เพียงตะวันโอบฟ้า

ที่เชียงใหม่

                เป็นเวลาเกือบอาทิตย์กว่านักสืบที่ภูมิตะวันจ้างให้ไปสังเกตดูพฤติกรรมของเมริษาจะรวบรวมข้อมูลได้  และวันนี้สรัลก็เป็นคนพาชายนักสืบดังกล่าวเข้ามาพบเขาที่ไร่ แต่ข้อมูลที่ได้มีความเสียหายอยู่มาก เพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นก่อนถึงทางเข้าไร่ แต่ภูมิตะวันไม่สนใจสักนิด เขาแค่ต้องการรู้ความจริงจากปากนักสืบเท่านั้นว่าเมริษาเป็นคนเช่นไร

                “จากที่ผมไปสังเกตดูมาคุณเมริษาเป็นลูกสาวคนเดียวของคุณปรีดากับคุณศจีครับ” นักสืบเริ่มเล่า

               “แล้วไงต่อ”  เขานั่งฟังในอาการสบายๆ

               “ที่บ้านหลังนั้นอยู่กันหกคนครับ มีคนใช้สองคน อีกคนหนึ่งเป็นหลานสาวของคุณปรีดาชื่อคุณเพียงฟ้า แต่โดนคุณเมริษาโขกสับใช้อย่างกับทาส คุณศจีเองก็ดูจะไม่ค่อยชอบหลานสาวสามีเท่าไหร่”

 เขาพยักหน้ารับรู้

               “โห…อย่างนี้ก็น่าสงสารอยู่เหมือนกันนะ เป็นหลานแต่ก็มีฐานะไม่ต่างไปจากคนรับใช้ แล้วนี่ลุงของเด็กรู้รึเปล่าว่าหลานโดนกระทำอะไรบ้าง” สรัลถามอย่างสนใจ

               “คิดว่าน่าจะรู้นะครับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้”

               “ฉันไม่สนใจหรอก ว่าใครจะโดนโขกโดนสับยังไง ฉันสนแค่ว่าผู้หญิงที่ชื่อเมริษาอะไรนั่นเป็นคนยังไง เล่าต่อไปซิ”  เขาสั่งอย่างไม่สบอารมณ์

               “คุณเมริษาไม่ใช่คนดีหรอกครับพ่อเลี้ยง เธอเป็นนักท่องราตรีตัวยงเลยละครับ แถมยังมีแฟนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วด้วยถึงขั้นมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกันหลายครั้งหลายหน ความจริงผมมีรูปมาให้ดูด้วยแต่เผอิญเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยรูปมันเลยไม่ชัดน่ะครับ” นักสืบพูดพร้อมหยิบรูปออกมาให้เขาดูแต่เขาไม่สนใจสักนิด  “ถ้าพ่อเลี้ยงอยากดูที่ชัดกว่านี้วันหลังผมจะส่งรูปใหม่มาให้ครับ”

               “ไม่ต้องฉันไม่อยากเห็น สิ่งที่ฉันอยากรู้ก็มีเท่านี้แหละ คิดไว้ไม่ผิดจริงๆว่าผู้หญิงคนนั้นก็เป็นแค่ผู้หญิงไม่รักดีคนหนึ่ง”

               “ผมยังสืบมาได้อีกว่า ตอนนี้บริษัทของคุณปรีดากำลังมีปัญหาภายใน อาจถึงขั้นล้มละลายได้เลยนะครับ”

ภูมิตะวันได้แต่ฟังเท่านั้น “ขอบใจมากหมดหน้าที่ของนายแล้วเดี๋ยวฉันให้คนงานไปส่ง” เขาบอกพร้อมกับหยิบค่าตอบแทนจำนวนหนึ่งในลิ้นชักให้

เมื่อเห็นว่านักสืบพ้นห้องออกไปแล้ว สรัลก็ยิงคำถามใส่เพื่อนรักทันที

               “ไอ้ภู ทีนี้แกจะบอกฉันได้รึยังว่าแกสั่งให้นักสืบไปสืบเรื่องของผู้หญิงคนนี้ทำไม”

               “ก็ไม่มีอะไรมาก แม่ฉันแค่อยากให้ฉันแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ก็เท่านั้นเอง”  เขาบอกพร้อมเปิดแฟ้มรายงานไปด้วย

               “แต่งงาน….” สรัลตบโต๊ะดังปังด้วยความตกใจ ร่างหนาตามมาตรฐานชายไทยยืนขึ้นถาม “ไอ้ภู นี่แกเพี้ยนรึเปล่า ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะมาเป็นเมียแกนะ แกยังบอกว่าไม่มีอะไรอีกหรือ”

               “แล้วใครบอกแกว่าฉันจะเอาผู้หญิงไม่รักดีคนนั้นมาเป็นเมียฉันล่ะ”

               “อ้าว…แกพูดอย่างนี้หมายความว่าไงวะ” สรัลงง

               “ฉันไม่ยอมให้ผู้หญิงหิวเงินแบบนั้นมาสูบเลือดสูบเนื้อฉันหรอก คงจะคิดให้ลูกสาวมาแต่งงานล้างหนี้”

               “ใครวะ…”

               “เขาเป็นลูกสาวของเพื่อนรักแม่ฉันเอง”

               สรัลเริ่มจับต้นชนปลายถูก “แล้วแม่แกจะยอมหรอ”

               “ฉันจะทำทุกทางให้เขาเป็นฝ่ายบอกเลิกฉัน”  ภูมิตะวันยิ้มเหยียด เขานึกรังเกียจเมริษาอย่างบอกไม่ถูก