UNKNOWN

ชายคนหนึ่งได้เดินออกมาจากในป่า เรนจ์และคนอื่นต่างตกใจ เขาพยายามปกป้อง คีร่า และร่างของออกัส ชายคนนั้นมองไปที่ร่างกายที่แน่นิ่งของออกัส 

     " พวกเธอไม่ต้องกลัว.. ฉันรู้ว่าพวกเธอเป็นอะไร "

     " ถ้ารู้ว่าเป็นอะไรแล้วไม่กลัวรึไง " 

     " ไม่กลัวหรอก เพราะน้องชายฉัน.. ก็เป็นแบบพวกเธอ " 

พวกเขาได้ยินก็หันมามองหน้ากัน พวกเขาควรจะไว้ใจชายคนนี้หรือไม่ จู่ๆ คีร่าก็ได้ล้มลงเพราะร่างกายของเธอไม่ทันได้ตัดโซ่ที่เป็นสนิมออก ร่างกายของเธอทรุดตัวลง  

      " เอาเป็นว่าพวกเธอตามฉันมาก่อน แล้วจะยังไง ค่อยว่ากันอีกที " 

ชายคนนั้นพูดจบ เขาก็เดินนำพวกเรนจ์มา วิส อุ้มร่างของ ออกัส ขึ้นมา เรนจ์ ประคองคีร่าขึ้นมาแล้วทำใจเดินตามชายคนนั้นไป จนถึงทางเข้าถ้ำๆหนึ่ง  พวกเขามาหยุดที่เตียงไม้ ชายคนนั้นให้พวกนำตัวคีร่าและออกัสมานอนตรงนั้น และให้พวกเรนจ์ ค่อยอยู่ใกล้ๆ 

ชายคนนั้นเขาแนะนำตัวเอง เขามีชื่อว่า เมเฟียส เขาก็เป็น UNKNOWN เหมือนกับพวกเรนจ์ เขาได้บอกความลับบ้างอย่างกับพวกเรนจ์ 
นั้นคือ UNKNOWN สามารถเปลี่ยนมนุษย์ให้เป็น UNKNOWN ได้ แต่ต้องมีความสามารถที่เหนือกว่ามากๆ เรื่องนี้พวกเรนจ์รับรู้มาตั้งแต่อยู่ค่ายฝึกแล้ว แต่สิ่งที่เมเฟียสทำคือการ ทำให้ UNKNOWN ที่ตายหรือบาดเจ็บกลับมามีชีวิตและรักษาตัวเองทันทีได้ 

เขาไม่รอช้าใช้มีดแทงไปที่ร่างของคีร่า ทำให้เรนจ์รีบห้ามเมเฟียสไว้ แต่ วิส ให้เรนจ์ดูสิ่งที่เกิดขึ้นกับร่างกายของคีร่าคือ เธอค่อยลอกคราบตัวเอง ออกมาในสภาพที่เปลือยไม่มีเสื้อผ้า เรนจ์รีบหยิบผ้าใกล้ๆ มาคุมตัวคีร่าไว้  คีร่าได้มองมาที่เรนจ์

     " มันเกิดอะไรกับร่างกายฉัน " 

     " ตอนนี้เธอ หายดีแล้ว ใจเย็นๆ แล้วไปพักก่อน " 

     " ฉันเหมือนได้ลงมาจากสวรรค์ยังไงไม่รู้ " 

เรนจ์พาคีร่าไปนอนตรงโขดหินแล้วเขาได้ไปขอเสื้อผ้าที่วิส ตอนนี้ก็เหลือแค่ร่างของออกัส เมเฟียสบอกพวกเขาว่า ต้องใช้เวลามาก ถ้าพวกเขาอยากอยู่ใกล้ๆ ก็ไม่ว่าอะไร 

เรนจ์หลังจากเอาเสื้อผ้าให้คีร่าแล้ว ก็เดินออกมาหาวิส พวกเขามองไปที่ร่างของออกัสที่แน่นิ่งอยู่ 

     " เขาเคยบอกฉันว่า เขาอยากทำให้พวกเรามีแต่รอยยิ้ม "   วิส ได้พูดขึ้นมา 

เขาเล่าเรื่องก่อนที่เรนจ์จะเข้ามาในค่ายฝึก ก่อนหน้านั้น วิส ได้เข้ามาอยู่ในค่ายก่อนเขา ประมาณ 3 ปี โดยที่เขาจำไม่ได้ว่า เขาตายได้ยังไงและทำไม ถึงได้เป็น UNKNOWN  เขาตื่นขึ้นมาก็มีแต่ เซเฟียร์ ที่ค่อยดูแลเขา แต่กลับไม่มีคนอื่นสนใจเขา ตอนหาความสามารถก็ไม่มีใครสนใจ เด็กรุ่นเดียวกันก็ไม่คุยด้วย เพราะวิส นิ่งเงียบตลอดเวลาทำให้พวกเขากลัว  แต่แล้วเด็กคนหนึ่งเขาชื่อว่า โมสท์ เขามีความสามารถในการขยายร่างกายให้ใหญ่ขึ้น โมสท์ เขามาแกล้งและรังแก วิส เป็นประจำ แต่ก็มีเด็กอีกคนมาช่วยเขาไว้ นั้นคือ ออกัส 

เขาเข้ามาช่วยเพราะเห็นวิสกำลังถูกรังแกโดยคนที่ใช้ความสามารถ ในค่ายมีกฏว่า ถ้าไม่ใช่การฝึกห้ามใช้ความสามารถของตนกับคนอื่น
ออกัส เลย ใช้ความสามารถของตนสวนกลับ โมสท์ ไป  แต่ก็ไม่สามารถรับมือกับร่างกายที่ใหญ่โตของ โมสท์ ได้ 
ทำให้ออกัสถูกรุมกระทืบโดยพวกของโมสท์  ตอนนั้นเองความสามารถของ วิส ได้ตื่นขึ้น เขาได้หายตัวไปจากตรงนั้น แล้ววิ่งไปคว้าตัวออกัส
ออกมาจากตรงนั้น ออกัสได้หายไปพร้อมกับวิส ทำให้ โมสท์ โมโหมาก เขาได้อาละวาดจนทำให้บริเวณนั้นข้าวของกระจัดกระจายไปหมด

เซเฟียร์ที่บินมาได้โปรยเกสรใส่พวกโมสท์ พวกเขาเลยค่อยๆ สลบไปที่ละคน  วิส พา ออกัส ออกมาจากตรงนั้นมาโผล่ที่หลังห้องๆหนึ่ง 

     " ว้าว!!  เมื่อกี้ฉันหายตัวได้ เจ๋งอ่ะ! ความสามารถของนายซินะ " 

     " อืม ฉันก็เพิ่งรู้เนี่ยแหละ " 

หลังจากนั้นพวกเขาก็ทำความรู้จักกัน จนวันที่เรนจ์เข้ามาในค่าย จากนั้นพวกเขาก็ได้รู้จักกัน จนเข้าค่ายฝึกก่อนจบเมื่อ ปีที่แล้ว พวกเขาได้จับทีมคู่มาอยู่กับเรนจ์และคีร่า แล้วให้ทำภารกิจ ในการขโมยข้อมูลสำคัญของคู่ต่อสู้  เรนจ์กับคีร่าอยู่ด้วยกันในการป้องกันข้อมูลของทีม ส่วน ออกัส และ วิส ทำหน้าที่ไปหาข้อมูลนั้นมา โดยใช้ความสามารถของทั้งคู่  พวกเขาเดินมาเจอกับกล่องใบหนึ่งวางอยู่โดดไม่มีใครเฝ้า  
กล่องใบนั้นเหมือนกับที่ เรนจ์และวิส ได้ไป ทำให้ ออกัส รีบเดินเข้าไปหากล่องใบนั้น 

     " โชคดีจริงๆเลยนะ วิส เราได้มากล่องหนึงแบบง่ายๆ เลย " 

     " เดี๋ยวมันเป็นกับดั... " 

ทันใดนั้นก็เกิดระเบิดขึ้นเมื่อ ออกัส เดินเข้าไป ร่างของ ออกัส กระเด็นไปถูกรวดหนามที่วางอยู่ใกล้ๆ  จากนั้นได้มีคนจำนวนหนึ่งเดินเข้ามา
และคนๆหนึ่งที่เป็นเจ้าของใบนี้นั้นก็คือ โมสท์ เขาได้ร่วมมือกับทีมๆหนึ่ง เพื่อจะได้ผ่านการทดสอบนี้ไปได้  แต่มันก็พอดีที่ทีมที่โดนเป็นทีมของออกัสพอดี ทำให้ โมสท์ ได้แก้แค้นสิ่งที่ตนเก็บไว้มานาน 

ออกัสถูกต่อยด้วยมือที่ขยายใหญ่ของ โมสท์ ร่างที่ติดอยู่กับรวดหนามได้โดนหนามแทงเข้าไปลึกกว่าเดิม วิส ได้หายตัวเข้าไปเพื่อจะช่วย  แต่คนในทีมที่ร่วมมือกับโมสท์ มีความสามารถคือมองหูทิพย์ ได้ยินแม้กระทั่งเสียงมดเดิน เขาได้ยินเสียงเดินของวิส เลยเตะไปที่ตำแหน่งที่ได้ยิน ทำให้วิส ล้มลงและเผยร่างออกมา  พวกเขากำลังถูกจัดการโดยพวกของ โมสท์ 

     " วันนี้แหละขอเอาคือพวกแกให้สาสม " 

โมสท์ เดินไปหาวิส แล้วขยายมือทั้งสองข้างเตรียมต่อยไปที่ วิส  เขาต่อยไปที่หน้าของวิส เพราะเขาไม่ชอบที่วิส ทำหน้านิ่งตลอดเวลา 
มันทำให้เขาไม่ชอบเลยเวลาที่มองหน้าวิส เขาต่อยไปหลายหมัด ออกัส ที่โดนรุมต่อยอยู่นั้นเห็น ก็ได้งอกแขนออกมาหลายแขนพยุงตัวจากรวดหนามขึ้นมา กระโดดเตะคอ โมสท์ จากนั้นก็พยุงออกัสแล้วเดินหนีไปพร้อมกัน 

พวกของ โมสท์ ไล่ตามหลังมา ออกัส บอกให้วิส หายตัว แต่วิส ไม่สามารถทำได้เพราะผลข้างเคียงของเขาได้เกิดขึ้นมันทำให้ร่างของ ออกัสและวิส หายไปจากตรงนั้น มาโผล่ที่กลางน้ำที่ไหนสักแห่ง   พวกเขาล่วงลงมาตกลงลงไปในน้ำ  ออกัสโผล่ขึ้นมาจากน้ำ
แล้วดึงตัววิสขึ้นมาด้วย  เขาพาวิสไปที่เกาะกลางน้ำ 

วิส บอกว่า เมื่อเขาใช้ความสามารถในการหายตัว เขาจะสามารถผ่านทะลุกำแพงและผนังได้ และยังทำให้คนอื่นหายตัวและเดินทะลุกำแพงตามได้ด้วย แต่หลังจากนั้นเขาจะหายตัวไปยังมิติแห่งความว่างเปล่า มีแต่น้ำและเกาะเล็กๆให้เขาอยู่ที่นี้ และไม่นานเขาก็จะกลับออกมา 
ออกัส ได้ทำการฟื้นฟูร่างกายตัวเองที่ได้รับบาดเจ็บ เขาอยากรู้ว่าเมื่อไหร่จะได้ออกจากที่นี้  วิสก็ไม่รู้ระยะเวลาในการอยู่ที่นี้มันนานแค่ไหน 
แต่มันรู้สึกว่านานมาก แต่เวลาในโลกความเป็นจริงนั้นแค่ไม่กี่นาทีเอง 

พวกเขานั่งรอในเกาะกลางน้ำ วิส มองไป ออกัส ที่ร้องเจ็บปวดจากการฟื้นฟู 

     " นี้นายต้องจับตัวฉันไว้นะ ไม่งั้น นายจะไม่ได้กลับออกจาก เพราะมันจะหายไปทันที " 

     " เห้ยยย!! ทำไมเพิ่งมาบอกเนี่ย.. แล้วทำไมนายรู้แล้วไม่จับฉันไว้ละ " 

     " ไม่อะ ขี้เกียจ "   ออกัสยื้นมือไปจับตัววิสไว้ และร้องเจ็บปวดไปด้วย 

วิสหยิบหนังสือที่เปียกน้ำออกมาอ่าน 

     " ทำไมนายจะต้องทำให้ตัวเองเจ็บตัวด้วย ถ้าช่วยคนอื่นแล้วมันทำให้นายต้องเจ็บตัวนายก็ไม่ควรจะทำนะ " 

     " ทำไมละวิส ก็ฉันนะ ควรจะต้องทำอะไรซักอย่างไม่ใช่หรอ ตอนนี้ก็มีพลังพิเศษแล้วด้วย ที่จริงพลังของฉันนะคือการเป็นอมตะนะ เพราะไม่ว่าร่างกายจะถูกทำร้าย หรือแขนจะขาดไปมันก็งอกกลับมาเร็วกว่าคนอื่นๆ ฉันนะไม่มีทางตายหรอก " 

     " แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่นายต้องไปเสี่ยงเพื่อคนอื่นละ " 

ออกัสนิ่งไปพักใหญ่ วิสหันมามองก็เห็นออกัสหงอยไป เขาไม่รู้ว่าพูดอะไร ให้ออกัสเสียความรู้สึกเขาเลยขอโทษไป ออกัสเลยเล่าเรื่องก่อนที่เขาจะมาเป็น UNKNOWN ให้วิส ฟัง

.

.

.

.

 ก่อนที่เขาจะมาอยู่ที่ค่ายฝึกนั้น เขามีครอบครัวที่เป็นตลก พวกเขาจะโชว์ทุกๆคืนที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ออกัส ชอบการเล่นตลกมากๆ เวลาเขาเล่นตลกแล้วมีคนยิ้มมันชั่งมีความสุขมาก 
วันนั้นเป็นวันที่พวกเขาได้แซวแขกที่มาดูพวกเขาเล่น แต่เขาไม่รู้ว่าคนที่พวกเขาแซวเล่นนั้นเป็นพวกที่ไม่ชอบการเล่นตลก เป็นพวกมาเฟียที่มาเฝ้าหัวหน้าของตน หลังจากเขาโชว์เสร็จ  เขาและครอบครัวก็โดนลักพาตัว โดยมาเฟียที่ชื่อ ว่า ซีน มันเป็น UNKNOWN ที่มีความสามารถในการมองหาคนที่มันต้องการตามหา โดยการมีของที่คนนั้นเคยสัมผัส หลังจากที่พวก ออกัส แสดงเสร็จ มันได้ไปหยิบไมค์ที่ใช้ในการแสดงเพื่อตามหาตัวพวก ออกัส 

ออกัส และครอบครัวถูกจับมาไว้ที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง พวกมันได้ทำการยิงพี่ชายของเขาที่กำลังขัดขืนทั้ง 2 คน ไปก่อน แล้วจากนั้นก็มาทำร้ายพ่อของเขาที่มาแซวพวกมัน 

     " ปล่อยพวกผมไปเถอะครับ ผมจะชดใช้ทั้งหมดให้เอง ผมขอโทษที่ไปแซวพวกคุณ " 

     " ให้ปล่อยหรอ พวกแกเห็นลูกพี่ ซีน เป็นตัวตลกงั้นหรอ ให้ปล่อยไปง่ายๆ ไม่ได้หรอกลุง ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนหน่อย " 

พวกมันมองมาที่ ออกัส จากนั้นก็เดินเข้ามาหา เขา 

     " รูปหล่อ มุขที่นายเล่นฉันว่ามันก็ไม่ค่อยขำเท่าไหร่นะ  ฉันอยากให้นายทำให้ ลูกพี่ของเราหัวเราะหน่อย เพราะเขาเอ็นดูนายนะ เขาอยากให้นายเป็นดาราตลกที่่เก่ง ทำให้เขาหัวเราะให้ได้ที่ซิ  ถ้าทำได้ฉันจะปล่อยพ่อ แม่ และก็นายไป แต่ถ้าเขาไม่หัวเราะ.. " 

มันเอาปืนมาจ่อที่หัวของ ออกัส และยิงใส่แต่ มันเป็นปืนปลอม จากนั้นมันก็หัวเราะ  ออกัสไม่สามารถทำได้ เพราะ เขา กลัวจนไม่สามารถทำอะไรได้เลย 

     " ฉันให้แกเล่นตลก ไม่ใช่ให้ยืนสั่นเป็นจ้าวเข้าแบบนี้  ปืนกระบอกต่อไป จะทำให้สมองแกกระจุยแน่นอน " 

ออกัส รู้อยู่แก่ใจถึงเขาทำไป จะตลกหรือไม่ พวกมันก็จะยิงพวกเขาทั้งหมดทิ้งอยู่ดี เขายอม เสี่ยงที่จะเล่นตลกต่อหน้า ซีน แต่เล่นยังไง ซีน ก็ไม่ยิ้มและไม่ขำเลย  ลูกน้องของมันกำลังจะยิงไปที่ออกัส แต่ ออกัส ก็ยังพยายามเล่นหน้าเล่นตา เขาใช้พล็อปตามตัวแยกแขนออกมา 

ปัง!! เสียงปืนดังขึ้น ออกัส ยืนนิ่งและหันหลังมามองชายคนนั้น กระสุนที่ยิงมาไม่โดนตัวเขา แม่ของเขาที่อยู่ใกล้ๆ ได้มาบังกระสุนไว้ 
เขาก้มลงไปหาแม่  

     " แม่...  ทำไมครับ " 

แม่ของออกัสไม่ทันจะได้พูดอะไร ปืนก็ยิงซ้ำไปที่หน้าของเธอ ออกัส ตกใจ สะดุ้งไปกระแท็กขาของ ซีน เขาอาเจียนออกมาใส่ ซีน ลูกน้องของมันได้ยิงไปที่พ่อของเขาแล้วยิงเขาต่อ  จากนั้นออกัสก็มาตื่นทีค่ายฝึก และรับรู้ว่าตัวเองเป็น UNKNOWN ไปแล้ว 
มันทำให้เขาเวลาเห็นใครทำหน้าเครียด จะทำให้ออกัสเห็นหน้าของซีน ทุกครั้งและเขาจะทำเป็นกวนประสาทแต่นั้นคือการเล่นตลกให้คนนั้นยิ้มหรือหัวเราะ  ถึงแม้มันจะดูน่าลำคานมากกว่าตลกแต่เขาก็ยอมเสี่ยงเพื่อให้ใครคนนั้นมีปฏิกิริยากับเขาบ้าง ให้คนๆนั้นสนใจสิ่งที่เขาทำ

วิสที่ฟังออกัสเล่าเขาได้เอามือไปลูบหัวออกัส จากนั้นพวกเขาก็กลับมามิติของตัวเอง พวกเขาโผล่มาตรงที่กล่องข้อมูลของทีม โมสท์ 
พวกเขาแยกออกจากกันแล้วรุกไปหยิบกล่องข้อมูลนั้น แต่ว่า.. โมสท์ ที่นอนอยู่บนพื้นได้ตื่นขึ้นมา เพราะเขาเจ็บจากการใช้ความสามารถอยู่ 
โมสท์ ได้ท้าให้ออกัสมาสู้กับเขา ถ้าชนะได้เขาจะปล่อยและยกกล่องข้อมูลให้ง่ายๆ แต่ถ้าแพ้พวกออกัสต้องมาเป็นลูกน้องให้กับเขา 

แต่วิส ได้ออกมาห้ามออกัสไว้ เพราะเขาจะจัดการเรื่องนี้เอง โมสท์เป็นคนที่ไม่ชอบเขา ดังนั้นเขาจะจัดการโมสท์เอง..

.

.

.

.

จากนั้นเรนจ์และวิส ได้ยินเสียงพูดของ ออกัส ขึ้น พวกเขามองไปตามเสียงที่ได้ยิน ออกัส ได้นั่งอยู่ข้างๆพวกเขา  วิส เดินเข้าไปกอดออกัส 

     " ไม่ต้องเล่าอะไรต่อแล้ว " 

     " เพราะนายแหละที่ทำให้ฉันยอมเสี่ยงเพื่อนาย กับคนที่ไม่รู้จักฉันยอมเชื่อใจเขา เพื่อให้นายกลับมา " 

วิสได้ร้องไห้ออกมา พวกเขาได้ทำการขอบคุณ เมเฟียส ที่ช่วยเหลือพวกเขาไว้ ไม่นานนัก คีร่าก็เดินมาพร้อมกับชายคนหนึ่ง เรนจ์มองไปหา

คีร่า แล้วเห็นเงาคนที่อยู่ข้างหลังคีร่า คนนั้นคือ พันตรีดัชส์ ที่อยู่ๆก็โผล่มาหาพวกเขา....