ปาฏิหาริย์โลกวิญญาณ (ได้รับการตีพิมพ์จากAmity Publishing แล้ว)

“เออเดี๋ยวข้าไป” พี่เทิดศักดิ์ตอบแบบขอไปที แล้วจึงก้มหน้าทำงานต่อ สายลมพัดโบยมาหอบใหญ่ เมื่อลองยื่นมือไปก็ไม่อาจรับรู้ได้ถึงสัมผัสนั้น แม้แต่สายลมที่เคยต้องเนื้อตัวให้สดชื่นเย็นสบาย พอตายไปตัวเราก็เหมือนจะกลายเป็นอากาศธาตุนั้นไปเสียแล้ว
 
“ถ้านายอยากสัมผัส ก็จงตั้งจิตอธิษฐาน” หญิงสาวแนะ “ก็เหมือนตอนที่นายพุ่งตัวผ่านประตู หรือเปิดประตูเทวานิรมิตยังไงล่ะ แค่นายมีสมาธิ ตั้งจิตให้มั่น นายก็สามารถทำได้แล้ว ลองดูสิ”
 
“เอางั้นเหรอ” ผมถามย้ำด้วยความกังขา
 
“อืม…” เธอทำเสียงสำทับในลำคอ
 
“แล้วผมควรจะอธิษฐานว่าอะไรล่ะคุณ”
 
“ก็แล้วแต่นายเลย แต่อย่าว่อกแว่กคิดเรื่องอื่น” เธอกล่าวพลางเสกกระจกอนันตยกรรมและแผ่นพลาสติกใสมาไว้อยู่ในมือ “ฉันขอตัวทำงานก่อนล่ะ”
 
จากนั้นนางฟ้าสาวในชุดเดรสสั้นสีโอลด์โรสจึงเดินตรงไปยังพี่เทิดศักดิ์ที่กำลังนั่งอยู่บริเวณมุมห้องเพื่อทำหน้าที่บันทึกค่าผลบุญของมนุษย์เช่นเคย
 
“เอาล่ะลองดูก็ได้” ผมปรารภออกมาเบาๆ ก่อนจะตั้งสมาธิ รวมจิตอธิษฐานแล้วภาวนา
 
“ผมอยากสัมผัสมัน ให้ผมสัมผัสมันได้ด้วยเถอะ” ผมพูดท่องคำเหล่านี้ซ้ำไปซ้ำมา ประหนึ่งว่ามันคือบทสวดมนต์ทว่าพอผ่านไปสักพักเมื่อแรงปรารถนาดูเหมือนจะไม่ได้รับการตอบสนอง ความรู้สึกทดท้อก็เข้ามาแทนที่
 
“ได้โปรดเถอะ” ผมเอ่ยวิงวอน
 
ทันใดนั้นเองความมหัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้น
 
“วูบบบ”
 
มือที่กางอยู่ทั้งสองข้างก็ต้องกับสายลมเย็นๆ ที่พัดพรูมา ปอยผมตรงหน้าผากก็พลันสะบัดพลิ้ว ชายเสื้อยืดขาวขยับไหวไปตามแรงลมพัดได้อย่างน่าอัศจรรย์ ในชั่ววินาทีนั้นผมรู้สึกเหมือนว่าตนเองได้กลับฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง แม้จะไม่ได้รู้สึกถึงแรงเต้นของหัวใจ ร่างกายยังคงเบาหวิว และไม่ได้สูดลมหายใจเข้าปอด แต่อย่างน้อยผมก็ได้สัมผัสกับมัน นี่หมายความว่า ผมยังมีโอกาสที่จะกลับไปใช่ไหม
 
 ‘สำเร็จ’ ผมดีใจจนหลุดยิ้ม ตาวาว
 
“คะคะคุณ ผมทำได้แล้ว” ผมร้องบอกเธอด้วยความลิงโลด แต่แค่ประเดี๋ยวเดียวทุกอย่างก็กลับคืนสู่สภาพเดิม สายลมทะลุผ่านร่างกลวงๆ ของผมไป นอกจากพื้นที่ย่างเหยียบผมก็ไม่อาจสัมผัสกับสิ่งใดใดในโลกนี้ได้อีกแล้ว
 
พอใคร่ครวญได้ดังนั้นก็พาลให้รันทดใจเสียจนจะร้องไห้ นึกเสียดายลมหายใจที่เคยมี
 
นี่ผมถวิลหาการมีชีวิตมากมายขนาดนี้เชียวหรือ…
 
ผมได้แต่ข่มใจและหวังว่า ถ้อยคำที่สาริกาเคยบอกไว้ว่าผมยังมีโอกาสกลับไปจะเป็นเรื่องจริง
 
 แต่พอหันขวั่บไปเห็นสาวร่างเพรียวที่กำลังตั้งอกตั้งใจทำงานแล้วก็นึกเกรงใจ เลยเปลี่ยนมาเดินสำรวจบ้านหลังนี้แทน  เท่าที่สังเกตที่พักอาศัยของพี่เทิดศักด์และภรรยาเป็นเพียงบ้านไม้สองชั้นด้านล่างเป็นใต้ถุนเตี้ยๆ ที่เต็มไปด้วยน้ำครำเน่าเสียส่งกลิ่นโชยคลุ้งถึงขนาดสาวสวยยังออกปากบ่น
 
ส่วนของตัวบ้านเป็นห้องโล่งกว้างมีมุมห้องน้ำเล็กแคบต่อฝักบัวและโถชักโครกใช้ขับถ่ายอยู่ทางมุมหนึ่ง เมื่อมองลงไปที่ด้านล่างบานประตูสังกะสีก็เห็นรอยสนิมกัดกินจนผุกร่อน พอเลี่ยงไปอีกทางก็เป็นห้องขนาดเล็กซึ่งเปิดแง้มไว้ แม้ความมืดทำให้ผมมองอะไรไม่ค่อยชัดเจนนักแต่เมื่อลองเพ่งสายตาไปก็เห็นพระพุทธรูปหลายองค์ประดิษฐานอยู่บนหิ้งพระเล็กๆ ที่ตั้งเรียงลดหลั่นกันมาสองสามชั้นอยู่ภายในนั้น
 
“เอี๊ยยยด อาาาาด เอี๊ยยยด อาาาาด”
 
ฉับพลันก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ ชวนวิเวกวังเวงอย่างบอกไม่ถูกก่อนที่ความหนาวยะเยือกจะรุกเร้าเข้าโจมตีจนตนเองต้องกอดอกไว้ ความไม่ชอบมาพากลบางอย่างที่เจือมาในบรรยากาศก่อให้เกิดความหวาดระแวงราวกับมีใครบางคนกำลังจ้องมองผมอยู่กระนั้นแหละ
 
หรือเป็นเพราะความมืด!
 
ผมนึกสงสัยพลางกวาดสายตาหันซ้ายแลขวา
 
“เอี๊ยยยด อาาาด เอี๊ยยยด อาาาาด”
 
หรือจะเป็นเสียงแหลมๆ ของคานไม้ที่เสียดสีกันยามต้องสายลม หากแต่ลางสังหรณ์กลับฉุดดึงให้ผมรีบเงยมองไปยังทิศทางเบื้องหน้าในทันที
 
……!
 
และถ้าตาไม่ฝาดไปผมว่าผมเห็น
 
เงาดำตะคุ่มกำลังแกว่งเท้าไหวๆ อยู่ตรงมุมขื่อยาวด้านซ้ายของบ้าน
 
“เอียยยด อาาาด เอียยยด อาาาด” น้ำหนักของท่อนขาเล็กๆ ที่ไกวสลับไปมาทำให้ตัวขื่อยาวคลอนจนเกิดเสียงค่อยดังเอื่อยๆ ชวนให้ขนลุกขนชันเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด
 
‘เฮือก….ใครวะ?!”
 
แค่คำถามสั้นๆ ที่ผุดขึ้นในหัวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ร่างผมสั่นสะท้านและปรากฏแสงแล่นวูบวาบแล่นพล่านด้วยความสะพรึงกลัว
 
“คะคะคะคุณ คุณ คุณ” ผมพยายามส่งเสียงเรียกอีกฝ่ายที่กำลังสาละวนอยู่กับการจิ้มปุ่มนี้ปุ่มนั้นบนหน้าจอ
 
“หือ…มีอะไรเหรอว่ามาสิ” เธอกล่าวอย่างคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
 
“ผะผะโผ๋มมว่าผมหะหะเห็นคะคะคะครายยหย่ะหยู่บะบะบน” อาการของริมฝีปากที่สั่นระริกและลิ้นที่อ่อนกะปลกกะเปลี้ยขึ้นมาเสียดื้อๆ ทำให้กว่าถ้อยคำจะหลุดออกมาได้แต่ละทีช่างลำบากยากเย็น ในตอนนี้ผมอยากจะโจนทะยานไปหาอีกฝ่ายเสียเหลือเกินทว่าก็ต้องสะดุ้งโหยงแผดเสียงลั่นออกมาทันควันเมื่อมีบางสิ่งที่มีลักษณะเป็นก้อนกลมร่วงตกมาจากร่างสีดำในเงื้อมเงานั่น ก่อนที่มันจะกลิ้งหลุนๆ มาหยุดนิ่งอยู่ตรงปลายเท้าผม