คลั่งรัก นายเพลย์บอย
-
เขียนโดย 
AIBERRY
วันที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 เวลา 12.30 น.
17 ตอน
0 วิจารณ์
11.99K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 15.49 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
11) กอด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ห้องรูหนู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันรีบวิ่งไปเปิดประตู ก็พบยัยจ๋ายที่ที่หน้าตาตื่น ยัยจ๋ายรีบวิ่งเข้ามาที่ห้อง พร้อมกับรีบเอากระเป๋าเสื้อผ้าของฉันออกมา เก็บเสื้อผ้าของฉันในตู้ใส่กระเป๋า
เบลล่า > "อะไรของแกเนี้ย มาถึงก็ไม่พูดไม่จา"
จ๋าย > "พักนี้แกต้องไปอยู่กับฉันที่คอนโดก่อน เร็วรีบเก็บเสื้อผ้าของจำเป็นทำหมด แล้วค่อยไปคุยกันที่คอนโด"
เบลล่า > "อ่ะๆ โอเค"
ฉันกับยัยจ๋ายรีบ เก็บของแล้วก็มุ้งตรงมาที่คอนโดยัยจ๋าย
ณ คอนโดหรูใกล้มหาลัย MSU ชั้น 20
เบลล่า > "แก มันจำเป็นที่ฉันต้องมาอยู่ที่ห้องแกด้วยเหรอ"
จ๋าย > "จำเป็นซิ แกคิดดูนะ ถ้าอิตาพี่โย รู้ว่าแกคือคู่หมั้นเขา ตอนนี้เขารู้แล้วว่าแกทำงานที่ร้านของฉัน แต่ถ้าเขารู้ว่าแกพักอยู่ที่หอเก่าๆนั้น ความก็แตกพอดี"
เบลล่า > "อืมม มันก็จริง"
จ๋าย > "ส่วนเรื่องงานแกลาออกจากงานก่อนได้ไหม ให้แผนเราสำเร็จแกค่อยกลับไปทำ ถ้าเป็นคู่หมั้นเขาแล้วต้องไปทำงาน ฉันว่ามันแปลกๆนะ แกก็รู้ว่าครอบครัวฉันมีกินทั้งชาติก็ไม่หมด เดี่ยวฉันคุยกับอาพลให้ "
เบลล่า > "ไม่ได้ ฉันจะมาทิ้งงานเพราะเรื่องนี้ได้ยังไง อีกอย่างนะถ้าฉันลาออกแล้วกลับไปทำอีกมันจะน่าเกลียดมาก แล้วพวกยัยแอนกับยัยอีฟ จะมาแขวะฉันอีกกี่ครั้งกับเรื่องนี้ แล้วฉันก็คิดว่าการที่ลูกเจ้าของร้านจะไปช่วยงานในร้านมันก็ไม่ดูแปลกอะไรนะ ดูเป็นลูกที่ดีด้วยซ้ำ"
จ๋าย > "ที่แกพูดมาก็มีเหตุผล พ่อยิ่งอยากให้ฉันไปช่วยงานอาพลเรื่องร้านอยู่ด้วย"
เบลล่า > "อืมม เพราะงั้นฉันยังทำงานเหมือนเดิมนะ"
"..."
"..."
จ๋าย> "แก! ฉันคิดออกแล้ว!!! ฉันจะไปทำงานกับแกด้วย จะได้ช่วยแกเรื่องพี่โย และได้เจอพี่เรย์บ่อยๆด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว"
เบลล่า > "อ่าาา ก็ดีนะ อีกอย่างถ้าแกกับพี่เรย์ คบกันก่อน ก่อนที่ฉันจะต้องไปดูตัวแทนแกละก็.........."
จ๋าย/เบลล่า > "เริศ!! ตามนี้"
เราสองคนไฮไฟว์กัน แผนการนี้ต้องผ่านไปได้ด้วยดีแน่ๆ คืนนั้นเกือบทั่งคืนยัยจ๋ายเตี๊ยมข้อมูลและแผนการทุกอย่างให้กับฉัน เพื่อที่จะได้รับมือวันพรุ่งนี้
เช้าวันรุ่งขึ้น ณ มหาวิทยาลัย MSU
ฉันและยัยจ๋ายยืนอยู่หน้ามหาลัย ด้วยสายตาที่มุ่งมั่น
จ๋าย > "แกพร้อมใช่ไหม"
เบลล่า > "ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมป่ะวะ"
จ๋าย > "งั้นป่ะ ลุย!"
เบลล่า >"กินข้าวก่อนนะ หิวมากเลย"
จ๋าย >"ได้ วันนี้อยากกินอะไรบอกพี่ เดี๋ยวพี่เลี้ยง"
พวกเราเดินไปที่โรงอาหาร เพื่อเติมพลังงานก่อนเจอศึกวันนี้ ระหว่างทางไปโรงอาหารก็เจอพี่เรย์เข้ามาทักทาย
เรย์ > "เบล อรุณสวัสดิ์"
จ๋าย> "พี่เรย์อะ ไม่ทักจ๋ายเลยนะ ทักแต่เบล"
เรย์ > "อ่า น้องจ๋าย อรุสวัสดิ์ครับ ขอโทษนะพี่ไม่ทันมอง"
จ๋าย > "โห ใจร้ายอะ"
เบลล่า > "สวัสดีค่ะพี่เรย์ มาแต่เช้าเหมือนกันนะคะเนี้ย"
เรย์ > "พี่มาเช้าตลอดแหละ แล้วนี่! เบลหายปวดท้อง ปวดหัวหรือยัง"
เบลล่า > "หายแล้วค่ะ ดีขึ้นมากแล้ว"
เรย์ > "เหรอ...แต่พี่ยังเห็นเบลหน้าซีดๆ อยู่เลยนะ"
จ๋าย > "เบลมันซีดเรื่องอื่นมากกว่าค่ะพี่เรย์"
เรย์ > "เหรอ มีอะไรหรือเปล่า บอกพี่ได้นะ"
เบลล่า > "ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่เรย์ เดี๋ยวพวกเราขอตัวก่อนนะคะ เบลหิวแระ ป่ะจ๋าย"
จ๋าย > "พี่เรย์ ไปก่อนนะคะ ^///^"
"....."
"..."
คิม > "มึง นั่นน้องคนเมื่อวานนี้หว่า น่ารักโคดเลยว่ะ เด็กมึงเหรอ"
เรย์ > "ไม่ใช่เว้ย น้องที่ทำงานน่ะ"
คิม > "อ่อ งั้นดีเลย ถ้าไม่ใช่เด็กมึง แนะนำให้กูหน่อยดิวะ เสปกเลยวะ น่ารักสุดๆ ทั้งสองคนเลย แต่กูชอบคนชื่อเบลนะ ทั้งสวยทั้งน่ารัก อึ๋มด้วย"
เรย์ > "เห้ยย!!! มึงพูดดีๆ นะเว้ย เบลไม่ใช่คนที่มึงจะมาพูดเหี้ยๆแบบนี้ได้"
เรย์ผลักคิม พร้อมกับจ้องตาเขม็ง
คิม > "เห้ยย!! ใจเย็นๆเว้ย ไหนบอกไม่ใช่เด็กมึงไงวะ แล้วทำไมพูดแค่นี้ทำเป็นขึ้น"
เรย์ > "ตอนนี้อาจจะยังไม่ใช่ แต่ต่อไปไม่แน่"
คิม > "อ๋ออ นี้มึงตามจีบน้องเขาอยู่เหรอ?"
เรย์ > "อืมม ...แล้วมึงก็ห้ามไปยุ่งกับเพื่อนเบลด้วยนะ ไม่งั้นมึงเจอกูแน่"
คิม > "โอเคๆ นี้มึงกะจะเก็บไว้คนเดียวเลยหรือไงวะ"
เรย์ > "ไม่ใช้เว้ย นั่นมันเพื่อนรักเบลเขา มึงทำเขาก็เท่ากับทำเบล กูเตือนแล้วนะ!!"
คิม> "คร๊าบๆ ลูกพี่"
ณ โรงอาหาร
โย#
ผมไปซื้อยาแก้ปวดท้อง ปวดหัว ปวดตัวแก้ฟกช้ำ สาระพัด เพื่อจะเอามาให้ยัยลูกเจี๊ยบ ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องทำ แต่ที่รู้ๆผมแค่รู้สึกผิดที่เมื่อวานทำรุ่นแรงกับเธอ นั้นเพราะว่าผมยังเป็นคนดีอยู่
วิน > "วันนี้มึงไม่ขึ้นเรียนอีกแล้วเหรอวะโย"
พาย > "นั้นดิ ข้าวก็กินเสร็จแระ รออะไรวะ"
โย > "พวกมึงรีบ ก็ขึ้นกันไปก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป"
พาย > "ไม่อะ แล้วนี้ยาพวกนี้คืออะไรวะ มึงไม่สบายเหรอ ซื้อมาเยอะแยะ"
โย > "ไม่ใช่ของกูเว้ย"
ปั้น > "แล้วของใครวะ .....ของสาวทีไหนหรือเปล่า นี่มึงแอบคบใครอยู่ใช่ไหม!?"
โย> "คบเหี้ยอะไรละ กูแค่รู้สึกผิดที่ไปรังแกผู้หญิงที่ไม่สบายเว้ย"
ปั้น > "อ่อออ...น้องคนเมื่อวานนะเหรอ เออ กูว่าจะถามแล้ว ใช่คนเดียวกันกับที่เจอที่ร้านเหล้าป่ะวะ "
โย > "อืมม"
ปั้น > "กูก็ว่า หน้าคุ้นๆ แต่ว่าตอนใส่ชุดนักศึกษานี้น่ารักเป็นบ้าเลยนะเว้ย กูเห็นเมื่อวานยังแอบใจเต้นเลย แต่ดูนิสัยห้าวไปนิด ไม่เปกเท่าไหร่ว่ะ"
พาย > "แต่กูชอบนะเว้ย ผู้หญิงห้าวๆแบบนี้ มันตื่นเต้นดี"
โย > "พอเลยพวกมึง ถ้าพูดมากกว่านี้ เดี๋ยวกูจะปิดปากให้ด้วยไอ้นี้"
ผมชูกำปั้นขึ้นมา ขู่ไอพวกนี้ พวกมันทำให้ผมรู้สึกโมโหที่ไปพูดจาถึงเธอแบบนั้น
ปั้น > "อะไรวะ พูดถึงก็ไม่ได้ นี้แกแอบชอบเขาเหรอ"
พาย > "กูว่าใช่ จำได้วันที่มันโดนน้องเขาเอาหัวโหม่งได้มะ มันยังยืนยิ้มเลย"
วิน > "พวกมึงอย่าไปพูดให้พราวมันได้ยินนะเว้ย เดี่ยวมันเสียใจ"
ปั้น > "ตอนนี้คนที่เสียใจ น่าจะเป็นมึงมากกว่าวะไอ้วิน ชอบมันแต่ไม่แสดงออกให้มันรู้ไปเลยวะ"
วิน > "ทำไงได้วะไอ้สัส ก็มันชอบไอ้โย"
โย > "ไอ้เหี้ย กูไม่เกี่ยว กูบอกมันไปแล้วว่ากูไม่ได้คิดกับมันแบบนั้น ที่เหลือมึงก็ต้องจัดการเอาเอง"
วิน > "เออๆ "
พาย> "เห้ยโย มาแล้วเว้ย นู้นๆ "
ผมมองยัยลูกเจี๊ยบเดินมาแต่ไกล ทำไมวันนี้เธอดูสวย น่ารักกว่าทุกวัน ทั้งๆที่เธอไม่สบาย ผมดึงสติตัวเองกลับมา ก่อนที่จะเผลอไปกับใบหน้าสุดแสนน่ารักนั้น
ผมเดินเข้าไปหาเธอ โดยไม่สนใจเสียงผู้หญิงคนไหนที่เรียกผม ผมหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ แต่เหมือนยัยลูกเจี๊ยบจะไม่ทันได้มองเห็นผม เธอเดินชมผมเข้าเต็มแรง
ยัยลูกเจี๊ยบ >"ว๊ายยย!! "
ร่างบางๆของเธอเซถลา จะล้ม มือของผมคว้าตัวเธอไว้โดยอัตโนมัติ ตอนนี้เธออยู่ในอ้อมกอดของผม กลิ่นหอมอ่อนๆ แต่แผงไปด้วยความสดชื่นของเธอ ทำเอาใจผมสั่นไหว ใบหน้าเล็กๆของเธอจ้องมองมาที่ผม เธอช่างน่ารักเหลือเกิน
"กรี๊ดดดดดดด "
เสียงผู้หญิงคนอื่นกรี๊ดร้องด้วยความเขิลอายแทน และอิจฉายัยลูกเจี๊ยบที่อยู่ในอ้อมกอดของผม
"ฉันอยากให้พี่โยกอดฉันไว้แบบนั้นบ้าง ≧□≦○♡. ~♡"
"ยังกะเจ้าชายเลยแก ≧▽≦"
"ยัยผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันนะ ทำไมโชคดีขนาดนี้ ♡. \(╯-╰)/ "
"วี๊ดดวิวววว"
พลันเสียงแซวของเพื่อนๆผมก็ดังมาแต่ไกล
"จูบกัน ๆ"
ผมหน้ากลับไปมองไอ้พวกนั้นที่ทำท่าดี๊ด๊า ด้วยสายตาเอาเรื่อง พวกมันถึงยอมหยุด
ณ โรงอาหาร
เบลล่า#
ฉันกำลังเดินไปที่ร้านอาหาร สายตาก็มองไปที่ร้านอาหารว่าวันนี้จะมีอะไรน่ากินบ้าง ทันใดนั้นฉันก็ชนเข้าใครคนนึง
เบลล่า >"ว๊ายยย !!"
ฉันกำลังจะล้มลงแต่อยู่ๆ ก็มีมือใหญ่ๆ ของใครคนนึงมาคว้าเอวฉันไว้ได้ ตอนนี้ฉันกับเขาแนบชิดกัน ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหวังจะ ขอโทษและขอบคุณเขา แต่ก็ต้องตกใจเมื่อคนที่กอดฉันเอาไว้ในอ้อมแขนตอนนี้เป็นอีตาพี่โย
นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มองหน้าเขาชัดๆ และใกล้ๆแบบนี้ ใจของฉันสั่นระรัว ก็ใครจะไปต้านทานไหวละ
/คนละอะไรขี้โกงชะมัด มากอดฉันด้วยหน้าตาแบบนี้ แล้วยังจะยิ้มให้อีก....แบบนี้มันก็ยากจะรับมือซิ ไม่ได้เบล...นั้นมันแค่หน้ากาก อีตานี้เป็นคนไม่ดี /
ฉันดึงสติกลับมาแล้วก็ผลักเขาออกไป พร้อมกับสายตาที่มองค้อน
เบลล่า >"ทำอะไรของนายเนี้ย อยากตายเหรอ"
ฉันแกล้งทำเป็นหงุดหงิดใส่เขา เพื่อปิดบังหน้าแดงๆและสายตาที่สั่นไหวของฉัน
โย >"นี้เธอ!! ชอบขอบคุณคนอื่นเขาแบบนี้เหรอ เธอเป็นคนเดินมาชนฉันเอง แล้วพอจะล้มฉันช่วยพยุงไว้แท้ๆ เธอนี้มันอันธพาลชัดๆ"
เบลลล่า >"พะยุงเหรอ เมื่อกี้อะนะ แบบนั้นบ้านฉันเขาเรียกว่ากอดย่ะ แล้วทำไมฉันต้องขอบคุณ นายยืนขวางทางฉันเองต่างหาก "
โย >"อ่อ กอดเหรอ งั้นเมื่อกี้ฉันก็กอดเธอไปแล้วซินะ แบบนี้ฉันต้องรับผิดชอบเธอใช่ไหม"
เขาพูดพร้อมกับก้มลงมา ยื่นหน้าเขามาใกล้ฉันอีกครั้ง เหมือนเขาต้องการแกล้งฉัน ฉันเบือนหน้าหนี หลบสายตา
"...."
"..."
เบลล่า >"......มันก็แค่กอด ทำไมต้องมารับผิดชอบอะไรด้วย หลีกไปฉันจะไปทานข้าว"
ฉันอยู่ตรงนั้นต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่งั้นฉันต้องละลายลงไปกองที่พืิ้นแน่ๆ ฉันรีบตัดบทและเดินหนีมา ยัยจ๋ายก็รีบเดินตามมาติดๆ
/ ขี้โกงชะมัด พระเจ้าทำไมต้องให้เบ้าหน้าหล่อๆกับอีตาบ้านั้นด้วยนะ /
จ๋าย >"แก เริ่มต้นได้ดีมาก กอดกันแต่เช้าเลย ไหนบอกจะทำให้เกลียดไง"
เบลล่า >"ก็ทำอยู่นี้ไง เมื่อกี้มันอุบัติเหตุ แล้วทำไมแกไม่บอกว่าเขายืนอยู่ละ ฉันเลยต้องเดินไปชนตานั่นจนเป็นเรื่องเลยเนี้ย"
จ๋าย >"ฉันก็ไม่ได้ทันได้มอง ขอสาระภาพว่ามั่วแต่มองหาพี่เรย์อยู่"
ระหว่างที๋ฉันกำลังเดินไปซื้อกับข้าวก็มีเสียงนึงดังขึี้น
เดี๋ยว !!!
ตึกๆ ตึกๆ
อีตานั่นเรียกฉัน พร้อมกับเดินมาหา
/ อะไรอีกละเนี้ย ฉันแค่อยากกินข้าวแค่นั้นเองนะ /
โย > "อ่ะ! นี้"
เขายื่นบางอย่างให้ฉัน
เบลล่า >" อะไรของนาย "
ฉันรับของจากเขามาดู ก็พบว่าในถุงกระดาษมีแต่ยาเต็มไปหมด
เบลล่า >"นี้มันยานิ หมายความว่ายังไง"
โย >"ก็เธอไม่สบาย ไม่ใช่เหรอ"
ฉันทำหน้างง กลับสิ่งที่ตานี้กำลังอยู่
เบลล่า >"นายรู้ได้ยังไง"
โย >"เอาน่ารับๆไปเถอะ อย่าเรื่องมากได้ไหม เวลารุ่นพี่ให้อะไร ปกติเขาต้องรับไปด้วยหน้าตาดีใจแล้ว ขอบคุณไม่ใช่เหรอ"
ฉันหันไปมองหน้ายัยจ๋าย ที่ทำหน้างงอยู่ ยัยจ๋ายสายหน้า ..เหมือนจะบอกว่าไม่รู้เหมือนกัน
เบลล่า >"ถ้าเป็นคนอื่นให้อาจจะใช่ แต่ไม่ใช่นาย อีกอย่างฉันสบายดี"
โย >"ทำไม ต้องเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานเธอนะเหรอ"
เบลล่า>"แล้วพี่เรย์มาเกี่ยวอะไรด้วย"
โย >"อ่อ นั้นซินะ เจ้านั่นชื่อเรย์นี่น่า"
อยู่ๆจ๋ายก็สะกิดฉันให้ดูเวลา
เบลล่่า>"เห็นไหม เพราะนายเลย ทำให้ฉันอดกินข้าวเช้าแล้วเนี้ย อะนี้ ..เอาคืนไปเลย ฉันไม่รับของๆนาย แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันซะที น่ารำคาญ"
ฉันคืนถุงยานั่นให้เขา และรีบวิ่งไปเรียน
/เมื่อกี้ฉันพูดแรงไปหรือเปล่านะ ช่างเถอะ ยังไงก็ต้องการให้เขาเกลียดอยู่แล้วนิ /
โย#
/อะไรของยัยนี้ กล้าดียังไงมาว่าฉันน่ารำคาญ /
โย >"ก็ได้ต่อไปฉันจะไม่ยุ่งกับเธออีก"
ผมตะโกนตามกลังเธอ และแน่นอนครับว่าเธอไม่ได้ยิน "..." "..."
พาย >"ดีใจด้วยนะเพื่อน แกเจอสายโหดเข้าให้แล้วละ"
ปั้น >"พ่อหนุ่มเพลย์บอย สุดฮอตของเรา แห้วแดกเว้ย มีสาวๆคนไหนสนใจมาปลอบพี่โยไหมครับ"
"หนูค่ะ"
"หนูๆ"
พราว >"ปลอบเปิบอะไรย่ะ"
ยัยพราวมองแรงใส่ผู้หญิงพวกนั้น
โย "พวกมึงหุบปากไปเลย"
ผมอารมณ์เสีย และเขวี้ยงถึงยาลงถังขยะ
ปับ! ปับ !
วิน>"สู้ๆเพื่อน!"
ไอ้วินเดินมาตบไหลผม เบาๆ แล้วเดินตามไปพวกนั้นไปขึ้นเรียน
โย >"ไอ้วิน เดี๋ยวมึงจะโดน เอาตัวมึงให้รอดก่อนเถอะ"
พราว>"โย ขึ้นเรียนกันเถอะ"
ผมต้องจำใจขึ้นเรียนไปกับพวกนั้น ในใจก็นึกถึงคำพูดของยัยลูกเจี๊ยบไม่หยุด
"น่ารำคาญ )))))น่ารำคาญ ))))"
คำนี้มันดังก้องให้ผม ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน กล้าพูดกับผมแบบนี้....ผมจะไม่ยุ่งกับเธออีกต่อไป จะไม่ยอมให้เธอมาว่าผมน่ารำคาญอีกเป็นครั้งที่สอง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
