คลั่งรัก นายเพลย์บอย

เช้าวันจันที์ ณ มหาวิทยาลัย MSU /


จ๋าย : 'เบล ทางนี้ๆ'


ยัยจ๋ายโบกมือเรียกฉันที่หน้ามหาลัย ในทุกๆเช้ายัยจ๋ายจะมายืนรอฉันที่หน้ามหาลัยเสมอ เพื่อเดินเข้าไปใน มอ ด้วยกัน


เบลล่า : 'มาเช้าเหมือนเดิมเลยนะคุณจ๋าย แกตื่นเช้าได้ยังไงวะ แกดูฉันซิกว่าจะกระชากวิญญาณตัวเองออกมาจากเตียงได้นะ โหยย'


จ๋าย : 'แหม ก็แกทำงานดึก เลิกดึกจะให้ตื่นเช้าเหมือนฉันได้ยังไง เอาแค่ว่าไม่เข้าเรียนสายก็พอ ว่าแต่แกคิดแผนดีๆไว้บ้างหรือยัง'


เบลล่า : 'แผน?..แผนอะไรวะ'


จ๋าย : 'เอ้า ยัยนี้ก็แผนการรักของฉันกับเงินก้อนโตของแกไง'


เบลล่า : 'อ่อ ซอรี่ๆค่ะนายท่าน พอดียังไม่ตื่น '


จ๋าย : 'ไม่เป็นไร ว่าแต่คิดแผนการหรือวิธีดีมาได้บ้างไหม'


เบลล่า : 'ได้ แต่ขอไปหาไรกินก่อนนะ กองทัพต้องเดินด้วยท้องว่ะ'


จ๋าย : 'ได้ๆ เดี๋ยววันนี้แม่เลี้ยงเองนะ ลูกเจี๊ยบของแม่'


เบลล่า : 'ลูกเจี๊ยบ!!' พลันฉันก็นึกถึงหน้าอิตาโยคนนั้นขึ้นมา กับคำว่าลูกเจี๊ยบที่ยัยจ๋ายพูด


เบลล่า: 'แก ห้ามเรียกฉันว่าลูกเจี๊ยบนะ ฉันไม่ชอบ'


จ๋าย : 'อะไรอีกละ น่ารักดีออก เหมือนลูกเจี๊ยบตัวน้อยๆ น่ารักๆ จิ๊บๆๆ'


เบลล่า : 'พอเลย ไปได้แล้ว หิว!'


จ๋าย : 'อะไรของมัน วันนี้ประจำเดือนมารึไง'


 



ณ โรงอาหารมหาลัย


ระหว่างที่ฉันกำลังซื้ออาหารกับยัยจ๋าย ก็มีเสียงเจี๋ยวจ๊าวของพวกผู้หญิงดังมาแต่ไกล ยัยจ๋ายหันไปมอง แล้วเอามือมาตีที่แขนของฉัน


จ๋าย : 'แกๆ พี่โยมา ทำไงดี'


ฉันหันไปมองตามที่ยัยจ๋ายบอก ก็พบว่าตาพี่โยเดินมายังกะบอยแบรนด์กับเพื่อแก้งของเขา ยิ่งเดินมาพร้อมกันแบบนี้ยิ่งทำให้สะดุดตา เพราะทัั้งแก้งค์หน้าตาดีแทบทุกคน แต่ที่หล่อทะลุทะลวง หล่อลากดิน หล่อเหี้ยๆ หล่อะระเบิดระเบ้อ หล่อออร่าจับ ทุกคำอธิบายความหล่อคงเป็นอิตาโย นี้แหละ


/ ปกติว่าเห็นตอนกลางคืนก็หล่อทะลุความมืดมาแล้วนะ เจอที่มหาลัยครั้งแรกก็เล่นเปิดตัวอลังกาลขนาดนี้ ทำยังไงดีใจฉัน จะใจสั่นเพราะความหล่อและเท่นั้นไม่ได้นะ ......อ๊า นั่นชุดมหาลัยด้วย แสบตายิ่งกว่าเดิมอีก ไม่ได้พกแว่นมาซะด้วยซิ คิดถึงพี่นุ่นจัง เฮ่ออ ใจฉัน! นั้นมันแค่ภาพลวงตา/


จ๋าย : ' เบล .......เบล ..ยัยเบลล!! '


เบลล่า : 'หะ หา มีอะไร เรียกเสียงดังเชียว'


จ๋าย : 'ฉันเรียกเป็นสิบๆรอบแล้วเนี้ย เป็นอะไร ยืนนิ่งตาค้างเชียว อย่าบอกนะว่า แก........'


ฉันรู้ว่ายัยจ๋ายจะพูดอะไร เลยรีบปฏิเสธ


เบลล่า : 'อะไร! ฉันแค่มองไม่เห็น สงสัยสายตาสั้นแล้วเนี้ย ต้องหาแว่นมาใส่แล้วมั้ง'


จ๋าย : 'หืออ แกสายตาสั่นเหรอ ตอนไหน ไม่เคยรู้เลย'


เบลล่า : 'สงสัยเพิ่งเป็นนะ ป่ะไปหาที่นั่งกินข้าว'


จ๋าย : 'แกจะบ้าเหรอ ก็บอกอยู่ว่าพี่โยมา เราไม่หลบหน่อยเหรอ'


เบลล่า : 'จะหลบทำไม แกบอกเขาเองนิว่า เขาไม่รู้จักแกซะหน่อย'


จ๋าย : 'เอ่อ นั้นซิ'


ระหว่างนั้นพวกตาโยก็เดินผ่านฉันกับยัยจ๋ายไป ที่ตาโยไม่เห็นฉัน เพราะฉันเองที่เดินแอบๆ หลบๆ ข้างหลังยัยจ๋าย


/ เฮ่ออ รอดเว้ย เขาไม่เห็น /


ระหว่างที่ฉันและจ๋ายกำลังนั่งทานข้าวได้ คำสองคำ ก็ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังขึ้นอีกครั้ง


/ คราวนี้ใครอีกละทีนี้ /


จ๋าย : 'เบลๆ นั่นใช่เขาไหมน่ะ'


เบลล่า : 'ใครว่ะ'


จ๋าย : 'แกหันไปดูเองซิ'


ฉันหันหลังกลับไปมองตามที่ยัยจ๋ายบอก ก็ต้องตกใจหนักกว่าเมื่อกี้อีก เมื่อพบว่าพี่เรย์กำลังเดินมากับกลุ่มรุ่นพี่วิศวะประมาณ 5-6 คน


/ อะไรกันวะเนี้ย นี้มันวันรวมญาติเหรอ พี่เรย์ก็เรียนที่นี้เหรอเนี้ย /


จ๋าย : 'แก พี่เรย์ใช่มะ กรี๊ดดด ดีใจจังเขาเรียนที่เดียวกับเราด้วย'


ฉันพยักหน้าให้ยัยจ๋ายพร้อมกับทำไม่สนใจ กินข้าวต่อไป


จ๋าย : 'พี่เรย์คะ พี่เรย์ ทางนี้ค่ะ'


แต่ยัยจ๋ายกลับทำตรงกันข้าม นางตะโกนเรียกพี่เรย์สุดเสียง พร้อมกับบอกว่าฉันนั่งอยู่ตรงนี้


เบลล่า : 'ยัยจ๋าย อย่านะ'


นางไม่ฟังอะไรเลยค่ะ แบบนี้ถ้าอีตาโยนั้นได้ยินเข้า และรู้ว่าฉันเรียนที่นี้และอยู่ตรงนี้ ต้องเข้ามาหาเรื่องฉันแน่ๆ


 



เรย์ #


เพื่อนเรย์ : 'มึงเหมือนจะมีสาวเรียกมึงวะ ไม่มาเรียนหลายวันยังฮอตไม่เปลี่ยนเลยนะมึง'


เรย์ : 'ใครวะ'


ผมหันไปมองตามเสียงที่เรียกผม ก็เห็นผู้หญิงคนนึงที่หน้าคุ้นๆ กำลังโบกมือให้ผม ผมพยายามนึกว่าเคยเจอเธอที่ไหน แล้วเธอก็ตะโกนเรียกผมอีกครั้ง


จ๋าย : 'พี่เรย์ เบลนี้อยู่ค่ะ เบลมันนั่งอยู่ตรงนี้'


พอเธอบอกว่าเบลอยู่ตรงนั้น ผมก็นึกได้ทันที เธอคือคนที่มากับเบลวันนั้น เพื่อนของเบล


// เพื่อนของน้องเบลเหรอ งั้นก็แสดงว่าเบลเรียนที่นี้เหรอ //


ผมดีใจมาก เลยรีบเดินเข้าไป ก็พบว่าเบลนั่งอยู่ตรงนั้นจริงๆ เพราะเบลนั่งหันหลังและปล่อยผมยาวผมเลยไม่รู้ เพราะปกติท่ีร้านเบลจะรวบผมตลอด



โย#


ผมเดินมาทานข้าวเช้ากับเพื่อนก่อนเข้าเรียน ไอวินและไอ้ปั้นเดินไปซื้ออาหารให้ผม ระหว่างที่ผมกำลังนั่งรออาหารอยู่นั่น ก็ได้ยินคนตะโกนคุยกันเสียงดังและชื่อนั่นก็เป็นชื่อที่คุ้นหูผม


/เบล เรย์ งั้นเหรอ /


ผมหันไปมองตามเสียงก็พบว่า พนักงานที่ร้าน Sunshine ที่ชื่อเรย์กำลังเดินไปหาผู้หญิงคนนึง และเมื่อผมมองตามไปก็พบว่า นั่นมันยัยลูกเจี๊ยบ ผมสบตากับเธอ เธอรีบหลับตาผม


/เฮอะ!! นั่นมันอะไรกัน สองคนนั้นเรียนที่นี้งั้นเหรอ แล้วนี้คืออะไรตามมาพรอดรักกันถึงมหาลัยเลยเหรอ แสดงว่าแผนของเราเมื่อคืนก่อนไม่สำเร็จงั้นเหรอ ฉันว่าฉันต้องไปทักทายเธอซักหน่อยนะยัยลูกเจี๊ยบ /


 



เบลล่า#


ฉันได้แต่ถอนหายใจยาวๆ กับสิ่งที่ยัยจ๋ายทำ ตอนนี้หวังแค่ว่าอิตาโยนั้นจะไม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงนี้ ขอให้เขาไม่ได้ยินด้วยเถอะ ฉันเหลือบไปมองว่าเขาจะได้ยินไหม


/ OMGGGG!!! พระเจ้า งานเข้าแล้ว สบตาไปแล้วด้วย ทำไงดี /


ทั้งสองคนทั้งพี่เรย์และตาโยกำลังเดินมาหาฉัน ฉันได้แต่ก้มหน้าก้มตา


/ วิ่งหนีไปตอนนี้ทันไหมเนี้ย เจ้าป่าเจ้าเขาช่วยลูกด้วย /


จ๋าย : 'เบลแกเป็นอะไร ปวดท้องเหรอ หน้าซีดเชียว'


ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองแรงใส่ยัยจ๋าย ที่ทำหน้าใสซื่อไม่รู้อะไร


โย / เรย์ : 'ยัยลูกเจี๊ยบ /เบล '