Fant World ฝ่า​วิกฤตพิชิต​โลกต่างมิติ

 หลังจากเอริน่าพูดแบบนั้นออกมาซีคก็ทั้งขำทั้งยิ้ม แล้วเขาก็ลุกออกมาจากใต้เตียง เดินลงจากชั้น 3 ของโรงแรมแล้วเดินตรงไปที่ร้านของฮอร์นกับยอร์น
 เดินไปประมาณครึ่งทางได้มีชายคนนึงวิ่งมาชนเขา ท่าทางของเขาดูเหมือนยาจก เพราะชุดทั้งเก่าและขาด เนื้อตัวมอมแมม ดูจากท่าทางเหมือนคนอายุ 30-35 แต่ร่างกายดูผอมโซ ผ่านไปแค่ 3 วินาทีหลังจากที่ซีคชนกับยาจกคนนี้ ได้มีชายหนุ่มอีก 3 คนถือกระบองไล่ตามมา ชายยาจกพยายามจะวิ่งหนีต่อแต่ตอนชนกับซีคหัวเข่าของเขากระแทกพื้นทำให้ได้รับบาดเจ็บ แค่ลุกขึ้นยังลำบาก ซีคจึงทนดูเฉย ๆ ไม่ได้
 “ช้าก่อนพี่ชายทั้งสาม มีเรื่องอะไรกันหรอครับ ทำไมถึงไล่ตามยาจกคนนี้ท่าทางดูตึงเครียดมากเลย”
 ชายทั้งสามคนมีคนนึงมีหนวดเครา คนนึงหัวโล้น อีกคนหน้ามีแผลเป็น เขาทั้งสามไม่พอใจที่ซีคเข้ามาขวาง ชายหน้าหนวดจึงพูดเสียงดังใส่ซีค
 “ถอยไปเจ้าหนุ่ม นี่มันไม่เกี่ยวกับเจ้า อย่าเข้ามายุ่ง”
 จากที่ดูหนังมาหลาย ๆ เรื่องซีคจึงเดาว่าพวกนี้น่าจะเป็นพวกตัวร้ายแน่ เพราะกิริยาท่าทางของพวกเขาให้มาก ซีคจึงหันไปถามทางยาจกแทน
 “คุณพี่ผ้าขาด ท่านช่วยเล่าเรื่องราวตามความจริงให้ข้าฟังหน่อยได้ไหม ข้าไม่รู้อะไรเลย ถึงอยากช่วยก็ช่วยท่านไม่ได้นะ”
 ชายยาจกนั่งมองหน้าซีคแล้วก้มหน้าลง
 “ข้าหยิบเนื้อหมูมาจากร้านของเถ้าแก่เขียงหมูแล้ววิ่งมาเลย พวกข้าไม่มีเงินจะซื้อ จะทำงานเขาก็ไม่มีใครรับ ขนาดบ้านยังไม่มีอยู่เลย”
 “โอ้โห สรุปคือโขมยเนื้อหมูเขามา ของซื้อของขายนะของซื้อของขาย จะช่วยหรือไม่ช่วยดี แล้วเมื่อกี้บอกมีพวก จะใช้ประโยชน์อะไรได้ไหมนะ”
 ซีคยืนคิดในใจ แล้วพูดขึ้นมาว่า
 “เอาล่ะ ๆ ตีเขาไปก็คงไม่ได้อะไร ได้เนื้อคืนก็คงเป็นเนื้อที่เปื้อนแล้ว จะว่าไปเขาโขมยเนื้อไปมากน้อยแค่ไหนครับ เสียหายหลายเหรียญไหม”
 ชายหัวโล้นรีบพูดขึ้นมาทันทีว่า
 “มันเอาเนื้อหมูไปเกือบ 2 กิโล ถ้าขายก็ได้ เกือบ 40 เหรียญ มันน่าไหมล่ะ มาโขมยไปแบบนี้คนเขาก็เดือดร้อนน่ะสิ”
 ซีคจึงยืนข้อเสนอให้กับชายสามคนนั้น
 “เอางี้นะครับ ผมให้พวกคุณ 70 เหรียญเป็นค่าเสียหาย เอาไปให้เถ้าแก่สัก 50 เหรียญ อีก 20 เหรียญก็ไปสังสรรค์กันนิดหน่อยก็ได้ครับ 3 คนน่าจะพออยู่”
 ทั้งสามคนมีท่าทีพอใจกับข้อเสนอของซีคมาก แต่ชายหน้าแผลเป็นได้พูดตอบรับข้อเสนอของซีคแบบมีชั้นเชิง
 “เอางั้นก็ได้ ครั้งนี้จะปล่อยมันไปสักครั้งก็แล้วกัน แต่อย่าให้มีอีกล่ะ คราวหน้าไม่ปล่อยไปง่าย ๆ แบบนี้แน่”
 พูดจบเขาก็รับเงินจากซีคไป 70 เหรียญแล้วเดินจากไป ส่วนซีคได้พยุงยาจกคนนั้นขึ้นมาแล้วพาไปนั่งที่โต๊ะนั่ง
 “รออยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา ไม่นานหรอก”
 พอบอกยาจกคนนั้นแล้ว ซีคได้เดินไปที่ร้านขายยา ซื้อสมุนไพรรักษาอาการบาดเจ็บฟกช้ำมาให้กับยาจกคนนั้น ระหว่างทางได้แวะซื้อซาลาเปามาอีก 20 ลูก
 “นี่ครับยา แล้วนี่ก็ซาลาเปาครับ ยานี่เป็นยารักษาอาการบาดเจ็บฟกช้ำนะครับ ส่วนซาลาเปาพวกนี้ให้เอาไปแบ่งกันกินกับเพื่อน ๆ ”
 ยาจกคนนั้นรับยาและซาลาเปา 15 ลูกจากซีค ส่วนเนื้อหมูที่โขมยมาเขาได้โยนทิ้งไว้ข้าทางเพื่อให้เพื่อนของเขามาเก็บไปแล้ว เมื่อได้รับยากับซาลาเปาจากซีค เขาจึงสอบถามข้อมูลของซีค
 “แล้วท่านชื่ออะไรเหรอ อยู่แถวไหน ทำอาชีพอะไร”
 ซีคยิ้มให้แล้วตอบกลับไปว่า
 “ผมชื่อซีคครับ อยู่แถว ๆ นี้แหละเพราะว่าตอนนี้ก็เช่าห้องอยู่ ยังไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อบ้าน ส่วนอาชีพผมเป็นนักผจญภัยครับ ถ้าคุณไม่มีที่จะไปจริง ๆ อาชีพนี้ก็ไม่เลวนะครับ ไม่ต้องลงทุนอะไร แค่ไปล่ามอนสเตอร์ก็ได้ทั้งเหรียญและไอเทม แค่อย่าทำเป็นเก่งล่าตัวที่อันตรายจนเกินไปก็พอครับ”
 พูดจบเขาก็เดินจากยาจกไปอย่างไม่สนโลกรอบข้างเลย เขามุ่งหน้าไปยังร้านตีเหล็กของช่างตีเหล็กสองพี่น้องทันที ระหว่างทางได้คุยกับเอริน่าไปด้วย
 “นี่เอริน่า เธอคิดว่ายาจกคนเมื่อกี้เขาจะมีประโยชน์กับเราในภายหลังไหม เขาจะสนใจอาชีพนักผจญภัยหรือเปล่า”
 “เอริน่าคิดว่าเขาต้องมีประโยชน์กับนายท่านแน่ ๆ ค่ะ เพราะตอนนี้ชื่อเขาขึ้นมาในรายชื่อ NPC ในสังกัดแล้ว ส่วนเรื่องจะสนใจอาชีพนี้ไหมไม่กล้าฟันธงค่ะ”
 ซีคเปิดเมนู NPC ในสังกัดขึ้นมาดูทันที
 “โอ้โหเอริน่า ตอนนี้เมล็ดพันธุ์ได้กลายเป็นต้นอ่อนแล้วนะ พวกคนป่าได้เติบโตขึ้นแล้ว ตอนนี้เจ้าพวกนั้นผู้ชายเลเวล 36 แล้ว ส่วนผู้หญิงยัง 30 กันอยู่ แต่ก็ถือว่าเติบโตขึ้นมาอีกขั้นแล้ว ส่วนยาจกคนเมื่อกี้ชื่อ เคนจิน อาชีพยาจก เลเวล 5 ทำไมถึงรู้สึกว่าเป็นตัวกาก ๆ ไร้ประโยชน์มาก ๆ เลย ระดับความภักดีถือว่าเยี่ยมยอดเลยเพราะเขาเห็นว่าเราเป็นผู้มีพระคุณ แบบนี้คงมีประโยชน์สักวันแน่”
 เดินไปดูไปคุยไป สักพักก็ไปถึงที่หน้าบ้านของช่างสองพี่น้อง
 “สวัสดีครับ ยังไม่นอนกันใช่ไหม ผมซีคนะครับ”
 ผ่านไปครู่เดียวฮอร์นก็มาเปิดประตูให้ซีคแล้วเขาก็เชิญซีคเข้าไปด้านในเพื่อพบปะพูดคุยกับยอร์นเกี่ยวกับเรื่องอุปกรณ์ที่สั่งทำ
 “สวัสดีครับคุณฮอร์น งานคืบหน้าไปถึงไหนแล้วครับ”
 “อันนี้ต้องลองไปคุยกับคนทำครับ วัตถุดิบค่อนข้างจะซับซ้อน ผมไม่ค่อยถนัดด้วย โดยเฉพาะผ้าคลุม อันนี้งานหินเลยครับ”
 เมื่อซีคเข้าไปในร้านได้พูดคุยกับฮอร์นที่ด้านนอกสุดของร้านจุดนี้คือห้องขายสินค้า มีทั้งอาวุธและชุดเกราะ เดินเข้าไปในสุดจะมีประตู เมื่อเปิดเข้าไปจะพบว่าเป็นห้องสร้างอุปกรณ์แล้วก็เห็นว่ายอร์นกำลังพยายามสร้างชุดเกราะกับผ้าคลุมที่เข้ากับง้าวอสรพิษให้กับเขาอยู่
 “ยอร์น ๆ คุณซีคมาดูงานน่ะ เป็นไงบ้างไปถึงไหนแล้ว”
 ฮอร์นได้เรียกยอร์นถามความคืบหน้าของงานให้กับซีค
 “สวัสดีครับคุณยอร์น งานมีสะดุดตรงไหนหรือเปล่าครับ ถ้าขาดเหลืออะไรบอกได้นะครับ เรื่องการทำอุปกรณ์ผมเองก็ไม่เป็นเลย ขาดเหลืออะไรบอกได้เลยครับ”
 ซีคพูดคุยกับยอร์นที่กำลังวิเคราะห์วัตถุดิบอยู่ เขายังไม่ได้ลงมือสร้างชุดเกราะหรือชุดคลุมเลยแม้แต่น้อย
 “ขอโทษนะครับที่ล่าช้า แต่ขนคางคกขนเม่นไม่ค่อยเข้ากับอีก 2 วัตถุดิบเท่าไหร่ ผมกำลังพยายามหาสัดส่วนที่เหมาะสมอยู่ครับ เพราะว่าถ้าใส่ไปไม่ได้ขนาดจะทำให้คุณภาพของอุปกรณ์ด้อยกว่าใช้แค่เขี้ยวงูเขียวเขี้ยวทองผสมกับหนังงูเหลือมหัวตัวซะอีก ผมคงต้องใช้เวลาอีกสักพักนึง อาจจะสักประมาณวันเสาร์น่าจะเสร็จ แต่เรื่องเวลาคงตอบแน่ชัดไม่ได้ อาจจะเช้า กลางวัน เย็น หรืออาจจะเสร็จตอนดึก ๆ ค่ำ ๆ ก็ไม่แน่”
 ยอร์นที่กำลังนั่งวิเคราะห์คุณสมบัติของวัตถุดิบได้หันมาคุยกับซีค เมื่อคุยเสร็จเขาได้หันกลับไปดูวัตถุดิบต่อทันที
 “รับทราบครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะมาอีกทีวันเสาร์ แล้วนี่ครับคุณฮอร์น 500 เหรียญ ผมให้ไว้เผื่อพวกคุณต้องใช้ ถือว่าเป็นค่าเหนื่อยในการทำอุปกรณ์ชุดนี้ด้วย”
 ซีคส่งถุงเหรียญให้กับฮอร์นโดยข้างในมีเหรียญ 500 เหรียญ แล้วเขาก็ลาฮอร์นกับยอร์นและเดินออกจากร้านไป
 “ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวนะครับ ยังมีเรื่องที่ต้องทำอยู่”
 เมื่อเขาออกมาจากร้านแล้ว เขาตรงไปที่พิกัดของฝูงหมาป่าจันทราทันที เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะล่าพวกมัน อยากลองสู้กับมอนสเตอร์เป็นฝูงดู