cherich(นักว่ายน้ำกับสาวนักดนตรี)

เช้านี้เป็นเช้าที่ปกติและแสนธรรมดาของผม ผมตื่นเช้า6.30เพื่อไปโรงเรียนที่แสนจะน่าเบื่อ แต่วันนี้มันพิเศษตรงที่ว่า

เป็นวันเปิดเทอมวันแรกในชีวิต.ปลายของผม แค่ผมเรียนให้รอดเพื่อก้าวข้ามม.ต้นมันก็ทรหดมากแล้วพอแล้ว ผมพูดกับตัวเองทุกวันขณะแปลงฝันด้วยแปรงฟันและยาสีฟันคลอเกรสีฟ้าตัดขาว ห้องน้ำในหอไม่มีอะไรตกแต่งมีแค่กระจกอันเดี่ยวเป็นรูปทรงไข่กระทั้งกระถังต้นไม้ขวามือยังถูกตกแต่งเป็นสีเขียวตัดกับห้อง ห้องที่ขาวโพน สิ่งเหล่านี้ทำให้ชีวิตผมสะอาดขึ้นมาทันที

7.30ทุกวันก่อนที่ผมจะเข้าห้องเรียนจะมีเพื่อนผมคนหนึ่งฝากซื้อหมูปิ้งหน้าโรงเรียนทุกวัน “How long will I love you? as long as stars are above you and longer if I can. อินโทรดังขึ้นมา ฮืมนี้ขนาดพูดยังไม่ทันจบมันก็โทรมาและชีวิตหรือนิยายเนี่ย “โหล่ว่า”ผมพูดกับเพื่อนผมที่อยู่ปลายสายชื่อวิท วิทเป็นเด็กสูงตี๋ เรียนเก่ง ว่ายน้ำเป็นเลิศ เรียกได้ว่าถ้าให้เขาเป็นตัวท๊อปของรุ่นเลยและ แต่ผมนะหรอ 5555555 ผมชื่อที การเรียนก็งั้นๆ หน้าตาหล่อเหล่าเป็นที่เปรียบไม่ได้ แต่สิ่งที่ทำให้ผมสู้ไอ้วิทไม่ได้เลยเนี่ยคือการว่ายน้ำทุกครั้งที่ไปแข่งผมไม่สามารถเอาชนะมันได้เลยแต่ผมสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าปีนี้ผมจะแซงมันให้ได้”ไอ้ที กูขอหมูปิ้ง3ไม้ดิเพื่อน”ไอ้วิทพูดพร้อมน้ำเสียงที่ยียวนชวนให้ผมอยากเอาหมัดไปฝากไว้ที่หน้าแต่เช้า กริ่งๆๆเสียงกริ่งตอนเช้าดังขึ้นโรงเรียนที่ผมอยู่เป็นโรงเรียนที่ไม่ค่อยเหมือนโรงเรียนทั่วไปเท่าไหร่ ตอนเช้าเราเรียนปกติเหมือนโรงเรียนทั่วไปแต่ตอนบ่าย เราจะแยกตามวิชาที่เราถนัดอย่างของผมผมก็ตรงไปสระว่ายน้ำ

การว่ายน้ำสำหรับผมมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้วผมหลงรักการว่ายน้ำ ต้องย้อนไปตอนผมประมาณ5ขวบ พ่อผมได้เปิดดูการแข่งขันว่ายน้ำที่โรมปี2009 ในครึ่ง50เมตรแรกเฟรเดอริค บุสเกต์ ได้นำ เซซาร์ เซียโล ด้วยเวลา 0.03วินาที คุณคงคิดว่ามันน้อยใช่ไหมล่ะ? แต่ถ้าคุณเป็นนักว่ายน้ำที่อยู่ในระดับท็อบแล้วคุณจะสัมผัสได้ถึงความต่างของแรงที่ใช่ไปอย่างมหาศาล แต่ในเวลาต่อมาในเวลาที่40วินาที เซียโล ได้ว่ายแซง บุสเกต์อย่างมหัสจรรย์และเป็นสถิติโลกจนถึงประจุบันในเวลา46.91วินาที ส่วนสถิติตอนนี้ของผมอยู่ที่ 55.43 วินาทีความฝันของผมคือการทำลายสถิติโลกที่ไม่มีใครล่มได้กว่า20ปี ซึ่งโรงเรียนที่ผมอยู่ได้จัดการทีมโชที่ดีที่สุดในประเทศและสวัสดิการอื่นๆมากมาย โรงเรียนนี้ชื่อว่าเชอริช(cherish) แต่ผมเรียกกันว่าโรงเรียนนนรกมากกว่า ผมอยู่ห้อง2ทั้งหมดมี9ห้องแบ่งตามสิ่งที่เด็กสนใจ เสียงออดดังขึ้นพร้อมกับมีนักเรียนใหม่อยู่เต็มห้อง ผมนั่งอยู่ริมหน้าต่างข้างขวาผมเป็นผู้หญิงผมยาวถึงหลังใส่แว่นตา2ชั้นมีรักยิ้มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ ผมเหลือบมองเขาอยู่สัก0.02วินาทีหัวใจผมเริ่มมีอาการแปลกๆเหมือนมีไรมาบินในท้อง หัวใจเต้นแรงขึ้น แรงขึ้น ตึกๆๆๆ มันให้ความรู้สึกเหมือนตอนที่ผมได้แข่งว่ายน้ำครั้งแรกมันทำให้ผมใจสั่นเหมือนกับแผ่นดินไหว25ริกเตอร์

‘สวัสดี เธอชื่ออะไรเหรอ’ เสียงของเธอนิ่มนวลเหมือนขนนกที่รอยลิ่วลมในอากาศตอนตะวันกำลังตกดิน

‘เออ ผมชื่อที่ เธอล่ะ’ผมตอบไปด้วยท่าทีหมาดนิ่งไม่แสดงออกอะไรแต่ในจะไฟในตัวผมร้อนแรงเหมือน ลาวาที่กำลังประทุ

หลังจากนั้นเราได้ทำความรู้จักกันเธอเป็นเด็กใหม่ยังไม่รู้จักอะไรเกี่ยวกับโณงเรียนนี้ ผมก็แนะนำเธอไปบางส่วนก่อนที่จะเริ่มวิชาแรก…