เธอ...ของฉันคนเดียว

1  ฉันตื่นขึ้นมา เพราะเสียงโทรศัพท์ ดังในทำนองเพลงไพเราะ เพราะพริ้ง แต่ในรูหูของฉัน  หัวฉันกำลังจะระเบิด ออกมาในไม่กี่วินาทีข้างหน้า

คลำจนเจอหน้าจอโทรศัพท์ ปัดไปมาแบบไม่ต้องลืมตาดู เฮ้อ...เสียงหายไปซะที

ฉันเริ่ม เคลิบเคลิ้ม งุนงง กำลังจะดำดิ่งไปสู่ความฝันอันแสนหวานอีกครั้ง ในหัวสมองของฉันพลันเกิด ประกายไฟสว่างขึ้นมา "โอ๊ยเช้าแล้ว  วันนี้ มีเรื่องสนุกนี่นา"

ความง่วงหายไปเป็นปลิดทิ้ง ลืมตาโต   ก่อน กระวีกระวาดสลัดผ้าห่ม แสนอบอุ่นไปทางปลายเท้า เผยให้เห็นเรือนร่างผอมบางตัวเล็กๆ สวมชุดนอนตัวยาวเป็นผ้าบางๆ ยาวแค่เข่า รีบเดินโซเซเปิด  ประตูมุ่งตรงไปที่ห้องน้ำ

ก่อนจะเห็นหลังไวไวของใครคนหนึ่ง  เพิ่งหายเข้าไปพร้อมกับปิดประตูห้อง   ดังโครม

ฉันเลือดพุ่งขึ้นสมองดังปี๊ด "ออกมาเดี๋ยวนี้นะพี่เชอ วันนี้ ตาฉันเข้าห้องน้ำข้างบน ออกมา!" เสียงร่ำร้องหวานใสดังขึ้นอย่างโมโห

ฮึ! ยัย พี่ตัวแสบ ตกลงกันอย่างดีว่าจะ   เข้าห้องน้ำสลับกันระหว่าง ข้างบนและข้างล่าง เดี๋ยวฉันจะไปฟ้องแม่ ฉันคิด ใช้เท้าเล็กๆขาวๆของฉัน เตะประตูห้อง ไปครั้งหนึ่ง

'ปึก' อูย...เจ็บชะมัด  
ฉันสูดปาก ประูตูห้องน้ำนี้ มันทำด้วยพลาสติก หรือหินกันแน่ ถึงได้แข็งขนาดนี้

เสียงหัวเราะอย่างชั่วร้ายดังแจ่วๆออกมา
จากห้องน้ำ "รอก่อนนะพี่  ปวดท้องกะทันหัน ลงไปข้างล่างไม่ทันจริงๆ ฮี่ๆๆ"

ฉันนึกภาพ เห็นยัยพี่สาว ยืนถอนขนจั๊กกะแร้อย่างน่าเกลียด พร้อมทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้มได้ในทันที

ก็ช่างวันพระไม่ได้มี แค่หนเดียว 'ปึกปึก' ฉันเปลี่ยนไปใช้กำปั้นน้อยๆ ของฉันทุบประตูแทน ก่อนจะเดินโขยกเขยก เพราะเจ็บเท้าลงบันไดไป

ท่ามกลางเสียงหัวเราะใสๆ ของยัยพี่สาวตัวแสบ เพิ่งลงไปถึงข้างล่าง เสียงแแม่ทักมา "เอ๋...ฝนจะตกซะละมั้ง  ตื่นลงมาได้เองอย่างนี้"

"แม่น่ะ! ว่าแต่หนู" ฉันทำเป็นงอนรีบฟ้องแม่ต่อ "พี่เชอแย่งห้องน้ำหนูอีกแล้ว" แม่ส่ายหัวอย่างระอาระคนเอ็นดู "ได้ ได้  เดี๋ยว แม่จะให้เขาใช้ให้"

ฉันใช้เวลาอาบน้ำแปรงฟัน อย่างมีความสุข จะไม่มีความสุขได้อย่างไร  วันนี้ที่โรงเรียนมีทัศนศึกษาตั้งแต่เช้า  จะพาไปเที่ยวน้ำตกที่เขาใหญ่   มีกิจกรรม มาให้เล่นด้วย

 และที่สำคัญ สุดหล่อประจำโรงเรียนอย่าง นายอลงกรณ์ก็ยังไปด้วย ทำให้งานนี้กลายเป็นงานที่สำคัญยิ่ง สำหรับทุกคน

คิดถึงนายอลงกรณ์ฉันก็อดยิ้มไม่ได้ นายคนนี้ถือว่าเป็นพระเอกประจำโรงเรียนได้เลย เขาอยู่ที่โรงเรียนนี้มาตั้งแต่มอ 1 ได้ที่ 1 มาโดยตลอด เกรด 4 นี้เป็นสัญลักษณ์ประจำตัวของเขาเลย เรียกได้ว่าใครเห็นหน้าหมอนี่ก็จะคิดถึง
เกรด 4 ไว้ก่อนเลย

คุณครูเล่าว่า ครูออกจากโรงเรียน  เดินไปป้ายรถประจำทางหน้าโรงเรียน เห็นนายอลงกรณ์ยืนเก้ๆกังๆอยู่ หน้า ร้านขายลอตเตอรี่ กำลังสำรวจดูทำท่าเหมือนจะซื้ออยู่

ด้วยความที่นายอลงกรณ์ เป็นมนุษย์ที่ แทบจะใช้แทนสัญลักษณ์ของโรงเรียน  ได้เลย  ทำให้คุณครูเห็นว่า เขาไม่ควรไปซื้อลอตเตอรี่  ซึ่งจะเป็น  ตัวอย่างที่ไม่ดี ต่อนักเรียนคนอื่น

พอครูเข้าไปใกล้  ถึงรู้ว่า นายคนนี้ที่แท้ทำเป็นเลือกดูลอตเตอรี่ แต่ความจริง กำลังเหลือบ ดูหน้าอกหน้าใจของแม่ค้าสาว ที่นั่งอมยิ้มใส่เสื้อ สายเดี่ยวรัดติ้ว สวมกางเกงขาสั้นเต่อ แถมไขว่ห้างจน  ขากางเกงร่นขึ้นไปโชว์กางเกงในสีขาว
กับ  โคนขาอ่อนขาวจั๊วะของหล่อนอยู่

ข้างหน้าแผงนอกจากนายอลงกรณ์ยังมี
พวกผู้ชายทั้งหนุ่มและแก่  ยืนมุง เลือก ซื้อลอตเตอรี่กันอยู่ร่วม 10 กว่าคนได้  แออัดยัดเยียดกัน แต่ละคน  สายตาล่อกแล่ก  ดูก็รู้ว่าไม่มีใครมีสมาธิ  เลือกเบอร์ลอตเตอรี่

ยัยแม่ค้า ก็ไม่ค่อยสนใจค้าขาย นั่งตะไบเล็บของหล่อน จ้องหน้า หล่อหล่อ ของนายอลงกรณ์แน่วนิ่ง

คุณครูเล่าว่า  ทั้งขันทั้งโมโห กำลังจะเอื้อมมือไปลากคอ หนุ่มลามกข้างหน้า พอดีนายนี่หันหน้ามาเจอครูเข้าพอดี

ครูบอกว่า พอเห็นหน้าของตานี่แล้ว รู้สึกถึงเลข 4 ขึ้นมาทันที แทนที่จะได้ดุด่า นายอลงกรณ์ กลับหันไปเลือกลอตเตอรี่เบอร์ที่มีเลข 4 มากที่สุด มาใบหนึ่ง ปรากฏว่าถูกเลขท้าย 2 ตัวซะอย่างนั้น

ไม่เพียงฉันที่กระตือรือร้นที่จะไป
ทัศนศึกษาครั้งนี้เพราะนายอลงกรณ์ แต่พูดได้ว่าสาวๆทั้งโรงเรียน  ก็เป็นเหมือนฉัน

ทุกคนอยากได้นายอลงกรณ์เป็นแฟนกันทั้งนั้น แต่พอดี  หมอนี่ เข้าถึงตัวได้ยากมาก รอบตัวเขามีลูกสมุนเป็นฝูง ทั้งเด็กเรียน ทั้งนักเลง  ต่างติดตามนายนี่ไป แทบตลอดเวลา แม้แต่เข้าห้องน้ำห้องส้วม  ก็ไม่เว้น เวลานอกเหนือจากนั้นก็ ต้องไป แข่งขัน ตอบปัญหา   ประลองปัญญา กับรายการต่างๆ  มากมาย หรือแม้แต่ กีฬาที่โรงเรียน  ต้องการจะชนะ  ก็ยังต้องส่งนายคนนี้ลงไปเล่น สรุปว่า ไม่ว่านายนี่จะไปอยู่ที่ไหน ทำอะไร เขาไม่เคยแพ้ ให้แก่ผู้ใดมาก่อนเลยก็ว่าได้ เรื่องกิจกรรมไร้สาระประเภททัศนศึกษานี้ เขาไม่เคยได้ไป โรงเรียนต้องการให้  เขา ไปทำอย่างอื่นแทน ทัศนศึกษาคราวนี้ ไม่ใช่การไปเที่ยวธรรมดา แต่มีโรงเรียนคู่แข่ง ได้ร่วม กันไปทัศนศึกษาครั้งนี้ด้วย

ดังนั้นเพื่อป้องกัน เหตุผิดพลาดที่จะ   ทำให้โรงเรียนของพวกเรา พลาดท่า ให้กับโรงเรียนคู่แข่ง จึงต้องส่งนายอลงกรณ์ไปด้วย เพื่อให้คอยรับมือ กับการประชันขันแข่ง ทุกชนิดที่อาจจะเกิดขึ้นได้

นี่จึงเป็นโอกาสดี สำหรับสาวๆทุกคน ที่จะได้ใกล้ชิดกับนายอลงกรณ์ สาวๆต่างวางแผน จับฉลากกันเอง   วางตัวสาวๆสวยๆ ทั้งหมด 20 คน เพื่อไปประกบพวกลูกสมุนของนายอลงกรณ์ เปิดโอกาสให้ สาวๆคนอื่น เข้ามาหานายอลงกรณ์ ได้ในครั้งนี้

ฉันหัวเราะกับตนเองอย่างครึ้มใจ ใครๆก็ว่า นายอลงกรณ์คือพระเอกตัวจริง ทั้งเรื่องเรียนเรื่องเล่น หรือแม้กระทั่ง เป็นหัวหน้าแก๊งนักเลงในโรงเรียน ไม่เคยแพ้ ไม่เคยพลาด ไม่ว่าจะเรื่องไหน
แต่ใครเล่าจะรู้ว่า เขาได้พ่ายแพ้ให้แก่ฉัน พ่ายแพ้ให้แก่ฉันคนเดียว

'ก๊อกๆ'  เสียงเคาะประตูห้องน้ำ "หลับอยู่หรือไง เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายอีกหรอก" แม่บ่นอุบอิบ

อุ๊ยตาย  ฝันเพลินไปหน่อย ถูตัวจนเนื้อแดงไปหมดแล้ว ไม่รู้ตัวเองเลยแฮะ

ฉันเลิกถูสบู่  คว้าแปรงสีฟันมาใส่ปาก โดยยังไม่ได้ใส่ยาสีฟัน เสียด้วยซ้ำ  ต้องรีบบีบยาสีฟันตามเข้าไปในปาก แล้วใช้ความไวแสง ในการอาบน้ำเปล่า และ  แปรงฟัน

ชั่วเวลานับ 1-10  ฉันก็ พุ่งออกจากห้องน้ำ เข้าห้องนอนไปอีกครั้ง

ห้ามลืม แป้ง ลิปสติก กับ ดินสอ เขียนคิ้วเด็ดขาด ฉันกระซิบเตือนตัวเอง