พ่อเลี้ยงซาตานในคราบเทพบุตรnc25+

     ฉันที่กำลังถูกปลุกด้วยเสียงโวยวายของคุณพ่อที่เคาะเรียกฉันอยู่หน้าประตูอย่างดัง อะไรกันพึ่งตีสี่เอง ทำไมมาปลุกตอนนี้“มาเรีย ลูก มาเรีย เปิดประตู!!”“ค่ะคุณพ่อ แปปนึงนะคะ”ละฉันก็งัวเงียเดินไปเปิดประตูให้ จากนั้นพ่อก็กระโจนด้วยความตกใจอย่างสุดขีด พร้อมทั้งพูดว่า“มาเรียตั้งสตินะลูก คุณแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตคาที่ ตอนนี้กำลังดำเนินการจัดการศพของคุณแม่อยู่” ฉันได้ยินแบบนั้น ยืนนิ่ง ช็อคตกอยู่ในภวังค์ น้ำตาพรั่งพรูออกมา นี้มันอะไรกัน ล้อเล่นกันหรอหรืออะไร เกิดอะไรขึ้น “มาเรียลูก จะไปกับพ่อไหม ถ้าไม่ไหวนอนพักผ่อนก่อนนะ พ่อจะให้พี่จีนมาอยู่เป็นเพื่อน(พี่จีนคือคนรับใช้ของบ้านเรา) แต่พ่อเป็นห่วงหนูพ่อว่า หนูไปกับพ่อดีกว่านะ”“ค่ะ พ่อ มาเรียอยากเห็นกับตา มันเกิดอะไรขึ้นมาเรียงงไปหมดแล้ว”ฉันตอนนี้ทำไรไม่ถูกหยิบเสื้อคลุมมาสวมทับแล้วจึงรีบออกไปกับคุณพ่อด้วยความช็อค ระหว่างนั่งรถคุณพ่อก็จับมือให้กำลังใจ ทั้งๆที่ตัวท่านเองก็น้ำตาคลอเช่นกัน ฉันจึงจับมือคุณพ่อให้กำลังใจแล้วปล่อยโฮออกมาใจแทบจะขาด พ่อเลี้ยงเขยิบเข้ามากอดฉันอย่างอ่อนโยนพร้อมทั้งลูบหลังฉันอย่างแผ่วเบาราวกับจะบอกว่า ‘ไม่เป็นไรนะพ่ออยู่ตรงนี้กับลูกเสมอ’ จนกระทั่งถึงโรงพยาบาลก็มีนักข่าวมารอขอสัมภาษณ์คุณพ่อ แต่ตอนนี้พวกเราไม่มีใครมีกะจิตกะใจจะตอบอะไรทั้งสิ้น บอดี้การ์ดของคุณพ่อช่วยเรากันนักข่าวจนเราผ่านเข้าไปโรงพยาบาลได้ และเดินไปยังที่ที่แม่อยู่ ท่านนอนแน่นิ่ง ร่างกายของท่านยับเยินไม่คงเหลือความสวยอีกต่อไปแล้วฉันทรุดลงกับพื้นร้องไห้จนสะอื้น ฉันรับไม่ได้ที่ท่านมาจากฉันไปเช่นเดียวกับพ่อแท้ๆของฉัน พ่อเลี้ยงพยุงฉันขึ้นมาแล้วโอบกอดฉัน เรากอดกันแล้วร้องไห้ให้กับคนที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ต่อไปนี้ฉันก็เหลือแค่พ่อเลี้ยงแล้ว ฉันไม่เหลือใครอีกแล้ว พ่อเลี้ยงจัดการทุกอย่างนำร่างของแม่มาทำพิธีอย่างถูกต้องตามประเพณี เราถูกสื่อจับตามองกันเป็นอย่างมาก เนื่องจาก คุณหญิงเซร่าห์ อีสตัส เสียชีวิตอย่างน่าสะพรึงกลัวเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ผู้คนช็อคไปตามๆกัน มันเป็นอุบัติเหตุที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น แต่คนที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นที่สุดคือฉันที่ต้องสวมชุดสีดำมางานศพของพ่อและของแม่ เป็นการสูญเสียที่รุนแรงสำหรับฉันมาก เราจัดพิธีกันสามวันสามคืน จากนั้นจึงเผาร่างของแม่เพื่อส่งดวงวิญญาณของแม่ให้ไปสู่สุคติ ฉันที่พอทำใจได้บ้างแล้ว ก็พอไหวอยู่ก็คิดแค่ว่าฉันต้องใช้ชีวิตอย่างไรอย่างไร้แม่ พ่อเลี้ยงเขาดูแลฉันอย่างดีกว่าเมื่อก่อน คงเป็นห่วงฉันที่กำลังช็อค นี้ก็หลายวันผ่านมาแล้ว ฉันขาดเรียนไปหลายวันถึงเวลาที่ฉันต้องเผชิญหน้ารับความเป็นจริง....