พิษรักรสจูบคุณแวมไพร์

ตอนพิเศษ 2 ข้าจะทำอย่างไรดี

เช้าวันนั้น

ซูยองออกไปตามหากระต่าย ควีคิดว่าคงถึงเวลาแล้ว ที่ต้องปล่อยซูยองกลับไป เดี๋ยวกระต่ายคงพานางไปเจอทางออกจากถ้ำได้เอง

ควีนั่งทบทวนกับตัวเอง ทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในใจ ซูยองทำให้ใจที่ปิดตายมา 200 กว่าปี หวั่นไหว มันไม่ควรเป็นเช่นนี้ และแน่นอนเขายังคิดถึง จิน ภรรยาของเขาอยู่เสมอ

“จินข้าคิดถึงเจ้า”

ควีตกอยู่ในภวัง ภาพย้อนความทรงจำอดีตผุดขึ้นมา ย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่คุยกับจิน

“ข้าเป็นมนุษย์ มีเวลาที่จำกัด ยังไงซะมนุษย์ก็ตายเร็วกว่าแวมไพร์มากนัก ถ้าข้าตายไป ท่านอย่าเสียใจนานนักนะ” จินพูดพร้อมกับนั่งซบที่อกควี

ควีไม่ตอบ ได้แต่ทำหน้าเศร้ากอดจิน

“ไม่ต้องเศร้าไปหรอกนะ ท่านไม่ได้ทำอะไรผิด คิดซะว่าเรามีความสุขในช่วงเวลาหนึ่ง ที่มาพบกันก็พอ”

ควีมองจิน สายตาบ่งบอกถึงความรักที่มีให้เหลือล้น

ควีคิดทบทวน ไม่ใช่ว่าใครอยากเป็นแวมไพร์ ก็จะเป็นได้ การเป็นแวมไพร์นั้นมีความเสี่ยง ความเป็นความตายเท่ากัน อยู่ๆ จะให้ภรรยาที่รัก เสี่ยงดื่มเลือดตัวเอง เพื่อกลายเป็นแวมไพร์ก็ดูจะเกินไป เลือดของแวมไพร์เป็นพิษ ถ้านางทนไม่ไหวอาจขาดใจตายซะก่อนกลายพันธุ์

สิ่งที่ควีคิด จึงไม่เคยกล้าเอ่ยออกมา เขาเพียงแต่หวังว่า อาจจะมีทางออกที่ดีกว่านี้ในอนาคต

[ทางที่เขาจะได้อยู่กับหญิงคนรักไปอีกนานแสนนาน]

♡ เบื้องหลังของควีจาก 200 ปีที่แล้ว ใส่มาเพิ่มจะได้เข้าใจควีมากขึ้นนะคะ