นักล่าล้างพันธุ์อมตะ (NC 18+)

เครดิตภาพจาก  https://www.pexels.com
 
 
 
        หลังชายปริศนายิ้มหยันให้หนุ่มตี๋อยู่อึดใจ เขาก็หันมาสนใจสาวหมวยซึ่งนั่งตัวสั่นงันงกอยู่ในรถ พร้อมชะโงกหน้าอันหล่อเหลาเข้ามา เพื่อสอบถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่มนวล
 
“ คุณผู้หญิงเป็นอะไรมากมั้ยครับ พอดีเห็นคุณกำลังเดือดร้อน เลยถือวิสาสะเข้ามาช่วยเหลือ ”   
         
 
        แรกเริ่มสาวหมวยรู้สึกหวาดกลัว เพราะเพิ่งรอดพ้นจากการถูกข่มขืนมาแบบหวุดหวิด แต่พอสายตาประจักษ์กับความหล่อ ความวาบหวามก็เข้ามาแทนที่
 
“ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณที่ช่วยเหลือ ” สาวหมวยตอบเอียงอาย ใบหน้าขาวผ่องแดงซ่านไปทั่วบริเวณ  
 
“ ฮะๆ ไม่เป็นไรครับ เอ่อ ลืมไป ขอแนะนำตัว ผมชื่อสเตฟาน หลุยส์ ” หนุ่มหล่อ ตาสีฟ้า แนะนำตัวอย่างสุภาพด้วยภาษาไทยที่ค่อนข้างชัดถ้อยชัดคำ 
 
“ ดิชั้นชื่อ มาลิสา หรือเรียกสั้นๆว่า มาย ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ” สาวหมวยแนะนำตัวเช่นกัน กระแสเสียงที่เปล่งออกมาบ่งบอกว่าขัดเขินอย่างชัดเจน หางตาลอบชำเลืองใบหน้าเนียนใสของวัยรุ่นต่างชาติเป็นระยะ 
 
“ ว่าแต่คุณมายจะว่าอะไรมั้ย ถ้าผมจะพาไปส่งที่บ้าน แถวนี้มันเปลี่ยวและอันตราย ” วัยรุ่นต่างชาติเสนอตัว พร้อมรอยยิ้มที่ชวนให้ใจละลาย
         
 
        มายมองไปรอบๆ ก็เห็นจริงตามที่หนุ่มต่างชาติพูด จุดที่เธออยู่คือซอยเปลี่ยวที่ปราศจากบ้านเรือนโดยสิ้นเชิง มันทำให้รู้สึกหวาดกลัวจนขนลุกไปทั่วทั้งกาย  
 
“ ค่ะ เปลี่ยวจริง งั้น…..ไปก็ได้ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ ” 
          
 
         ขณะที่สาวหมวยเกราะอกแดงกำลังลุกขึ้นยืน มือขาวซีดและเนียนนุ่มก็ยื่นมาจับหัวไหล่กลมมน ทำให้หญิงสาวตกใจอย่างรุนแรง ด้วยมือนั้นทั้งขาวซีดและเย็นชืดคล้ายผิวกายของสิ่งที่ตายไปแล้ว
 
“ ว้าย ” สาวหมวยอุทานดัง พร้อมถอยหนีโดยเร็ว      
 
“ โอ๊ะ โอ้….  ซอรี่ คือผมอยากจะบอกว่า…..เราไม่จำเป็นต้องเดินให้เมื่อยหรอกครับ เพราะกว่าจะพ้นซอยนี้ มันก็ไกลมาก ” หนุ่มหล่อผมหยักศกรีบชักมือกลับ พร้อมกล่าวขอโทษ ท่าทางดูตื่นๆ  
         
 
         เมื่อเห็นท่าทีของหนุ่มหล่อต่างชาติ หญิงสาวก็บรรเทาอาการตระหนก พลางนึกนิยมอยู่ในใจ
 
“ ชายต่างชาติผู้นี้ช่างดูสุภาพเสียจริงๆ แถมท่วงท่าก็นิ่มนวล น่าจะไม่มีพิษมีภัยอะไร ที่สำคัญเขายังหล่อบาดตาบาดใจ คนอะไรหล่อไม่บันยะบันยัง ”  
         
 
         สาวหมวยขบคิดอยู่เงียบๆ สายตาจับจ้องไปที่รอยยิ้มสดใส เธอเริ่มคลายความระมัดระวัง พร้อมเอ่ยถามหนุ่มหล่อในทันที 
 
“ ค่ะ แต่เราจะไปกันยังไงคะ ” 
          
 
         สเตฟานยิ้มน้อยๆที่มุมปาก ครู่หนึ่งเขาก็ย้ายร่างเพรียวมาที่ประตูด้านคนขับ จากนั้นก็ขยับเข้ามาประจำในตำแหน่งสารถี 
 
“ เอ… คุณสเตฟานจะ….ทำอะไรคะ ” หญิงสาวเอ่ยถาม ท่าทางหวาดระแวง มือข้างหนึ่งจับที่คันโยกประตู เพื่อเตรียมหนี ทว่าสเตฟานไม่ได้แสดงความหื่นกามออกมาแต่อย่างใด เขาเพียงหันไปตอบด้วยใบหน้าที่ยิ้มละไม
 
“ เราขอยืมรถนายนั่นมาใช้ก่อน เสร็จเรื่องก็จะเอาไปคืน ไม่ต้องห่วงนะ ผมจะพาคุณมายไปส่งถึงบ้าน รับประกันด้วยชีวิตเลย ฮะๆ ” สเตฟานพูดจบ เขาก็ทุบอก พร้อมหัวเราะออกมาเบาๆ 
          
 
          ท่าทางอบอุ่น ขี้เล่น เป็นกันเองขอเงหนุ่มหล่อ ทำให้มายคลายกังวลไปอีกแปดส่วนจนสามารถปิดปากหัวเราะด้วยความขบขำ 
 
“ ฮิ ฮิ ฮิ….. คุณนี่ตลกจังเลย ” 
 
“ น่านไง ผมทำให้คุณยิ้มได้แล้ว ยินดีที่ได้รับใช้ครับ ” สเตฟานร้องดัง ก่อนแสร้งโค้งคำนับเป็นเชิงคารวะ 
 
“ พอแล้ว เดี๋ยวมายจะขำตายซะเปล่าๆ ฮะๆ คุณสเตฟานพามายไปส่งที่หน้าอพาร์ทเม้นท์ก็ได้ค่ะ ” มายตัดบท ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม เธอไม่รู้สึกดีแบบนี้มานานมากแล้ว เท่าที่จำได้ ครั้งสุดท้ายน่าจะเป็นตอนที่ยังคบกับแฟนเก่าเมื่อแปดเดือนก่อน 
 
“ ครับผม รับทราบ มาดาม ” หนุ่มต่างชาติรับคำ พร้อมบังคับรถหรูให้เดินทางโดยพลัน
 
……………………..
         
        ระหว่างทาง สองหนุ่มสาวได้ทำความรู้จักกัน ยิ่งได้พูดคุย หญิงสาวยิ่งหลงใหลในตัวหนุ่มหล่อ ถึงตอนนี้มายรู้แล้วว่า ชายผู้นี้เป็นชาวอิตาลีที่เข้ามาอยู่อาศัยในเมืองไทยตั้งแต่ยังเล็ก เลยทำให้ส่งภาษาได้ชัดเจน 
 
“ แหม…….โชคดีจังเลยนะคะที่สเตฟานผ่านมาเจอ ไม่งั้นมายคง…… ” สาวหมวยพูดเอียงอาย 
 
“ ฮะๆ นั่นเป็นเพราะพระผู้เป็นเจ้าประทานโอกาสมาให้น่ะครับ อยากขอบคุณท่านเสียเหลือเกินที่ทำให้ผมได้พบกับคนสวยอย่าง…..มาย ” สเตฟานตอบยิ้มๆ โดยไม่หันมามอง แต่ใบหน้าด้านข้างที่ยาวเรียวและคมสันก็ยังหล่อสะเทือนจิตใจจนอยากกรี๊ดออกมาเป็นภาษารัสเซีย 
 
“ บ้าน่า สเตฟานยังเรียนอยู่เลย แต่มายน่ะทำงานแล้ว คงแก่กว่าเธออยู่หลายปี ” สาวหมวยเก็บอาการ แล้วแสร้งไว้ตัว
 
“ ไม่หรอก ดูจากใบหน้าอันอ่อนเยาว์ คาดว่าอายุคงไม่ห่างกันเท่าไหร่ ผมเดาว่าไม่เกิน 22 ชัวร์ ” สเตฟานยิ้มยียวน ก่อนตอบกลับนิ่มนวล
 
“ จริงๆแล้ว 26 ค่ะ นี่มายดูเด็กขนาดนี้เลยหรือ ดีใจจัง ” สาวหมวยเฉลยอายุตัวเอง พร้อมยิ้มหน้าบาน
 
“ ผมอายุ 24  ห่างกันแค่ 2 ปีเอง คบกันได้มั้ย ผมจริงใจนะ ” สเตฟานขอคบในทันที เป็นการรุกเร้าที่รวดเร็วและอุกอาจจนเกินบรรยาย แต่เพราะบุคลิกขี้เล่นและใบหน้าอันหล่อเหลาราวพระเอกหนัง เลยทำให้รอดพ้นจากการโดนด่าอย่างง่ายดาย มิหนำซ้ำหญิงสาวยังมีท่าทีเอียงอายกับการเกี้ยวพาราสีแบบตรงๆ
 
“ บ้า......ตาบ้านี่ ยังไงพามายไปส่งก่อนเถอะ เอ้านั่นไง จอดรถที่หน้าอพาร์ทเม้นท์ของมายเลย ” สาวหมวยตอบกลับเบาๆ ท่าทางเขินอาย ก่อนจะชี้นิ้วไปยังจุดที่อยากให้ส่ง 
          
 
        สเตฟานหยุดรถที่ริมถนนหน้าอพาร์ทเม้นท์ เมื่อจอดสนิท หญิงสาวก็นั่งนิ่ง หางตาเรียวแอบเหล่มองใบหน้าอันงามงดของหนุ่มอิตาลีซึ่งนั่งเคียงข้าง ส่วนสเตฟานไม่ได้พูดคำใดออกมา เขาเอาแต่นั่งยิ้มแบบไร้สาเหตุจนดูคล้ายจะเมากัญชาก็ไม่ปาน 
           
 
        เวลาแห่งความเงียบงันผ่านไปครู่หนึ่ง ก็เป็นฝ่ายหญิงสาวที่กล่าวขึ้นมาก่อน น้ำเสียงส่อแววอาลัยอย่างชัดเจน
 
“ เอ่อ……เดี๋ยวมายขอตัวก่อนนะคะ แล้วพบกันใหม่ค่ะ ” 
 
“ แล้วพบกันครับ มาย ” สเตฟานหันมายิ้มอบอุ่น พร้อมตอบกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล          
         
 
         เมื่อหญิงสาวพูดจบ เธอก็เอื้อมมือไปเปิดประตู จากนั้นก็ก้าวออกไปแบบเนือยๆคล้ายว่าไม่อยากจากลา พอห่างไปได้สี่ก้าว ก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบหันกลับมา เพื่อขอแลกไลน์ 
         
 
         ทันใดนั้นเองมายก็ได้สบกับดวงตาคมซึ้งของหนุ่มหล่อที่อยู่ในรถ สิ่งนั้นทำให้ทุกความคิดที่อยู่ในสมองสลายไปโดยพลัน 
           
 
          หนุ่มหล่อต่างชาติเห็นอากัปกิริยาของหญิงสาวอย่างชัดเจน แต่ไม่มีทีท่าตกใจใดๆ เขาเอ่ยถามด้วยท่าทางที่สบายอารมณ์
 
“ มีอะไรให้ผมช่วยหรือครับ ” 
 
“ เอ่อ ชะ…ช่วยขึ้นไปส่งชั้นที่ห้องหน่อย ได้มั้ยคะ ” หญิงสาวตอบกลับ เธอยอมรับว่า….มันเป็นคำตอบที่ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากของตนเอง
 
 
      สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจJalandoนักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter