บ้านคณินธร

สามวันต่อมา
ณ สวนหลังบ้าน
*ลุกขึ้นมาปลูกต้นไม้ได้แล้ว แสดงว่าหายดีแล้วสินะ*
สินีเดินเข้าไปพูดหาเรื่องนิชา
*พูดเข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะ คุณมีธุระอะไรจะพูดกับฉันหรือค่ะ*
*มีแน่ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ลดตัวลงมาพูดกับคนอย่างเธอหรอก*
*ถ้าอย่างนั้นก็รีบๆ พูดมาสิค่ะ*
*เธอคิดจะอยู่ที่นี่อีกนานไหม พี่คณินเขาไม่ได้อยากให้เธออยู่ที่นี่สักหน่อย*
*คุณรู้ได้ยังไงค่ะว่าคุณคณินไม่ต้องการให้ฉันอยู่ที่นี่*
*ก็วันที่เธอไม่สบาย...ฉันแอบได้ยินพี่คณินพูดกับหมออัคพลว่าเธอจะเป็นตายร้ายดียังไงเขาก็ไม่สนใจ เขายังพูดอีกด้วยว่าเธอแกล้งป่วยเพื่อเรียกร้องความสนใจ และที่สำคัญที่สุดก็คือเขากำลังนับวันรอว่าเมื่อไหร่เธอจะออกไปจากบ้านหลังนี้เสียที*
*คุณคณินพูดแบบนั้นจริงๆ หรือค่ะ*
*จริงสิ ฉันได้ยินเต็มสองหูเลยละ*
*ถ้าอย่างนั้นฉันฝากคุณไปบอกคุณคณินด้วยนะค่ะว่าฉันจะอยู่ที่นี่จนกว่าอะตอมจะบอกกับฉันว่าไม่ต้องการฉันอีกต่อไปไม่อย่างนั้นฉันไม่มีวันไปจากบ้านหลังนี้แน่นอนค่ะ*
พูดจบนิชาก็เดินจากไปทันทีปล่อยให้สินียืนอารมณ์เสียอยู่เพียงลำพัง
*ร้ายนักนะนังนิชา มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เราพูดขนาดนี้มันยังไม่รู้สึกอะไรอีก*
นิชารู้สึกเจ็บใจก็จริงแต่เธอก็รู้ดีว่าเรื่องระหว่างเธอกับคณินธรนั้นคงไม่มีทางเป็นไปได้ เธอกับคณินธรนั้นเป็นได้แค่เพียงสามีภรรยาตามหน้าที่เท่านั้น
*คุณนิไปไหนมาหรือครับ*
*นิไปปลูกต้นไม้มาค่ะ*
*วันหยุดทั้งทีทำไมถึงไม่พักผ่อนให้สบายละครับ*
*นิไม่ค่อยชอบอยู่ว่างๆ นะค่ะ   คุณหมอมาหาคุณคณินหรือค่ะ*
*ครับ  แต่เจ้าคณินไม่อยู่*
*ใช่ค่ะ คุณคณินขับรถออกไปตั้งแต่เช้าแล้วละค่ะ*
*มันจะขยันอะไรนักหนานะ วันหยุดยังไม่ยอมอยู่บ้านเลย*
*เขาไม่อยากเจอหน้านิมั้งค่ะ*
*ผมว่าน่าจะเป็นอีกคนมากกว่า*
หมออัคพูดไม่เต็มเสียงนักนิชาจึงไม่ค่อยได้ยิน
*คุณหมอพูดว่าอะไรนะค่ะ*
*เอ่อ! ไม่มีอะไรครับ*
*คุณหมอทานอาหารเช้ามาหรือยังค่ะถ้ายังนิจะได้ทำอาหารเช้าให้คุณหมอทาน*
*จริงหรือครับ *
*ค่ะ*
*ถ้าอย่างนั้นผมขอรบกวนด้วยนะครับ*
*ค่ะ*
นังนิชานี่แกคิดจะอ่อยหมออัคพลอีกคนอย่างนั้นหรือ ดีละฉันจะฟ้องพี่คณินดูสิว่าแกจะแก้ตัวยังไง
ยี่สิบนาทีผ่านไป
*พี่คณินกลับมาแล้วหรือค่ะเหนื่อยไหมค่ะนี่น้ำส้มเย็นๆ ค่ะ  สินีคั้นเองกับมือเลยนะค่ะ*
*หมออัคมาหรือผมเห็นรถจอดอยู่หน้าบ้าน*
คณินพูดพร้อมกับมองเข้าไปในตัวบ้าน เขาไม่ได้สนใจน้ำส้มในมือของสินีเลยแม้แต่น้อย ถึงสินีจะเสียใจที่คณินไม่สนใจเธอแต่เธอก็ยังยิ้มได้เพราะเธอมีแผนการสำคัญรออยู่
*ใช่ค่ะ เห็นนั่งคุยกะหนุงกะหนิงกับภรรยาของพี่คณินอยู่ที่ห้องอา...*
สินิยังพูดไม่ทันจบคณินก็เดินเข้าบ้านไปทันที เท้าของเขาก้าวตรงไปยังห้องอาหารโดยอัตโนมัติ ในขณะที่คณินธรก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องอาหารนั้นหมออัคพลกำลังเช็ดแก้มที่เลอะคราบอาหารให้กับนิชา เมื่อมองจากทางด้านหลังก็เหมือนกับว่าทั้งสองคนกำลังจูบกันอย่างนั้น
*สามีไม่อยู่บ้านก็เลยคิดจะคบชู้อย่างนั้นหรือ*
*คบชู้...*
หมออัคพลกับนิชาพูดขึ้นมาพร้อมกัน
*คุณคณินคุณพูดเรื่องบ้าอะไรของคุณ*
*ใช่แกพูดแบบนั้นกับคุณนิได้ยังไงวะ*
*แกก็เหมือนกัน กลับบ้านไปได้แล้ว ฉันมีเรื่องต้องคุยกับผู้หญิงคนนี้ มานี่เลย*
พูดพร้อมกับเดินเข้าไปจับข้อมือบางของนิชาแล้วดึงรั้งร่างบางให้เดินตามเขาออกไปจากห้องอาหารโดยไม่สนใจว่าหมออัคพลจะพูดห้ามปรามอะไรก็ตามคณินก็ไม่สนใจเลยแม่แต่น้อย
*แผนของป้าอุ่นนี่ได้ผลดีเกินคาดเลย สมน้ำหน้าเจ้าคณินนักอยากปากแข็งก็ต้องเจอไม้นี้ละ แต่คุณนินี่สิจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ เราทำถูกแล้วใช่ไหมวะ*
หมออัคพลพูดบ่นกับตัวเอง
ณ ห้องนอนของคณินธร
*คุณคณินปล่อยฉันนะค่ะ...ฉันเจ็บ*
*ปล่อยเหรอ...ได้*
พูดจบเขาก็ผลักร่างบางไปที่เตียงก่อนที่เขาจะทาบทับร่างของเขาตามลงไป ตอนนี้ครินธรกำลังหึงนิชาจนขาดสติทำให้เขาควบคุมอารมณ์ไม่ได้อีกต่อไป เพราะช่วงที่นิชาไม่สบายนั้นเขาก็เห็นเธอพูดคุยหัวเราะกับหมออัคพลอยู่บ่อยครั้ง ทำให้เขาคิดไปเองว่านิชากับหมออัคนั้นมีอะไรเกินเลยกันจริงๆ
*คุณคณิน...คุณจะทำอะไร*
*คุณเป็นของผมคนเดียว...ผมไม่มีวันยกคุณให้ใครทั้งนั้น...ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้รักคุณก็ตาม*
*คุณคณินคุณบ้าไปแล้วหรือไง คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ*
*ทำไมจะไม่ได้ ผมเป็นสามีของคุณ ผมจะนอนกับคุณมันผิดตรงไหนเหรอ*
*ก็ผิดตรงที่เราไม่ได้รักกันยังไงละ*
*ถ้าอย่างนั้นผมจะคิดซะว่าคุณเป็นคู่นอนของผมก็แล้วกัน*
เมื่อได้ยินคำพูดของคณินธรนิชาก็ถึงกับหน้าชาและอึ้งไปพักใหญ่เพราะความน้อยใจและเสียใจเป็นที่สุดแล้วสติของเธอก็กลับมาเมื่อคณินธรเริ่มซุกไซ้ซอกคอขาวนวลของเธอ
*คุณคณินไม่นะ อย่านะ ไม่นะ ไม่...*
ไม่ว่านิชาจะพูดทัดทานเพียงใดคณินธรก็ไม่สามารถหยุดการกระทำของเขาได้อีกต่อไป เพราะความหึงหวงเข้าครอบงำทำให้เขาขาดสติจนไม่ฟังคำขอร้องของนิชาอีกต่อไป วันนี้เขาได้มอบความเป็นสามีให้กับนิชาโดยสมบูรณ์แบบแล้ว