เกลียดนิยายรัก

เกลียดนิยายรัก บทที่ 1
 
ครั้งนี้ไม่มีเลือด มีแค่เสียงล้อรถเสียดกับถนนและความมืด หมวกกันน็อคใบหนึ่งกระเด็นไปไกลจากที่ที่มันควรจะอยู่ อายุแค่ 24 ปี ร่างที่ยังมีวิญญาณนอนนิ่งแต่ยังคงหายใจ ท่ามกลางดวงวิญญาณเร่ร่อน ผมเกลียดคนคนนี้ที่สุด ..
"ครั้งที่ 48 รถล้มหน้าศาลเจ้า.. "
ข้อความที่ผมร่ายลงจดลงในบันทึกยมฑูต โอ้..ครั้งที่ 48 แล้ว ครั้งนี้เหมือนจะทรมารน้อยกว่าครั้งที่ 47 เพราะครั้งที่ 47 นั้น คนคนนี้ตกลงน้ำทั้งเป็นแล้วไม่โผล่ขึ้นมาอีกเลย..
"ครั้งที่ 49 ให้คนอื่นจดบันทึกให้ดีกว่าไหม?"
ผมมองร่างนั้นอีกครั้ง มองดดยไร้ความรู้สึกใดๆ ครั้งที่ 48 ที่ผมต้องเห็นคนคนนี้ค่อยๆตายลง ทุกครั้งทุกครั้งทุกครั้ง...มันจะวนเวียนไปแบบเดิมทุกครั้ง