God’s blessings (พรจากพระเจ้า)

[วันอังคารที่ 14 มิถุนายน เวลา08:00น.]

 

   ไทเลอร์:(lucky box จากภารกิจฉุกเฉินเมื่อวานหรอ ยังไงก็ตามฉันยังไม่ควรเปิดมันในตอนนี้)

 

   ไทเลอร์:(ภารกิจแรกก็ทำเสร็จแล้วดูเหมือนจะไม่มีรางวัลแฮะ)

 

    โกดอฟ:โย่วว ไทเลอร์คุง~. ช่วงนี้เหม่อบ่อยนะเราอ่ะ

 

    โกดอฟ:มองเรเชล/// พวกนายเริ่มคุยกันแล้วสินะ

 

    ไทเลอร์:หน้าแดง/// คุยกันเเบบเพื่อนเฟ้ย!

 

     โกดอฟ:แล้วนายจะพาลใส่ฉันทำไมเนี่ย!?

 

     [ครูจอร์นเดินเข้ามาในห้องแต่นักเรียนทุกเรียนเงียบกันหมด]

 

     จอร์น:ทำหน้างง/// ดี งั้นเริ่มคาบโฮมรูมกัน

     

     จอร์น:วันหลังพักเที่ยงจะมีการเลือกชมรมใหม่นะ. ซึ่งพวกนายสามารถอยู่ชมรมเดิมหรือจะย้ายไปชมรมอื่นก็ได้

 

     จอร์น:ล่ะก็ชมรมไหนที่มีชมาชิกน้อยกว่า5คน จะต้องถูกยุบล่ะ

 

     จอร์น:ส่วนในตอนเช้าจะมีพิธีปฐมนิเทศที่หอประชุมนะ พร้อมกับเปิดตัวสภานักเรียนปีนี้ด้วย

 

     จอร์น:สำหรับรายระเอียดของกิจกรรมวันนี้ก็มีแค่นี้แหละ ไม่มีใครจะถามอะไรใช่มั้ย?

 

     โกดอฟ:เน่ๆ นายจะอยู่ชมรมไหนหรอ?

 

     ไทเลอร์:ไม่รู้สิ ขอไปอยู่ชมรมมวยสากลกับนายได้มั้ยล่ะ

 

      โกดอฟ:แน่นอน~ ฉันจะซ้อมนายให้หนักเลยล่ะ55

 

       ไทเลอร์:ยิ้ม/// ขอบใจ

 

       เรเชล:จ้องไปที่โปสเตอร์ชมรมcover dance///

 

       ไทเลอร์:แอบมองเรเชล///

 

       ไทเลอร์:เธอชอบเต้นหรอ

 

       เรเชล:อืม เพราะครอบครัวของฉันเกือบทุกคนทำงานเกี่ยวกับดนตรีน่ะ

 

       ไทเลอร์:ฉันว่ามันก็เข้ากับเธอดีนิ

 

       เรเชล:หน้าตาเปล่งประกาย/// ขอบคุณ

 

      

              [เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของไทเลอร์และเรเชลดังขึ้น]

 

       ไทเลอร์/เรเชล:(นี่คือภารกิจต่อไปงั้นหรอ?!)

 

       ไทเลอร์:(เรเชลเคยบอกว่า ผู้เล่นบางคนมีโอกาสได้ภารกิจเหมือนกัน)

 

       ไทเลอร์:(แล้วไอ่นี่มันคืออะไรกัน)

 

       -ระบบ-

 

      ภารกิจฉุกเฉิน

         เข้าร่วมโหมดdeath mathโดยต้องเป็นผู้เหลือรอด6คนสุดท้าย

      วีธิการทำภารกิจ:เก็บมณีที่ซ่อนอยู่ในที่ต่างๆให้ครบ5เม็ด ณ ใจกลางเมือง

              

　　ไทเลอร์:(สกิลเองก็ถูกอัพเดตด้วยสินะ)

 

     [ไทเลอร์และเรเชลถูกเทเลพอตไปที่ใจกลางเมืองปริศนาแห่งแห่ง]

 

Gm:อรุณสวัสดิ์ ทุกคน~. ทานข้าวกันหรือยัง?

 

Gm:แมพนี้ฉันเตรียมมาเพื่อพวกนายโดยเมืองนี้จะมีมณีซ่อนอยู่ตามที่ต่างๆ30เม็ด หรือก็คือจะมีผู้รอดชีวิตแค่6คนจากทั้งหมดที่ฉันสุ่มมายังไงล่ะ!

 

Gm:เป็นที่น่าเสียดายนะ ที่ฉันไม่สามารถดึงมาครบทุกคนเพราะมันเป็นแค่แมพเบต้าน่ะ

 

Gm:กฎง่ายๆ ทำยังไงก็ได้ให้เก็บมณีครบ5เม็ด. จากนั้นฉันจะส่งพวกนายกลับ”มิติ”เดิมเอง~

 

Gm:งั้นก็ขอให้โชคดีนะทุกคน~. Gameeee start!!

 

ไทเลอร์:ราเชล เธอเล่นเกมนี้มานานแค่ไหนกัน?

 

ราเชล:นายอย่ารู้เลยดีกว่า

 

ไทเลอร์:(เธอยังไม่เชื่อใจเราล่ะมั้ง)

 

ไทเลอร์:เราเองก็ไปกันเถอะ!

 

[อีกด้านของเมือง]

 

พนักงานบริษัท:เริ่มมาก็เจอเม็ดหนึ่งเลยเเหะ โชคดีจริงๆ( ・∇・)

 

พนักงานบริษัท:(อย่างน้อยถ้าเป็นที่นี่เราคงจะอาละวาดได้เต็มที่ล่ะนะ)

 

พนักงานบริษัท:(เด็กพวกนั้นคงจะถูกดึงมาด้วยล่ะมั้ง)

 

พนักงานบริษัท:(รวมฉัน เกมนี้มีโปรเพลย์เยอร์แค่3คน)

 

พนักงานบริษัท:(เอาเถอะ ยังไงเกมนี้ฉันคงกินขาดอยู่แล้ว)

 

โพไซดอนเดินมาทักทายพนักงานบริษัทจากด้านหลัง

 

โพไซดอน:ไง~ โปรเพลย์เยอร์เรน. นายคือผู้ใช้พลัง”เทพีไกอา”ใช่มั้ย?

 

เรน:โห รู้จักชื่อฉันด้วยแหะ. สงสัยจะเป็นแฟนพันธ์แท้

 

โพไซดอน:อยากเจอมาตลอดเลยล่ะ…. ตั้งแต่ที่แกเข้ามาแทนที่ชั้นในบริษัท!

 

เรน:งั้นนายคือ อดอล์ฟ คนที่มีคดีทุจริตคนนั้นเองหรอ555

 

เรน:ไอ้Gmนั่นคงจะสุ่มจริงๆสินะ~. เพราะแม้แต่เดนมนุษย์แบบแกก็ยังเป็นโปรเพลย์เยอร์ได้

 

อดอล์ฟ:ยังปากดีได้อีกนะ ทั้งๆที่รู้ว่าฉันเคยชนะแกมาหลายครั้งแล้ว!

 

[เสียงการปะทะกันของ2โปรเพลย์เยอร์ดังสนั่นไปทั่วทั้งเมือง จนไทเลอร์และเรเชลได้ยินจากในห้าง]

 

เรเชล:เริ่มแล้วสินะ

 

ไทเลอร์:กำแพงดินขนาดใหญ่นั่นมันอะไรกัน มีคนทำแบบนั้นได้ด้วยหรอ?!.

 

เรเชล:คนที่ทำแบบนี้ได้คงมีแต่ เรน ผู้ใช้พลังแห่งเทพีไกอาน่ะ

 

ไทเลอร์:เจอแล้วเม็ดหนึ่ง ถ้าเจออีกเม็ดฉันจะแบ่งให้เธอนะ

 

เรเชล:ทำหน้างง// (ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงต่างจากอื่นๆในเกมกันนะ?)

 

[เรเชลนึกถึงเรื่องของตัวเองเมื่อ5ปีก่อน]

 

ไทเลอร์:(ฉันไม่ใช่พวกคนที่เห็นแก่ตัวแบบนั้นนะเฟ้ย…)

 

ไทเลอร์:อีก3วิจะมีลมปริศนาพุ่งมา…

 

เรเชล:บ่นอะไรของนา—

 

จากนั้นก็มีกระสุนลมความเร็วสูงพุ่งเข้ามาหาพวกเรา โชคดีที่เรายังเปิดใช้-eyes of Heimdall-อยู่. เราจึงพาเธอหลบการโจมตีของบุคคลปริศนามาได้

 

ไทเลอร์:แกเป็นใครกัน? (หมอนี่เร็วมากจนตาของเราจับแทบไม่ทันงั้นหรอ?!)

 

บุคคลปริศนา:ฉันคือผู้ใช้Susanooยังไงล่ะ. และตอนนี้ฉันต้องการมณีจากพวกนายอีก2เม็ดนั่น!

 

ไทเลอร์:(นั้นมันมือคนหรอ?!)

 

เรเชล:หมอนี่คือ”ซุซาโนะโอ” เป็นระดับโปรเพลย์เยอร์. และเขาเหนือกว่าระดับอพอลโลแน่นอน.

 

ไทเลอร์:นี่แก! แกพึ่งฆ่าคนมาอย่างงั้นหรอ?!

 

ซุซาโนะโอ:ถ้าใช่แล้วจะทำไมล่ะ? ที่นี่ไม่มีตำรวจหรอกนะ

 

ซุซาโนะโอ:แถมยังเป็นต่างมิติที่เอาอะไรกลับไปที่มิติเดิมไม่ได้ด้วย~

 

ซุซาโนะโอ:ว่าแต่อพอลโล… อ้อ คนที่ฉันพึ่งตัดหัวไปเมื่อกี้นี่เอง

 

ซุซาโนะโอ:น่าเสียดายที่ฉันเอามาได้แค่เเขน เพราะบังเอิญทำตกระหว่างทางน่ะ

 

ไทเลอร์:(หมอนี่คือคนที่อยู่ระดับโปรเพลย์เยอร์ หรือเราควรหนีไปตอนนี้-)

 

[ภาพตอนที่คุยกับเรเชลในห้องเรียนเข้ามาในหัว]

 

เรเชล:หน้าตาเปล่งประกาย/// ขอบคุณ

 

[กลับมาที่ปัจจุบัน]

 

ไทเลอร์:ยิ้ม/// (เรเชลถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ. แต่ฉันก็ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันคิดอะไรได้หลายอย่าง)

 

ไทเลอร์:ถ้าเธอได้กลับไปล่ะก็ ฝากทักทายโกดอฟกับเรอาห้อง2ด้วยล่ะ

 

เรเชล:นาย…คิดจะทำอะไรน่ะ?!

 

เรเชล:นายเป็นแค่ผู้เล่นเริ่มต้นนะ! ไม่มีทางที่จะชนะเขาด้วยสกิลแค่นั้นหรอก!

 

เรเชล:นายมันบ้าไปแล้ว!

 

ไทเลอร์:รอดไปให้ได้ล่ะ เรเชล. เปิดใช้Lucky box///

 

ซุอาโนะโอ:พุ่งเข้ามาโจมตี/// หัวของแกและมณีฉันขอรับไปล่ะ!

 

-ระบบ-

 

คุณได้รับลูกบาศก์มิติและมีดสั้น จะใช้ไอเทมตอนนี้หรือไม่?

 

ไทเลอร์:ใช้เลย!

 

[ไทเลอร์และซุนาโนะโอถูกเทเลพอตมายังชานเมือง]

 

[ไทเลอร์หลบการโจมตีของซุนาโนะโอได้อยู่ฉิวเฉียด]

 

ซุซาโนะโอ:หายากนะเนี่ย คนที่สามารถหลบการโจมตีของฉันได้น่ะ

 

ซุซาโนะโอ:Passive skill/// อย่าห่วงเลย นายจะได้ตายแบบไม่เจ็บเลยล่ะ~

 

ไทเลอร์:(พ่อ เรอา โกดอฟและก็…เรเชล. ฉันขอโทษนะที่อาจจะกลับไปไม่ได้อีกแล้ว)

 

[ตัดภาพไปที่เรเชล]

 

เรเชล:(สุดท้าย…เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันก็……)

 

เรเชล:จ้องมณีในมือ// (คิดอะไรของเรากัน เราต้องมีชีวิตอยู่เพื่อพวกเขาไม่ใช่หรอ?!)

 

เรเชล:(ไทเลอร์ ถ้านายไม่กลับไปด้วยกันล่ะก็. ฉันไม่ยกโทษให้แน่)

 

จากนั้นเรเชลจึงเริ่มวิ่งออกตามหามณีต่อไป โดยที่การต่อสู้ของเหล่าผู้ถูกเลือกนั้นยังคงดำเนินอยู่ภายในตัวเมืองจำลองที่Gm สร้างขึ้นมา

 

[ตัดภาพมาที่ชานเมืองอีกครั้ง]

 

ไทเลอร์:(คิดถูกแล้วที่แอบเอามณีใส่กระเป๋าราเชลไว้)

 

ไทเลอร์:(เพราะถึงฉันตายตรงนี้ หมอนี่ก็จะไม่ได้มณีและเรเชลก็จะมีโอกาสรอดมากขึ้น)

 

ซุอาโนะโอ:พุ่งเข้ามาต่อยลิ้นปี่/// อย่าเหม่อสิ~

 

ไทเลอร์:อั๊ก!

 

ไทเลอร์:(แม้แต่eyes of Heimdall ก็มองไม่ทัน. ไอ่หมอนี่มัน…ปีศาจ!)

 

ไทเลอร์:พุ่งเข้าไปแทง///

 

ซุซาโนะโอ:หลบ/// ว่าแต่แกน่ะใช้มีดได้อ่อนกว่าอพอลโลเยอะเลยนะ~

 

ฉ๊วบ! เสียงของลมจากซุอาโนะโอได้ดังขึ้นเพราะเขาได้ตัดบางสิ่งไป ก่อนที่ไทเลอร์จะเห็นแขนซ้ายของตนเองตกลงไปบนพื้น

 

ไทเลอร์:กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด///

 

ซุซาโนะโอ:ฉันเริ่มชอบความใจสู้ของนายแล้วสิ ดังนั้นฉันจะทรมานหน่อยละกัน~

 

ซุซาโนะโอ:เพราะนายน่ะเหมือน”แม่”มากยังไงล่ะ ไทเลอร์~

 

ไทเลอร์:มองแรง//

 

ซุซาโนะโอ:แต่อย่าห่วงเลยนะ เพราะหลังจากที่ฆ่านายเสร็จ. ชั้นจะส่งเรเชล จากนั้นก็ตามด้วยโกดอฟและเรอาตามแกไปเอง~

 

ไทเลอร์:แก!!! ไอ่***

 

[5ปีก่อน วันศุกร์ ที่ 18 มีนาคม ค.ศ.20xx]

 

-ข่าว-

  พบศพหญิงสาวอายุราวๆ35ปี ถูกฆ่าหั่นศพอยู่ในสำนักงานxxพร้อมกับศพพนักงานทุกคนที่ไร้ศรีษะโดยในขณะนี้เจ้าหน้าที่ทุกคนยังคงตามหาศรีษะไม่พบ. ถือว่าเป็นคดีโศกนาฏกรรมที่น่าเศร้าและแปลกเป็นอย่างมาก. ตอนนี้เจ้าหน้าที่ทุกคนยังคงพยายามหาเบาะแสของโศกนาฏกรรมครั้งนี้อยู่…บลาๆ………

 

[งานศพแม่ไทเลอร์]

 

พ่อ:ที่รัก…ฉันขอโทษ! ฉันขอโทษฮืออ……

 

ไทเลอร์:ช๊อคจนไม่รู้สึกตัว//

 

เรอา:เข้ามาจับมือไทเลอร์//

 

ไทเลอร์:รู้สึกตัวแล้วร้องไห้//

 

[ตัดมาที่ปัจจุบัน]

 

ไทเลอร์:ทำไมแกต้องทำเรื่องเลวๆแบบนี้ด้วยวะ?!!

 

ซุซาโนะโอ:ก็เพราะว่ามันสนุกยังไงล่ะ!!.  ตัดนิ้วชี้และนิ้วกลางข้างขวาของไทเลอร์//

 

ไทเลอร์:แกมัน…ไอ่สารเลวเอ้ย!!

 

[ณ ใจกลางเมือง]

 

การต่อสู้ของเรนและอดอล์ฟดำเนินมาสักระยะหนึ่งแล้ว ส่งผลได้พื้นที่ส่วนใหญ่เต็มไปด้วยซากปรักซักพัง

 

อดอล์ฟ:Ultimate skill:maelstrom of Leviathan//

 

อดอล์ฟ:ลาก่อน”เพื่อนเก่า”

 

กระแสน้ำวนขนาดยักษ์ได้มาล้อมรอบตัวเรนเอาไว้ ก่อนที่จะระเบิดเป็นลูกเห็บอย่างรุนแรง

 

[ใจกลางเมืองเหลือซากปรักหักพังที่มีน้ำขัง]

 

อดอล์ฟ:หนีไปได้งั้นหรอ…

 

อดอล์ฟ:(งั้นคงต้องไปตามล่าผู้ถูกเลือกคนอื่นต่อล่ะนะ)

 

[หลังตึกแห่งหนึ่ง]

 

เรน:หอบและได้รับบาดเจ็บสาหัส//

 

เรน:เรานี่มัน……ยัง…รอดมาได้อีกนะ

 

[บนยอดตึกสูง]

 

เรเชลที่มีมณี5เม็ดแล้วแต่ยังคงรอการกลับมาของไทเลอร์

 

เรเชล:เจ้าบ้านั่น……สุดท้ายก็…

 

[ณ ชานเมือง]

 

  ไทเลอร์ที่ถูกซุซาโนะโอะตัดทั้งแขนขาและลิ้นออก จนเขาได้ช็อคจากการที่ร่างกายรับความเจ็บปวดไม่ไหว ตอนนี้เขาไม่ต่างกับซากศพคนพิการที่นอนแน่นิ่งต่อหน้าเทพแห่งสายลม ซุซาโนะโอ

 

-END-