คลั่งรัก นายเพลย์บอย

ความเดิมตอนที่แล้ว


โยไปแวะไปดูหน้าคู่หมั้นตัวเองเพื่อหวังจะทำพฤติกรรมแย่ๆใส่ เพื่อให้เธอไม่ชอบ แต่กลับรู้ว่ายัยลูกเจี๊ยบชื่อ จ๋าย เหมือยคู่หมั้นของเขา และในตอนนั้นเองเขาก็ยังไม่เชื่อ


 



ปัจจุบัน


โย :"ขอโทษนะครับ น้องจ๋ายหรือเปล่า "


เบลล่า :"คะ!? เรียกจ๋ายเหรอคะ"


โย :" Σ( ° △ °|||)︴นะ นะ นี้เธอ "


เบลล่า :"เอ้า!! นี่นายตามาหาเรื่องฉันถึงนี่เลยเหรอ"


ผมไม่ฟังที่เธอพูด ผมจับมือเธอและลากเธอออกจากตรงนั้นไปคุยที่อื่น


เบลล่า :"ว๊ายยย ปล่อยฉันนะอีตาบ้า จะ....เบล ช่วยด้วย"


ฉันร้องตะโกนให้ยัยจ๋ายช่วย แต่ยัยนั่นกลับนั่งโบกมือหย่อยๆให้ฉัน


/ หึยย กลับมาละน่าดู ยัยเพื่อนบ้า!! /


เบลล่า :"โอยย ฉันเจ็บนะ ปล่อยซิ ฉันบอกให้ปล่อยไง"


ผมรีบปล่อยมือจากเธอ ทันทีที่เธอบอกว่าเจ็บ


โย :"ขอโทษ....เจ็บมากเหรอ"


เบลล่า :"เจ็บนะซิ นี้มือหรือแผ่นเหล็กเนี้ย อู๊ยยยย .."


ผมมองไปที่ข้อมือเล็กๆของเธอ ก็พบว่ามันเป็นร้อยแดง


โย :"ก็ใครบอกให้เธอทำสะบัดสะบิ้งละ ตามมาดีๆก็ไม่ต้องเจ็บตัว"


เบลล่า :"เดี่ยวนะ แล้วนายอยู่ก็ลากฉันมาเนี้ย จะให้ฉันตามมาดีๆ นายละบอกฉันดีๆก่อนหรือยัง"


มันก็จริงของเธอ ผมลากเธอออกมา เพราะอยากคุยกับเธอสองคน ถึงเรื่องของเรา และอีกอย่างผมอยากแน่ใจว่า เธอคือจ๋าย ที่เป็นคู่หมั้นผมจริงๆ


โย : "เอาละ เอาเป็นว่าฉันขอโทษที่ทำเธอเจ็บ จะคุยกันดีๆได้หรือยัง"


ฉันสงบสติอารมณ์ก่อนจะมองค้อนเขา ฉันต้องคีฟลุค เพื่อให้เขาเกลียดฉัน


เบลล่า :"แล้วนายมีอะไรจะคุย"


โย :"เธอคือจ๋าย คุณหนูจ๋ายแห่งตระกูลศิริกุลวิไลลักษ์ จริงเหรอ"


เบลล่า :"จะ จริงซิ ทำไม ต้องให้ตรวจ DNA ไหม"


โย :"แหม เธอนี้เล่นใหญ่ตลอด ฉันก็แค่ถามเพื่อความมั่นใจ แล้วทำไมตอนอยู่ที่ร้านเธอถึงบอกว่าเธอชื่อเบลละ"


เบลล่า :"มันเรื่องส่วนตัว นายไม่จำเป็นต้องรู้ ที่นายจะคุยมีแค่นี้ใช่ไหม งั้นฉันไปละนะ "


โย :"เดี๋ยว!!!! "


ผมรีบคว้ามือเธอไว้ เธอมองมาที่ผมและส่งสายตาไปที่มือผมที่จับมือเธอไว้ ผมรีบปล่อยมือทันนี้


เบลล่า :"อะไรอีกละ ฉันไม่ได้มีเวลาว่างมาทะเลาะกับนายนะ"


โย :"แล้วนี้ฉันชวนเธอทะเลาะหรือไงละ ฉันแค่จะมาบอกว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นคู่มะ.."


เธอยกมือขึ้นเพื่อห้ามไม่ให้ผมพูด


เบลล่า :"พอ ฉันรู้ว่านายเป็นใคร นายคือคู่หมั้นของฉันที่พ่อนายและพ่อฉันตกลงกันไว้"


โย :"นี้เธอรู้อยู่แล้วงั้นเหรอ"


เบลล่า :"อืมม"


โย :"แล้วทำไมเธอ ถึงทำเป็นไม่รู้จักฉัน และยังทำตัวร้ายกาจใส่ฉันแบบนั้น"


เบลล่า :"แล้วทำไมฉันต้อง ทำเป็นรู้จักนาย หรือต้องทำดีกับนายด้วยละ นายคิดว่าฉันต้องดีใจที่พี่โยสุดฮอตของมหาลัย มาเป็นคู่หมั่นงั้นเหรอ.....เฮอะ!! สงสัยจะหลงตัวเองเกินไปแล้วมั้ง"


ผมเถียงเธอไม่ได้ เพราะผมคิดแบบนั้นจริงๆ นั่นเพราะไม่ว่าผู้หญิงคนไหนเพียงแค่ผมยิ้มให้หรือสบตาต่างก็ตกหลุมรักผมทั้งนั้น ยกเว้นเธอ!!


โย :"...."


เบลล่า :"ทำไม ถึงกับพูดไม่ออกเลยเหรอ.....ฉันคงพูดแทงใจดำละซิท่า หึ!"


/ อีตาคนนี้ หลงตัวเองชะมัด ถึงฉันจะเผลอไปบ้างกับหน้าตาของนายก็เถอะ แต่วิจารณาณของฉันยังดี แยกแยะได้อยู่ย่ะ /


โย : "เอาละไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว เรามาคุยกันให้ชัดเจนไปเลยดีกว่า เธอไม่อยากเป็นคู่หมั่นฉัน และฉันเองก็ไม่ได้อยากเป็นคู่หมั้นเธอ ถูกไหม"


เบลล่า :"ใช่ แน่นอน"


โย :"แต่ด้วยเหตุผลแค่นี้ พ่อของเราไม่รับฟังแน่ๆ เพราะฉะนั้น เรามาทำข้อตกลงกัน"


เบลล่า :"ข้อตกลงอะไร"


โย :"เราทั้งสองคน ต้องมีแฟนเป็นตัวเป็นต้น ให้ได้ภาย 2 เดือนนี้ เพื่อที่จะได้เป็นเหตุผลให้พ่อของเรา เธอโอเคไหม"


เบลล่า :"อืมมม ก็เป็นแผนที่ดีนะ แล้วถ้าภายใน 2 เดือนนี้เราสองคนไม่มีแฟนละ นายมีแผนสำรองหรือยัง"


โย : "ถ้าเราไม่มีแฟนภายในสองเดือนนี้ เธอ.....ต้องคบกับฉัน 2 เดือนต่อจากนั้น"


เบลล่า :"ห๊าาาาาาา จะบ้าเหรอ แผนสำรองอะไรของนายเนี้ย"


โย :"ก็ถ้าเราไม่มีแฟน ก็ลองคบกันตามที่พ่อเราอยากเป็นลองดูซิ ไม่แน่เธออาจจะตกหลุมรักฉันก็ได้"


เบลล่า :"ฮ่าๆๆๆ นายนี้ท่าจะหมั่นหน้าเกินไปแล้วนะ ไม่มีวัน"


โย :"งั้นก็เอาเป็นว่าตกลง"


เบลล่า :"เดี่ยวซิ !! ทำไมฉันไม่มีทางเลือกเลยละ"


โย :"ก็ข้อแรกไง เธอต้องหาแฟนให้ได้ ......อืมฉันว่าเธอไม่น่าจะยากหรอก เพราะเธอยังมีเจ้าคนชื่อเรย์อยู่ทั้งคน"


เบลล่า :"พี่เรย์มาเกี่ยวอะไรด้วย"


โย :"เอ้า ก็ตานั่นมันชอบเธอไง เธอแค่ตอบตกลงเป็นแฟนก็จบ"


เบลล่า :"นะ นายว่าอะไรนะ พี่เรย์ชอบฉันงั้นเหรอ......ปะ เป็นไปไม่ได้"


หน้ายัยจ๋ายแว๊บเขามาให้หัวของฉัน


/ ไม่จริงอะ พี่เรจะมาชอบฉันได้ยังไง ถ้ายัยจ๋ายรู้ละ ไม่ได้ๆ/


โย :"นี้เธอเป็นลูกเจี๊ยบจริงๆเหรอเนี้ย ถึงดูไม่ออกเลย"


เบลล่า :"เอาเป็นว่าฉันตกลงตามแผนแรก แต่แผนสองไม่ ฉันไปละ"


โย :"เดี๋ยวก่อน!!!"


เบลล่า :"อะไรอีกละ"


โย : "วันอาทิตย์นี้ ฉันไปรับที่บ้านนะ"


เบลล่า :"หืออ อะไร!? มารับทำไม"


โย :"นี้เธอลืมเหรอ ก็พ่อเรานัดให้เราไปเดทกันไง"


เบลล่า :"เดท !!! ⊙▂⊙!! "


/ ตายจริงฉันลืมไปซะสนิท /


โย :"เธอลืมจริงๆใช่ไหม"


เบลล่า :"อะ อืมม"


โย : "เอาเป็นว่า วันอาทิตย์ ฉันจะไปรับที่บ้านตอน 8 โมงนะ"


เบลล่า :" 8 โมง นายจะบ้าเหรอ ใครจะตื่นตอนนั้น"


โย :"เธอนี้ ขี้เซาชะมัด งั้นเธอตื่นกี่โมงละ ให้ฉันโทรปลุกไหม"


เบลล่า :"เดี๋ยวนะ!!! นายไม่มีเบอร์ฉัน แล้วก็ทำไมต้องอยากไปขนาดนั้นด้วย เราไม่ไปก็ได้นิ"


โย :"ได้ยังไง เราพลัดกันมาตั้งแต่เด็กแล้วนะ จนครั้งนี้ พ่อฉันบอกเลยว่า ต้องไป ไม่งั้นจะเลื่อนงานแต่งงานให้เร็วขึ้น"


เบลล่า :"ห๊าาาาาา !!! พ่อนายบ้าไปแล้วเหรอ"


โย :"ก็คงงั้น พ่อฉันก็เป็นแบบนี้แหละ"


เบลล่า :"ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนายเป็นแบบนี้"


ฉันบ่นพึมพำกับตัวเอง


โย :"เธอพูดว่าอะไรนะ"


เบลล่า :"อ่อ ปล่าว งั้นเอาเป็นว่า นายมารับฉันตอน 10 โมง แล้วก็ไม่ใช่ที่บ้าน เป็นที่คอนโด โอเค๊!"


โย : "คอนโด....!?"


เบลล่า :"คอนโดฝั่งตรงข้าม มหาลัย เดี่ยว 10 โมงฉันจะลงไปเจอนาน ฉันไปละ"


โย :"โอเค...แล้วเจอกะ..."


เธอไม่สนใจที่ผมเรียก ผมมองเธอวิ่งไปจนลับสายตา ผมยิ้มออกมา โดยไม่รู้ตัว


/ น่ารักเป็นบ้าเลย !! /


นับจากนี้อีกสองเดือน ผมจะขัดขวางเธอทุกวิธีทาง.......เพื่อไม่ให้เธอมีแฟน


 



 


ฉันรีบวิ่งหนีออกมาจากอีตานั้น เพื่อไปหายัยจ๋าย ฉันไม่อยากคุยกับเขานาน เพราะไม่อยากให้คนเอาไปพูดเหมือนเมื่อเช้าที่โรงอาหารอีก แค่นี้ก็ปวดหัวพออยู่แล้ว


/แต่จะว่าไป อีตาคิดบ้าๆแบบนั้นได้ยังไงนะ ทั้งเรื่องไม่มีแฟนสองเดือนให้ไปคบกัน แล้วไหนจะพี่เรชอบเรา ยึ๊ยย แค่คิดก็ขนลุกแล้ว /


"...."


"...."


เบลล่า : "Σ(⊙▽⊙!!!!..........แต่เอ๊ะ!! เดี่ยวก่อนนะ วันนั้นที่พี่เรนัดคุยกับเราหลังเลิกงาน ไม่ใช่ว่าจะมาสารภาพรักหรอกนะ ไม่จริงอะ!!! ทำไงดีละไอ้จ๋ายยยยยย!! o(≧o≦)o"


จ๋าย :"แกมีอะไร เห็นเดินบนอะไรมาคนเดียว....แล้วคุยกับพี่โยเป็นไงมั้ง"


ฉันเล่าเรื่องทุกอย่างให้ยัยจ๋ายฟัง รวมทั้งเรื่องที่อิตาพี่โยบอกว่าพี่เร ชอบฉัน ฉันต้องเล่าเพราะฉันไม่อยากให้ยัยจ๋ายมารู้ที่หลัง ฉันและยัยจ๋ายเองก็ไม่เคยมีเรื่องปิดบังกัน


จ่าย : "ฮ่าๆๆ แกนี้มันเป็นลูกเจี๊ยบเหมือนที่พี่โยว่าแน่ๆ เรื่องพี่เร ใครก็เขาก็ดูออก ฉันน่ะ ดูออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาชอบแก"


เบลล่า :"แก แล้วแกไม่..."


จ๋าย :"จะบ้าเหรอ ฉันจะไม่รู้สึกเสียใจหรือโกรธแกทำไม แกไม่ได้ผิดอะไรเลย แกเองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาชอบและแกเองก็ไม่ได้ชอบเขาเลย ฉันต่างหากละที่ต้องพยายามให้มากขึ้น อย่าคิดมากเลยนะ"


เบลล่า :"อืออ ⌯’ㅅ’⌯ แกโอเคจริงๆใช่ไหม"


ฉันน้ำตาคลอ เพราะรู้สึกเสียใจที่ตัวเองเป็นต้นเหตุ


จ๋าย :"ยัยบ้า จะร้องไห้ทำไม ฉันไม่เคยโกรธแกเลย แล้วก็ห้ามรู้สึกผิดอะไรด้วยนะ นี้แหละที่ฉันจะโกรธ รู้ไหม"


เบลล่า :"เกลียดอะ รู้ทันตลอด ฉันรักแกที่สุดเลยนะ"


จ๋าย :"ฉันก็รักแก "


เราสองคนกอดฉันโดยไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง


จ่าย :"เอ่ออ แล้วเรื่องที่พี่โยเสนอมาอะ แกคิดว่าไงละ"


เบลล่า : "ฉันจะต้องให้พี่เร เป็นแฟนกับแกให้ได้" เพราะฉันจะไม่ยอมคบกับอิตานั่นแน่ๆ


จ๋าย : "ไม่ลองคบหน่อยเหรอ ฉันว่าแกกับพี่โยดูเหมาะกันมากเลยนะ พี่โยก็หล่อแกก็สวย พ่อแง่แม่งอน กัดกันไปมาเดี๋ยวก็ได้กัน ชัวร์ ตามแบบฉบับละครไทย"


เบลล่า :"หยุดเลยนะ นั่นมันละคร แต่นี้มันชีวิตจริงยะ"


จ๋าย : "แก ไม่เคยหวั่นไหวกับพี่โยบ้างเหรอ เขาหล่อออกขนาดนั้น"


"...."


"...."


จ๋าย :"แหนะ เงียบ"


เบลล่า :"กะ...กะก็มีบ้าง ครั้งแรกที่เจอก็แบบ หล่อจนหน้ามืดอะ มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากหน้าเขา แต่ตอนนี้ไม่แล้วละ "


"...."


(｡￫‿￩｡)


เบลล่า :"แก....ยิ้มทำไม!?'


จ๋าย :"เปล่า....ป่ะ ฉลองที่แผนสองเราคืนหน้า และไม่โดนจับได้ ฉันเลี้ยงหมูกะทะแกเอง "


โปกก !! <(￣︶￣) / （＞﹏＜）


จ๋าย :"แก เขกหัวฉันทำไมเนี้ย"


เบลล่า :"วันนี้ต้องไปทำงานย่ะ "


จ๋าย :"ต๊ายยย ฉันลืมมม ป่ะ รีบไปกัน"


 



เย็นวันอังคาร ร้าน Sonshine 18.30 น.


ณ ห้องผู้จัดการ


อาพล : "อะไรกันวันนี้ยัยจ๋ายมาด้วยเหรอ "


จ๋าย :"หนูมาสมัครงานค่ะคุณอา"


อาพล :"ห่ะ!! เกิดอะไรขึ้น หลานโดนพ่อบังคับมาเหรอ "


จ๋าย :"เปล่าค่ะ หนูอยากมาทำเองค่ะ อยู่ว่างๆเบ่ือค่ะ อีกอย่างมาทำเป็นเพื่อนยัยเบลด้วยค่ะ "


อาพล :"ไหวแน่นะ ต้องทำงานเหมือนพนักงานคนอื่นนะ แล้วเงินเดือน...."


จ๋าย :"เอาเงินเดือนส่วนของหนูให้ยัยเบลไปเลยค่ะ"


เบลล่า :"แกจะบ้าเหรอ ถ้าขืนแกทำแบบนั้นฉันเลิกคบแกจริงๆด้วยนะ"


จ๋าย :"อะๆ โอเค งั้นหนูไม่รับเงินเดือนค่ะคุณอา"


อาพล :"ไม่ได้ ถ้าหลานอยากมาทำงานที่นี้ ต้องมีสิทธิ์เหมือนพนักงานทุกคน ไม่มีสิทธิพิเศษหรืออะไรทั้งนั่น"


จ๋าย :"ค๊าา ก็ได้ งั้นหนูเริ่มงานวันนี้เลยนะคะ"


เบลล่า :"เบล เดี๋ยวอาฝากไปเรียกเรมาหน่อยได้ไหม"


♡. （＞▽＜）


เบลล่า :"ได้ค่ะ └(^o^)b "


ฉันหันไปขะยิบตาให้ยัยจ๋ายย สมใจอยากแล้วซินะเพื่อนฉัน