บ้านคณินธร

ณ โรงแรมที่พักของคู่บ่าวสาวป้ายแดง
*วันนี้ฉันยอมเข้าพิธีแต่งงานกับคุณแล้ว...คุณจะต้องรักษาสัญญาด้วยนะว่าคุณจะไม่บอกคุณพ่อคุณแม่เรื่องที่ฉันท้องนะ*
*ผมสัญญา แต่ต้องดูความประพฤติของคุณด้วยถ้าคุณยังเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับเจ้าคณินอีกละก็…*
*ฉันรู้แล้ว...นายไม่ต้องพูดย้ำมากนักจะได้ไหม…ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ*
*เชิญครับ*
ยี่สิบนาทีผ่านไป
สินีเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำแต่เธอยังอยู่ในชุดแต่งงานเหมือนเดิม ทำให้หมออัคพลรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก
*ทำไมคุณยังไม่อาบน้ำอีกละผมจะได้อาบน้ำบ้าง*
*คือว่า...ฉัน...*
*คุณเป็นอะไร คุณไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า*
หมออัคพลพูดพร้อมกับรีบเดินเข้าไปหาร่างบางของสินีทันที เขาใช้มือแตะไปที่หน้าผากของสินีตามความเคยชินในสายอาชีพ แต่คนที่ถูกจับต้องกลับรู้สึกใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก       
*ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา*
*ฉันไม่ได้เป็นอะไร*
*แล้วทำไม...*
พูดพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของสินีอย่างตั้งใจรอฟังคำตอบ
*ฉันก็แค่ถอดชุดไม่ได้ก็แค่นั้น*
ฮ่าๆๆๆๆๆ
*คุณขำมากนักหรือไง*
*ขำสิทำไมคุณถึงต้องอยู่ในห้องน้ำนานขนาดนั้น คุณก็แค่ออกมาให้ผมช่วยถอด เอ้ย! ไม่ใช่...คุณก็แค่บอกให้ผมช่วยรูดซิบให้ก็จบแล้ว คุณกลัวอะไรเหรอ ระหว่างเราไม่มีอะไรที่ต้องมาปิดบังกันแล้วนะ เพราะว่าเราสองคนเคย...*
*หยุด...ไม่ต้องพูดแล้ว คุณช่วยฉันถอด...*
บ้าจริงๆ เลยยัยสินีนี่เธอไปพูดตามเขาทำไม
*ไม่ใช่ ไม่ใช่ คุณช่วยฉันรูดซิบหน่อยสิ*          
*นี่คือคำพูดของคนที่ต้องการความช่วยเหลือหรือครับ*
*แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง*
*พูดขอร้องแบบเพราะๆ  หน่อยสิครับ*
*นี่นาย…*
*หรือว่าคุณอยากจะนอนทั้งชุดนั้นก็ได้นะผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน*
*เดี๋ยว...*
*ว่ายังไงครับ*
*คุณช่วยรูดซิบที่ด้านหลังให้ฉันได้ไหมค่ะ
*ต้องพูดขอร้องแบบนี้สิครับถึงจะน่ารัก*
ฉันก็ไม่ได้ต้องการให้นายมารักฉันสักหน่อย วันนี้มันเป็นวันของนาย ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ
*เสร็จแล้วครับ*
*ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ*
*เชิญครับ ถ้าต้องการอะไรเพิ่มก็บอกผมได้เลยนะไม่ต้องอาย*
คนบ้า ชอบพูดจาแปลกๆ กับเราอยู่เรื่อยเลย
เมื่อสินีอาบน้ำเสร็จหมออัคก็นอนหลับไปแล้ว 
*ทำไมเขาถึงนอนหลับทั้งชุดนั้นละ เราควรจะปลุกเขาดีไหมนะ อย่าดีกว่า  นอนดีกว่าเรา*
สินีค่อยๆ ล้มตัวลงนอนหันหลังให้กับหมออัคพลเธอจึงไม่เห็นว่าหมออัคพลนั้นมีการเคลื่อนไหว เขาเข้ามาสวมกอดสินีจากด้านหลัง  ทำให้สินีนั้นนอนตัวแข็งไปเลย
*หอมจังคุณใช้สบู่ยี่ห้ออะไรหรือทำไมคุณถึงหอมไปทั้งตัวแบบนี้ละ*
พูดพร้อมกับหอมไปที่ซอกคอของสินี การกระทำของหมออัคทำให้สินีใจเต้นแรงแต่ก็รวบรวมสติพูดอกไป
*คุณก็ไปอาบน้ำสิ จะได้รู้ว่าฉันใช้สบู่ยี่ห้ออะไร*
*ไม่เอาผมขอนอนกอดคุณแบบนี้ดีกว่า*
*นี่คุณ...ทำไมถึงได้ดื้ออย่างนี้นะ...ฉันเหม็นกลิ่นเหล้า คุณเข้าใจไหม…*
*ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า นอนเถอะครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว*
พูดจบหมออัคพลก็หลับไปอย่างง่ายดาย สินีรู้ว่าหมออัคพลแกล้งหลับทำให้เธอรู้สึกโกรธหมออัคพลเป็นอย่างมากแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนนิ่งๆ อยู่ในอ้อมแขนของหมออัคพลเท่านั้น                  
คนบ้า ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ...เฮ้อ! แล้วคืนนี้เราจะนอนหลับไหมเนี่ย
หกเดือนผ่านไป
*นี่แกจะบ้าทำงานไปถึงไหน วันเสาร์อาทิตย์แกก็ไม่เคยคิดจะหยุดอยู่บ้านบ้างเลยหรือไง*
คุณพิไลพูดต่อว่านิชา
*แม่เหงาหรือค่ะ ตอนนี้อะตอมปิดเทอมแล้วแม่ก็ให้อะตอมพาไปเที่ยวสิค่ะ*
*แม่ไม่ได้ห่วงว่าตัวเองจะเหงาแต่ว่าแม่เป็นห่วงแก*
*ไม่ต้องเป็นห่วงนิหรอกค่ะนิสบายดี ขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ*
เมื่อเห็นว่านิชาเดินออกจากบ้านไปแล้วอะตอมก็พูดขึ้นทันที
*พี่นิยังไม่ลืมพี่เขยอีกหรือครับแม่*
*นี่แกเลิกเรียกเขาว่าพี่เขยได้แล้วนะหลายเดือนมานี้ไม่เห็นเขาจะมาสนใจใยดีพี่สาวแกเลย*
*โธ่!แม่ใครเขาจะกล้ามาละ ก็ในเมื่อลูกสาวแม่เป็นฝ่ายตัดสัมพันธ์กับเขาก่อนแบบนั้น*
*เฮ้อ! เรื่องความรักของพวกหนุ่มสาวสมัยนี้ทำไมมันชั่งซับซ้อนนักนะ ทั้งที่ยังรักเขาอยู่แท้ๆ แต่ก็ดันบอกเลิกเขา แม่ไม่เข้าใจพี่แกเลยจริงๆ*
*ผมก็ไม่เข้าใจพี่นิเหมือนกันครับ แต่ผมว่าเขาทั้งสองคนยังรักกันอยู่แน่นอน*
*แกอย่าพูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้ไปหน่อยเลย หรือว่าแกยังฝันอยู่ ถ้าแกยังไม่ตื่นละก็ไปเลยไปช่วยแม่ล้างจานเลยจะได้เลิกฝันเสียที*
*แม่อ่ะ*
*เดี๋ยวนี้เลย*
*แม่อ่ะ*
*โทรศัพท์เครื่องใหม่ไม่อยากได้แล้วใช่ไหม*
*ได้ครับแม่ ผมจะไปล้างจานเดี๋ยวนี้เลยครับ...ผมจะเก็บล้างให้เรียบร้อยเลยครับแม่*
พูดจบอะตอมก็รีบวิ่งเข้าครัวไปทันที
เจ้าลูกคนนี้ โตจนป่านนี้แล้วยังชอบทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้
คุณพิไลต่อว่าลูกชายในใจ