เวนิเทีย ดินแดนมหาเวทย์

 
   
    มหาวิหารสูงใหญ่ตั้งตระหง่านกลางเมือง บริเวณด้านหน้ามีลานน้ำพุ ที่ถูกล้อมรอบไปด้วยผู้คนมากมาย บ้างก็มาเข้ารับการทดสอบ บ้างก็มาส่งลูกหลานเพื่อเข้ารับการทดสอบ บ้างก็มาจับจ่ายซื้อของ เพราะเวลานี้บริเวณลานน้ำพุ ถือเป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุดในอาณาจักรเลยก็ว่าได้ ปกติที่นี่ก็คึกคักอยู่แล้ว ยิ่งมีการทดสอบเพื่อเข้าศึกษาต่อแบบนี้ ยิ่งคึกคักกว่าเดิมเป็นสิบเท่าตัว
     เมื่อโอลิเวีย ก้าวลงจากรถม้า ก็ตรงดิ่งไปที่บริเวณน้ำพุทันที
    "เซ่  โรเซ่ ทางนี้ รีบหน่อยเถอะ  มาช้าแบบนี้ ไม่ถูกท่านแม่ดุเอาหรอกหรือ" เชอร์ลีน เดมารีน  ทักร่างบางทันที
     "ไม่โดนดุสิแปลก" สาวเจ้าตอบรับ
     "ฮ่าๆๆๆๆ" พอนึกภาพคุณแม่นม แม่ของเชอร์ลีน กำลังดุให้โอลิเวียแล้ว สองสาวก็พลอยหัวเราะออกมา เพราะถึงแม้คุณแม่นมจะดุ เเต่ก็พลอยโอ๋ไปด้วยทุกที
     ถึงจะสนทนากันอย่างสนุกสนานอยู่ สองเท้าก็ก้าวอย่างเร่งรีบเข้าไปในวิหาร
    นั่งรอไม่นาน โอลิเวีย ก็ถูกเรียกเข้าไปในห้องทดสอบ ภายในห้องมีลักษณะเป็นห้องหนังสือขนาดเล็กธรรมดาบริเวณกลางห้องมีโต๊ะน้ำชาตั้งอยู่ ในห้องไม่พบผู้รับทดสอบ หรือใครอยู่เลย ทั้งๆที่ตอนอยู่ข้างนอกยังเห็นคนเข้ามาแต่ไม่เห็นตอนออกไปเลยแท้ๆ เดิมทีตอนลงทะเบียน ก็ไม่มีการแจ้งว่าถ้าเข้ามาในห้องทดสอบแล้วต้องทำอะไรต่อเสียด้วย
    จู่ๆสายตาสาวเจ้าก็เหลือบไปเห็นหนังสือเล่มหนึ่งยื่นออกมาจากชั้นหนังสือ ด้วยความอยากรู้เลยเอื้อมมือไม่จับเพื่อจะเอามาเปิดดู
    ว๊าปปป
     ร่างบางถูกดูดเข้าไปในหนังสือ พร้อมกับประตูที่เปิดออก เพื่อรับผู้ทดสอบลำดับถัดไป
 
 
     หนังสือนั่นมีเวทย์เคลื่อนย้ายหรือ?  นี่คือสิ่งแรกที่โอลิเวียนึกออก หลังรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่ทุ่งดอกไม้เสียแล้ว
     แล้วต้องทำอย่างไรต่อเล่า น่าจะบอกกล่าวกันเสียหน่อย ไม่ใช่มาปล่อยทิ้งไว้ในที่โล่งๆแบบนี้ หญิงสาวคร่ำครวญไปตลอดทาง เป้าหมายคือลำธารที่เห็นอยู่ไกลๆ
      ร่างบางกำลังคลำทุกสิ่งทุกอย่างที่สัมผัสได้ เพียงหวังว่าเจ้าสิ่งนั้นจะมีเวทย์เคลื่อนย้ายแล้วพาตัวเธอออกไปจากที่นี่
     สงสัยต้องลองใช้พลังเวทย์กระมัง  แต่เวทย์เดียวที่ใช้เป็น ก็คือ เวทย์สำหรับรดน้ำต้นไม้ที่ท่านแม่สอนนี่สิ หญิงสาวบ่นอุบอิบ
    "บอกให้สอนเวทย์มนต์ ก็ไม่มีใครยอมสอนให้ เชอะ จะให้ทำอย่างไรกันเล่า" บ่นพลางนั่งรดน้ำต้นไม้ริมลำธารไปพลาง มีแค่บริเวณใต้ต้นไม้นี้ที่มีร่ม โอลิเวียจึงเลือกที่จะปักหลักอยู่ที่ต้นไม้นี้
     ก็ทำได้แค่นี้จริงๆนี่
     การทดสอบ หรือตั้งใจนำเรามาปล่อยทิ้งกันแน่
     คนบ่นเริ่มหน้ามุ่ย แต่ก็ยังคงใช้เวทย์รดน้ำต้นไม้ต่อไป
     ไม่ทันได้ให้หญิงสาวบ่นไปมากกว่านี้  ด้านหน้าได้ปรากฏดอกไม้ขนาดใหญ่ขึ้น พอกลีบดอกบานออก  จะพบกลับภูตจิ๋วอยู่ในนั้น
      ภูต ผู้ทดสอบ
      "โรเซ่แห่งโรสอย่างนั้นหรือ" ภูตเอ่ยถามโอลิเวีย
      "ใช่ค่ะ รู้จักฉันด้วยหรือคะ"
      "จากพลังเวทย์ของเจ้า ทำให้เดาได้ไม่ยาก"
      "เวทย์รดน้ำนี่หรือคะ"  สาวเจ้าถามด้วยความสงสัย
      " เราหมายถึงพลังเวทย์ภายในตัวของเจ้าต่างหากล่ะคะ ว่าแต่เหตุใดเจ้าจึงกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่นี่หรือ" ภูตทดสอบถามด้วยความฉงน ที่เห็นผู้รับการทดสอบกำลังรดน้ำต้นไม้ ระหว่างรอเธอมาอธิบายสายพลังเวทย์ให้ทราบ
      "อ้าววว ท่านไม่ได้ออกมาเพราะฉันใช้เวทย์รดน้ำหรอกหรือคะ คิดว่าวิธีทดสอบคือให้ใช้เวทย์เสียอีก" หญิงสาวตอบตามที่เจ้าตัวคิด
      "การทดสอบรึ?" ทำท่าครุ่นคิด "อ๋ออออ ก็ที่บาเรียทางเข้านั่นไง แค่มีพลังเวทย์มากพอที่จะเดินผ่านเข้ามาก็เข้ารับการศึกษาของที่นี่ได้แล้วล่ะ"
      "สรุปว่า แค่ให้ฉันเข้ามารออยู่ที่นี่เท่านั้นหรือคะ? "
      "ใช่จ้ะ พอดีเราติดผู้รับการทดสอบอีกคนนึงอยู่น่ะ ต้องขอโทษเจ้าด้วยที่เรามาช้า" ภูตน้อยกล่าวด้วยความเอ็นดูสาวเจ้า
     บริเวณทางเข้าวิหาร มีลักษณะเป็นบาเรียบางๆ กั้นประตูไว้ แต่เนื่องจากโอลิเวียกับเชอร์รีนนั้น เร่งรีบที่จะเข้าไปที่โต๊ะลงทะเบียน จนไม่ทันสังเกตว่าหลายคนต้องพยายามดึงดันให้ตัวเองผ่านบาเรียเข้าไปให้ได้ หรืออีกหลายคนแค่เดินเข้าไปใกล้ๆก็โดนพลังป้องกันจากบาเรียผลักออกมาเสียแล้ว บาเรียนี้สร้างขึ้นมาพิเศษสำหรับวันทดสอบโดยเฉพาะ ผู้ที่มีพลังเวทย์ถึงที่กำหนด หรือมีโอกาสที่จะพัฒนาพลังเวทย์ได้ จะสามารถผ่านบาเรียเข้าไปได้นั่นเอง