เพียงตะวันโอบฟ้า

                      มาเพิ่มให้แล้วค่าาาา 

               หลังจากที่ได้พบกับเพื่อนรักเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว  ศจีก็หาจังหวะที่จะพูดคุยกับเมริษามาตลอด เพราะลูกสาวของเธออยู่ไม่ติดบ้านเลยสักวัน เธอรู้ดีว่าเมริษาออกจะเป็นสาวสังคม ชอบเที่ยว ชอบช๊อป ชอบการสังสรรค์ หากเป็นแบบนี้ต่อไป อนาคตเมริษาคงจะลำบาก เธอเลี้ยงลูกให้เป็นมาแบบนี้ ฉะนั้นก็ต้องหาทางให้ลูกมีชีวิตที่สุขสบายไปตลอด ด้วยการแต่งงานกับภูมิตะวัน ลูกชายของเพื่อนรัก

               “อะไรนะคะ  คุณแม่ไปตกลงกับเขาอย่างนั้นได้ยังไงทำไมไม่ถามเมก่อน” เสียงเมริษาดังคับบ้าน เมื่อศจีเล่าเรื่องให้ฟัง

               “แม่ขอโทษนะลูก แต่แม่มั่นใจว่าลูกชายของเพื่อนแม่ต้องเป็นคนดีแน่นอน” ศจีกล่อม

               “ถ้าคุณแม่มั่นใจคุณแม่ก็ไปแต่งกับเขาเองสิคะ เมไม่แต่ง” เมริษาพูดด้วยเสียงหนักแน่น

               “ไม่ได้นะลูกเม  ลูกรู้ไหมว่าถ้าลูกแต่งงานกับลูกชายบ้านนี้ลูกจะมีกินมีใช้ไปตลอด ใช้เท่าไหร่ก็ไม่มีวันหมด”

               “เมไม่แต่ง เมมีคนที่เมรักอยู่แล้วเขาชื่อนัทค่ะเป็นลูกครึ่งไทยอิตาเลี่ยน  นัทเค้าก็รวยนะคะแม่ ไม่ใช่ชาวไร่ภูธรอย่างที่คุณแม่หาให้เม”

               “ไอ้ครึ่งลูกครึ่งคนที่ไม่เป็นโล้เป็นพายคนนั้นนะหรอคนที่ลูกรัก วันๆไม่ทำอะไรเอาแต่เที่ยวเอาแต่กิน แม่ไม่เข้าใจว่าลูกไปรักคนที่ไม่มีอนาคตแบบนั้นได้ยังไง” ศจีว่า

               “คุณแม่จะพูดยังไงก็พูดไปเถอะค่ะ เพราะถึงยังไงเมก็เลือกนัท แล้วเราสองคนก็มีอะไรกันตั้งหลายครั้งแล้วด้วย เราสองคนรักกันแล้วก็ไม่มีวันเลิกกันด้วยค่ะ” เมริษาพูดอย่างหลงใหลชายคนรัก

               “ลูกทำแบบนี้แม่ก็เสียคนน่ะสิ แล้วแม่จะไปบอกกับเพื่อนของแม่ว่ายังไง” ศจีพูดขณะที่เพียงฟ้านำน้ำส้มคั้นเข้ามาให้  เมริษาดื่มไปอึกหนึ่งพลันความคิดพิเลนทร์ๆก็เกิดขึ้น

               “ถ้าคุณแม่กลัวจะผิดคำพูด คุณแม่ก็ให้นังเพียงไปแต่งงานแทนเมสิคะง่ายจะตาย” เพียงฟ้าทำหน้าตาเลิ่กลั่กเมื่อได้ยินชื่อตนเองในบทสนทนา “เมหาทางออกให้คุณแม่แล้วนะคะ อยู่ที่คุณแม่เองว่าจะทำตามที่เมบอกรึเปล่า เมไปข้างนอกนะคะ”  พูดจบเมริษาก็คว้ากระเป๋าออกไปทันที

               “เดี๋ยวก่อนลูกเมยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย กลับมาก่อน” ศจีตะโกนตามหลังแต่ก็ไร้ผล “โธ่ลูกนะลูก…”

                เมริษาขับรถออกมาจากบ้าน จุดหมายปลายทางก็คือคอนโดชายคนรัก หญิงสาวยอมรับว่าหลงรักนัทแบบหัวปักหัวปำจนถอนตัวออกมาจากเขาได้ยาก อาจจะเป็นหน้าตาที่หล่อเหลาบวกกับรสรักที่ชายหนุ่มเพียรป้อนให้เธออยู่ทุกค่ำเช้าจนเมริษาลืมเขาไม่ได้เลยในแต่ละวัน เขาทำให้เธอไม่รู้เวล่ำเวลาเลยทีเดียว แล้วแบบนี้เธอจะไปแต่งงานกับชายอื่นได้อย่างไร ความคิดเพลิดเพลินทำให้เธอไม่รู้เลยว่ามีใครแอบสะกดรอยตามมาตั้งแต่เธอออกมาจากบ้านแล้ว

เมื่อมาถึงเมริษาก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ชายหนุ่มฟัง เขามีท่าทีไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ใช่ว่าจะหลงรักในตัวหญิงสาวมากมาย เขากลัวต่างหากว่าถ้าหญิงสาวแต่งงานไปกับคนอื่นตัวเขาเองจะลำบากเพราะไม่มีเมริษาคอยป้อนเงินป้อนทองให้ต่างหาก

               “คุณว่าอะไรนะเม แม่คุณจะให้คุณแต่งงานอย่างนั้นหรอผมไม่ยอมนะคุณเป็นเมียผมแล้ว” นัทแสร้งทำเป็นไม่ยอม

               “โธ่ที่รักคะ ใครว่าเมจะไปแต่งกับไอ้ชาวไร่บ้านนอกนั่นล่ะคะเมมีคุณอยู่ทั้งคน” เมริษาปลอบใจพร้อมกับลูบไล้แผงอกที่เธอหลงใหล ไหนจะกล้ามเนื้อเป็นมัดๆนั่นอีกเล่า

               “จริงนะที่คุณจะไม่แต่งงานกับไอ้บ้านนอกนั่น แต่ถึงคุณแต่งกับมันผมก็จะตามไปอาละวาดให้ถึงที่เลย”

               “นี่คุณรักเมมากขนาดนี้เลยหรอคะ” มือไม้ของเมริษาไล้วนมาถึงช่วงกล้ามท้อง

               “ให้ผมพิสูจน์ไหมล่ะ” คำถามของเขากระตุ้นอาการรุ่มร้อนในตัวเมริษาได้เป็นอย่างดี

 เป็นฉากเลิฟซีนนนน สามารถไปอ่านต่อได้ที่เพจนะคะ ชื่อเพจผักกาดน้ำ กดไลค์ กดติดตามไว้ได้เลยย