แค่คนที่แอบรัก

           
             
              รุ่งเช้าแห่งการเปิดภาคเรียนของวายระดับมัธยมศึกษาปีที่ 1 ซึ่งเป็นโรงเรียนใหม่ของวาย วายก็ได้ไปโรงเรียนกับเพื่อนๆ ที่จบมาจากประถมศึกษาด้วยกัน เขาได้มีความสุขกับการเปิดภาคเรียนใหม่และเล่นกับเพื่อนๆอย่างสนุกสนาน ซึ่งในวันแรกของการเปิดภาคเรียนคุณครูก็จะติดรายชื่อนักเรียนพร้อมชื่อครูที่ปรึกษาไว้หน้าห้องของแต่ละห้อง 
              เมื่อเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จวายและเพื่อนๆก็แยกย้ายกันเข้าห้องเรียน และได้พบปะกับครูที่ปรึกษา วายอยู่ห้อง ม.1/2 ส่วนครูหวานเป็นครูที่มีรูปร่างหน้าตาสวยถึงจะมีสามีและลูกแล้วก็ตามแต่ความสวยยังดูเหมือนสาวๆ วัย 27-29 ปี ซึ่งเป็นครูประจำชั้นของนักเรียน ม.1/1 และเป็นครูที่สอนในรายวิชากลุ่มวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมอต้น
              อาทิตย์แรกวันพฤหัสบดีภาคบ่ายเวลา 14.00-15.00 น. เป็นคาบที่ห้อง ม.1/2 จะได้เรียนวิชาโครงงานวิทยาศาสตร์ซึ่งครูผู้สอนก็คือครูหวาน เมื่อถึงเวลาครูหวานก็ได้เดินเข้ามาในห้องเรียน ทันใดนั้นวายซึ่งไม่ทันรู้ตัวว่าครูประจำรายวิชาได้เข้ามาสอนแล้ว มัวแต่พูดคุยสนุกสนานกับเพื่อนๆในห้อง จู่ๆก็ได้ยินเสียงของหัวหน้าห้อง  “ นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ ” เมื่อวายกับเพื่อนได้ยินเสียงก็พากันหันไปมองที่หน้าห้อง และรีบลุกไปนั่งเก้าอี้ของตัวเองทันที ทันใดนั้นที่วายได้เห็นครูหวานสายตาของวายก็ตะลึงอมยิ้ม จ้องครูหวานสักพักและคิดในใจว่า “ ทำไมครูสวยจังเลยนะ ” ต่อจากนั้นครูหวานก็หันมาสบตาวาย  วายมีสีหน้าที่เขินอายเลยหันหน้าหนีครูหวาน และในขณะที่ครูหวานกำลังสอน วายก็ได้แต่มองหน้าอันสวยงามของครูและยิ้มอยู่ข้างในใจโดยที่ไม่รู้ตัวว่าชอบครูหวานไปแล้วและก็ได้แต่กลับบ้านไปนอนคิดว่าครูหวานจะมีแฟนหรือยังนะ ?   
               อาทิตย์ที่สองของการเรียนวิชาโครงงานวิทยาศาสตร์ของวายและเพื่อนๆ ซึ่งในคาบนี้ ครูหวานได้นำน้องนะวามาด้วย น้องนะวาอายุ 4 ขวบ เป็นลูกของครูหวาน มีหน้าตาที่น่ารักคล้ายกับครูหวานเลยทีเดียว ไม่ดื้อไม่ซน ชอบยิ้มให้พี่นักเรียน ซึ่งเมื่อวายได้รู้ว่าครูหวานมีลูก แต่วายก็ยังรู้สึกชอบครูหวานอยู่ หลังจากนั้นวายก็ได้ไปสืบว่าสามีของครูหวานเป็นใคร  จากการสอบถามเพื่อนๆที่รู้เรื่องราวของครูหวานก็เล่าให้ฟังว่าสามีของครูหวานคือครูโน้ตเป็นครูสอนนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายซึ่งสอนอยู่ในโรงเรียนเดียวกัน
               สองอาทิตย์ผ่านไปโรงเรียนได้จัดกิจกรรมคุณธรรม ฟังธรรมขึ้นในโรงเรียนและได้เรียนเชิญพระอาจารย์มาให้ความรู้กับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นก่อนสัปดาห์ถัดไปจะเป็นของมัธยมศึกษาตอนปลาย ในกิจกรรมมีที่ปรึกษานักเรียนชั้นมอต้นเข้าร่วมด้วย ในขณะที่ฟังธรรมวายก็นั่งอยู่แถวแรกซึ่งติดกับเก้าอี้ที่จัดไว้ให้ครูที่ปรึกษาชั้นมอต้นนั่ง เมื่อครูหวานได้เดินทางมาถึงก็นั่งลงเก้าอี้ใกล้ๆวาย วายก็ดีใจที่เห็นครูหวานสักพักครูโน้ตก็ได้ขับรถเข้ามาจอดและลงมาคุยธุระกับครูหวาน เมื่อวายเห็นครูโน้ตก็เลยหันไปถามเพื่อนข้างๆว่านั่นใช่สามีของครูหวานไหม เพื่อนของวายก็ตอบว่าใช่ เมื่อวายได้เห็นอย่างนั้นวายก็รู้สึกเจ็บในใจ สักพักเลยหันหน้าหนี และคิดว่า  “เราอยู่โลกไหนกันแน่นะ โลกที่ไม่มีความรักสำหรับเรารึป่าวนะ”
  
                เมื่อถึงสัปดาห์ก่อนจะสอบกลางภาคนักเรียนก็จะพากันเคลียร์งานส่งให้หมดทุกวิชาซึ่งหนึ่งในงานนั้นก็มีงานที่ครูหวานสั่งด้วย งานวิชาของครูหวานวายจะตั้งใจทำเป็นพิเศษเมื่อทำเสร็จวายก็ได้เดินไปส่งที่โต๊ะครูหวานขณะที่เดินไปเกือบจะถึงโต๊ะครูหวานวายก็เหลือบมองเห็นครูหวานกำลังนั่งทำงานอยู่ วายก็หยุดและเตรียมใจก่อนที่จะเข้าไปหาครูหวานเพราะหัวใจของวายมันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อวายเดินเข้าไปถึงครูหวานก็เอ่ยขึ้นว่า “ใส่ไว้ในตะกร้าบนโต๊ะเลยจ้า”พร้อมกับมองหน้าของวาย ด้วยสีหน้าของวายที่ไม่ให้ครูหวานรู้ว่าตัวเองชอบครูหวาน ไม่รู้จะทำยังไงเลยทำหน้าบึ้ง เมื่อครูหวานเห็นเลยพูดขึ้นว่า “เอ๊ะ ! นึกว่าจะมาตีใคร” พร้อมกับมีสีหน้าที่อมยิ้ม อารมณ์เหมือนแซววายเล็กน้อย วายเลยอมยิ้มและเดินออกมาอย่างมีความสุขเพราะครูหวานแซว
               เมื่อถึงสัปดาห์กีฬาสีของโรงเรียนวายได้อยู่สีแดง ส่วนครูหวานเป็นที่ปรึกษาประจำสีเหลือง เวลา 10.00 น. เป็นการแข่งขันวอลเลย์บอลหญิงมัธยมศึกษาตอนต้นระหว่าง สีเหลือง-สีแดง ซึ่งในแมตช์นี้วายก็ลงแข่งด้วย เมื่อทำการแข่งขันไปได้เซตที่หนึ่งแล้ว ทันใดนั้นครูหวานก็ได้เดินมาเชียร์สีของตัวเองนั่นก็คือสีเหลืองที่กำลังแข่งกับวาย แต่วายก็ยังไม่รู้ว่าครูหวานมาจนกระทั่งวายได้วนมาอยู่ในตำแหน่งกลางหน้าก็คือตัวตั้งนั่นเอง เมื่อฝ่ายตรงข้ามเสิร์ฟมาเพื่อนของวายที่อยู่ตำแหน่งกลางหลังก็โต้กลับไป แล้วฝั่งตรงข้ามก็อันเดอร์กลับมาซึ่งจะตกตำแหน่งของวายพอดี วายก็เลยกระโดดตบหน้าเน็ตซึ่งทำให้ทุกคนตะลึงเพราะเป็นลูกที่กระทบพื้นเร็วที่สุดและทำให้ฝ่ายตรงข้ามเสียแต้มไป ครูหวานเองก็ตะลึงและมองหน้าของวายและสงสัยว่าวายเก่งขนาดนี้เลยหรือ และครูหวานก็ได้หันไปปลอบทีมนักกีฬาสีของตัวเองว่า “เอาใหม่ๆ ตั้งใจรับนะทุกคน” หลังจากนั้นวายก็ได้หันมามองหน้าครูหวานและอมยิ้มเล็กน้อยแต่อาการข้างในแอบมีความสุขไม่เบาเพราะได้เห็นหน้าครูหวาน แถมยังมีกำลังใจเล่นกีฬาอีกด้วยเหตุนี้ทีมของวายจึงชนะการแข่งขันไปคนที่เชียร์สีแดงก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ครูหวานก็มองหน้าของวายพร้อมกับอมยิ้มให้เล็กน้อยส่วนวายเองก็ทำสีหน้าไม่ให้รู้ว่าชอบอยู่ตลอด  
 
“ ทันใดนั้นช่วงเวลาแห่งการทำใจก็มาถึง”
              
               เมื่อสัปดาห์ของการแข่งขันกีฬาสีจบไปก็เป็นสัปดาห์ที่ครูหวานและครอบครัวจะได้ย้ายโรงเรียนเพราะใบสั่งย้ายมาถึงแล้วซึ่งวายเองก็ยังไม่รู้ เช้าของวันจันทร์เมื่อนักเรียนทำกิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จก็ถึงเวลาที่ครูหวานและครูโน๊ตจะได้กล่าวคำอำลานักเรียนทุกคนที่หน้าเสาธง ขณะที่ครูหวานกล่าวคำอำลาเมื่อวายได้ยินวายก็ตกใจเป็นอย่างมาก ขนลุกและเจ็บหัวใจร่างกายอ่อนแรงไปหมด นักเรียนคนอื่นๆก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ มันช่างเป็นช่วงเวลาที่โศกเศร้าเหลือเกินทำให้ครูหวานเองก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ในขณะที่กำลังพูด วายเองก็มองหน้าของครูหวานไม่ได้มากนักเพราะกลัวตัวเองร้องไห้ แต่ก็ต้องกลั้นน้ำตาให้สุดเท่าที่จะกลั้นได้ “รู้แต่ว่าหัวใจของฉันมันเจ็บที่สุด เมื่อมันได้ยินคำอำลาจากคนที่เรารักมากฉันจะทำอย่างไรดี”
 
               หลังจากนั้นวายก็ไปโรงเรียนโดยไม่มีกำลังใจที่จะเรียน เหม่อลอยเป็นบางครั้ง แต่ก็พยายามทำใจไม่ให้ตัวเองคิดแต่ทุกครั้งที่วายกลับบ้านมาเมื่อถึงช่วงดึกก่อนจะเข้านอนวายจะห้ามความคิดตัวเองไม่ได้จนร้องไห้ออกมาทำได้แต่คิดถึงครูหวานอยู่อย่างนั้น ได้แต่รอวันที่วายทำใจได้...และลืมครูหวานได้ เพราะวายเชื่อว่า
 
“การไม่เห็นหน้าคนที่เรารัก สักวันหนึ่งเราก็จะลืมเขาได้เองและการที่ฉันได้แอบรักเขาโดยที่ไม่ได้บอกใครฉันว่ามันไม่ผิด แต่ถ้าฉันบอกใครฉันว่ามันผิด เพราะความรักของฉันมันไม่เหมือนกับคนอื่น”
 
.
.
. 
## ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงนิยายเล่มนี้ไม่ว่าจะเป็นรูปภาพหรือตัวอักษร สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ 2537 ห้ามมีการคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงเนื้อหาใดๆทั้งสิ้นโดยผู้เขียนได้ใช้จินตนาการส่วนบุคคล หากมีความผิดพลาดประการใดผู้เขียนก็ขออภัยและสามารถคอมเม้นบอกได้เพื่อที่ผู้เขียนจะนำไปปรับปรุงแกให้ดีขึ้น ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นด้วยนะคะ