพอที33นี่เป็นคำสั่ง)..

 

no.9ทำเสียงดังขึ้นเล็กน้อยเป็นการปรามลูกสาว

 

..(เอาล่ะ ทีนี้มาถึงแผนการเดินทาง ในส่วนแรก เริ่มจากจุดหมู่บ้านชายป่านี้จนถึงตำแหน่งที่เรียกว่ากำแพงหน้าผานั้น ทางเราจะให้คุณและคนของคุณเป็นผู้นำทางหลังจากถึงที่หมายถัดไปนั้น เราจะใช้สมุดบันทึก ของนักสำรวจชื่อดัง ที่ชื่อว่า พนัส ที่คุณ เคยพบในภารกิจกู้ภัยเมื่อ2ปีก่อนเป็นแนวทางสำหรับการสำรวจโดยเริ่มจากหลังกำแพงหน้าผานั้นมุ่งไปยังทิศตะวันตก)..

 

..(คุณพนัส? คุณพนัสยอดนักสำรวจ ที่ผู้คนต่างขนานนามว่า นักสำรวจพนัส จอมโกหกน่ะหรอครับ)..

 

no.21กล่าวแทรกขึ้น

 

..(คุณก็รู้ประวัติของเขาเหมือนกันหรอ)..

 

..(ก็นิดหน่อยครับ แต่ผมไม่ได้สนใจมาก)..

 

..(คือแบบนี้ คุณแมน ด้วยความที่สมัยก่อนเกิดสงครามขึ้นอย่างที่เราๆรู้กันมา ทำให้มนุษย์ที่เหลือรอด สามารถดำรงชีพอยู่ได้แค่ในโซนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้บางส่วนเท่านั้น ส่วนที่เหลือของพื้นโลก จึงถูก

 

จัดเป็นพื้นที่อันตราย ไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ เนื่องจากกัมมันตภาพรังสีที่สูงจนเกินไป จนมาช่วงหลายปีให้หลังนี้ กัมมันตภาพรังสีที่ว่ากลับลดต่ำลงและค่อยๆหายไปรวดเร็วมากจนน่าสงสัย เหล่าบรรดา นักสำรวจ นักแสวงโชค และนักวิจัยต่างให้ความสนใจเป็นกันมาก ถึงขนาดเสี่ยงชีวิตกันออกไปสำรวจในดินแดนพวกนั้น)..

 

no.21ชะงักจุดบุหรี่ขึ้นสูบ ส่งให้แมน1มวนแล้วกล่าวต่อ

 

..(เนื่องจากเป็นพื้นที่อันตราย ไร้การสำรวจไม่สามารถบินผ่านเข้าพื้นที่ได้เพราะสภาพอากาศอันเลวร้าย จึงไม่มีผู้ใดหรือนักสำรวจคนไหน เข้าไปแล้วกลับออกมาได้เลย)..

 

no.21ส่งสายตาให้no.9เป็นสัญญาณให้กล่าวต่อ

 

..(หลังจากนั้น ก็มีนักสำรวจปริศนาคนนึงที่มีชื่อว่า พนัส เขาอ้างตัวเองว่าสามารถเข้าไปสำรวจภายในทวีปมืดด้านตะวันตกแล้วกลับออกมาได้ เขาได้ป่าวประกาศ เผยแพร่ประสบการณ์ ในสิ่งที่เขาพบเจอถึงสิ่งต่างๆ ในทุกๆอย่างที่เขากล่าวออกมานั้นไม่มีใครเลยที่เชื่อในคำพูดของเขาเพราะไม่มีหลักฐานมาอ้างอิง ทุกๆคนเลยขนานนามของเขาว่า พนัส จอมโกหก)..

 

..(ก็แล้วทำไมถึงใช้สมุดบันทึกของเขา

 

ทั้งที่ก็ตราหน้าเขาไปแล้วว่าเป็นจอมโกหก)..

 

แมน เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย

 

..(ประเด็นมันอยู่ตรงนี้คุณจ่าแมน เนื่องจากเขาต้องแบกรับฉายานั้นไว้ตลอดเวลา เขาจึงยิ่งต้องพิสูจน์ตัวเองโดยการเข้าไปสำรวจในทวีปมืดอีกครั้ง และครั้งล่าสุดนี่แหล่ะเมื่อ2ปีก่อน คุณจำได้มั้ยว่าอะไรที่ติดตัวคุณกลับออกมาด้วย)..

 

แมน นั่งนิ่งหันหน้าไปทางเจ้าหม่ำกะหร่องทั้งสองสบตากันแล้วส่ายหน้า

 

..(กระเป๋าของนักสำรวจพนัสไง ข้างในกระเป๋านั้นแหล่ะ มีหลักฐานชิ้นสำคัญ คือดอกไม้ชนิดนึง ที่เรานำมาวิจัยและค้นพบว่ามันสามารถใช้เป็นยารักษาโรคที่ไม่มีทางรักษาได้ แถมยังมีสมุดบันทึกของเขาที่บอกเล่าเรื่องราวการผจญภัยไว้อีก)..

 

no.21กล่าวเสริมมาอีกว่า

 

..(ด้วยเหตุนี้แหล่ะ แม้พลเมืองทั่วไปจะไม่ทราบถึงหลักฐานชิ้นนี้ แต่ทางองค์กรของเราได้เกิดการถกเถียงมากมายจากบรรดาหัวกะทิภายใน และจึงสรุปผลโดยการตั้งทีมสำรวจครั้งนี้ขึ้น)..

 

แมน พยักหน้าหงึกๆเป็นการบ่งบอกถึงควาเข้าใจ

 

..(ทั้งที่พวกก็รู้ว่ามันอันตราย พวกคุณก็ยังจะเสี่ยงกันออกไป แถมเรามีกันอยู่แค่นี้ผมว่าจำนวนคนคงจะน้อยไปซักหน่อย)..

 

no.9กล่าวตอบ

 

..(ด้วยเหตุที่ว่าด้านจำนวนคนนี่แหล่ะ ทางเราเล็งเห็นแล้วว่าสัมภาระต่างๆของเราค่อนข้างมีน้ำหนักมาก ไหนจะกระสุนปืน ระเบิด เสบียงสำเร็จรูป เวชภัณฑ์ ทางเราจึงเห็นสมควรว่าควรจะหยุดพักที่นี่สัก2วันเพื่อรับสมัครคนแบกสัมภาระเพิ่ม)..

 

แมน พยักหน้างึกๆ แล้วเอ่ยว่า

 

..(ถ้าพวกคุณไม่รังเกียจ ทางผมจะให้เจ้าหม่ำนี่ ทำหน้าที่หาลูกหาบเพิ่ม สัก4-5คนพอมั้ยครับ)..

 

..(โฮ่ ดีมากเลยคุณแมน พวกผมก็กังวลอยู่ว่า พวกผมไม่ใช่คนพื้นที่นี้จะไปพูดกับใครจะว่าจ้างใครใครเขาจะมา สู้ให้คนพื้นที่ที่มีความคุ้นเคยอย่างเจ้าหม่ำนี่เป็นคนจัดการโดยมีคุณคอยกำกับอีกที ผมขอฝากเรื่องนี้ด้วยนา ส่วนเครื่องสินค่าจ้างผมมอบสิทธิให้คุณเจรจาได้ตามความเหมาะสม)..

 

no.9กล่าวฝากฝังธุระด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แมนพยักหน้าพร้อมกับลุกขึ้นสกิดหลังเจ้าหม่ำกะหร่องแล้วเดินออกจากบ้านพักไป ทิ้งให้นายจ้างทั้ง3นั่งคุยนั่งปรึกษากันต่อ

 

..(จะไว้ใจได้จริงๆหรอคะพ่อ เกิดไปว่าจ้างพวกโจร แล้วไปแอบฆ่าเราตอนหลับตอนเผลอ เราจะไม่แย่เอาหรอคะ)..

 

..(เถอะน่า เราต้องไว้ใจเขานา พ่อสืบประวัติเขามาพอสมควรแล้ว เขาเป็นคนที่น่าเชื่อถือคนนึงเลย)..

 

no.9ตอบบุตรสาว ด้วยน้ำเสียงตำหนิเล็กน้อย no.21พูดเสริมว่า

 

..(แถมเขาบู๊เก่งมากๆด้วย เธอคิดดูนา บุคคลแบบนี้ที่ทั้งน่าเชื่อถือ ยึดมั่นในคำพูด ตรงไปตรงมา สมัยนี้เธอคิดว่าคนแบบนี้จะมีสักกี่สิบกี่ร้อย)..

 

..(เรื่องที่บอกว่าน่าเชื่อถือน่ะ 33เชื่อพ่อค่ะ แล้วไอ้ที่บอกว่าบู้เก่งน่ะไปเอามาจากไหนหล่ะพี่21เห็นท่าทางนายนั่นมั้ย เดินแต่ละทีเชื่องอย่างกับเต่าคลาน)..

 

หญิงสาวบอกพร้อมกับมองค้อนไปยัง พี่ชาย

 

..(เขาเล่ามา พี่ก็ไม่รู้ แห่ะๆ)..

 

..(ไม่รู้ เขาเล่ามา เชื่อคนง่ายซะจริงดีแต่ว่าคนอื่น หึ ก็แบบนี้ถึงคุยดีกันด้วยได้ไม่นาน)..

 

หญิงสาวพูดเหน็บพร้อมกับลุกขึ้น

 

..(อ้าวแล้วจะไปไหนล่ะนั่น)..

 

..(ออกไปเดินเที่ยวแถวนี้ค่ะพ่อ บรรยากาศยามเย็น33ว่ามันสวยดี)..

 

..(ให้พี่เราไปเป็นเพื่อนมั้ย พวกเรายังไม่คุ้นกับแถวนี้นา)..

 

..(ไม่เป็นไรค่ะ เกิดจับพลัดจับผลูเกิดเหตุร้ายขึ้น33กลัวตัวเองจะยิงผิดไปถูกหัวคนแถวนี้เข้า)..

 

no.21สะดุ้งโหยงมองตามหลังน้องสาวเดินดุ่มๆออกจากบ้านพักไป

 

 ตะวันจวนจะลับขอบฟ้าแล้ว เหล่าวิหคตัวน้อยต่างพากันบินกลับรัง หลังจากออกหากินตามสัญชาติญาณ ซึ่งที่หลับนอนคือตามซุ้มไม้และยอดไม้ บ้างอาศัยโพรงเป็นที่ให้ความอบอุ่นแก่ลูกน้อย ที่ริมหมู่บ้านด้านทิศเหนือนั้นหญิงสาวพบว่า เป็นแหล่งของธารน้ำตกขนาดเล็ก ประดับด้วยพันธุ์ไม้เฟิร์น สวยแปลกสะดุดตา ด้วยความที่เป็นคนรักธรรมชาติอยู่แล้วนั้นทำให้หญิงสาวเพลิดเพลินเดินชมนกชมไม้ยามเย็นโดยหารู้ไม่ว่า ได้มีสายตาคู่นึงจ้องมองดูหล่อน อย่างไม่รู้สึกตัว ทันใดนั้นเอง เจ้าของสายตาคู่นั้น ก็ทิ้งตัวลงจากกิ่งไม้ร่วงลงมาทับร่างของหล่อน พลันก็ขยับร่างม้วนพันรอบตัว หญิงสาวร้องกรี๊ด เบิกตาโพลง มันคืองูเหลือมขนาดใหญ่กว่าท่อนขา ด้วยความที่หญิงสาวตกใจลนลาน จึงไม่เป็นการยากนักที่จะตวัดรัดตรึงทุกสัดส่วนไว้ในอำนาจการบีบรัดของกล้ามเนื้ออันทรงพลัง ยิ่งดิ้น ยิ่งขยับ ยิ่งรัดแน่น

 

..(ช่วยด้วยยยย พ่อคะ พี่คะ ช่วยที)..

 

ไม่มีประโยชน์ในการตะโกนเรียกเพราะถูกกลบด้วยเสียงสายน้ำตก ถึงจะมีขนาดเล็กแต่บวกกับความห่างไกลจากบ้านพักเนื่องจากเธอเดินลึกเข้ามาพอสมควร เธอรู้สึกตัวเองว่าการหายใจเริ่มติดขัด น้ำเสียงที่เปล่งออกมาเริ่มขาดๆหายๆหลังจากนั้นสติสัมปชัญญะ ของเธอก็ค่อยๆเลือนลางลงและดับวูบลงทันใด