พิษรักรสจูบคุณแวมไพร์

ตอนที่ 5 เพราะความใกล้เป็นเหตุ ♡
 
 
ซูยองอาบน้ำอยู่ตรงธารน้ำเล็กๆ ในถ้ำอย่างอารมณ์ดี
โดยที่เธอไม่ได้รู้ตัวเล๊ย ว่าได้ทำให้แวมไพร์หนุ่มใจเต้นซะแล้ว ♡
 
“อาบน้ำแล้วสดชื่นจังนะ” เธอเช็ดตัวเบาๆ ด้วยผ้าบางๆ ที่ควีเอามาให้แต่แรก ถึงผ้าจะผืนใหญ้พอห่มไม่ให้โป๊ แต่ผ้าก็บางจนเห็นเนื้อหนังมังสาบางส่วนอยู่ดี
 
ดีนะที่ลื่นเมื่อกี้ยังไม่โดนหินบาด เดชะบุญที่ทรงตัวได้ทัน ไม่งั้นต้องได้แผลเพิ่มอีกแล้วแน่เลย
 
ซูยองยิ้มแย้ม มองโลกในแง่บวก พร้อมเดินมาหยิบผลไม้กินต่อ
เธอพยายามคุยกับควี แต่เขาก็ยังไม่ยอมตอบ ไม่เอ่ยปากพูดเลยซักครั้ง
 
แต่ซูยองก็ยังคงมั่นใจว่าแวมไพร์ควีเป็นผู้หญิงแน่ๆ ถึงจะมองมัวๆ ตามประสาคนสายตาสั้นมาก ก็พอดูออกว่าควีไว้เล็บ ใส่ชุดเหมือนชนเผ่า มีผ้าคลุมด้านหลัง เสื้อด้านบนมองไม่ชัด เพราะผมยาวบังลงมาตลอด ไอ้ครั้นจะมองจ้องก็เกรงใจ แต่เธอก็ไม่รู้สึกติดใจอะไร คิดว่าคงเหมือนฝรั่งทั่วไปที่ใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นเป็นปกติ
 
“คุณเล็บยาวขนาดนั้น คงจับปลาลำบาก เดี๋ยวพรุ่งนี้เราทำที่จับให้เอง”
 
ซูยองยังคงสดใสคงเส้นคงวา พยามคุยเลือกบทสนทนาที่ไม่เครียด และไม่ถามให้อีกฝ่ายรู้สึกกดดัน
 
“ถ้าฉันมองเห็นคุณนะ ฉันจะวาดรูปขอบคุณให้
รู้มั้ยชั้นก็มีฝีมือพอควรน้า จัดว่าเป็นศิลปินคนนึงเลยล่ะ”
 
“แต่พอมองอะไรมัวนานๆ ทำให้รู้สึกว่าต้องรีบไปทำเลสิกซะละ เพิ่งรู้ว่าสายตาสั้นก็เป็นปัญหาเหมือนกันนะเนี่ย ก่อนนี้มีทั้งแว่น ทั้งคอนแทคเลนส์ และไม่เคยคาดคิดว่าจะอยู่ในที่ๆ หาของเหล่านี้ได้ยาก”
 
ซูยองพูดพร้อมกับเช็ดผมเบาๆ แล้วเดินมานั่งใกล้ๆ ควี
 
“จากก่อนนี้เคยคิดว่าใส่คอนแทคเลนส์ไปตลอด ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แต่พอมาตอนนี้เริ่มกลัวว่าจะมองมัวไปตลอดมากกว่า แต่ถึงจะเห็นคุณไม่ชัดก็วาดได้นะ เดี๋ยวไว้ชั้นจะลองวาดคุณจากจิตนาการเอาเอง”
 
“ถึงตอนนี้จะมองไม่เห็นหน้าคุณ แต่หวังว่าคุณจะยิ้มอยู่นะ ^ _ ^”
 
ซูยองพูดไปพลางมองหน้าควีไปด้วย และควีก็ยิ้มเล็กๆ อยู่จริงๆ
 
คืนนั้นซูยองก็มานอนซุกควีโดยไม่รู้ตัวอีกเหมือนเคย
ควีมองซูยองด้วยความเอ็นดู อยู่กับเธอเขารู้สึกผ่อนคลาย ทั้งๆ ที่ไม่ได้พูดตอบไปเลยซักคำ แต่กลับมีความสุขเกิดขึ้นในใจเล็กๆ ♡
 
ระหว่างที่ควีนอนมองหน้าซูยองอยู่นั้น ก็สังเกตว่าเธอนอนกระสับกระส่าย เหมือนกำลังฝันร้ายอยู่
 
และซูยองก็กำลังฝันร้ายอยู่จริงๆ ซะด้วย
 
 
ในฝันของซูยอง
 
เรากำลังวิ่งหนีอะไรซักอย่าง ใช่แล้วกลุ่มคน!
เราหนีทำไม? เกิดอะไรขึ้น?
 
"แฮ่ก แฮ่ก …"
 
“จะซ่อนไปไหน คิดว่าพวกเราหาไม่เจองั้นรึ”
 
เสียงผู้ชายหลายคน เหมือนกำลังตามหาเรา หรือกำลังตามจับเรากันแน่ แล้วตามจับเราทำไม?
 
ยังไงก็ตาม หนีไว้ก่อนดีกว่า จะซ่อนตรงไหนดี พวกนั้นมีกันหลายคน ถ้าจะสู้เราก็สู้ไม่ไหว หลบตรงนี้ก่อนละกัน ทำยังไงดี ทำยังไงดี พวกมันเดินใกล้เข้ามาละ
 
มีเสียงฝีเท้าย่างก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
 
“สวบ สวบ” เสียงคนเดินเข้ามาระยะ 1 เมตร
 
แล้วอยู่ๆ เสียงนั้นก็เงียบไป
 
“……”
 
!!!
 
“นั่นไง! อยู่นี่เอง!”
 
“ไม่นะ!!!!”
 
“อย่า!!”
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป …