เซน

-

เขียนโดย jenkaweeroong

วันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2563 เวลา 15.55 น.

  3 ตอน
  1 วิจารณ์
  3,856 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 กันยายน พ.ศ. 2563 16.01 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) บทที่1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     

บทที่1

 ท่ามกลางแดดเที่ยงในมหาวิทยาลัย ตามทางที่ทอดไปสู่โรงอาหาร

วินกับโยชิเพิ่งเลิกจากคลาสอิงลิช เดินคุยกันมาเพลินๆ

จู่ๆวินก็ถูกกอดรัดจากข้างหลัง

“ เฮ้ย! ใครเนี่ย ” 

เขาคว้าแขนนั้นไว้แต่อีกฝ่ายผละไปหาโยชิที่ยืนเซ่ออยู่

โยชิเบี่ยงหลบแต่ไม่พ้น ถูกเซนรวบกอดเอวไว้  เขาพยายามดึงดันให้หลุดจากวงแขนนั้นอย่างทุลักทุเล สีหน้าจืดเจื่อน จะยิ้มก็ไม่เชิงจะบึ้งก็ไม่ใช่

“ น้องเซน ? ” วินหัวเราะ

ยิ่งพักเที่ยงแบบนี้ สายตาหลายคู่กำลังมองมาโยชิยิ่งอยากเอาหน้าซุกลงดิน

“ เซน มึงจะกอดทำไมเนี่ย ”

“ ก็อยากกอดอ้ะ ”

เหมือนยิ่งแกล้ง เซนกอดรัดแน่นอีกทีก่อนจะปล่อยเขา  เมื่อเป็นอิสระ โยรีบย้ายมายืนข้างเพื่อนสนิททันที

“ ทำอะไรวะ คนเยอะแยะ ”  โยชิหน้ายุ่ง

“ โห อายจริง หน้าแดงเลยอะ พี่วินดูดิ ”

เซนเรียกให้วินดูผิวแก้มผิวคอของโยชิที่เปลี่ยนจากสีขาวเป็นแดงเรื่อเข้มขึ้น

“ น้องเซน เพื่อนพี่มันอ่อนไหวง่าย กอดบ่อยๆเดี๋ยวมันคิดจริงนะ ”

“ บ้า! ”

สองคนคุยกันสรวลเส แต่อีกคนหน้ายุ่ง

“ น้องกินข้าวแล้วเหรอ ”  วินถาม

“ เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวจะไปทำงานต่อ ”

“ ที่ตึกเหรอ ”

“ ครับใช่ ”

“ ดีแล้ว ขยันๆไว้ มีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้ตลอดนะ ” วินว่าพลางจับไหล่

“ พอดีเลย เซนอยากให้ช่วยทำรายงานวิชาสิ่งแวดล้อมส่วนของเซนได้ป่าว ”

“ ไม่ได้ดิ น้องเซนนี่ตลกอีกละ ”

“ ก็มันยากอะ แล้วจารย์ก็ไล่ให้พรีเซนท์ทุกอาทิตย์ โอ้ยยยยเซนไม่ชอบเลย ”

“ รายงานอะไรวะ ”  โยชิถาม

“ วิชาสิ่งแวดล้อม เขาให้คิดให้ทำเพจเพื่ออนุรักษ์....ทำไม?พี่โยจะช่วยเซนทำเหรอ ”  เขายิ้มร่าแววตาเป็นประกาย

“ ฮึ? เปล่า  แต่ถ้ามันยากก็ช่วยดู ช่วยให้คำปรึกษาได้ ” โยชิวางท่าเป็นรุ่นพี่ที่ดีเต็มที่

“ หืม...ใจดีจัง  ถ้าจะให้ช่วยจริงๆเซนจะบอก แล้วต้องช่วยจริงๆนะ ”

“ เออ ” 

เซนมีใบหน้าหล่อผุดผาดแกมสวย ลักยิ้มสองข้างแก้มยิ่งเสริมให้หวานและดูมีเสน่ห์มากขึ้นอีก  บุคลิกอ่อนน้อมพูดเพราะเป็นนิสัย พอมารวมอยู่กับคุณสมบัติรูปโฉมดังกล่าวแล้ว  เซนมักจะสร้างความรู้สึกน่าหลงใหลและประทับใจตั้งแต่แรกเจอแก่ผู้คนทุกเพศอยู่เสมอ

เพราะมีภาพพจน์แบบนั้น เขาถึงได้รับเลือกให้แสดงชายรักชายโดยเป็นฝ่ายรับมาตลอด

‘ เซนเขาคุณสมบัติครบตามที่เราต้องการ เชฟร่างกำลังดี แอคติ้งได้ หน้าดีด้วย พอเห็นปุ๊บ..มันใช่เลย ’

เคยมีผู้ใหญ่ในวงการท่านหนึ่งกล่าวถึงเซนไว้แบบนั้น

เซนไม่แปลกใจนักหรอก ถ้าใครจะมองเขาว่าเป็นแบบไหน เซนสนุกกับงานแสดงและได้พบเจอผู้คนอีกมากมายในสายงานที่รัก

การได้มาเจอวินกับโยชิก็ถือว่าเป็นกำไร แค่วันที่เริ่มต้นเจอกันก็น่าสนุกแล้ว โยชิมักจะแสดงออกเหมือนไว้ท่า วางฟอร์ม มากแค่ไหน แต่เซนกลับรู้สึกปลอดภัยกับคนแบบนี้

 

 

เย็นวันนี้มีนัดถ่ายซีนสุดท้ายนในมหาลัย แล้วพรุ่งนี้วันเสาร์จะเริ่มถ่ายซีนหอพัก ภายในระยะเวลาสองอาทิตย์ที่ออกกองกันมา มันเป็นระยะเวลาที่ไม่นานขนาดที่เราจะสนิทสนมกับใครได้มากมายถึงขั้นตรงเข้ามากอด

แต่ เซนทำได้หน้าตาเฉย จริงอยู่ว่าในกองถ่าย ได้ละลายพฤติกรรม เล่นกัน คุยกัน จนสนิทสนมอย่างรวดเร็ว เพื่อทำให้บรรยากาศการทำงานมันง่ายขึ้น

ย้อนไปในวันที่เริ่มเปิดกอง โยค่อนข้างเกร็งและแสดงออกมาได้ไม่ค่อยดีนัก

โยชิคืองี้นะ ไอซ์เป็นผู้ชายที่-หล่อเลย-เจ้าชู้นิดๆ กะล่อนหน่อยๆ ไอซ์อยู่หอพักและประกาศหาเมททางเว็บ แล้วทีนี้ พู่กัน

โต้ง ผู้กำกับหันไปทางเซน

พู่กันเป็นน้องปีหนึ่ง เป็นเด็กทุน ก็ติดต่อมา แล้วนัดเจอกันในมอ

ผู้กำกับบรีฟคาแรคเตอร์ตัวละครก่อนถ่ายจริงกันอีกรอบ เซนฟังบรีฟก็เล่นผ่านฉลุยในเทคแรก

น้องเซน ดีแล้วนะ ประมาณนั้นเลย  โย อยากให้ดูทะเล้นกว่านี้อีกนิด แบบไม่ต้องออกท่าทางมาก ให้มันออกมาทางสีหน้าแววตา

โยฟังเข้าใจแต่เขาสื่อมันออกมาไม่ได้ ทำได้ก็ยังไม่ค่อยดีนัก

หลิว ผู้ช่วยผู้กำกับเลยเข้ามาช่วยเสริม

คืองี้นะโย ในตอนนี้ไอซ์เพิ่งมาเจอกับพู่กัน มันยังไม่ได้ชอบพู่กันแบบนั้น แต่คือไอซ์ มันเป็นคนเฟรช มีเสน่ห์ดึงดูด ถึงเนื้อถึงตัวคนอื่นก่อนแบบไม่คิดอะไรเยอะ มันไม่ใช่ รู้สึกอยากจะเจ้าชู้แบบผู้ชายเจอสาว แต่เหมือนแบบ..ถูกชะตากับไอ้น้องคนนี้จัง ดีใจที่ได้มาเป็นเมทมากๆ แต่ก็แบบ..เก็บอาการนิดๆ อะไรประมาณนั้นนะ

โยชิพยักหน้าหลับตานิ่ง เขาต้องทำสมาธิกับบรีฟและการทำตัวเองเป็นไอซ์ ให้ดีที่สุด

ตั้งแต่แรกเริ่มที่คุยกันว่าจะทำหนังสั้น เพื่อเป็นผลงานก่อนจบ โยชิไม่ได้อยากเป็นตัวแสดงสักเท่าไหร่ เขากับวินถนัดงานเบื้องหลัง แต่เมื่อทุกคนเห็นว่าเขามีรูปร่างหน้าตาที่เหมาะเหม็ง อีกทั้งก็เคยเรียนการแสดงกันมาแล้วทุกคน

บทผู้ชายเฟรนด์ลี่ เจ้าชู้ ที่กำลังจะมาชอบผู้ชายด้วยกัน โคตรจะไม่ใช่ตัวเขาแบบสุดขั้ว

แต่เขาทำการบ้านมาพอสมควร ยิ่งคนที่มาเล่นคู่เป็นดาราที่มีประสบการณ์มากทั้งที่อายุยังน้อยอย่างเซน

ถ่ายวันแรกโยหลายเทค แต่ทุกคนก็เอาใจช่วย พยายามกันสุดแรง โยเองก็รู้ว่าเซนพยายามเป็นกันเองกับเขา พูดคุยหยอกล้อกับเขาเป็นพิเศษ แล้วยังมีบ้างที่เซนลองสวมบทบาทเป็นไอซ์ให้ดู เหมือนว่าเซนแค่ลองทำเล่นๆสนุกๆ แต่โยชิก็ได้สังเกต จับสีหน้าแววตาแอบเรียนรู้หลายๆอย่างจากเซน  

ตรงนี้หรือเปล่าที่ทำให้ดูเหมือนสนิทกันรวดเร็วเกินความเป็นจริง และเกินกว่าที่โยชิจะตั้งรับได้ทัน

 

ค่ำวันศุกร์ หลังจากถ่ายซีนสุดท้ายเสร็จ แจมทำหน้าที่โปรดิวเซอร์ของกองก็แจ้งว่า ซีนหอพักที่จะเริ่มถ่ายกันค่ำวันพรุ่งนี้  หอพักที่คุยไว้แคนเซิลไปถ่ายไม่ได้แล้ว สำคัญคือทำเรื่องเบิกอุปกรณ์ของมหาลัยไว้แล้ว ยังไงก็ต้องหาหอพัก

แต่พอเริ่มถามหาหอพักจากคนที่อยู่ในกองก็ไม่มีใครสะดวกสักคน

หวยก็มาออกที่โยชิ

“ ไม่ไหวว่ะ ” 

“ เอ้ย โยติดอะไรตรงไหน บอกเราได้นะ ”

แจมพยายามรุกไล่ ความที่โลเคชั่นหอดีงามใกล้มหาลัย เป็นชายโสดพักอยู่คนเดียว

“ ก็ห้องกูมันโร้กก ของเยอะแยะไม่สะดวกหรอก ”

“ เราให้ฝ่ายอาร์ตเข้าไปเซตฉากได้ เสร็จแล้วก็จัดคืนให้เรียบร้อย ”

“ ฉันไม่สะดวกวว่ะ มันห้องส่วนตัวอะ ”

สีหน้าของเขามันฟ้องถึงความเครียด แม้แจมจะพยายามโน้มน้าว อธิบายปัญหา

โยเองพยายามหาทางออก วินก็ช่วยโทรถามเพื่อนที่อยู่หอพักให้ทั่ว

“ แล้วจะทำไงดีว้า ” โต้งเริ่มกุมขมับ

“ เฮ้ย โย  หอมึงน่าจะมีห้องว่างใช่ปะ  มึงว่าหอเค้าจะให้เราใช้ห้องว่างถ่ายหนังได้ปะ ” วินถาม

“ จ่ายเป็นรายวันงี้เหรอวะ ” โต้งว่า

“ มันจะได้เหรอวะ เขาไม่ได้ปล่อยเช่ารายวันนะ ” โยว่า

“  ถ้าเราเข้าไปคุยขอเช่าถ่ายหนังเก็บข้าวของไม่เกินเดือนล่ะ ไปคุยดู ”แจมว่า

“ ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้วนะ อยู่แต่แม่บ้านกับยาม ”

“ ถ้างั้นพรุ่งนี้เราไปแต่เช้า ”

“ เอาจริงๆมั้ย กูว่าไม่ได้ แล้วถ้าไม่ได้จะหากันทันมั้ยวะ ถ่ายตอนเย็นนะ ”

“ ใช่เพราะมันต้องเซตฉากจัดการสถานที่กันอีก ”

“ เซนเช่าอยู่เองก็ได้นะครับ ”

เซนพูดขึ้นมา ทุกคนหันมาทางเซน

“ ถ้าผมเข้าไปติดต่อทำสัญญาเช่าพรุ่งนี้เช้า จ่ายเงินเสร็จเราก็เข้าอยู่วันนั้นได้เลยมั้ยอะ พี่โย ....แล้วเราก็เข้าไปเซตห้องหลังทำสัญญาเสร็จ แบบนี้ได้มั้ย ”

“ เดี๋ยว แล้วน้องเซน..คือกะจะเช่าหออยู่แล้ว? หรือว่าอะไร ”  วินถาม

“ ครับ เซนก็คิดๆอยู่ว่าจะเช่าหอ แล้วเค้าต้องมัดจำกี่เดือน เซนต้องเตรียมเงินมาเท่าไหร่ยังไงอะพี่โย ”

“ เอ่อ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะประมาณ ..”

จากนั้นก็คุยกันเรื่องรายละเอียดค่าเช่า ซึ่งช่วงที่ทางกองจะไปใช้สถานที่จะช่วยออกค่าเช่าค่าน้ำไฟบางส่วน

โยชิ ไม่อยากเชื่อว่าเซนคิดจะเช่าหอพักจริงๆแต่แรก เพราะย้อนไปช่วงแรกๆที่ถ่ายกันในมหาลัย เคยมีครั้งหนึ่งหลังเลิกกอง ซึ่งเป็นเวลาล่วงเข้าเย็นย่ำใกล้ค่ำ

เดี๋ยวน้องเซนกลับไงครับ ’  วินถามเมื่อเซนมาร่ำลาก่อนกลับ

เดี๋ยวเรียกแท็กซี่ พอดีวันนี้ผมนั่งวินมาครับ

อ้าวเหรอ พี่ไปส่งมั้ย บ้านอยุ่แถวไหนล่ะ วินถาม

อยู่แถวปิ่นเกล้า มันไกล อย่าเลยครับ

คำตอบทำเอาทั้งโยชิและวินร้องโห เพราะมันไกลแบบไม่สมควรนั่งวินมา

นี่พี่ฟังผิดรึเซนพูดผิดเนี่ยวินว่า

เปล่าหรอกครับ พอดีเมื่อคืนมาแวะนอนห้องเพื่อนแถวเกษตรน่ะครับ แล้วเมื่อเช้าเซนตื่นสายเลยนั่งวินมาเลย

อ้าวแล้ว ปกติมาเรียนยังไงล่ะ โยชิถาม

ขับรถมา แต่ตอนนี้รถเซนจอดไว้ที่บ้านเลยว่าจะเข้าไปบ้าน

โอเค งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน ไปหาไรกินกันด้วย

ก็..ด้าย..ครับ

เขามีท่าทีลังเล

ดูคิดนานนะ โยว่า

หรือว่าน้องเซนไม่สะดวก ถ้าไม่สะดวกไม่เป็นไรนะพี่ไม่ได้ซีเรียส วินรีบพูด

ได้ครับได้ แค่มันไกลเลยเกรงใจ ไม่ได้ติดอะไรครับ

โยนั่งหน้าไปด้วย ระหว่างทางก็คุยกันไปหลายเรื่อง หอพักก็เป็นประเด็นที่คุยกัน

บ้านอยู่ไกลแบบนี้ คิดจะอยู่หอมั้ย วินถาม

ยังไม่ได้คิดเลยครับ

ที่บ้านหวงละซี้ โยชิแซว

เออจริงเนาะ ใช่รึเปล่าน้องเซน วินว่า

ไม่ ไม่ใช่เลย เซนหัวเราะโบกมือปฏิเสธ เห็นเป็นเรื่องขำ

เออ โยชินี่ก็อยู่หอนะ ถ้าคิดจะอยู่หอให้พี่โยแนะนำได้ หอมันน่าอยู่ ใกล้มอด้วย

เหรอวะ?

เซนยังไม่คิดจะอยู่หอหรอก เพราะจากบ้านเซนไปออฟฟิตจะใกล้กว่า เซนยังต้องไปทำงานบ่อยๆ น่าจะบ่อยกว่าเรียน...คิดว่านะ.

ปีหนึ่งก็อาจจะคิดแบบนั้นได้อยู่ แต่ถ้าเรียนน้อยกว่าทำงานระวังไม่จบเอานะ

วินติงด้วยความหวังดี   เซนเงียบ เขาไม่ตอบอะไร

นึกว่าที่บ้านหวง ไม่ยอมให้มาอยู่หออะไรแบบนี้ โยว่าพลางหันมา

ไม่เลย..เซนไปนอนบ้านเพื่อนมากกว่าบ้านตัวเองอีก

อ้าวเหรอ แล้วทำไมต้องไปนอนบ้านเพื่อนล่ะ โยว่า

‘ ….ก็..เพราะ..ว่า...ที่บ้านเซนอยู่คนเดียว  แล้วเซนขี้เกียจอยู่คนเดียวเลยไปนอนบ้านเพื่อน

ฮะ? แล้วทำไมที่บ้าน

โยชะงักเพราะสายตาเชิงปรามของวินที่ส่งมา

เออ โทษที กูก็ถามเพลินไปหน่อย

ก็ไม่ได้มีอะไรเป็ความลับหรอก เซนอยู่กับแม่สองคน แล้วแม่เซนเพิ่งเสียไปเมื่อสองปีก่อน เซนไม่อยากอยู่คนเดียวก็เลยไปนอนบ้านเพื่อนซะส่วนมาก ’ 

ทำเอาโยชิ ไปต่อไม่ถูก เขานั่งเงียบกริบ

ไงล่ะมึง ’ 

วินกระซิบตอกย้ำความรู้สึกผิดของโยชิไปอีก ถึงเซนจะบอกว่าเขาไม่ได้ซีเรียสอะไรเลยก็เหอะ  แต่การที่บอกว่าไม่สามารถอยู่บ้านตามลำพังได้หลังจากแม่เสีย แค่นี้โยก็รู้สึกผิดที่ปากพล่อยไปถามซอกแซก และที่เคยมองเซนเป็นอีกแบบ

นาทีนั้นแม้เขายังมีคำถามเกี่ยวกับตัวเซนผุดขึ้นมาอีกมาก แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถามอะไรอีก

และความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลของโยชิยิ่งรุนแรงมากขึ้นเมื่อรถมาจอดถึงหน้าบ้านเซน

เป็นบ้านจัดสรรโครงการใหญ่ใจกลางเมือง ตัวบ้านสองชั้นมีต้นไม้หน้าบ้านบริเวณสวนหย่อมปล่อยรกไว้ ไม่ได้ดูแลตัดแต่ง ทำให้ยามค่ำแบบนี้ยิ่งดูมืดทึม 

ภาพเซนเดินเข้าบ้านมืดๆนั้นไปโดยลำพัง ทำให้อารมณ์สะท้อนใจมันผุดมาโจมตีโยชิอีกครั้ง

 

ตอนนี้เซนคือทางออกของกอง หลังจากที่ผู้กำกับและแจมคุยรายละเอียดเรื่องหอพักและค่าใช้จ่ายแล้วต่างก็แยกย้ายกันกลับ

“ เดี๋ยวพรุ่งนี้สายๆเซนมาหาที่หหอนะ ”  เซนโบกมือ

แต่โยชิยังงงกับเหตุการณ์ รู้ตัวอีกทีเซนก็เดินไปไกลแล้ว

ในมหาลัยยามค่ำยังมีนักศึกษาอยู่ทำกิจกรรม แสงไฟส่องทางสีส้มสว่างไสว แสงสปอร์ตไลท์จากสนามบอล สนามบาส สาดมาถึงทางเดินที่เซนกำลังเดินมุ่งไป

โยตามมาจนทัน

“ เซน ”

เขาร้องเรียก พลางก้าวยาวๆไปหา เด็กหนุ่มร่างเล็กกว่าหันมา

“ ครับ มีอะไรพี่โย? ”

“ คือ..”  เขาอ้ำอึ้ง

“ ถามจริงๆ ตอบกูตรงๆนะ  มึงตั้งใจจะอยู่หอจริงๆเหรอ คงไม่ใช่ว่าทำเพราะ...เรื่องกองนะ  ”

“ ก็ส่วนนึงครับ  คือจริงๆเซนก็คิดอยู่บ้างเหมือนกันเรื่องหาหอพัก ”

“ แล้วที่ว่ามันไกลจากที่ทำงานล่ะ มึงต้องทำงานไม่ใช่เหรอ ”

“ ก็ใช่ครับ ก็ลองดู ถ้าไม่สะดวกจริงๆก็คืนห้องไป ”

“ สัญญา1ปีนะ ”

“ อืม ”

เซนนิ่งอั้นไป โยว่าเซนคงไม่เคยคิดถึงเงื่อนไขพวกนี้มาก่อน โยชิได้แต่ถอนใจแทน

“ เอารถมาใช่ปะ จอดไว้ไหนล่ะ ”

“ จอดไว้ตรงด้านหลังหอในน่ะครับ ”

“ งั้นตามมา เดี๋ยวกูขี่มอไซด์ไปส่ง ”

โยพาเดินกลับมาอีกทาง

“ สัญญาหอ1ปีคือถ้าอยู่ไม่ครบเขาไม่คืนเงินประกันนะ ”

“ ไม่ทันได้คิดเลยอะ แต่ช่างมันเถอะก็แค่ปีเดียว ยังไงช่วงแรกก็คงยังไม่ได้อะไรมากให้ถ่ายหนังให้จบปิดกองก่อน  ไม่แน่ เซนอาจจะมาอยู่หอมากกว่าก็ได้ ”

ไม่รู้ว่าเซนพูดปลอบใจตัวเองหรือเปล่า

พอเลี้ยวเข้าทางเดินแคบๆระหว่างตึกสูงที่มืดจนแทบมองไม่เห็นทาง

“ เฮ้ย! เชี่ย! ”

จู่ๆเซนสบถเสียงดัง พร้อมกับเสียงฝาท่อกระดก

เขาเสียการทรงตัวคว้าแขนโยหมับ โยก็คว้าเซนไว้ทันที

“ เอ้ยๆ ระวังๆ แถวนี้ทางเดินมันเป็นฝาท่อ มึงต้องเดินชิดมาทางขวาหรือซ้ายหน่อย ”

“ แล้วเพิ่งมาบอก! ตกใจหมดเลยไอ้พี่โย! ” เซนโวยใส่

“ เอ้า ก็ลืมคิดไปนี่หว่า ..โทษที ลืมไปว่ามึงมันเป็นเฟรชชี่ ” โยขำ

“ มึงพามาทางแบบเนี้ย เมื่อกี้กูเดินสว่างๆก็ดีอยู่ละ ” เซนโวยแบบขำๆ

ระหว่างที่เดินลัดเลาะตามโยไปในทางเดินที่มืดนั้น คนน้องยังคงยึดแขนคนพี่ไว้แน่น

โยรู้สึกแปลกๆอยู่เหมือนกัน ที่มีผู้ชายมาจับจูงตามเขาต้อยๆแบบนี้ ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงเป็นซีนที่ละมุนพิลึก  แต่เขาไม่อยากคิดอะไรให้ขนพองสยองเกล้ามากไปกว่านี้ 

พ้นช่วงที่มืดเป็นที่จอดรถ เซนปล่อยมือจากโยทันที   รถมอเตอร์ไซด์ของโยเป็นรถใหม่ที่ดีไซน์ออกมาเป็นทรงย้อนยุค สีฟ้าอ่อนทูโทนกลมกลืนกับบังลมสีครีม ตัดด้วยเบาะสีน้ำตาล

โยพาขี่วนในมหาลัยจนมาถึงที่เซนรถจอดไว้  ค่อนข้างเปลี่ยวลับตา ไม่มีคนเดินผ่านไปมา มีแค่แสงไฟนีออนให้ความสว่างห่างๆกัน

“ โห..พอกลางคืนตรงนี้โคตรน่ากลัวเลยอ่ะ ” เซนทำท่าอึ้งๆ

“ ถ้ามึงจอดตรงนี้ ตกเย็นต้องมาย้ายรถเข้าไปจอดแถวด้านใน กลางคืนเขาไม่จอดกัน ”

“ นี่ดีนะพี่โยมาส่ง ขอบคุณมากๆ ”

โยพยักหน้า รู้สึกดีกับประโยคนี้ของเซน

“สรุป มึงจะเช่าหอชัวร์ ”

“เซนลั่นวาจาไปแล้ว  ไม่เป็นไรหรอก ในกองก็ช่วยออกกัน เซนไหว ”

โยไม่เข้าใจความคิดเซนนัก เพราะเขาเองจะไม่ยอมให้ใช้ห้องเขาถ่ายแน่นอน มันจะเละและน่าปวดหัวขนาดไหนสำหรับคนที่ต้องการพื้นที่ส่วนตัวอย่างเขา ทำไมโยจะจินตนาการไม่ออก

“งานการมึงก็ต้องทำ จะเดือดร้อนทีหลังรึเปล่าวะ ”

เซนมองหน้าโยชิ ภายใต้สีหน้ากังวลนั้นเขามองเห็นแววอาทรห่วงใยอยู่

แวบนั้นเขารู้สึกนึกเอ็นดูโยชิขึ้นมา  เซนยิ้ม ตบแขนตบไหล่เขาไป

“ ตามนั้นแหละ ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง ”

เซนเปิดประตูรถ เข้าประจำที่คนขับ

“ ถ้าห่วงขนาดนี้ งั้นพี่โยต้องดูแลเซนดีๆ พรุ่งนี้พาไปเลี้ยงข้าวด้วย โอเคนะ ”

เซนรวบรัด ทิ้งคำท้ายด้วยน้ำเสียงน่าเอ็นดู 

โยยืนงงกับคำพูดเซน

ใช่เหรอ? นี่เขาดูเป็นห่วงเซนขนาดนั้นเลยเหรอ ?

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา