ยอดคนแดนนรก

 2 เกิดอะไรขึ้นกับข้า
      ในแม่น้ำเหลือง ดวงวิญญาณนับหมื่นดวง  ลอยผลุบๆโผล่ๆ
อยู่ในแม่น้ำ สีเหลืองอ่อน ไอละออง ยังคงซึมซาบ ผ่านเข้าไปยัง ดวงวิญญาณ ทุกๆดวง แสงวิบวับ จากดวงวิญญาณ เริ่ม สงบลง
ยกเว้น ดวงวิญญาณหนึ่ง กลับมีแสง กระพริบวูบวาบ ที่เร็วขึ้นกว่าเดิม
           ที่แท้ นั่นคือดวงวิญญาณ ของ   อีชาง ที่ความทรงจำ ค่อยๆกลับคืนมา
        
        "เกิดอะไรขึ้นกับข้า"  

     อีชาง ครางอยู่ในความคิด ที่แท้ ข้ายังคงตายไปได้เหมือนกัน ข้ายังจำได้ว่า นั่งเข้าฌาน เพื่อระลึกถึงอดีต ที่ผ่านมา ตลอดชีวิต ของข้า เป็นรอบที่ 1,000 ในคืนนั้น แล้วจู่ๆ ทุกอย่างที่ข้ารับรู้ ก็ได้ก็ดับไป
     อีชาง ไม่สามารถมองเห็น ได้ยิน หรือรู้สึกอะไร กลับสภาพ ภายนอก ร่างกายได้เลย แต่ด้วยการที่มัน อยู่มานานถึง 3,000 ปี ในโลกมนุษย์ รวมทั้งการเรียนรู้ สรรพวิชา ต่างๆนานา ทั้งวิชาการต่อสู้ การฝึกจิตใจ ค่ายกลปรุงยา งานช่างเรื่องใดๆ ที่มันเรียนรู้ ช่างมากมายเหลือคณานับ เรื่องราว ที่มันเรียนรู้ ล้วน เข้าสู่จุดสุดยอด
           อีชาง มันจึงมีพลัง ความคิดที่มากมาย มหาศาล จนกระทั่ง ม้นสามารถทบทวนเรื่องราวทุกอย่าง ที่ผ่านมาในชีวิต ของมัน
ตั้งแต่แรกเริ่มจดบันทึกมา ใช้เวลาเพียงแค่ไม่ถึง 1 ชั่วยาม
มันยังสามารถทบทวน ได้ถึงพันรอบ
          จริงๆแล้วตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ มันไม่เคยต้องหลับนอน แต่ใช้กันนั่งเข้าฌาน ทบทวนเรื่องของมันแทนการ หลับนอน ซึ่งแต่ละคืน มันทบทวนเป็นหมื่นเป็นแสนรอบ ของความทรงจำ
           จนถึงคืนสุดท้ายของมัน  ที่ทบทวนได้แค่พันรอบ ก่อนสติมันจะหายไป
         มันถูกกระตุ้นให้ตื่นขึ้นอีกครั้งพลังความคิดของมันเริ่ม
หมุนรอบอีกครั้ง หมุนเร็วขึ้นช้าๆ แล้วค่อยเริ่มเร็วขึ้น เร็วขึ้น จนสุดท้าย หมุนรอบด้วยความเร็วสูงสุด
         ถ้าดูจากภายนอก ดวงวิญญาณของมัน เริ่มจากแสงวิบวับ วูบวาบ เหมือน วิญญาณอื่น แต่ความถี่ก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น เรื่อยๆจน สุดท้าย ความถี่นั้นสูงมาก ดูเหมือนกับแสงที่เจิดจ้าอยู่นิ่งๆ
         คล้ายกับดวงวิญญานอื่น เพียงแต่แสงจากดวงวิญญาณ
ของอี้ชาง แรงเจิดจ้ากว่าดวงวิญญาณอื่นเท่านั้น
          อีชาง แม้ไม่มีดวงตา หู จมูก หรือแม้กระทั่งผิวหนัง มีเพียงดวงวิญญาณ เท่านั้น แต่พลังความคิดของมัน สามารถแพร่กระจายออกไปรับรู้สิ่งแวดล้อม รอบตัวได้หลายพันลี้
         ด้วยภูมิความรู้อเนกอนันต์ ของมัน  ทำให้รับรู้ได้ทันทีว่า
ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น
          แทนที่จะตกใจหรือเศร้าเสียดาย ที่ตนเองได้ตกตายในที่สุด อีช้างกลับรู้สึกตื่นเต้น และ  ยินดี อย่างที่สุด เพราะ นี่คือประสบการณ์ใหม่ที่มันไม่เคยรับรู้ด้วย  ตนเองมาก่อน นอกจากที่เคยรับรู้ จากตำรา หรือการบอกเล่าของผู้อื่นเท่านั้น
          จริงๆแล้วผู้อื่น ในโลกมนุษย์ที่ผ่านมา ไม่เคยมีผู้ใดรู้ว่าหายนะ และความพินาศที่ผ่านมา ล้วนเกิดจากอีช้างผู้นี้ ตั้งแต่แรกเริ่มและสนับสนุน ความปั่นป่วน ชั่วร้ายที่เกิดขึ้น ให้ รุนแรงและกว้าง ไกล เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
           มีเพียงตัวมันเอง เท่านั้นที่รู้ว่า ความชิบหายเหล่านี้ มันเป็นผู้ ตั้งใจก่อขึ้นมาเอง
            ซึ่งในความคิดของมันเอง สิ่งที่มันกระทำนั้น ไม่ใช่เรื่องอุบาทว์ หรือเลวร้ายอะไรเลย ความคิดของมัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ล้วนแล้วเป็นแค่ประสบการณ์ ของชีวิตทั้งปวง ทั้งประสบการณ์ ของมันและของผู้อื่น
           มันเพียงต้องการให้ ตัวมันเองและผู้อื่น ได้รับประสบการณ์ ที่มีทั้งทุกข์ สุข ร่าเริง ดีใจ เศร้าสร้อย เสียใจ เดียวดาย อาฆาตแค้น สาสมใจ ก็เท่านั้น
          ในชีวิตหนึ่งของคนเรา มีเพียงแค่ประสบการณ์ที่ผ่านมา ในชีวิต ตั้งแต่เกิดจนตาย จึงจะเป็น คุณค่า เพียงหนึ่งเดียว ยิ่งมีประสบการณ์มาก มีความรู้สึกอันหลากหลายมากเท่าใด จะสุขหรือทุกข์ก็ไม่สำคัญ ยิ่งมีมากยิ่งดี ยิ่งคุ้มค่าในการเกิดมาในชีวิตหนึ่ง
         มันมีบันทึกความจำของมัน ที่ขีดเขียนเรื่องราวของมันอยู่
จนกระทั่ง มาบัดนี้พลังความคิดของมัน พัฒนาขึ้นมาจน สามารถ
จำได้ทั้งหมด  โดยที่ไม่ต้อง มาคอยจดบันทึกอีกต่อไป
          แต่ผู้อื่น ไม่ได้มีความสามารถ เหมือนตัวมันเองนี่นา
         ด้วยความรักเมตตาที่มันมีต่อชนชาวโลก มันจึงต้องสร้างเรื่อง ขึ้นมาให้แก่ชนชาวโลกทุกคน เพื่อให้คนเหล่านั้นได้ประทับจิต ประทับใจกับความรู้สึก และประสบการณ์ที่ผ่านมาในชีวิตของเขาเหล่านั้น
           เพื่อให้พวกเขามี ความทรงจำที่อยู่ในใจ เพื่อเอาไว้ หวนคิดถึง เมื่อคืนที่ผ่านมา ซึ่งมีทั้ง ความสุข ความทุกข์
          แน่นอน ถ้าผู้อื่นรับรู้ถึงความคิดนี้ของมันก็คงต้องรู้สึกคลั่งแค้น
อย่างมาก กับความคิดอันวิปลาสของอีชางผู้นี้
         แต่ก็คงไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า สิ่งที่ผ่านมาในชีวิตของเขาทั้งหลาย มันช่างมีรสชาติอย่างมากมายอะไรเช่นนี้
           ยิ่งถ้ามองย้อนหลังกลับไป ก็จะยิ่งรู้สึกถึง รสชาติในชีวิต อันซับซ้อนมากมาย หลากหลายอารมณ์ อะไรเช่นนี้ เป็นเรื่องที่รำลึก ได้ไม่รู้เบื่อ ซึ่งจะทำให้รู้สึก ภาคภูมิใจ ที่จะสืบทอดเรื่องราว การ ต่อสู้ของตนเอง ไปสู่รุ่นลูกรุ่นหลาน ต่อไป