เวนิเทีย ดินแดนมหาเวทย์

      "คุณหนูคะ  รถม้ามาแล้วค่ะเดี๋ยวจะไม่ทันเข้ารับการทดสอบนะคะ รีบหน่อยเถอะค่ะ" เสียงเร่งของหญิงวัยสี่สิบปลายๆ มาลารีน  เดมารีน ช่วยกระตุ้นให้สาวน้อยร่างบาง กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาที่โถงทางเดิน
      "โถถถ รีน หนูยังแต่งตัวไม่เสร็จเลยนะคะ ท่านแม่อยู่ที่ไหนหรือคะ หนูต้องรีบไปลาท่านแล้วสิ" หญิงสาวกล่าวไปพลางใช้มือสางผมสีเงินยาวสลวยไปพลาง ยังไม่ทันได้รับคำตอบสาวเจ้าก็วิ่งตรงไปที่สวนกุหลาบทันที
      "อยู่ที่ต้นมะกอกแน่ๆอยู่แล้ว ท่านแม่นี่เดาที่อยู่ง่ายจัง" เสียงเจื้อยแจ่วเจ้าของเรือนผมสีเงินทักทายมาก่อนที่ตัวจะปรากฏออกมาจากคฤหาสน์เสียอีก
     
      ในสวนกุหลาบกว้างใหญ่นี้ ผู้ใดพบเห็นก็ว่าแปลก เพราะภายในสวนมีต้นมะกอกต้นใหญ่ อยู่กลางสวนเด่นเป็นสง่า ด้านล่างของต้นมะกอก มีหญิงสูงศักดิ์กำลังใช้เวทย์รดน้ำให้กับมันอยู่
      "ถ้าลูกไปเรียน เห็นทีแม่คงได้พูดคุยแต่กับเจ้าต้นมะกอกเสียกระมัง" คนเป็นแม่หันมากล่าวกับลูกสาวพร้อมกับอ้าแขนรับอ้อมกอดของสาวเจ้าที่วิ่งออกมาจากคฤหาสน์
      คามิร่า โรส  โอบกอดลูกด้วยความรักใคร่ ปีนี้ลูกสาวสุดรักของเธอ อายุครบ 18 ปี กำลังจะไปเข้ารับการทดสอบในการเข้าศึกษาที่เมืองโรสแห่งนี้  โอลิเวีย โรส หรือที่ใครๆมักจะเรียกว่า โรเซ่แห่งโรส เหล่าขุนนาง และชนชั้นสูงมากมาย ต่างเฝ้ามองการเติบโตในพลังเวทย์ของลูกสาวเธอ  ในขณะที่เธอ เพียงอยากเห็นโรเซ่โตขึ้นมาแบบเด็กสาวทั่วๆไปเท่านั้น
      โรส คือเมืองหนึ่งในอาณาจักรเวนิเทีย นอกจากจะเป็นเมืองแห่งการศึกษาแล้ว ยังเป็นที่ตั้งของวังกุหลาบ มีตำนานมากมายที่พูดถึงวังกุหลาบ หนึ่งในเรื่องที่มีความน่าเชื่อถือที่สุดก็คือ วังกุหลาบแห่งนี้ เป็นสถานที่ที่ 'โรส' สตรีหนึ่งเดียวที่พระเจ้ารักหลับใหลอยู่  โรส มีลูกหลานสืบทอดมาหลายศตวรรษ แต่ความรักของพระเจ้าดั่งกับคำสาป เด็กสาวในตระกูลกับมีร่างกายอ่อนแอเกินกว่าจะทนรับพลังเวทย์มากมายที่เกิดมาพร้อมกับตนได้ ทำให้ไม่มีเด็กสาวคนใดในตระกูลโรส เติบโตได้พ้นสามขวบเลย ผู้สืบทอดตระกูลจึงเป็นชายหนุ่มเสียทั้งหมด
      โอลิเวีย โรส จึงเป็นสายเลือดหญิงคนเดียวของโรสที่มีชีวิตมาได้จนถึง 18 ปี หญิงสาวที่เกิดมาพร้อมกับความรักของพระเจ้า เธอยังจำปีที่ลูกของเธออายุครบสามขวบได้ดี  พระราชามาถึงวังกุหลาบด้วยตัวของพระองค์เอง เพื่อมอบชื่อ โรเซ่แห่งโรส ให้กับลูกสาวของเธอ ทั้งๆที่เธอยืนกรานหนักแน่นว่าลูกของเธอคือ โอลิเวีย โรส
      ใช่ ต้นมะกอกนั่นแหละ
      เธอกับพ่อของโอลิเวีย เพียงแค่อยากเห็นลูกสาวตัวเล็กได้เติบโตขึ้นอย่างแข็งแรงสมบูรณ์เหมือนกับต้นมะกอกที่สง่างามนี้  ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรก็ตาม
       คามิร่า โรส ยิ้มเมื่อเผลอนึกเรื่องของลูกสาวตัวน้อยขึ้นมา
      'ท่านแม่ๆ ทำไมมีแต่คนเรียกหนูว่าโรเซ่ล่ะคะ' โอลิเวียในวัย 5 ขวบถามด้วยความสงสัย
      'หนูไม่ชอบหรือคะ ถ้าอย่างนั้นแม่จะได้ห้ามทุกคนเรียกอีก' เธอพูดกับลูกอย่างจริงจัง
      'ไม่ค่ะท่านแม่ หนูชอบ หนูชอบทั้งโอลิเวีย ทั้งโรเซ่เลยค่ะ' รอยยิ้มใสซื่อที่สุดแสนจะดีใจกับชื่อเหล่านั้น ทำให้เธอปล่อยให้ลูกของเธอกลายเป็น โรเซ่แห่งโรส มาจนทุกวันนี้
     
      "รีบไปเถอะจ้ะ  เดี๋ยวลูกแม่จะสายเอานะ" สายตาคนเป็นแม่เหลือบไปเห็นคุณมาลารีน เดมารีน คุณแม่นมของโอลิเวีย กับท่าทางรีบร้อน ก็เดาได้ไม่ยากว่าต้องมาตามลูกสาวเธอเป็นแน่ จึงได้รีบเตือนร่างบางในอ้อมกอด
    "รับการทดสอบเสร็จจะรีบกลับมานะคะ ท่านแม่ หนูรักท่านแม่ที่สุดเลยค่ะ" อ้อดอ้อนคนเป็นแม่เสร็จ  ก็รีบก้าวเท้าขึ้นรถม้าทันที เพราะเกรงใจสายตาดุๆของแม่นม แต่ก็ไม่วายชะโงกหน้าออกมาจากรถม้า ก่อนที่รถม้าจะแล่นออกไปจากตัวคฤหาสน์
     "หนูก็รักรีนเหมือนกันนะคะ ไม่ต้องน้อยใจ"
      รถม้าเคลื่อนออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว เหลือเพียงหญิงวัยกลางคน 2 คน ที่กำลังมองหน้ากัน แล้วยิ้มด้วยความเอ็นดูสาวน้อยที่พึ่งเคลื่อนตัวออกไปจนลับตา