เกิดใหม่ทั้งทีดันได้อาชีพแปลกๆมาซะงั้น!!

เช้าวันต่อมา ในลานฝึกซ้อมของหมู่บ้านจะมีการฝึกซ้อมการทำงานเป็นทีมหรือระบบปาร์ตี้ โดยปาร์ตี้หนึ่งจะมีทั้งหมด4คนโดยหลักๆก็จะคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
"นี่...เดโม มาปาร์ตี้ด้วยกันเถอะ" ออก้าตะโกนเรียกเดโม
"อ่าก็สัญญาไว้แล้วนี่ แต่เรายังขาดอีก2คนนะ" เดโมตอบ
"แล้วจะชวนใครดีล่ะ" ออก้าถามเดโม
พอได้ยินแบบนั้นเดโมก็เดินไปหาไทกะทันที
"นี่ไทกะ นายพอจะมาอยู่ปาร์ตี้เดียวกับฉันได้ไหม" เดโมถามไทกะ
"ก็ได้อยู่หรอก" ไทกะตอบแบบกังวลๆ
"เน่ๆ ให้ฉันอยู่กับพวกนายด้วยสิ"อากะวิ่งเข้ามาสมทบ
"ได้สิพอดีเลย" เดโมตอบรับคำขอของอากะ
"งั้นฉันเป็นหัวหน้ากลุ่มนี้เองนะ" อากะพูดขึ้น
"ไม่อะ" เดโมตัดบททันที
"ทำไมล่ะ!" อากะขึ้นเสียงใส่เดโม
"เอางี้ถ้าเธอสามารถแก้ปัญหาของฉันโดยทำให้สมาชิกปาร์ตี้ที่เหลือพอใจ ฉันจะให้เธอนำปาร์ตี้นี้เลย" เดโมยื่นข้อเสนอให้อากะ
"เอางั้นก็ได้ ว่ามาสิ" อากะรับคำท้า
"มีปีศาจอยู่5ตัว โดยแต่ละตัวจะต้องใช้พลังเวท1หน่วยในการกำจัด และเธอมีพลังเวทจำกัดอยู่ที่5หน่วย เธอจะกำจัดปีศาจยังไง" เดโมตั้งคำถาม
"ง่ายจะตายไป ฉันก็ใช้พลังเวททั้งหมดกำจัดปีศาจสิ" อากะตอบด้วยความมั่นใจ
"ไทกะคิดยังไงกับคำตอบของอากะ" เดโมหันไปถามไทกะ
"ฉันก็คิดว่าเป็นความคิดที่ไม่ได้แย่เท่าไหร่นะ สุดท้ายก็กำจัดได้หมดอยู่ดี" ไทกะตอบเดโม
"แล้วออก้าคิดว่ายังไง" เดโมหันไปถามออก้าอีกคน
"ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันนะ" ออก้าตอบ
"แล้วถ้าเกิดกำลังเสริมของปีศาจมาเพิ่มอีก10ตัวล่ะจะทำยังไงต่อ" เดโมหันไปถามอากะต่อ
"ขี้โกงนี่ ไหนบอกมีปีศาจแค่5ตัวไงล่ะ" อากะโวยวาย
"ฉันบอกว่ามีอยู่5ตัวไม่ใช่มีทั้งหมด5ตัวสักหน่อย" เดโมอธิบาย
"ก็คงต้องหนีให้ได้นั่นล่ะ" อากะตอบแบบไม่พอใจ
"เธอรู้รึเปล่าถ้านักเวทใช้พลังเวทจนหมดก็จะหมดสติไปชั่วขณะหนึ่งนะ" เดโมพูด
"แล้วนายจะทำยังไงล่ะ" อากะถามแบบไม่พอใจ
"ฉันจะหาทางใช้พลังเวท1หน่วยกำจัดปีศาจ5ตัวยังไงล่ะ" เดโมตอบ
"ขี้โกงๆๆ ตอบแบบนี้มันขี้โกงชัดๆจะไปทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ" อากะโวยวายอย่างหนัก
"คุณแม่ครับ!!! รบกวนหน่อยครับ" เดโมตะโกนเรียกคุณแม่
จากนั้นแม่ของเดโมก็มาถึง แล้วเดโมก็ได้กระซิบอะไรบางอย่างก่อนจะชี้นิ้วไปยังหุ่นฟางซ้อมเป้า จากนั้นแม่ของเดโมก็ร่ายเวทน้ำ สร้างน้ำขึ้นมาปั้นเป็นลูกกลมๆขนาดเท่าหัวแม่มือหนึ่งลูก จากนั้นลูกบอลน้ำก็ถูกยิงออกไปด้วยความเร็วสูงพุ่งทะลุหัวหุ่นฟาง5ตัวไปมาจนเป็นรู
"เวทแบบนั้นใครจะไปใช้ได้กันเล่า!" อากะตะโกนใส่เดโม
"ใช้ได้สิจ๊ะอากะ ลองสร้างลูกบอลไฟออกมาสิ แล้วใช้สมาธิบีบอัดให้มีขนาดพอกับลูกบอลน้ำของน้า แล้วใช้สมาธิความคุมลูกไฟให้ไปโจมตีดูสิจ๊ะ" แม่ของเดโมแนะนำอากะ
เมื่ออากะทำตามก็สามารถทำออกมาได้คล้ายๆกับของแม่เดโมอยู่เหมือนกันแต่ แค่ผ่านหุ่นฟางไป2-3ตัวลูกไฟก็หายไปแล้ว
"แบบนี้ถึงจะมีปีศาจมาเพิ่มอีก10ตัวก็ใช้พลังเวทแค่อีก2หน่วยก็กำจัดได้แล้วสินะ แถมยังเหลือพลังเวทด้วย" ไทกะพูดขึ้น
"สมกับเป็นเดโมเลยนะ คิดวิธีแบบนี้ออกมาได้" ออก้าพูดเสริม
"ฉันยอมให้นายเป็นหัวหน้าก็ได้!" อากะยอมรับความพ่ายแพ้
"ผิดแล้ว!!! ถ้ามาเพิ่มอีก10ตัวฉันก็จะหาทางใช้พลังเวท1หน่วยเพื่อปราบพวกปีศาจทั้งหมด" เดโมตอบด้วยความมั่นใจ
และแล้วปาร์ตี้ของทั้ง4คนก็ได้ถูกจัดตั้งขึ้นเป็นที่เรียบร้อย
หลังจากนั้นทั้ง4คนก็ฝึกด้วยกัน จนอยู่มาวันหนึ่ง
"นี่เดโมทำยังฉันถึงจะแข็งแกร่ง" ไทกะถามอย่างจริงจังกับเดโม
"นายมาประลองกับฉันดูไหมล่ะ" เดโมถามไทกะ
แล้วทั้ง2ก็ได้ประลองฝีมือกัน
"นี่เดโมแบบนี้ฉันจะไม่เอาเปรียบไปหรอ นายหลับตาอยู่ตลอดเลยนะ" ไทกะชูโล่และดาบไม้ของเขาให้เดโมดู
"ตีฉันให้โดนก่อนเถอะแล้วพูดแบบนั้น" เดโมพูดกับไทกะ
หลังจากพูดจบไทกะก็พุ่งเข้าไปฟันเดโมหลายทีก็ไม่โดน ไม่ว่าจะฟันทิศทางไหนเดโมก็จะสามารถหลบได้ แต่เดโมที่โจมตีสวนด้วยไม้เท้านั้นไทกะก็สามารถป้องกันไว้ได้ด้วยโล่ของเขา มีจังหวะหนึ่งที่เดโมหลอกว่าจะฟาดไม้เท้าไปทางซ้ายทำให้ไทกะยกโล่มากันทางซ้ายแต่เดโมดันหมุนตัวกลับหลังเลยทำให้การโจมตีหันไปทางขวาแทน เลยทำให้ไทกะถูกฟาดและแพ้เดโมไป
"ฉันชนะนายไม่ได้หรือเนี่ย ทำยังไงฉันถึงจะเก่งขึ้นกัน" ไทกะพูดด้วยน้ำเสียงเจ็บใจมากๆ
"ไทกะนายรู้ไหมทำไมนายถึงแพ้ฉัน" เดโมถามไทกะ
"เพราะฉันถูกนายหลอกเลยโดนโจมตีจนแพ้ไป" ไทกะตอบเดโมไป
"ผิดแล้วไทกะ พ่อ!!! มาประลองกันหน่อย" เดโมตะโกนเรียกพ่อ
"ถึงจะเป็นลูกก็ไม่ออมมือให้หรอกนะ"
ทั้งคู่ได้ประลองฝีมือกัน พ่อของเดโมบุกได้อย่างดุดันแต่เดโมก็ยังสามารถหลบได้แต่บางครั้งก็ต้องปัดดาบให้เปลี่ยนทางไปแทนเพราะถูกหลอกว่าจะฟันหนึ่งแต่ดันไปฟันอีกทางหนึ่งแทน แต่เมื่อมีโอกาสเดโมก็จะโจมตีสวนกลับด้วยไม้เท้าของเขาเช่นเดียวกับไทกะ เดโมพยายามโจมตีหลอกไปทางหนึ่งแต่หมุนตัวตีไปอีกทางหนึ่ง แต่พ่อของเดโมก็สามารถปัดการโจมตีออกไปได้ด้วยดาบแล้วทำการโจมตีสวนเดโมอีกด้วย จนทำให้เดโมต้องถอยออกไป
"พอแค่นี้ละกันนะพ่อ ถือว่าผมยอมแพ้ละกัน" เดโมตะโกนบอกพ่อไป
"นายหน่ะอยู่ในกรอบมากเกินไปไทกะ นายไม่รู้จักการหลอกล่อ นายไม่เคยลองใช้ดาบปัดการโจมตี นายไม่เคยใช้โล่ทำให้คู่ต่อสู้เสียจังหวะ นายไม่เคยลองใช้ทุกอย่างที่มีโค่นศัตรู นั่นล่ะนายถึงแพ้ไทกะ" เดโมหันไปอธิบายให้ไทกะ
หลังจากนั้นอากะก็ฝึกฝนการควบคุมให้ดีขึ้น และฝึกเวทใหม่ๆตามที่ผมคิดขึ้นมาได้ ไทกะเองก็จะฝึกต่อสู้กับผมเป็นประจำเพื่อฝึกทักษะต่างๆในการใช้ดาบและโล่ให้เกิดประโยชน์สูงสุดตามคำแนะนำของผมเช่นกัน ส่วนออก้านั่นผมก็ไม่รู้แนะนำเธอยังไงเลยให้เธอฝึกสมรรถภาพทางกายกับสมาธิพร้อมกับผมไปเลย จนเวลาผ่านไป3ปี
"วันนี้พี่สาวนายจะมาพวกเราไปเมืองหลวงสินะ" อากะเดินมาถามเดโม
"สายขนาดนี้ยังไม่มาเลยเป็นอะไรกันรึเปล่านะ" ไทกะพูดด้วยความเป็นห่วง
"ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะรู้จักนาฬิกาเหมือนกับพวกเรานะคะ" ออก้าพูด
ในเวลา3ปีที่ผ่านนั้นผมได้ใช้ความรู้จากโลกที่แล้วมาพัฒนาหมู่บ้านให้ได้มากที่สุด เพราะโลกก่อนสิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุดก็คือการเรียน ทั้งสร้างกังหันน้ำ ระบบประปา การกักเก็บและถนอมอาหาร และก็นาฬิกาที่ดูจะฮิตสุดๆไปเลย เรื่องมันมีอยู่ว่าในวันที่ปาร์ตี้ของพวกเรากำลังซ้อมล่าฟูงหมูป่า
"ไทกะ10นาฬิกา!!" เดโมตะโกนบอกไทกะ
"คืออะไรนะ!" ไทกะหันไปหาเดโมด้วยสงสัยเลยโดนหมูป่าชนกระเด็นไป
หลังจากนั้นพวกเลยเรามานั่งคุยกัน
"ไอนาฬิกาของนายมันคืออะไรหรอ" ไทกะถามเดโม
เดโมเลยทำนาฬิกาแดดให้ทุกคนดู และบอกเจ้านี่ล่ะนาฬิกาเอาไว้บอกเวลาหรือทิศทางเวลาต่อสู้แล้วต้องบอกข้อมูลแบบเร็วๆ ทุกคนในปาร์ตี้ก็เลยทำการศึกษาและตัดสินใจที่ใจระบบนาฬิกาในการสื่อสารกัน และเมื่อพ่อมาเห็นนาฬิกาแดดก็ชอบใจเลยให้ไปสร้างไว้ในหมู่บ้านเพื่อใช้บอกเวลา หรือการทำกิจกรรมต่างๆในหมู่บ้านได้สะดวกขึ้น
และรถม้า2คันก็มาถึงหน้าหมู่บ้าน ที่มีแค่2คันก็เพราะว่าจะมีเพียงปาร์ตี้เราที่จะไปเมืองหลวง เด็กๆที่เหลือตัดสินใจที่อยู่พัฒนาหมู่บ้านกันตามแผนการพัฒนาที่ผมวางไว้ให้ และอัลฟาก็ลงมาจากรถม้าคันหนึ่งพร้อมกับคนอีก3คนที่แต่ตัวคล้ายกันทั้งหมด
"ไงพี่อัลฟา สบายดีรึเปล่า" เดโมกล่าวทักทายพี่สาว
"เดโม!!! มาประลองกับปาร์ตี้ของพี่ซะ ถ้าแพ้พวกเธอจะไม่ได้ไปเมืองหลวง!!" อัลฟาประกาศลั่น
"ห้ะ" เดโมทำหน้างง