คลั่งรัก นายเพลย์บอย

ความเดิมตอนที่แล้ว


เบล จ๋าย นุ่น และเร มีนัดกินข้าวต้มรอบดึกกันหลังเลิกงานเพื่อฉลองต้อนรับจ๋ายมาทำงานวันแรก แต่ก่อนที่จะไปเบลดันทำมือถือหาย และสุดท้ายแม่บ้านมาเจอที่ชักโครกห้องน้ำแขกผู้หญิง เบลกับจ๋ายสงสัยว่าต้องมีคนกลั้นแกล้งแต่ก็ยังไม่พูดออกไป


 



ปัจจุบัน


ณ ร้านข้าวตอนรอบดึก


นุ่น >"เจ้ค่ะ สังอาหารค่ะ"


 


เจ้เจ้าของร้าน >"จ้าๆ เอาอะไรบ้างค่ะ"


 


นุ่น >"เอานี้ๆ นี้ๆ แล้วก็นี้ค่ะ มีใครกินเบียร์หรือเหล้าบ้างไหม"


 


เบล >"วันนี้เคลียดๆ ขอเบียร์ซักขวดได้ไหมคะ"


 


จ๋าย >"แกจะดีเหรอ เดี่ยวเมานะ"


 


เบล >"วันนี้มันวันซวยของฉัน แกดูนี้ซิ !!แบบนี้ฉันจะติดต่อใครยังไงละ กว่าฉันจะเก็บเงินซื้อได้"


 


เบลยื่นโทรศัพท์ที่พังให้จ๋ายดูพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า


 


จ๋าย >"เอาน๊า!! ยังไงเราก็เจอกันที่มอและที่ร้านอยู่แล้วนิ ให้ฉันซื้อ....โอ้ย!!


 


เบลเอาเท้าไปเหยียบเท้าจ๋ายเพื่อให้จ๋ายหยุดพูดเรื่อง ที่ว่าจะซื้อโทรศัพท์ให้ เพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นคนที่อวดรวยต่อหน้าเร


 


เร >"น้องจ๋ายเป็นอะไรหรือเปล่า"


 


จ๋าย >"อ่ะ เปล่าค่ะ พอดีมดมันกัดค่ะ"


 


นุ่น >"สรุปว่าพี่และเบลเอาเบียร์ 2 ขวด คนอื่นๆไม่เอาใช่ไหม"


 


เบลสะกิดจ๋ายอีกครั้งพร้อมขะหยิบตาให้ แต่เรที่คอยแอบมองเบลตลอด ก็สังเกตเหตุ


 


เร >"น้องเบลตาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ เห็นขะยิบตาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"


 


เบล >"อะ อ่อ ค่ะ เคืองตานิดหน่อยค่ะ"


 


/ โอ้ยย!!! พี่เร จะสังเกตอะไรขนาดนั้นเนี้ย /


 


จ๋าย>"พี่นุ่นจ๋ายเอาด้วยค่ะ"


 


เร >"งั้นพี่ไม่ละกัน เดี่ยวเมากันหมด ใครจะดูแล งั้นสาวๆกินกันไปนะ"


 


นุ่น >"แหม กินแค่นี้ไม่เมาหรอกเนอะ!! เจ้ค่ะงั้นเอาเบียร์เพิ่ม 3 ขวดจ้า"


 


เจ้เจ้าของร้าน >"ได้ค่ะรออาหารซักครู่นะคะ"


 


เร >"นุ่น มึงสามคนเอาสองขวดก็ได้มั้ง"


 


นุ่น >"3 คน 2 ขวด มันจะเรียกว่ากินเบียร์เหรอวะ งิกินน้ำเปล่าดีกว่าเนอะ!!"


 


เบล >"ใช่ค่ะ พี่เรกินด้วยกันซิค่ะ"


 


เร >"ไม่ดีกว่าครับ ปกติพี่กินกับเพื่อนที่มหาลัยบ่อยอยู่แล้ว"


 


จ๋าย >"จะว่าไปพี่เรอยู่คณะวิทศวะเหรอคะ ยังไม่เคยถามเลย"


 


เร >"อ่อใช่ครับ อยู่ปี3 แล้ว"


 


นุ่น >"ว๊าา เห็นพวกแกเรียนที่เดียวกัน อยากไปเรียนด้วยจัง ลาออกจากมอพี่ ไปเรียนด้วยดีไหมเนี้ย จะได้เจอกันบ่อยๆ"


 


เร >"แค่เจอแกที่ทำงานฉันก็เบื่อขี้หน้าแล้ว"


 


นุ่น >"เบื่อขี้หน้าแล้ววันนี้มาทำไมวะ"


 


เร >"ก็ฉันเป็นหัวหน้างาน เลี้ยงตอนรับพนักงานใหม่ฉันก็ต้องมาอยู่แล้วเนอะ น้องจ๋าย(｡•̀ᴗ-)✧"


 


จ๋าย >"ชะ ใช่ค่ะ! ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄"


 


เร >"แล้วน้องเบลกับน้องจ๋ายเรียนคณะอะไรกันเหรอครับ"


 


จ๋าย >"คณะบริหารเอกการตลาดค่ะ"


 


เร >"เด็กการตลาดนี้เอง"


 


ทั้ง4 คนพูดคุยและทำความรู้จักกันระหว่างรออาหาร


 


20 นาทีผ่านไป


เด็กเสิร์ฟ >"อาหารมาแล้วครับ"


 


เบล >"ว๊าวว มาแล้ว!!! หิวใส่จะขาดแล้วเนี้ย"


 


เร >"ร้านนี้่อาหารดูน่ากินเนอะ"


 


นุ่น >"แน่นอนฉันมาบ่อย"


 


จ๋าย >"อาหารหน้าตาแปลกๆเยอะเลยนะคะ จ๋ายไม่เคยกินซักอย่างเลย"


 


เบลหันมามองยัยจ๋ายแล้วก็ทำปากขะมุบขะมิบ


 


เร >"หือ น้องจ๋ายไม่เคยกินเลยเหรอครับ"


 


จ๋าย >"อะ อ่อ จ๋ายหมายถึง ไม่ได้มากินอาหารแบบนี้นานแล้วนะคะ นานจนลืมไปแล้วว่าเคยกิน แหะๆ"


 


เร >"อ่อ งั้นวันนี้ก็กินให้เต็มที่ไปเลยนะ พี่เลี้ยงเอง"


 


นุ่น >"ว๊าวว วันนี้เร โชว์ป๊าเว้ย!!! สั่งและกินให้เต็มที่พวกเรา"


 


 



2 ชั่วโมงผ่านไป


นุ่น >"อ๊าาา อิ๋มแปร่เลย"


 


เบล >"น่านนะซี๊ค๊า อิ๋มมากกกก"


 


จ๋าย >"ฉันว่าแกเมาแล้วนะ"


 


เบล >"แกจะบ้าเหรอ ฉ๊านไม่ได้เมาซะหน่อย"


 


เร >"นุ่น เบลเมาแล้ว พาเบลกลับบ้านดีกว่า"


 


เบล >"ไอ้บ้า!!! ก็บอกว่าไม่ได้เมางาย"


 


จ๋าย >"อุ๋ย!! แก เบาๆหน่อย ขอโทษด้วยนะคะพี่เร ยัยนี้ถ้าเมาจะเป็นแบบนี้หละคะ"


 


เร >"ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอกครับ น่ารักดี แต่นี้สงสัยจะเมาหนัก"


 


จ๋าย >"ปกติมันไม่เมานะคะ สงสัยวันนี้ดื่มเยอะไป คนเดียว 4 ขวดรวด"


 


เร >"อ่อ ว่าแต่น้องจ๋ายไม่เมาเลยนะ คอแข็งเหมือนกันนะเนี้ย"


 


นุ่น >"นั้นซิ เผลอๆ คอแข็งกว่าฉันอีก"


 


จ๋าย >"คะ ใครบอกว่าจ๋ายไม่เมาละคะ ตอนนี้ก็มึนๆ จะอ้วกแล้วค่ะแต่ไอ้เบลมันเป็นแบบนี้ก็เลยต้องตั้งสติ "


 


/ ตายละยัยเบล!! แกบอกให้ฉันแกล้งเมา ให้พี่เรไปส่งฉัน แต่ทำไมแกเองถึงได้เมาขนาดนี้เนี้ย คอไม่แข็งก็ดันทะลึ่งไปสั่งเพิ่ม โอ้ยยย!!!! ทำยังไงละทีเนี้ยฉัน /


 


นุ่น >"เบลไหวไหม...ป่ะ!!!! เดี่ยวกับหอกัน"


 


เบล >"หวายคะเพ่นุ่น ....อ่อ วานเน้ พี่เรต้องไปส่งยายจ๋ายน๊าค๊า ยัยจ๋ายยมานเมามาก ต้องไปส่งมันน๊าา"


 


นุ่น >"โอ้ยย ก่อนจะห่วงคนอื่น ห่วงตัวเองก่อนไหมเนี้ย เรแยกย้ายเถอะวะ เดี่ยวเบลมันอ้วก"


 


เร >"ได้ๆ เจ้ครับ เช็คบิลด้วยครับ"


 


จ๋าย>"พี่นุ่นคะ พายัยเบลกลับบ้านไหวไหมคะ ให้จ๋ายช่วยไหม "


 


นุ่น >"ไม่เป็นไร เดินไปแค่นี้เอง เรานั้นแหละ กลับยังไง ดึกป่านนี้ ผู้หญิงนั่งแทกซี่ไปคนเดียวอันตรายอีก"


 


เร >"ไม่เป็นไร เดียวกูไปส่งจ๋ายเอง มึงไปส่งเบลเถอะ ส่งให้ถึงห้องนะเว้ย!!!"


 


นุ่น >"เออ!! ไม่ต้องมาบอกกู กูดูแลน้องมันได้ งั้นไปแระ เจอกัน"


 


เบล >"ปาย ก่อนน๊าค๊าาา บ๊ายยบายย แหะๆ"


 


นุ่น >"ยังจะมาบ๊ายบายอีกนะ เดินดีๆเลยยัยเบล "


 


เสียงนุ่นที่บ่นเบลไปตลอดทาง เรเองก็มองเบลและนุ่น จนเดินลับสายตา ตอนนั้นจ๋ายรู้ได้ทันทีว่า เรชอบเบลมากแค่ไหน


 


จ๋าย >"เออ พี่เรคะ เดี๋ยวจ๋ายกลับเองก็ได้นะคะ ไม่อยากรบกวนพี่เร เดี๋ยวจ๋ายเรียกแทกซี่ได้ค่ะ"


 


เร >"ไม่ได้ ดึกแล้วเดี่ยวพี่ไปส่งนะ อย่าดื้อ ผู้หญิงตัวคนเดียวกลับบ้านดึกๆมันอันตราย ป่ะ!!"


 


จ๋าย >"ค่ะ \^o^/ ♡"


 



 


เช้าวันต่อมา ณ คอนโดจ๋าย เวลา 8.00 น.


 


เบลนอนหลับปุ๋ยอยู่บนที่นอน จ๋ายนั่งมองเพื่อนด้วยสายตาสั่นไหว


 


จ๋าย >"ยัยโง่เอ้ย!! จะตอนไหนๆ สุดท้ายก็เป็นแกอยู่ดี"


"...."


"...."


จ๋าย >"ยัยเบล!! ตื่น จะไปเรียนไหมเนี้ย สายแล้วนะ "


 


เบล >"งืม!?? ปวดหัวจัง"


 


จ๋าย >"จะไม่ให้ปวดได้ไง ก็เล่นดื่มซะ4 ขวดรวด"


 


เบล>"ฉันกลับมานอนที่นี้ได้ยังไง จำไม่ได้เลย โอ้ยย ปวดหัวจัง"


 


จ๋าย>" ก็ฉันไปลากแกมาจากหอแกนะซิ ตื่นมาแล้วไปกินซุปซะ ฉันทำไว้ให้ งั้นวันนี้ไม่ต้องไปเรียนนะ เดี่ยวฉันจดเลคเชอร์มาให้"


 


เบล>"อืออ ขอบใจมากนะแก ..เออ แล้วเมื่อคืนแกเป็นไงมั้ง"


 


จ๋าย>"เอาไว้ค่อยกลับมาคุยก็แล้วกันนะ เดี๋ยวฉันรีบไปเรียนก่อน อย่าลืมตื่นมากินซุปล่ะ"


 


เบล >"อืออ"



เวลา 12.05 ณ ตึกบริหาร


หลังจากเรียนช่วงเช้่าเสร็จ จ๋ายกำลังเก็บของเพื่อกลับคอนโดเพราะตอนบ่ายวันนี้ไม่มีเรียน


 


จ่าย >"ยัยนั่นมันตื่นมากินอะไรหรือยังนะ"


 


ระหว่างที่จ๋ายกำลังเปิดประตูห้องเรียออกไปนั้น ก็มีกลุ่มผู้หญิง3คน เดินเข้ามาพูดคุยกับเธอ


 


"ขอโทษนะคะ น้องชื่อจ๋ายใช่ไหมคะ"


จ๋าย >"อ่อ ปะ...ปล่าวค่ะ ชื่อเบลค่ะ "


 


จ๋ายพอจะจำได้ว่า 1 ใน 3 คนนี้ คือพราวเพื่อนของโยชิ พราวจะชอบเกาะติดกลุ่มของโยตลอด และมีข่าวลือหนาหูว่า พราวคือคนที่คอยตามรังควานผู้หญิงทุกคนที่เขาไปยุ่งกับพี่โย เพราะพราวชอบโย


 


พราว >"แต่คนกลุ่มนั้นบอกว่าน้องชื่อจ๋ายนะคะ"


 


จ๋าย>"อ่อ เขาคงจะจำผิดมั้งค่ะ ว่าแต่พี่มีธุระอะไรกับจ๋ายเพื่อนหนูเหรอคะ"


 


พราว>"อ่อ เป็นเพื่อนกันซินะ แล้วคนชื่อจ๋ายอยู่ไหนละ ไม่มาเรียนด้วยเหรอ"


 


จ๋าย >"อ่อ วันนี้มันไม่สบายค่ะ เลยมาไม่ได้ " พราว >"สำออยหรือเปล่าน๊า!"


 


จ๋าย>"พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ?!"


 


พราว>"เอาเป็นว่าไว้พี่มาใหม่ดีกว่่า ป่ะพวกเรา "


 


พราวและเพื่อนๆ เดินจากไป จ๋ายทำหน้างงๆ แต่ก็พอที่จะปะติดปะต่อเรื่องราวได้ ว่าพราวมาทำไม


 


จ่าย>"งานเข้าแกแล้วละยัยเบล"


 


ระหว่างที่จ๋ายกำลังจะเดินกลับคอนโดอีก โยชิที่ยืนดักรอที่หน้าตึก ก็เดินมาทักทาย


 


โย >"เอ่อ สวัสดีครับ น้องที่เป็นเพื่อนยัยลูกเจี๊ยบใช่ไหมครับ"


 


จ๋าย >"ยัยลูกเจี๊ยบ อะ อ่อ ใช่ค่ะ ว่าแต่พี่่โย!! มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"


 


/ อะไรกันคนพวกนี้ ฉันจะได้กลับไหมวันนี้ /


 


โย>"รู้จักพี่ด้วยเหรอ ยัยลูกเจี๊ยบเล่าให้ฟังเหรอ"


 


จ๋าย>"ปล่าวค่ะ ที่มหาลัยมีใครไม่รู้จักพี่บ้างละคะ ชื่ิอเสียกระฉ่อนไปทั่ว"


 


โย >"ฮ่าๆๆ นั้นซินะ!!! เออ แล้วยัยลูกเจี๊ยบหละ"


 


จ๋าย>"อ่อ เมื่อคืนมันไปกินเหล้าหลังเลิกงาน ตอนนี้แฮงค์เลยมาเรียนไม่ได้ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"


 


โย>"เดี๋ยวครับน้อง... !!!! "


 


จ๋าย >"คะ?!"


 


โย >"ยัยนั้นเลิกงานแล้วไปกินเหล้าต่องั้นเหรอ ละ แล้วไปกินกับใคร!!"


 


จ๋าย>"ก็พี่ๆที่ทำงานค่ะ"


 


โย >"ผู้ชายที่ชื่อเร ไปด้วยไหม?!"


 


จ๋าย >"ไปซิคะ เรื่องนี้พี่เรไม่พลาดหรอกคะ แต่ก็ดีนะคะ ที่พี่เรไปด้วย เพราะว่าตอนมันเมาพี่เรมาส่งมันที่คอนโด ไม่งั้นละก็ไม่รู้มันจะไปนอนที่ไหน ยัยนี้เมาแล้วชอบทำอะไรบ้าๆ รั่วๆอยู่ด้วยซิ"


 


โย >"หืมม!!? เมาๆแบบนั้นให้ผู้ชายไปส่งเนี่ยนะ แล้วทำไมน้องไม่ไปส่งเพื่อนละครับ"


 


จ๋าย>"อ่อ พอดีหนูไม่ได้ไปด้วยคะ เลิกงานก็รีบกลับบ้าน ว่าแต่เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับพี่คะเนี่ย?!! จ๋ายพยายามยั่วโมโหโยชิเพื่อจะพิสูจน์บางอย่าง


 


โย >"นั้นซินะ!! มันไม่เกี่ยวอะไรกับพี่ซะหน่อย......งั้นพี่ขอตัวก่อนละกัน ไปละ!!"


 


โยมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป เขาดูหงุดหงิดและอารมเสีย


"..."


"..."


จ๋าย>"คิคิ !! สมน้ำหน้าอีพี่โย เบื่อจริ๊งงง พวกไม่รู้ใจตัวเองเนี้ย น่ารำคาญชะมัดเลย กลับดีกว่า"



โยชิ# โยชิเดินกลับมาขึ้นรถสปอร์ตที่จอดอยู่ เขาดูอารมณ์ไม่ค่อยดี


 


โย >"อะไรของยัยนั่น ทำตัวแบบนั้นได้ยังไง ไม่ระวังตัวซะบ้างเลย เลิกงานทำไมไม่กลับคอนโด จะไปกินเหล้าต่อทำไมกันนะ โอ้ยย !!! หงุดหงิดเว้ย"


โย เหลือบไปมองกล่องของขวัญบนรถที่เตรียมมาเพื่อจะให้เบล


 


โย >"อุตส่าห์มีของจะให้ ก็ดันไม่มาเพราะแฮงงั้นเหรอ!!! เฮอะ งั้นก็ไม่ต้องเอา"


 



ณ คอนโดจ๋าย


ก๊อกแกร๊ก!!


 


เสียงเปิดประตูเข้ามาในห้อง


 


เบล >"กลับมาแล้วเหรอ"


 


จ๋่าย>"อืมม เป็นไงมั้ง ดีขึ้นหรือยัง!!"


 


เบล>"ดีขึ้นแล้วเพราะซุปแกนั้นแหละ ขอบใจน๊า"


 


เบลเดินเข้าไปกอดจ๋าย


 


จ๋าย>"ไม่ต้องมากอดเลย ยัยบ้า!!!"


 


เบล>"ทำไม แกงอนฉันเรื่องเมื่อคืนเหรอ ขอโทษนะฉันลืมตัวเพราะโมโห พวกที่แกล้งเอามือถือฉันไปแช่น้ำชักโครก เลยกินซะเมาเลย แล้วพี่เรได้ไปส่งแกไหม"


 


จ๋าย >"อืมม ไป"


 


เบล >"ว๊าว จริงเหรอ ฉันนึกว่าแผนจะล้มซะแล้ว แล้วมีโมเม้นอะไรดีๆเกิดขึ้นบ้างไหม"


 


จ๋าย >"มี....มีกับผีนะซิ เฮ่ออออ!!"


 


จ่ายเดินไปทิ่งตัวที่โซฟาตัวนุ่มกลางห้อง เบลเดินมานั่งข้างๆ พร้อมสีหน้าเป็นห่วง


 


เบล>"มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ?!"


 


จ๋าย>"ฉันก็หวังอยากให้มีโมเม้นดีๆเกิดขึ้นบ้างนะ แต่เมื่อคืนตอนมาส่งฉัน เค้าเอาแต่ถามเรื่องของแกนะซิ"


 


เบล>"ทะ ทำไม??"


 


จ๋าย>"ก็เขาชอบแกนะซิยัยบ้า ฉันละเกลียดแกจริงๆ ถ้าฉันสวยและน่ารักได้ซักครึ่งของแกก็ดีนะซิ เฮ่ออออ"


 


เบล>"ฉันขอโทษนะแก ฉัน...ควรจะมำยังไงก็ดี ฉันลาออกจากงานไปเลยดีไหม"


 


จ๋าย >"จะบ้าเหรอ!!! แกจะทำแบบนั้นทำไม"


 


เบล>"ฉันไม่อยากให้แกต้องเจ็บปวดเพราะเรื่องของฉันจากปากพี่เร ฉันไม่ควรเจอเขา"


 


จ๋าย >"มันก็จริงที่ฉันเจ็บ แต่แกเองไม่ได้ผิดอะไร ฉันเองต่างหากละที่ผิด เพราะไปอิจฉาแก งอนแก ทั้งๆที่แกไม่รู้เรื่องด้วยเลย"


 


เบล >"ฉันไม่ได้ชอบพี่เรเลยนะ ไม่คิดอะไรแบบนั้นเลย ฉันสาบาน"


 


จ๋าย >"ยัยบ้า ไม่ต้องสาบานหรอก ฉันรู้ ฉันแค่ท้อใจแค่นั้นเอง ขอโทษนะที่หงุดหงิดใส่"


 


เบล >"ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ แล้วแบบนี้เราต้องทำยังไง"


 


"...."


"...."


จ๋าย >"ฉันคิดอะไรดีๆออกแล้วละ"


 


เบล >"อะไรเหรอ"


 


จ๋าย >"แกต้องมีแฟน และแกต้องพาแฟนไปให้พี่เรเห็นเขาจะได้ตัดใจจากแกซะ"


 


เบล >"อะไรกัน ทั้งแกแล้วก็อิตาโย มีแค่คนเสนอให้ฉันมีแฟนทั้งนั้น แล้วฉันจะไปหาแฟนที่ไหนมาหลอกพี่เรแล้วก็ตาโยละ"


 


จ๋าย >"ทำไมต้องหาแฟนหลอกๆละ แกก็แค่ยืมตัวพี่โยเพื่อบอกให้ทุกคนรู้ว่าพวกแกคือคู่หมั้นกันไง"


 


เบล>"Σ(⊙▽⊙” จะบ้าเหรอ!!!"


 


จ๋าย >"ทำไมละ!! "


 


เบล>"ตะ ตานั้นไม่ยอมหรอก"


 


จ๋าย >"(｡•̀ᴗ-)✧ ยอมแน่นอน แกเชื่อฉันซิ"


 


เบล >"โอ้ยยย แล้วแกไม่มีแผนดีๆกว่านี้แล้วหรือไงละ"


 


จ๋าย >"แผนนี้แหละเวิร์คสุด หรือแกจะข้ามแผนแรกแล้วไปแผนสองเลยละ"


 


เบล >"รู้สึกไม่มีทางเลือกเลยแฮะ!!!! (¯ ▽ ¯；)"


 


จ๋าย >"เออ วันนี้มีคนมาหาแกด้วยละ"


 


เบล >"ใครเหรอ"


 


จ๋าย > "พี่โยกับพี่พราวน่ะ"


 


เบล >"มาทำไม เขาบอกอะไรแกไหมละ"


 


จ๋าย >"ไม่นะ มาถามๆแล้วก็ไปไม่ได้พูดอะไรพิเศษ"


 


เบล >"ว่าแต่คนชื่อพราวนี้ใครเหรอ"


 


จ๋าย >"เพื่อนพี่โยน่ะ คนนี้มาหาเรื่องแกแน่ๆ แกระวังตัวไว้ด้วยนะ เขาจะหาเรื่องผู้หญิงทุกคนที่ยุ่งเกี่ยวกับพี่โย"


 


เบล>"แล้วฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยละ !!"


 


จ๋าย >"ก็ตอนนี้แกรับบทเป็นคู่หมั้นพี่โยไง ยังไงก็เกี่ยวเต็มๆ"


 


เบล >"จะบ้าตาย!!!! ที่ร้านก็พวกยัยแอน มหาลัยยังจะมาเจอพี่คนนี้อีกเหรอ ต้องทำบุญล้างซวยแล้วมั้งเนี้ย!!!"


 


จ๋าย >"เอาน๊าา ฉันไม่ให้ใครมาทำอะไรแกหรอก"


 


เบล>"ฉันไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นเลย ฉันแค่ไม่อยากมีเรื่อง อยากใช่ชีวิตธรรมดาปกติสุข"


 


จ๋าย >"มันไม่ปกติสุขตั้งแต่แกรับเงินฉันไปแล้วละเพื่อน ทำงานให้ดีนะจ้ะ!!"


 


ปับ! ปับ!


จ๋ายตบไหลให้กำลังใจเบลที่กำลังห่อเหี้ยว


 


จ๋าย >"ป่ะ ออกไปหาอะไรกินกัน เพิ่มพลังดีกว่า"


 


เบล >"อืมม นั้นซิ เวลาแบบนี้ต้องให้อาหารอร่อยๆ เยียวยาชีวิต"