เพื่อน(รัก)

สวัสดีครับผมชื่อ ดาวเหนือ ผมรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ผมเป็นคนตัวเล็กครับ ผิวขาว สูง 174 ฐานะปานกลาง ทุกคนเรียกผมว่า “เหนือ” แต่...ยกเว้นไอ้บ้า “ติณ” ครับ มันชอบเรียกผมว่า “เตี้ย” มันเป็นเพื่อนสนิทผมมาตั้งแต่สมัยมัธยม มันเป็นคนหล่อครับและมันก็เป็นถึงเดือนคณะและเดือนมหาลัยด้วยเช่นกัน มันสูงประมาณ 182 หน้าคม ผิวขาว บ้านรวย ผมกับมันมักจะไปไหนทำอะไรด้วยกันตลอดจทุกคนในคณะคิดว่าผมสองคนเป็น “ผัวมีย” ใช่ครับฟังไม่ผิดหรอกทุกคนต่างคิดว่าพวกผมมีความสัมพันธ์มากกว่า “เพื่อน” จะไม่ให้คิดได้ไงล่ะครับ ก็ไม่ทำตัวติดผมไม่เคยห่าง ผมนี่เบื่อจริงๆ เพราะมันทำให้ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าเข้าหาผม แต่วันนึงความสัมพันธ์ของผมกับมันก็เริ่มเปลี่ยนไป......ใช่ครับไอ้ติณเป็นคนหล่อและมันก็ “มีแฟน” เราสองคนเจอกันน้อยลง มันเอาเวลาไปให้แฟน แฟนมันรู้จักผมในฐานะเพื่อนสนิทไอ้ติณและผมก็สนิทกับแฟนมันไปด้วยบางครั้งเราก็ไปไหนมาไหนกันสามคน ชีวิตพวกเราดำเนินมาเรื่อยๆจนคืนวันเกิดของ “ราม” เพื่อนคนในกลุ่มครับ กลุ่มพวกเรามีกันสี่คน ผม ไอ้ติณ ราม และพีช คืนนั้นไอ้รามจัดปาร์ตี้วันเกิดมัน มีหรอครับที่พวกพวกจะไม่มีเรื่องของแอลกอฮอล์ พวกเราเมากันด้วยกันทุกปี ผมไม่รู้ว่าเรื่องมันเกิดขึ้นได้อย่างไรรู้ตัวอีกทีก็นอนแก้ผ้า ช่วงล่างเหมือนคนพิการ เจ็บจนลุกไม่ขึ้นเลยครับ ผมเห็นไอ้ติณทำหน้าตกใจ เราต่างคนต่างเงียบจนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง

                “มึงอย่าบอกใครนะ กูไม่อยากให้แฟนกูรู้” นี่คือคำแรกที่มันพูดกับผมหลังจากต่างคนต่างเงียบมานาน ผมก็เข้าใจมันนะครับ แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บแปลบที่ก้อนเนื้ออกข้างซ้ายก็ไม่รู้

                “เออกูไม่บอกหรอก กูยังอยากมีเมียอยู่เว้ย ฮ่าๆๆๆ” ผมตอบมันส่งๆ ไปครับ เพราะผมไม่รู้ว่าผมจะพูดอะไร อย่างน้อยก็ให้ผมไม่เสียเพื่อนอย่างมันไป

                “กูขอโทษว่ะ กูไม่ได้ตั้งใจ” มันจ้องหน้านิ่งและผมเห็นคิ้วจะชนกันอยู่แล้วครับ

                “กูว่าเราลืมๆมันไปเถอะว่ะ ยังไงกูกับมึงก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม” ผมเองก็เครียดไม่ต่างจากมันหรอกครับ เพราะผมเองก็สนิทกับแฟนมัน ถ้าแฟนมันรู้คงผิดหวังกับเพื่อนอย่างผมเหมือนกัน

                “เออๆ เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม สัญญานะ” มันยกนิ้วก้อยขึ้นมา “หลังจากวันนี้มึงจะไม่เปลี่ยนไป กูไม่อยากเสียมึงไปว่ะ กูรักมึงนะเว้ย” ผมมองนิ้วก้อยของมันอยู่นาน ก็มีเสียงมันดังขึ้นมาอีกครั้ง “สัญญาดิวะไอ้เตี้ย กูจริงจังนะ”

                “ดีมากไอ้เตี้ยของกู ว่าแต่มึงเจ็บมากไหมวะ” คำถามของมันทำเอาหน้าผมร้อนเลยครับ ผมรีบก้มหน้าทันที ผมว่าผมต้องหน้าแดงแน่ๆ “มึงเจ็บจนไม่สบายเลยหรอวะ ทำไมหน้ามึงแดง”มันยกมือมันมาแตะหน้าผากผม “ตัวก็ไม่ร้อนนี่หว่า”

                “เอ่อ...กูไม่ได้เป็นอะไร เอามือมึงออกได้แล้ว”

                “มึงนี่ผิวบอบบางเนาะ ดูดิตัวแดงหมดแล้ว สงสัยเมื่อคืนกูทำแรงไปหน่อย ฮ่าๆๆ”

                “หุบปากเลยไอ้สัส” ผมได้ยินมันล้อผมแบบนั้น ผมก็รีบสวนขึ้นทันทีพร้อมมือที่ตบหัวมันไปหนึ่งที

                “โอ้ย มึงตบกูทำไมไอ้เตี้ย”มันนั่งลูบหัวตัวเองใหญ่

                “กูว่าเรารีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวไอ้รามกับไอ้พีชสงสัย”

                “มึงลุกไหวหรอวะ ให้กูอาบให้ไหม” ผมล่ะเกลียดสายตาเจ้าเล่ห์กับร้อยยิ้มของมันจริงๆ

                “มึงอยากโดนกูถีบหรอ มึงเลิกพูดแล้วไปอาบน้ำเลย” ผมมองแรงใส่มัน มันทำหน้าล้อเลียนผมแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำแล้วครับ

                “เฮ้อ.....”ผมถอนหายใจยาวๆ แล้วคิดวาจะเอายังไงต่อ ให้ผมลืมอย่างที่ปากพูดผมคงทำไม่ได้แล้วผมก็ไม่รู้ว่าผมจะทำตามสัญญาได้ไหม ใครจะคิดว่าวันนึงว่าผมจะได้เป็นเมียมันจริงอย่างที่คนทั้งคณะเค้าคิดกัน