เพื่อน(รัก)

-

เขียนโดย skywpm

วันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2563 เวลา 00.49 น.

  4 ตอน
  0 วิจารณ์
  4,430 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2563 20.03 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) หมาหวงก้าง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากผมกับมันอาบน้ำเสร็จเราสองคนก็เดินลงไปข้างล่างครับ โดยที่ผมมีไอ้ติณช่วยประคองไว้ ผมภาวนาไม่ให้ไอ้รามกับไอ้พีชตื่นแต่โชคตาก็กลั่นแกล้งผม ผมเห็นพวกมันนั่งบนโซฟาสภาพพึ่งตื่นนอนมองมาที่ผมกับไอ้ติณอย่างสงสัย

                “ไอ้ติณ เอ่อ..มึงปล่อยกูเถอะ”ผมกระซิบให้มันปล่อยผมเพราะกลัวไอ้สองตัวนั้นจะรู้

                “มึงจะสนใจพวกมันทำไม เดินๆไปเถอะ” มันไม่ยอมปล่อยแถมยังจับแน่นกว่าเดิม

                “ไงพวกมึง ใช้ห้องกูกันสนุกเลยล่ะสิ” ผมตกใจกับคำพูดของไอ้รามมากครับด้วยความที่ไอ้รามเป็นคนไม่ค่อยพูดผมเลยกลัวว่าที่มันพูดเพราะอาจมันเห็นอะไรเมื่อคืน ‘หรือมันแค่แซวเล่น’ผมหันไปมองหน้าไอ้ติณที่กำลังจ้องตากับไอ้รามแต่หน้าของมันไม่ได้ตกใจอะไร

                “แล้วมึงเป็นอะไรไอ้เหนือ ถึงต้องให้ไอ้ติณประคอง”ไอ้พีชถามขึ้น ไอ้รามก็มองไม่วางตาผมชักจะร้อนๆหนาวๆแล้วสิ

                “ไอ้เตี้ยมันลื่นในห้องน้ำน่ะ มันเจ็บขากูเลยช่วยประคอง”มันตอบแล้วพาผมไปนั่งที่โซฟาที่ว่างอยู่

                “กูนึกว่ามึงเสียตัวให้ไอ้ติณซะอีก เดินเหมือนคนเสียซิง ฮ่าๆๆ” ผมหน้าร้อนขึ้นมาทันทีกับคำพูดของไอ้พีช ผมรู้ว่ามันแค่แซวเล่น แต่ไอ้รามที่กำลังยิ้มมุมปากนี่สิที่ผมกลัว

                “มึงหุบปากไปเลยไอ้พีช กูกับไอ้เตี้ยเป็นเพื่อนกันเว้ยแล้วกูก็มีฝันแล้วด้วย” ได้ยินแบบนั้นผมก็รู้สึกจุกเหมือนกันนะครับแต่ก็ถูกของมัน ผมกับมันเป็นแค่เพื่อนกัน ‘กูจะนอยทำไมวะเนี้ย’ผมมัวแต่คิดเรื่องนี้จนไม่ได้ดูเวลา ลืมไปเลยว่ามีนัดกับพี่รหัส

                “กูขอตัวกลับก่อนนะ กูมีนัดว่ะ ” ผมรีบบอกพวกมัน แต่ไอ้ติณหันมาทำหน้าดุใส่ผม

                “มึงนัดใครทำไมกูไม่รู้”ไอ้ติณถาม

                “แล้วมึงไปเสือกอะไรกับมัน ทำตัวเป็นหมาหวงก้างไปได้”ไอ้พีชมันทำหน้ากวนตีนไอ้ติณ จนไอ้รามหลุดขำแล้วเอามือไปลูบหัวไอ้พีชอย่างเอ็นดู

                “ขอให้มึงกับไอ้รามได้กัน”ไอ้ตินพูดพร้อมยิ้มกวนตีน

                “ปากเสียไอ้สัส มึงก็อีกตัวเอามือออกจากหัวกูซักที” ไอ้พีชหันไปทำหน้ายักใส่ไอ้ราม สายตาไอ้รามยังเอ็นดูไอ้พีชเหมือนเดิมแถมยังเอามือออกอย่างง่ายดายตามที่ไอพีชบอก

                “พวกมึงเลิกทะเลาะกันเถอะ กูไปแล้วนะเดี๋ยวพี่รหัสกูรอนาน”ผมบอกพวกมัน

                “พี่รหัสอีกแล้ว ช่วงนี้มึงไปกับมันบ่อยนะ” ไอ้ติณพูด

                “เรื่องของกู กูไปแล้วนะพวกมึง” ผมรีบตัดบทสนนาแล้วรีบเดินออกมา ‘เจ็บชิบ...หายเลย’ ก่อนผมออกมาผมเห็นไอ้ติณทำหน้าไม่พอใจแต่แล้วยังไงล่ะครับ ก็มันเป็นแค่เพื่อนหนิมีสิทธิ์อะไรมาห้าม

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา