King Arthur ปฐมบทสงครามราชาผู้โดดเดี่ยว

ก่อนจะเข้าเรื่องราว นิยายเรื่องถูกแต่งขึ้นมาใหม่จากผลงานของตัวผมเองในตอนที่ตัวของผมอายุได้13ขวบ เลยจะนำมาแต่งใหม่ เพราะกลับไปอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ555 ก็ขอฝากฝังนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ
ปล.สำหรับใครที่อยากอ่านเวอร์ชั่นแรก สามารถอ่านได้อยู่นะครับชื่อ Fantom of the nine กำเนิดอสูร(เรื่องสั้น)
 


ณ โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง เด็กหนุ่มใส่แว่นผมสีดำกำลังงีบหลับอยู่บนโต๊ะนักเรียน
 
"นี่ๆ ตื่นได้แล้วชิกินายนอนดึกอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย" นาเดียเด็กผู้หญิงผมสั้นสีดำกำลังปลุกชิกิด้วยการดึงหูของเขา
 
"โอ๊ยๆ นี่เธอเป็นปีศาจรึไงเนี่ย คนกำลังฝันดีเลย" ชิกิเงยหน้าขึ้นมามองนาเดียที่กำลังหยิกหูของเขาอย่างเมามัน
 
"ถ้านายยังง่วงอยู่แบบนี้ คาบบ่ายไปไม่รอดแน่ งั้นไปหาอะไรกินเติมพลังกันดีกว่า" พูดจบนาเดียก็คว้าแขนของชิกิแล้วลากเขาไปยังโรงอาหารทันที
 
ระหว่างทางที่เดินทางยังโรงอาหารนาเดียก็ถามชิกิว่า
 
"กำลังฝันถึงเรื่องอะไรอยู่หรอ" นาเดียหันไปถามชิกิด้วยใบหน้าสงสัย
 
"กำลังฝันว่าได้เล่นน้ำทะเลกับสาวๆ ในชุดว่ายน้ำหน่ะ นึกถึงยังมีความสุขอยู่เลย" ชิกิเล่าให้นาเดียฟังด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น
 
"ในหัวนายมีแต่เรื่องพวกนี้ไง คนแบบนายนี่ฉลาดได้ยังไงนะ" นาเดียปล่อยแขนชิกิแล้วรีบเดินไปโรงอาหารคนเดียว
 
"แต่มันก็มีเรื่องแปลกๆ อยู่นะ ฉันฝันว่าตัวเองยืนอยู่คนเดียว ทุกคนหายไปหมดเหลือเพียงแต่ความมืดและความอ้างว้าง" ชิกิทำหน้าเศร้าแล้วก็เดินตามนาเดียไป
 
ระหว่างที่ชิกิและนาเดียกำลังเรียนในคาบบ่ายกัน ก็เกิดเหตุการณ์แปลกประหลาดขึ้น ตึกเรียนทั้งหมดเกิดการสั่นไหว ทุกคนในห้องเรียนกำลังตกอยู่ในความงุนงงและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ที่ประเทศนี้ไม่น่าจะมีแผ่นดินไหวได้ แต่หลังจากนั้นไม่นานก็มีนักเรียนกรี๊ดและตะโกนว่า
 
"เครื่องบินตก!!! "
 
เครื่องบินพาณิชย์ลำใหญ่ได้ตกลงใส่โรงเรียนแห่งนี้สร้างความเสียหายเป็นบริเวณกว้าง ตัวตึกอาคารถล่มลงมาทั้ง2ตึกมีไฟลุกไหมไปทั่วบริเวณ ไม่ทราบชะตากรรมของผู้โดยสารหรือนักเรียนในโรงเรียนแม้แต่คนเดียว
 
"โอ้ เรื่องนี้มันชักจะยังไงๆ แล้วสิ ใครเป็นคนทำเรื่องแบบนี้กันนะ ยังคิดอะไรไม่ออกคงต้องลงไปสำรวจที่เกิดเหตุก่อน" บุคคลในชุดเกราะสีดำสนิทแววตาสีแดงฉานพูดขึ้นหลังจากเห็นโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่นี้
 
"บ้าเอ๊ย...นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย" ชิกิพูดด้วยเสียงที่ได้รับบาดเจ็บจากการถล่มของตึก ที่ที่ชิกิอยู่เหมือนจะไม่ได้รับความเสียหายมากแต่ตึกก็ถล่มลงมาอยู่ โชคยังดีที่ชิกิได้รับบาดเจ็บไม่ถึงกับชีวิตแต่ก็ได้รับบาดแผลที่หนักพอสมควร
 
"นี่ฉันกำลังจะตายใช่ไหมเนี่ย"ชิกิบ่นงึมงำคนเดียว พร้อมกับมองไปรอบๆ ของตัวเองที่มีเศษซากปรักหักพังแล้วจึงก้มดูแผลตัวเองบริเวณหน้าอก
 
"ฉันว่านายไม่ตายหรอกนะ จะเรียกเคสแบบนี้ว่าอะไรดีหล่ะ นายหน่ะเป็นตัวตนที่หายได้ยากในหมู่หาได้ยากอีกทีหนึ่งอะนะ เอ๋..ฉันจะอธิบายยังไงดีหว่า"
เสียงของผู้ชายในชุดเกราะดำพูดกับชิกิที่กำลังจะหมดสติ
 
"นั้นใครกันหน่ะ ได้โปรดช่วยเด็กผู้หญิงคนหนึ่งด้วยครับ เธอน่าจะติดอยู่แถวๆ นี้ ได้โปรดช่วยเธอ...ช่วยเธอด้วย" ชิกิพูดด้วยน้ำเสียงขอร้องก่อนจะหมดสติไป
 
"นี่ไม่ได้ฟังที่คนอื่นเขาพูดกันเลยใช่ไหมเนี่ย เอาเถอะๆ ไหนๆ ฉันก็ฟังคำขอบ่อยอยู่แล้วนี่เนอะ จะช่วยให้ละกัน เอ๋..เด็กคนนี้รึเปล่านะ แถวนี้ก็ไม่พบคลื่นชีวิตอื่นแล้วด้วยสิ คนนี้ละกัน" ชายในชุดเกราะมองไปรอบๆ ก็พบนาเดียที่ถูกหินทับอยู่จำนวนหนึ่ง จากนั้นชายคนนั้นก็ได้เอามือไปสัมผัสกับก้อนหินที่ทับนาเดียอยู่ เมื่อมือสัมผัสกับก้อนหิน ก้อนหินก็ได้กลายเป็นฝุ่นผงไป ทำให้นาเดียที่ถูกหินทับอยู่กลับมาหายใจได้สะดวกอีกครั้ง
 
"นี่เจ้าหัวเม่นนายติดหนี้ฉันครั้งหนึ่งแล้วนะ เฮ้อ...ฉันจะไปดูรอบๆ อีกหน่อยละกัน" ชายในชุดเกราะพูดกับชิกิที่หมดสติไปแล้ว พอพูดเสร็จเขาก็กำลังจะเดินทะลุซากปรักหักพังไป แต่ทันใดนั้นก็มีเงาปริศนาจำนวนมากพุ่งใส่ร่างของเขา
 
"บ้าจริง!! นี่มันฝีมือใครกันฉันไม่ได้อยากเอาชีวิตของผู้คนเหล่านี้สักหน่อย นี่ยังไม่ใช่ที่ตายของพวกเขา" ชายในชุดเกราะพูดหลังจากเงาจำนวนมากได้เข้าไปในร่างกายของเขา หลังจากนั้นไม่นานได้มีวงเวทเรืองแสงสีทองล้อมรอบตัวเขาเอาไว้
 
"นี่มันกับดัก...สงสัยฉันต้องให้นายใช้หนี้ฉันแล้วหล่ะนะ" ชายในชุดเกราะได้ยิงลำแสงสีดำใส่หน้าอกของชิกิ ก่อนที่เขาจะถูกวงเวททำให้เขาหายตัวไป
จากนั้นเจ้าหน้าที่กู้ภัยก็ขุดจนมาพบกับเหล่าเด็กผู้เคราะห์ร้าย ทั้ง2คนจึงปลอดภัยและรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล
เหตุการณ์เครื่องบินชนโรงเรียนนี้มีผู้เสียชีวิตทั้งหมด450และบาดเจ็บอีกจำนวนมาก ผู้เสียชีวิตส่วนใหญ่เป็นผู้โดยสารกับเด็กนักเรียนที่กำลังเรียนกันอยู่ ตำรวจยังไม่สามารถหาข้อสรุปได้ว่าเป็นอุบัติเหตุหรือการก่อการร้าย แต่เหตุการณ์นี้ได้สร้างความโศกเศร้าไปทั่วโลก
 
ณ วิหารศักดิ์สิทธิ์ แห่ง ความเที่ยงตรง
มีบุคคลจำนวนหนึ่งกำลังห้อมล้อม ชายใส่เกราะสีดำอยู่
"ต่อจากนี้จะทำการพิจารณาความผิดของ Fantom of the nine โดยการตัดสินจะเที่ยงตรงที่สุดและยุติธรรมที่สุด เจ้ามีข้อโต้แย้งในความเที่ยงตรงนี้หรือไม่Fantom" เสียงของชายคนนึงในชุดเกราะสีทองขาว กำลังถามFantom
 
"ข้าไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ ในความเที่ยงตรงของท่านพี่One แต่หากเพียงท่านตอบข้อสงสัยของข้าเพียงสักเล็กน้อย เหตุใดข้าจึงถูกจับและถูกท่านพิจารณาความผิด" Fantomเงยหน้ามองOneแล้วถามด้วยความสงสัยใส
 
"เจ้าถูกตรวจพบว่ามีการแทรกแซงสิ่งมีชีวิตโดยไม่มีเหตุสมควร โดยกระทำการหวังเพิ่มพลังของตนเองและก่อให้เกิดความวุ่นวายในระดับที่ไม่สามารถควบคุมได้" OneตอบคำถามของFantom
 
"ท่านพี่เชื่อว่าข้าเป็นคนทำรึเปล่า" FantomถามOneด้วยน้ำเสียงที่ดูโกรธแค้น
 
"ส่วนตัวข้าไม่เชื่อว่าเจ้าเป็นคนทำเรื่องทั้งหมด แต่ข้าไม่อาจปฏิเสธหลักฐานที่มีได้ ข้าจึงอยากฟังคำแก้ต่างของเจ้าก่อน" OneตอบคำถามของFantomด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลสุขุม
 
"เฮ้..แบบนี้ท่านก็ไม่ได้เที่ยงตรงรึเปล่าท่านพี่ Scales of the one ท่านดูเอนเอียงไม่สมกับสมญานามของท่านเลย "ชายชุดเกราะสีแดงร่างยักษ์ได้ทักท้วงขึ้น
 
"นี่ไม่ใช่การเอนเอียงแต่อย่างใดเป็นเพียงการให้ความยุติธรรมต่อตัวFantomเอง เจ้าไม่ควรพูดแทรกนะRage" เสียงของผู้หญิงในชุดเกราะสีขาวพูดขึ้น
 
"ข้าขออภัยในความใจร้อนของข้าท่านพี่One ท่านพี่Two " Rageก้มหัวขอโทษต่อทุกคนในวิหาร
 
"ข้าไม่ได้กระทำความผิดอันใดเลย แต่ข้าเองก็ยังไม่มีหลักฐานมายืนยันความบริสุทธิ์เหมือนกัน" Fantomพูดพร้อมเงยหน้ามองไปตาของScales
 
"หากเป็นเช่นนั้น ข้าจึงขอประกาศให้ Fantom of the nine ผู้ปกครองแห่งความตาย มีควา..." Scalesกำลังพูดประกาศแต่ถูกFantomพูดขัดขึ้นมาว่า
 
"ข้าขอประกาศต่อหน้าพี่น้องทั้ง12ว่า ข้าจะนำความตายไปให้กับผู้ที่กระทำความผิดนี้และหากใครขัดขวางข้า ข้าก็จะนำความตายไปให้เหมือนกันแม้ผู้นั้นจะเป็นพี่น้องของข้า!! " หลังจากFantomพูดจบเขาได้ร่ายเวทผสานวิญญาณก่อนจะหายตัวไปจากวิหาร