โอรีเวีย 2 ( ล่มสลาย )

หลังจากที่ราชินีวิเวียร่าได้ตื่นจากความฝัน   พระนางตื่นกลัวเป็นอย่างมากแม้จะเป็นที่แน่ชัดว่าบุตรทั้งสองยังปลอดภัยดีก็ยังไม่หายวิตกกังวล   ขอย้ายเข้าไปนอนร่วมห้องกับลูกรวมทั้งร้องขอทหารอารักขาเพิ่ม   รวมทั้งออกกฎระเบียบเกี่ยวกับผู้ที่จะมาเป็นนางต้นห้อง   สิ่งเหล่านี้ล้วนสร้างความเบื่อหน่ายให้กับขุนนางและผู้รับใช้ใกล้ชิด   ที่จะต้องมาวุ่นวายเพียงเพราะฝันร้ายของราชินี

 

นอกจากระเบียบเพื่อความปลอดภัยแล้วราชินีวิเวียร่ายังร้องขอคำทำนาย   แต่ไม่มีผู้ใดที่สามารถทำนายได้อย่างใจต้องการจนในที่สุดต้องเข้าไปหาอาเทมิสที่ปรึกษาผู้แสนชราของกษัตริย์   เพื่อให้ช่วยชี้แนะเกี่ยวกับผู้พยากรณ์เพื่อจะได้ปลดเปลื้องความทุกข์เกี่ยวกับความฝันนั้น

 

“ ท่านราชินีผู้สูงศักดิ์   โปรดฟังข้าบ้างเถิดในเวลานี้บ้านเมืองก็วุ่นวายมากอยู่แล้วเพราะความแห้งแล้งอดอยาก   ขอทรงอย่าได้นำความวิตกที่ไม่อาจเกิดขึ้นจริงมาทับถมในขณะที่ประชาชนต้องการความช่วยเหลือมากมาย ”

 

อาเทมิสกล่าวอย่างนอบน้อม

แม้จิตใจเริ่มเอือมระอา

        

“ ท่านไม่เข้าใจหรือมันไม่ใช่ความฝัน   แต่เป็นฝีมือของผู้ใช้มนต์ดำเรื่องร้ายแรงในป่าแดงและเหตุที่เกิดขึ้นในคืนก่อนต้องมีความเกี่ยวข้องกัน   หากท่านสอบสวนเจ้าชายเอลานอสให้ดีท่านต้องรู้ความจริงที่เขาปิดซ่อนเอาไว้แน่แน่   แต่ท่านกลับเพิกเฉย ”

 

ราชินีกล่าว

 

“ แอบคบค้ากับผู้ใช้มนต์ดำนั้นมีความผิดร้ายแรง   และแน่นอนป้ายสีผู้อื่นเกี่ยวกับผู้ใช้มนต์ดำก็มีความผิดไม่น้อยเลย   โปรดพระทัยเย็นลงเถิดนี่มิใช่เรื่องล้อเล่น ”

 

“ อ้อใช่ท่านยืนข้างเจ้าชายเอลานอสนี่นะ   ขอโทษทีข้าลืมไปว่าแต่ในช่วงเวลาที่บ้านเมืองกำลังทุกข์ร้อนท่านทำอะไรอยู่หรือ   ท่านที่ปรึกษาราชาแห่งข้า ”

 

พระนางกล่าวด้วยอาการขัดเคือง

 

“ ข้ากำลังส่งหนังสือขอความช่วยเหลือจากสภาเวทมนตร์แห่งโอรีเวีย   และส่งคนออกไปตามชนบทสืบดูว่าต้นตอปองปัญหาคืออะไรแน่เราจะได้แก้ถูกจุด ”

 

“ สภาเวทมนตร์แห่งโอรีเวียมีผู้พยากรณ์บ้างหรือเปล่า ”

 

ราชินีนึกขึ้นได้

 

“ ข้าต้องการคำชี้แนะ ”

 

“ ไม่มีใครสามารถล่วงรู้อนาคต   ผู้ใช้เวทมนตร์ยังไม่อาจรู้เห็นแม้บางครั้งพวกเขาจะให้การทำนายบ้างแต่นั่นเป็นเพียงการเล่นสนุกเท่านั้นเอง   จริงบ้างเท็จบ้างไม่มีใครยึดติด   ราชินีเอ๋ยท่านเลิกคิดเรื่องนี้เสียเถิดให้จอมเวททำนายหรือคนประหลาดในโอรีออนทำนายก็ไม่ต่างกันนักดอก ”

 

“ ไม่มีเลยอย่างนั้นหรือ ”

 

พระนางถามย้ำ

 

“ ตามหลักแล้วย่อมไม่มีแต่ตามตำนานกล่าวถึงคนผู้หนึ่ง   เป็นสตรีที่งดงามแห่งโอรีเวียมักสวมเสื้อผ้าอาภรณ์สีแดงสด   นางนั้นให้คำทำนายที่แม่นยำนัก ”

 

“ ตอนนี้นางยังอยู่ที่โอรีเวียหรือไม่ข้าจะไปพบนางได้อย่างไร ”

 

พระนางถามสอดขึ้นอย่างร้อนใจ

 

“ ท่านเอ๋ยได้ฟังหรือไม่ข้าบอกแล้วว่ามันคือตำนาน   เรื่องราวของนางดำเนินอยู่ในยุคของซาเหวจลอร์ดและจบลงหลังจากสร้างเมืองโอรีเวีย ”

 

“ ท่านกำลังจะบอกว่านางไม่มีอยู่จริง ”

 

“ เรื่องนั้นข้าไม่อาจทราบได้   ตำนานมีมาตั้งพันปีแต่อย่างน้อยชื่อของนางได้เป็นหนึ่งในชื่อประตูทั้งเจ็ดบานของโอรีเวีย   และว่ากันว่าชัยชนะต่อซาเหวจลอร์ดนั้นเกิดขึ้นเพราะคำแนะนำของนาง   อีกอย่างประตูทั้งเจ็ดบานนั้นเรียกตามชื่อของผู้ใช้เวทมนตร์ที่มีบทบาทสำคัญต่อสงคราม   ชื่อของนางสลักอยู่ที่นั่นย่อมหมายถึงนางเป็นผู้ใช้เวทมนตร์เพียงแต่จะเป็นมนต์ดำหรืมนต์ขาวยังไม่มีใครรู้แน่ ”

 

“ ท่านกำลังจะบอกว่ามีเพียงผู้ใช้มนต์ดำเท่านั้นที่สามารถพยากรณ์ไดอย่างแม่นยำ   และตอนนี้พวกเขาได้ตายหมดแล้วให้ข้าเลิกตามหาเสีย ”

 

พระนางว่า

 

“ ข้ายังไม่ได้พูดท่านทึกทักเอาเอง ”

 

ที่ปรึกษากษัตริย์ว่า

พลางถอนหายใจ

 

“ ข้าเข้าใจแล้ว   เรื่องเดือดร้อนของข้าคงน่ารำคานสินะ   ก็ได้ข้าจะจำไว้ ”

 

ว่าแล้วพระนางก็เดินปึงปังออกไป

พอดีสวนกับเจ้าชายเอลานอสที่หน้าประตู

 

ราชินีวิเวียร่าจ้องมองเขาด้วยท่าทีดูหมิ่น

 

“ ทำไมข้ามีอะไรเปรอะแก้มหรืออยากเลียออกให้ว่างั้น   ไม่เอาน่าสุนัขที่ข้าเลี้ยงยังไม่เคยคิดอยากทำแบบนี้เลย ”

 

เจ้าชายตัวน้อยแกล้งแหย่เข้าให้

 

“ เจ้าไม่วันได้เป็นกษัตริย์แน่คนขี้ขลาด ”

 

นางแค่นเสียงขู่

 

“ อย่างน้อยข้าก็ไม่วิ่งตาเหลือกไปทั้งวังเพียงเพราะฝันร้ายหรอกนะ   ส่วนเรื่องได้เป็นกษัตริย์หรือไม่เจ้ามิใช่คนตัดสิน ”

 

เอลานอสเย้ย

 

“ เจ้า ”

 

แม้จะกริ้วมากแต่ก็ทำอะไรมิได้

จึงต้องเดินจากไปทั้งอย่างนั้น

 

“ นางมาที่นี่เพื่ออะไรกันท่านอาเทมิส ”

 

เจ้าชายเอ่ยถามขึ้น

 

ที่ปรึกษาแห่งกษัตริย์เลื่อนเก้าอี้ให้เขานั่ง

แล้วจึงตอบว่า

 

“ ก็เรื่องเดิมๆ เกี่ยวกับฝันร้ายในวันนั้น   น่าแปลกที่โดยพื้นเดิมพระนางเป็นสตรีที่เข้มแข็ง   ไม่นึกว่าจะมาเสียขวัญเพราะเรื่องเพียงเท่านี้ ”

 

“ อย่างนั้นหรือ   ก็นึกว่ามาใส่ความอะไรข้าอีก ”

 

เจ้าชายกล่าวพลางยกชาขึ้นดื่ม

 

“ จริงๆ แล้วพระนางยังคิดว่าเจ้าสมคบกับผู้ใช้มนต์ดำ   น่าเสียดายที่ไม่ใช่เรื่องจริง   ไม่อย่างนั้นเรื่องร้ายๆ พวกนี้คงจบง่ายขึ้น ”

 

เอลานอสได้ยินดังนั้นถึงกับสำลักน้ำชา

เขาจึงแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อน

 

“ อะไรคือจบง่ายขึ้น   หมายถึงท่านอยากเห็นข้าโดนแขวนคอกลางลานเมืองโอรีเวียอย่างนั้นหรือ ”

 

“ จอมเวทวาลานไม่สนใจเรื่องเพียงเท่านี้หรอก   เขาเห็นแต่ประโยชน์ของตนเท่านั้น   หากท่านคบหากับผู้ใช้เวทมนตร์จริงไม่ว่ามนต์ขาวหรือมนต์ดำก็ย่อมเป็นประโยชน์   เพราะตอนนี้ผู้ใช้เวทมนตร์จากโอรีเวียไม่ตอบรับการร้องขอความช่วยเหลือจากเมืองใดเลย   ว่าแต่ท่านมาหาข้ามีเรื่องอะไรหรือไม่ ”

 

อาเทมิสถามบ้าง

 

“ ข้าได้ยินข่าวว่าเสด็จพ่อของข้าอยากจัดงานเลี้ยง   ข้าเลยมาถามความเห็น   ในช่วงเวลาที่ผู้คนอดอยากราชสำนักกลับหาเรื่องสิ้นเปลือง   นี่มันความคิดของกษัตริย์หรือราชินีกันแน่ ”

 

เอลานอสบ่น

ทำเอาท่านที่ปรึกษาอมยิ้มด้วยความเอ็นดู

 

“ สมแล้วที่เป็นว่าที่กษัตริย์รู้จักคิดถึงประชาชน   แต่เรื่องงานเลี้ยงนี่เป็นความคิดของกษัตริย์แฮโรดจริงๆ ”

 

“ คงอยากเอาใจนางปีศาจใจร้ายนั่นล่ะสิ ”

 

เจ้าชายน้อยทำหน้ามุ่ย

ด้วยความไม่พอใจ