SIREN : รักข้ามสายพันธ์ุ

เขียนโดย THEBENN

วันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2563 เวลา 09.16 น.

2 ตอน

2 วิจารณ์

3,053 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 กันยายน พ.ศ. 2563 09.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) เสียงเรียกแห่งความตาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ลึกเข้าไปในอุโมงค์ถ้ำบนเกาะแห่งหนึ่งที่ยื่นยาวออกมาจากเกาะจนถึงมหาสมุทรคาราเปี้ยนซึ่งสามารถพายเรือเข้าไปได้ เมื่อพายเรือเข้าไปทั้งสามก็พบกันต้นไม้และดอกไม้นานาพรรณเบ่งบานอย่างสวยงามและให้กลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วถ้ำแห่งนี้ รวมถึงมีหมู่มวลหิ่งห้อยนับร้อยเป็นแสงสว่างคอยนำทางทั้งสามที่พายเรือท่ามกลางความมืด

" มันช่างเป็นอะไรที่สวยงามตระการตาและแปลกประหลาดเสียจริง "

คาร่าพูดด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้นที่ได้เห็นถ้ำแห่งนี้เป็นครั้งแรกและมีความรู้สึกประหลาดใจเช่นเดียวกัน

ในขณะที่ทั้งสามกำลังชื่นชมความงามของถ้ำกันอยู่นั้น จู่ๆ คาร่าก็สังเกตเห็นว่าน้ำใต้ท้องเรือมีการเคลื่อนไหว จึงหันไปถามเจฟและออสติน

" นี่พวกเจ้ารู้สึกว่าเหมือนมีอะไรว่ายอยู่ใต้ท้องเรือเราหรือเปล่า "

" ไม่นะคาร่า เจ้าคิดมากไปหรือเปล่าอาจจะเป็นพวกเราเองที่นั่งอยู่ในเรือแล้วเราขยับตัว เรือมันก็เลยโคลงเคลงหรือเปล่าอย่าคิดมากไปเลยนะคาร่า "

ออสตินยิ้มและโอบกอดเพื่อปลอบคาร่าว่าไม่ให้คิดมาก คาร่าพยักหน้าเข้าใจและทำใจให้สบายโดยไม่คิดอะไร

" แหม่ๆๆ หวานกันเข้าไป ไม่เห็นมีใครมาโอบกอดข้าบ้างเลย "

เจฟพูดแซวออสตินและคาร่า จนคาร่าหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด ออสตินเลยหันไปว่าเจฟ

" เจ้าพูดอะไรเนี่ย หยุดเลยรีบพายเรือเดี๋ยวนี้ วันนี้เราจะสำรวจถ้ำนี้เสร็จมั้ยเนี่ย เร็วเข้า! "

ออสตินพูดไปพลางทำสีหน้าดุใส่เจฟ เจฟเมื่อเห็นออสตินทำสีหน้าดุใส่จึงรีบบอกว่า

" จ้าๆ พายให้เดี๋ยวนี้แหละจ้า "

ทั้งสามพายเรือผ่านมาได้สักพักเริ่มเกิดความเหนื่อยล้าและอ่อนแรงออสตินจึงพายเรือเข้าไปจอดตรงบริเวณโขดหินของถ้ำและบอกให้เพื่อนๆเฝ้าเรือไว้ส่วนออสตินจะออกไปหาอาหารเอง

" พวกเจ้าพักกันก่อนนะ เดี๋ยวข้าจะเลาะไปตามริมฝั่งถ้ำทั้งสองเพื่อหาดูว่าถ้ำนี้มีอะไรที่พอกินได้บ้าง ข้าไปก่อนนะเดี๋ยวข้ามา "

คาร่าที่เห็นออสตินไปคนเดียวจึงอยากไปด้วย เพราะเป็นห่วงออสตินเกรงว่าจะมีอันตราย

" ออสตินเจ้าจะไปคนเดียวจริงๆหรอ ให้ข้าไปเป็นเพื่อนไหม เจ้าไปคนเดียวมันอันตรายนะให้ข้าไปด้วยเถอะ "

" ไม่เป็นไรคาร่าเจ้าอยู่นี่แหละ อยู่เป็นเพื่อนเจฟข้าไปแป๊ปเดียวเดี๋ยวก็กลับ ไม่ต้องเป็นห่วงข้านะ "

ออสตินพูดด้วยน้ำเสียงพร้อมกับทำหน้าจริงจัง ซาร่าพยักหน้ารับ ถึงแม้ว่าอยากจะไปด้วยมากเพียงใดแต่สีหน้าของออสตินตอนนี้ถ้าขืนคาร่าพูดออกไปแม้แต่คำเดียวต้องโดนออสตินดุแน่ๆ

ใช้เวลาไม่นานออสตินก็กลับมาพร้อมกับผลไม้ในมือประมาณ 5 - 6 ลูก

" อ่ะ พวกเจ้าเอาไปแบ่งกันนะ ข้ายังไม่ค่อยหิวพวกเจ้ากินกันไปก่อนเลย ถ้าไม่พอยังไงเดี๋ยวข้าไปเก็บเพิ่มให้ "

" ออสตินเจ้านี่ใจดีจังเลย มาให้ข้าหอมสักทีสองที "

" หยุดเลยนะเจฟ ข้าหาผลไม้มาให้เจ้ากินเพราะข้าต้องการจะเอามาอุดปากเจ้าเนี่ยแหละ "

ทั้งสามพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน แต่ระหว่างนั้นคาร่าได้ทำผลไม้ตกและกำลังเอื้อมมือไปหยิบ แต่หางตางก็เหลือบไปเห็นเหมือนหางของตัวอะไรสักอย่างว่ายผ่านไปตรงใต้ท้องเรือ คาร่าคงคิดว่าตัวเองตาฝาดจึงไม่ได้คิดอะไรจึงหันไปคุยกับเพื่อนทั้งสองคนต่อ

" เอาหล่ะอิ่มกันหรือยัง พร้อมเดินทางกันต่อเลยไหมจะได้สำรวจถ้ำนี้ให้เสร็จแล้วจะได้รีบกลับหมู่บ้าน เพราะนี่ก็เย็นมากแล้วเดี๋ยวค่ำแล้วจะลำบากเอา "

ออสตินบอกกับทุกคนที่กินผลไม้เสร็จแล้ว ทุกคนจึงเดินกลับไปที่เรือพร้อมกลับไปสำรวจถ้ำต่อ แต่ในขณะนั้นทั้งสามก็ได้ยินเสียงเพลงดังขึ้นมา เสียงเพลงนั้นช่างเป็นเสียงเพลงที่ไพเราะเสียจริงทั้งสามตกตะลึงอยู่ในภวังค์ของเสียงเพลงนั้น และเมื่อทั้งสามพยายามหาต้นตอของเสียงเพลง แล้วก็ได้พบว่าใครเป็นผู้ขับร้องเสียงเพลงนั้นออกมานั่นก็คือผู้หญิงคนหนึ่งที่มีรูปร่างหน้าตาสะสวย ผมยาวสยายสีดำเปรียบดุจดังสีปีกของนกกา ผิวขาวสง่าราวกับหิมะบนเทือกเขาสูง ปากแดงระเรื่อเสมือนกลีบดอกกุหลาบพันปี ดวงตาที่งดงามกลมโตสีฟ้าสวยสดใสแบบที่ไม่เคยเห็นในมนุษย์คนไหนมาก่อน

" งามนัก นางช่างงามเหลือเกิน ข้าอยากได้ทั้งตัวนางทั้งเสียงนาง "

ออสตินพูดด้วยความหลงเสน่ห์ คาร่าได้ยินดังนั้นจึงได้สติกลับคืนมาแล้วมองไปทางผู้หญิงคนนั้นโดยคาร่าสงสัยว่า ทำไมนางต้องโผล่มาแค่ครึ่งตัวนางจะเอาขาและส่วนล่างไว้ใต้น้ำทำไม แต่ทันใดนั้นเองผู้หญิงคนนั้นก็ได้ตะเกียกตะกายขึ้นมาร้องเพลงตรงโขดหินและทำให้คาร่าเข้าใจหมดทุกอย่างว่าทำไมนางถึงต้องโผล่มาแค่ด้านบน และทำไมใต้ท้องเรือถึงขยับ รวมถึงหางที่คาร่าเห็นใต้ท้องเรือด้วย

" เจ้าคือไซเรน!! "

หลังจากที่คาร่าตะโกนเสร็จไซเรนก็หันมาทางคาร่าพร้อมกับทำท่างดุร้ายและแยกเขี้ยวใส่คาร่า แววตาที่ดูดุร้ายพร้อมที่จะฉีกคาร่าออกเป็นชิ้นๆ คาร่าเห็นดังนั้นจึงตกใจและกลัวมาก พยายามเรียกสติเพื่อนๆว่าที่เห็นอยู่นั้นไม่ใช่หญิงสาวแต่เป็นไซเรน ทั้งสองคนกำลังโดนมนต์สะกดของไซเรนอยู่

" นี่พวกเจ้าทั้งสองคนได้ยินข้าไหม พวกเจ้ากำลังโดนพวกไซเรนใช้มนต์คาถาสะกดพวกเจ้าไว้อยู่นะ นี่! "

" แม่นาง! แม่นางของข้าเจ้าช่างสวยเหลือเกินและเสียงของเจ้าช่างไพเราะเสียจริง "

" มาอยู่กับข้าสิที่รัก ข้าจะทำให้พวกเจ้าทั้งสองมีความสุขที่สุดในโลกเลย ข้าจะร้องเพลงให้พวกเจ้าฟังทั้งวันจะดูแลพวกเจ้าอย่างดีเลยหล่ะ มา! มาอยู่กับข้า มาหาข้ามาที่รัก"

ไซเรนพูดพร้อมกับทำท่าทางยั่วยวนและออดอ้อนใส่ทั้งสองแต่ทันใดนั้นเองออสตินก็พยายามที่จะกระโดดออกจากเรือเพื่อลงไปหาไซเรนแต่คาร่าก็ได้ตะโกนใส่ออสตินว่า

" ออสตินนั่นเจ้าจะทำอะไร! นั่นมันเป็นพวกไซเรนนะ ออสตินเจ้าต้องตื่่นได้แล้ว "

คาร่ารีบคว้าตัวออสตินที่พยายามกระโดดออกจากเรือทันที

" จะทำยังไงดีให้พวกเจ้าทั้งสองคนหลุดออกจากมนต์สะกดเนี่ย ทั้งพูดก็แล้วทั้งตะโกนก็แล้ว หรือว่าจะต้องใช้...กำลัง...เอาหล่ะ! เพื่อพวกเจ้าจะได้หลุดออกจากมนต์สะกดของไซเรน ข้าขอโทษด้วยนะออสติน เจฟ แต่ข้าจำเป็นต้องทำจริงๆ " ขวับ!! ขวับ!!

คาร่าตบเข้าที่หน้าของออสตินและเจฟอย่างแรงแต่ไม่เป็นผลทั้งออสตินและเจฟได้หลงเข้าไปอยู่ในภวังค์ที่เต็มไปด้วยเสียงอันไพเราะและความสวยที่น่าหลงใหลของไซเรนเข้าให้แล้ว

ในขณะที่คาร่าพยายามฉุดรั้งเตือนสติทั้งสองคนแต่ไม่สามารถสู้แรงทั้งสองคนนั้นได้จึงทำให้เรือล่มและทั้งสามคนก็ถูกไซเรนทำร้ายจนสลบไป

ตัวละคร

สารบัญ

ตอน 2