พิษรักรสจูบคุณแวมไพร์

-

เขียนโดย Sullitale

วันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2563 เวลา 16.06 น.

  35 ตอน
  0 วิจารณ์
  27.78K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2563 18.05 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

13) ตอนที่ 10 กว่าจะรู้ใจตัวเอง!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 10 กว่าจะรู้ใจตัวเอง!

 

 

 

 

ซูยองเริ่มจำได้ว่าทำไมตกจากเขา เพราะว่าอยู่ๆ ก็มาเจอกับกลุ่มชายแปลกหน้าพวกนี้ที่เขาด้านบน พวกมันพยายามจะเข้ามาลวมลาม เธอวิ่งหนีแล้วพลัดตกเขาลงมา

 

“ก็หาอยู่หลายวัน ไปดักตรงทางออกก็ไม่เจอ มัวมาทำอะไรอยู่ในนี้จ๊ะน้องสาว หลงป่านานๆ คงหิวแย่ มามะ เดี๋ยวพวกพี่ๆ จะหาอะไรให้น้องกินเองนะ แต่ก่อนกินอาหารหลัก เรามากินอาหารรองกันก่อนดีกว่า” กลุ่มชายแปลกหน้าพูดจาล่อแหลม คุยกันสนุกปาก

 

ซูยองไม่พูดด้วย หันหลังสับขาวิ่งหนีสุดกำลัง แต่วิ่งไปไม่ทันพ้น

 

“อย่าหนีซะให้ยาก” ชายผู้หนึ่งเหมือนเป็นหัวหน้ากลุ่มวิ่งมาเร็วสุด ประชิดเข้าถึงตัวซูยองก่อนใคร เขาคว้าขาเธอไว้ทัน แล้วฉุดดึงเธอเข้าไปใกล้ พยามดันให้เธอนอนลงพร้อมกับขึ้นคร่อมนั่งทับบนตัวเธอทันที

 

“จะทำอะไรนะไอ้บ้า” ซูยองดิ้นสุดแรงพร้อมถีบเข้าที่หน้าท้องของมัน จนดิ้นหลุดออกมาได้

 

ชายอีกสองคนที่วิ่งมาถึงทีหลัง ตามติดเข้ามาคว้าตัวเธอไว้

 

“กรี๊ดดดดดดดด” ซูยองร้องพร้อมดิ้นสุดกำลัง

 

ชายคนหนึ่งกดเข้าที่แขนของเธอ ส่วนอีกคนต่อยท้องของเธอจนจุก และคนที่ซูยองถีบไปตอนแรกก็เข้ามาง้างมือตบเข้าที่หน้าของซูยองอย่างแรง

 

“อีนี่ดิ้นมากใช่มั้ย?”

 

"เพี๊ยะะะะ!!! " (เสียงตบดังสนั่น)

 

ซูยองสู้สุดตัว แต่สู้แรงไม่ไหว ดิ้นแค่ไหนก็ไม่หลุด เธอทรุดลงไปกองเพราะจุกจากการโดยต่อยและตบ แต่ในจังหวะที่มันพยามถอดเสื้อเธอ เธอก็กัดเข้าที่แขนอย่างแรงจนจมมิดฟัน มันโกรธจัดที่โดนกัด ด้วยความเจ็บปวด จึงจับซูยองเหวี่ยงแรงจนร่างลอยไปกระแทกกับหิน ด้วยความแรงขนาดนั้นทำให้ร่างผอมบางของเธอทนแรงกระแทกไม่ไหว หัวแตก แขนหักหมดสติทันที

 

“เออ นิ่งได้ซะทีนะอีนังบ้า” โจรป่าลากซูยองมาในตำแหน่งที่จะข่มขืน และก็จัดแจงถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก

 

ในขณะที่ควีพยายามไม่สนใจ ตั้งใจตัดใจจากซูยอง เพราะไม่อยากให้ความรู้สึกเลยเถิดไปไกล แต่พอได้ยินเสียงร้องของซูยองเท่านั้นหละ ก็วิ่งไปตามเสียงอย่างไม่คิดชีวิต

 

“ซูยอง!!!”

 

ถ้าแวมไพร์ออกไปนอกอาณาเขตถ้ำเกิน 200 เมตร จะพ้นส่วนที่ลงอาคมไว้ เมื่อโดนแสงผิวจะแสบเป็นแผลเผาไหม้ ควีรู้ทั้งรู้ แต่เขาก็เลือกที่จะพุ่งตัวออกไปหาซูยองตามเสียงร้องอย่างไม่ลังเล

 

“พวกแกกกกก” เสียงควีตะโกนดุดันด้วยใบหน้าขาวซีด ตาสีน้ำตาลแสดงแสงสีฟ้าเป็นประกายอาฆาต

 

“เฮ้ยนี่มันตัวอะไร?” พวกโจรเงยหน้าขึ้นมามองควีที่อยู่ๆ ก็โผล่มาข้างหน้า

 

“ตายซะเหอะ”

 

ควีวิ่งเข้าไปประชิดตัวโจรด้วยความไวแสง!!!

 

เหตุการทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก

 

แล้วก็!!!

 

 

 

 

โปรดติดตามตอนต่อไป …

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา