Look at me มองฉันสิ ‘เฮีย’
เขียนโดย 
zero0115
วันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564 เวลา 17.43 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564 17.59 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) Chapter 9
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 9
"..............คบกันมั้ย"
".......!!!!!!!! "
ฉันอึ้งกับสิ่งที่เฮียพูดจนพูดไม่ออก ได้แต่มองหน้าเฮียที่ทำหน้าจริงจังขึ้นอย่างไม่เข้าใจ
"มะ หมายความว่าไง..."
"ก็หมายความตามนั่นแหละ"
"........ที่พูดน่ะ จริงงั้นเหรอ"
"ใช่......."
"........"
ฉันก้มหน้าลงเงียบไปสักพักเพื่อคิด แล้วก็เงยหน้าขึ้นนิ่งๆ
"ไม่เอา...."
"ทำไม"
เฮียคมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ฉันเลยมองเฮียกลับอย่างจริงจังเพราะฉันรู้ดีว่าเฮียต้องการอะไร
"เรื่องนั้น....."
"......."
"เฮียน่าจะรู้อยู่แก่ใจดี.."
ฉันพูดแบบนั้นและปัดมือเฮียที่จับไหล่แล้วเดินออกไปจากรถทันที แต่เพราะขาเฮียไวกว่าเดินไปได้สักพักก็ถูกเฮียจับแขนแล้วดึงให้หันมา ฉันหันไปอย่างช่วยไม่ได้
"เธอหมายถึงอะไร"
"ต้องให้พูดด้วยเหรอ.."
"ถ้าเป็นเรื่องพี่น้องอะไรนั้น ไม่เห็นต้องคิด! เราไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ สักหน่อย"
"เรื่องนั้นรู้อยู่..."
"รู้แล้วทำไมปฏิเสธ....! "
"........."
ฉันเงียบแล้วมองหน้าเฮียนิ่งๆ เขาไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูด เฮียเป็นฉลาดก็จริง....แต่บางครั้งก็มองแค่ตัวเองมากเกินไปจนมองข้ามคนรอบตัว
"เฮียรักฉันงั้นเหรอ..."
"........"
"พูดตรงๆ นะเฮีย...ที่เฮียขอฉันคบก็แค่อยากให้ฉันอยู่กับเฮีย"
"......."
"เฮียไม่ชอบการถูกแย่งของที่รัก...ที่เฮียหวงฉันไม่ใช่เพราะรักหรอก....."
"........"
"แต่เพราะเฮียไม่อยากเสียของเล่นชิ้นโปรดไปก็เท่านั้น......"
"......."
ฉันก้มหน้าลงพยายามสงบสติอารมณ์ที่เริ่มร้อนขึ้นมา แล้วพูดกับเฮียต่อ
"ถ้าเฮียคิดจะคบกับฉันจริงๆ .......ทิ้งนิสัยที่ชอบเที่ยวเล่นกับคนอื่นให้ได้ก่อนเถอะ"
ฉันพูดทิ้งท้ายไว้แบบนั้นแล้วเดินออกมาทันที ตอนนี้ฉันทั้งโกรธและรู้สึกน้อยใจสุดๆ ถึงจะไม่รู้ว่าทำไมแต่ที่รู้แน่ๆคือ....ฉัน'เกลียด'ความรู้สึกนี้
หลังจากฉันกลับมาถึงห้อง เฮียไม่ได้ตามมาเพราะไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูเลย คงออกไปข้างนอกล่ะมั้ง เวลาเครียดๆ เฮียชอบออกไปข้างนอกมากกว่าที่จะมานั่งจมกับความเครียด แต่ตอนนี้ฉันกับเป็นฝ่ายนั่งจมปรักกับมันแทน
"เฮ้อ......"
ฉันถอดหายใจอย่างช่วยไม่ได้ หลายชั่วโมงแล้วที่ได้แต่นอนเหม่อลอยอยู่บนเตียงไม่ขยับไปไหน
"รู้สึกไม่ดีเลยแหะ..."
ฉันพูดอยู่คนเดียวเบาๆ แล้วหันข้างไปจ้องโทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงโต๊ะหัวเตียง ระหว่างที่จ้องอยู่จู่ๆ ก็มีแสงสว่างขึ้นมาแล้วก็ได้ยินเสียงสั่นของโทรศัพท์ ฉันมองมันนิ่งๆ แต่ไม่ได้หยิบมันมาดูจนมันดับไป แล้วก็ไม่มีเสียงอะไรดังอีกเลย
ดูเหมือนฉันจะหลับไปโดยไม่รู้ตัว แต่พอหยิบโทรศัพท์มาดูว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว หน้าจอโทรศัพท์ของฉันก็ขึ้นชื่อเฮียคิลล์ที่ไม่ได้รับ ฉันคมวดคิ้วอย่างสงสัยเพราะสายที่โทรเข้ามามันตั้ง 10กว่าสาย ฉันเลยโทรกลับไปเพราะคิดว่าเขาคงมีธุระสำคัญ แต่ตอนที่กำลังจะกดโทรจู่ๆ สายจากเฮียคิลล์ก็ดังขึ้นมาก่อน ฉันกดรับอย่างรีบร้อนเพราะตกใจนิดหน่อย
"........"
(ยูเอล! ตอนนี้อยู่ที่ไหน)
"คอนโดเฮีย...."
(ตอนนี้พวกเรากำลังพาไอ้คีร์ไปส่ง! รอแป็บนะ)
"........"
สายจากเฮียคิลล์ตัดไปดื้อๆ ฉันได้แต่มองโทรศัพท์อย่างงงๆ แต่พอนึกไปถึงคำพูดของเฮียคิลล์ ฉันก็รู้สึกหวั่นใจยังไงไม่รู้
สักพักฉันก็ได้ยินเสียงกริ่งหน้าประตู ฉันออกไปเปิดประตูแต่ก็ต้องตกใจเพราะจู่ๆ ร่างของใครไม่รู้ก็โถมเข้าใส่ตัวฉันฉันเซไปข้างหลังนิดหน่อยแต่ก็พยายามตั้งหลักแล้วรับร่างเขาไว้
"ยูเอล! ฝากไอ้คีร์ด้วยนะ"
เฮียลีโอโผล่หน้ามาทักฉัน ฉันถึงได้รู้ว่าคนที่ฉันกอดอยู่คือเฮียคีร์ ฉันพยักหน้าให้พวกเขาแล้วพวกเขาก็ปิดประตูลง
"เฮีย....."
ฉันเรียกเฮียเบาๆ เพื่อปลุกเขา ฉันได้กลิ่นเหล้าจางๆ จากลมหายใจเขาเลยรู้ว่าเขาคงไปกินเหล้ากับพวกเฮียคิลล์มาแต่ที่สงสัยคือปกติเฮียจะไม่ดื่มมากจนเมาไม่รู้เรื่องรู้ราวแต่ตอนนี้กับเมาจนแทบจะยืนนิ่งๆ ไม่ได้ ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะ แต่อาจเป็นเรื่องที่ฉันปฏิเสธเฮียก็ได้
"เฮีย....."
"อืม....."
ฉันเรียกเฮียอีกครั้งเพื่อหวังให้เขาตื่น แล้วก็ได้คำตอบเป็นแค่เสียงครางเท่านั้น
ฉันค่อยๆ พาเฮียไปที่ห้องของเฮีย เพราะเฮียทิ้งน้ำหนักตัวมาทางฉันหมดเลยทำให้ฉันต้องระวังไม่ให้ตัวเองล้มแต่ดูเหมือนสิ่งที่ฉันคิดมันจะเกิดขึ้นจนได้ เพราะพอเดินไปถึงเตียงจู่ๆ เฮียก็ล้มตัวลงมาทางฉันอย่างไม่ได้ตั้งตัว เลยทำให้ฉันเสียหลักแล้วล้มลงบนเตียง
"อึก! ......เฮีย...."
"......."
ฉันพยายามดันตัวเฮียให้ลุกขึ้นเพราะเขาทับฉันจนหายใจไม่ออก แต่จู่ๆ มือฉันก็ถูกรวบไปข้างบนหัว แล้วเฮียก็ค่อยๆยกหน้าขึ้นมามองฉัน
"........"
"........"
ฉันมองตาเขานิ่งๆ สายตาของเฮียดุดันจนรู้สึกน่ากลัวแต่สักพักมันก็อ่อนลง เขาค่อยๆ โน้มหน้าลงมาหาฉัน ฉันรู้ทันทีว่าเขาจะทำอะไรแต่ก็หันหน้าไปอีกทางเพื่อไม่ให้เขาทำในสิ่งที่ต้องการ
"อย่า......."
"ทำไม รังเกียจเหรอ"
"เปล่า..."
"งั้นก็หันหน้ามา...."
".........."
ฉันเงียบทั้งที่หันหน้าไปอีกทาง ทำให้ได้ยินเสียงเขาอยู่ข้างๆ หู
"ยูเอล......"
"........"
"อย่าให้ฉันต้องพูดอีกรอบ! "
"อะ!! ..."
เฮียจับกรามฉันให้หันมาแล้วบีบมันจนฉันร้องออกมา พอฉันหันมาเผชิญหน้ากับเขา เฮียก็ประกบปากฉันทั้งๆ ที่มืออีกข้างรวบข้อมือทั้งสองข้างของฉันไว้
"....อึก!!! .."
"..........."
ฉันรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่มาจากปาก เพราะเฮียกัดปากฉัน ฉันได้แต่กลืนมันเข้าไปอย่างอึดอัด แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
"อืม!! ...."
"........."
ฉันค่อยๆ หมดลมหายใจเพราะเฮียจูบฉันโดยที่ไม่ให้หายใจเลย ฉันเลยใช้แรงเฮือกสุดท้ายปัดมือเฮียที่รวบข้อมือฉันไว้จนสำเร็จ แล้วรีบผลักเฮียออกไป แต่ดูเหมือนฉันจะไม่มีแรงเหลืออยู่เลยทำได้แค่ให้เขาหยุดจูบเท่านั้น
"........"
"........"
เฮียมองฉันนิ่งๆ ฉันได้แต่พยายามหายใจอยู่ใต้ร่างเขาเท่านั้น ฉันสบตาเขาอีกครั้งแล้วเอาหลังมือปิดปากไว้เพื่อไม่ให้เขาจูบอีก
"เฮียต้องการอะไร...."
".......เธอไง! "
ฉันรู้สึกตกใจที่ได้ยินคำนั้น ดูเหมือนเขาจะไม่ฟังในสิ่งที่ฉันพูดเมื่อตอนกลางวันเลยสินะ
"ฉันก็บอกเฮียไปแล้วไง...."
"ฉันรู้! ....."
"แล้วทำไมเฮียไม่เข้าใจ..."
เสียงฉันอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด รู้สึกร้อนขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็พยายามมองตาเขาตรงๆ
"เธอถามใช่มั้ย....ว่าฉันไม่ได้รักเธอ"
"........"
"และที่หวงก็เพราะแค่หวงของเล่นชิ้นโปรด..."
"........."
"มันอาจจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ได้..."
"........."
"แล้วเธอล่ะ......รักเฮียรึเปล่า"
ฉันนิ่งไปทันทีกับคำถามของเฮีย ฉันมองตาเฮียอย่างไม่เข้าใจ
".......รัก......เหรอ? "
"........"
ฉันพูดออกไปเบาๆ อย่างไม่เข้าใจ ทั้งตัวเฮียและก็ตัวฉันด้วย.....ว่าต้องการอะไรกันแน่ ฉันไม่ได้เกลียดเฮีย เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่มั่นใจมาก แต่ถ้าจะถามว่ารักมั้ย? ฉันก็ไม่รู้
"ไม่รู้หรอก......ก็ฉันไม่เคยมองเฮียนอกจาก'พี่ชาย'เลย.."
"......."
สายตาของเฮียไหวนิดๆ เขาเงียบๆ ไปสักพักแล้วก็พูดขึ้นใหม่ด้วยสีหน้าจริงจัง
"งั้นก็มองซะ.......ตั้งแต่ตอนนี้ไป"
".........."
"ความหมายของคำว่า 'เฮีย' จะเปลี่ยนไป.."
ฉันมองเขายิ้มมาทางฉันนิ่งๆ เขาค่อยๆ โน้มหน้าลงมาใกล้ฉัน เพราะความไม่ตั้งตัวฉันเลยเผลอหลับตาอย่างไม่รู้ตัวสักพักก็รู้สึกถึงอะไรสักอย่างอุ่นๆ ตรงหน้าผาก พอลืมตามาดูก็เป็นเฮียที่จูบหน้าผากฉัน เพราะเฮียพูดตรงๆ ถึงความรู้สึกของตัวเอง ฉันเลยคิดที่จะพูดบ้าง
"แล้วเฮียล่ะ....."
"........"
"มองฉันแบบไหน..."
"หึ....."
เขาหัวเราะออกมานิดๆ แล้วยิ้มให้ฉัน
"พูดแบบนี้ท่าจะเข้าใจง่ายกว่า..."
"........"
"ตั้งแต่นี้ไป........'เฮีย' จะจีบ 'ยูเอล' นะ"
ฉันมองเฮียอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าเขาจะพูดออกมาแบบนั้น แต่ไม่รู้ทำไม.....ในใจฉันถึงรู้สึกโล่งใจ....และดีใจแบบนี้กันนะ
ฉันนั่งดูทีวีนิ่งๆ โดยที่ไม่ขยับไปไหน โดยที่มีเฮียนั่งอยู่ข้างๆ หลังจากเมื่อวานเฮียพูดแบบนั้นแล้วเราสองคนก็หลับไปทั้งอย่างนั้น มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนเช้าของอีกวัน
"เบื่อเหรอ..."
"อืม...."
"ไปดูหนังกันมั้ย"
"อืม...."
ฉันตอบออกไปตามปกติ แล้วเฮียก็เดินเข้าห้องไป ฉันปิดทีวีแล้วก็เข้าห้องไปเหมือนกันเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า พอออกมาเห็นเฮียยืนรออยู่ เราเดินลงมาจนถึงลานจอดรถแต่ฉันก็ต้องหยุดเดินเสียเฉยๆ กับภาพตรงหน้า
"........."
รถสปอร์ตสีดำของเฮียถูกขีดจนเป็นรอยและกระจกก็ร้าว ฉันหันไปหาเฮียที่เดินเข้ามาข้างๆ ทันที เฮียมองสภาพรถนิ่งๆ โดยที่ไม่พูดอะไร
"เกิดอะไรขึ้น...."
"ไม่รู้สิ แต่ช่างเถอะ....."
"ช่างเหรอ! ...."
เฮียหันมายิ้มให้ฉันแล้วก็หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาโทร
"เอ่อ....พอดีรถกูมีปัญหาช่วยมาซ่อมหน่อยดิ"
".........."
ฉันยืนมองเฮียแล้วหันมามองสภาพรถอีกครั้ง มันไม่ใช่อุบัติเหตุ คงเป็นฝีมือใครสักคนที่แค้นเฮีย ฉันยอมรับว่านิสัยแบบเฮียมีศัตรูเยอะ ทั้งจากนิสัยที่ไม่ยอมใครและจากเรื่องผู้หญิง
"ยูเอล"
"หืม? ...."
"ไปกันเถอะ"
"รถไม่เป็นไรเหรอ"
"เดี๋ยวจะมีช่างมาซ่อม ไม่ต้องห่วง"
เฮียพูดแบบนั้นอย่างสบายใจ ทั้งที่ฉันรู้สึกร้อนใจยังไงไม่รู้ เฮียจับมือฉันแล้วเดินไปที่อีกด้านของลานจอดรถ ที่นั่นมีรถหรู2-3คันจอดอยู่ หนึ่งในนั้นคงเป็นของเฮีย
เรานั่งรถอีกคันของเฮียไปห้างใกล้ๆ ที่ฉันไปบ่อยๆ พอมาถึงเราก็เดินเข้าไปในห้าง แล้วขึ้นไปชั้น 2เพื่อดูหนังในระหว่างที่ยืนต่อแถวอยู่ไม่รู้ทำไมเฮียต้องจับมือฉันแน่นก็ไม่รู้ แต่พอมองไปรอบๆ ตัวก็รู้ทันทีว่าทำไม ระหว่างที่ยืนรออยู่มีกลุ่มนักเรียนชายที่ยืนต่อแถวเหมือนกันมองมาทางฉันแล้วยิ้มให้ ฉันได้แต่นิ่งไว้แล้วทำเป็นไม่สนใจเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอีก
"ขอตั๋วเรื่องนี้2อันครับ..."
"ค่ะ...."
เธอยิ้มให้เฮียแล้วหยิบตั๋วมาให้ หลังเฮียจ่ายเงินค่าตัวเสร็จ เราก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ขายป๊อปคอร์นและเครื่องดื่ม
"เอารสอะไร"
"คาลาเมล..."
"หึ กินแต่ของหวานๆ เดี๋ยวอ้วนนะ"
ฉันทำตาขวางใส่เฮียที่ขยี้ผมฉันเบาๆ เฮียถือแก้วโค้ก 2แก้วและฉันก็ถือถังป๊อปคอร์นเข้าไปข้างในโรง ดูเหมือนหนังที่เฮียเลือกคือหนังแอ็คชั่นเรื่องนึงที่พึ่งเข้าโรงเมื่อไม่นานมานี้ พวกเรานั่งลงตรงแถวกลาง ดูเหมือนว่าข้างๆ พวกเราจะไม่มีใครนั่งเลยนอกจากข้างหน้า
หลังจากนั้นหนังก็เริ่มขึ้น ฉันนั่งดูมันนิ่งๆ แล้วหยิบป๊อปคอร์นที่วางอยู่ใต้ที่วางแขนมากินเป็นพักๆ ปกติเวลาดูหนังถ้ามันสนุกฉันจะนั่งดูโดยที่ไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย แต่ถ้ามันน่าเบื่อฉันมักจะหลับไปตั้งแต่กลางเรื่อง หนังเรื่องนี้ค่อนข้างสนุกกว่าที่คิด ฉันเลยดูมันตาไม่กะพริบ
"........! "
ถึงอย่างนั้นฉันก็รู้สึกถึงการอยู่ของคนข้างๆ ฉันหันไปมองหน้าเฮียทันทีที่เขาเอามือมากุมมือฉันไว้ ฉันรู้ว่าเฮียรู้ตัวแต่เขาทำเป็นดูหนัง แต่หน้าเขายิ้มดีใจจนรู้สึกหมั่นไส้มาก
"........."
ฉันหันไปดูหนังต่อโดยที่ไม่สนใจ มือร้อนและใหญ่ของเฮียกุมมือฉันจนรู้สึกร้อนขึ้นมาดื้อๆ ถึงจะพยายามดึงออกแต่ก็ถูกเฮียกุมแน่นขึ้นจนต้องยอมแพ้
หลังจากนั้น 1ชั่วโมงหนังก็จบลง ฉันกับเฮียเดินออกจากโรงหนังโดยที่ยังจับมือกันไม่ปล่อย จนมือฉันร้อนและแฉะเพราะเหงื่อ
"อยากไปไหนรึเปล่า"
"........ร้านหนังสือ"
เฮียพยักหน้าแล้วเราก็เดินไปที่ร้านหนังสือ แต่ก่อนที่จะถึงร้านจู่ๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงเดินมาตัดหน้าพวกเรา
"คุณคีร์ดีนจริงๆ ด้วย! "
"คุณยิหวา! "
เฮียทำท่าตกใจที่เห็นผู้หญิงตรงหน้า เธอผมสั้นประบ่าสีน้ำตาลอ่อน ผิวขาวอมชมพู ดวงตาโตสีน้ำตาลที่ดูใสซื่อของเธอมองเฮียคีร์ไม่กะพริบ
"แล้วนี่มาทำอะไรเหรอคะ.."
"ดูหนังน่ะครับ.."
"งั้นนี่ก็เป็นแฟนเหรอคะ"
เธอมองมาทางฉัน แม้ใบหน้าจะยิ้มอยู่แต่ดวงตาเธอไม่ยิ้มเลย ฉันถึงได้รู้ทันทีว่าเธอต้องการอะไร
"เปล่าหรอกครับ....."
"งั้นเหรอคะ?! เห็นจับมือกันเลยนึกว่าเป็นแฟนกันซะอีก"
"แฟนน่ะไม่ใช่หรอกครับ.....แต่เดี๋ยวอีกหน่อยก็คงเป็นเอง"
เฮียพูดแบบนั้นแล้วส่งยิ้มมาให้ฉัน ฉันหลบสายตาเฮียนิ่งๆ รู้ดีว่าเฮียหมายถึงอะไร
"มะ หมายความว่ายังไงเหรอคะ"
"ผมกำลัง 'จีบ' เธออยู่น่ะครับ"
ฉันหันไปหาเฮียทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เฮียหันมาสบตาแล้วยิ้มให้ ฉันได้แต่ทำหน้าอึ้งพูดไม่ออก
"เพราะงั้น....ผมคงคุยกับคุณไม่ได้"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
