บ้านคณินธร

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
คณินธรค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา เขารู้สึกสบายตัวขึ้นมากแต่ก็ยังรู้สึกว่าร่างกายของเขานั้นยังร้อนอยู่แต่ไม่ได้ร้อนมาก เขาอยากอาบน้ำเขาจึงพยายามพยุงตัวลุกขึ้นจากเตียงและในขณะที่เขากำลังจะก้าวเดินนั้นเขาก็รู้สึกมึนหัวขึ้นมาทำให้เขาก้าวเดินไม่ได้ร่างของเขาเซเล็กน้อย คนที่เข้ามาเห็นเหตุการณ์คิดว่าคณินธรกำลังจะล้มจึงรีบวิ่งเข้ามารับร่างของคณินธรเอาไว้ก่อนที่เขาจะล้มลง
*สินี*
*พี่คณินไม่สบายหรือค่ะ ตัวร้อนเชียว*
*ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก คุณปล่อยผมได้แล้ว*
*สินีได้ข่าวว่าภรรยาของพี่คณินกลับมาแล้วไม่ใช่หรือค่ะ พี่คณินป่วยขนาดนี้ทำไมเธอถึงไม่อยู่ดูแลพี่คณินละค่ะ*
สินีพูดพร้อมกับช่วยพยุงคณินธรให้นอนลงที่เตียงนอน
*ป้าอุ่นไปไหนทำไมคุณถึงเข้ามาที่ห้องของผมได้*
*ไม่รู้สิค่ะสินีไม่พบใคร*
*คุณมาที่นี่มีธุระอะไร*
*ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ สินีแค่คิดถึงอะตอม*
*คิดถึงอะตอม*
*ทำไมค่ะ อะตอมเป็นหลานของสินีนะค่ะ… ถ้าต่อไปพี่คณินมีลูกของตัวเอง พี่คณินจะรักอะตอมเหมือนตอนนี้หรือเปล่าค่ะ*
*คุณพูดเรื่องบ้าอะไร*
*สินีรู้เรื่องหมดทุกอย่างแล้วค่ะว่าอะตอมไม่ใช่ลูกของพี่คณิน*
*ใครบอกคุณ*
*พี่นิษาบอกสินีเองค่ะก่อนที่เธอจะสิ้นใจ*
*คุณห้ามพูดเรื่องนี้กับอะตอมเด็ดขาด*
*ก็ได้ค่ะ แต่มีข้อแม้ว่าพี่คณินต้องอนุญาตให้สินีพักอยู่ที่นี่สักระยะนะค่ะ*
*ทำไมต้องพักที่นี่ด้วย*
*เหตุผลส่วนตัวค่ะ…แต่พี่คณินไม่ต้องกลัวว่าสินีจะมาทำลายความสัมพันของพี่คณินกับภรรยาหรอกนะค่ะ สินีไม่ใช่สินีคนเดิมแล้วละค่ะ*
คณินธรไม่เชื่อคำพูดของสินีแต่ก็ต้องจำใจตอบรับคำขอของสินีเพื่อปกป้องอะตอม
*ถ้าเธอรับปากว่าจะไม่พูดเรื่องอะตอมเธอก็อยู่ที่นี่ได้*
*ขอบคุณค่ะ…พี่คณินกำลังจะไปเข้าห้องน้ำหรือค่ะให้สินีช่วยพยุงไหมค่ะ*
*ไม่ต้องหรอก ผมเปลี่ยนใจแล้ว*
*ค่ะ เอ๊ะ! อาหารในถาดนั่นพี่คณินยังไม่ได้ทานนี่ค่ะ ให้สินีช่วยป้อนไหมค่ะ*
*ไม่เป็นไร ผมไม่หิวผมอยากจะนอนพักมากกว่าคุณไปพักผ่อนเถอะ*
*ก็ได้ค่ะ*
สินีกำลังจะเดินออกจากห้องนอนของคณินธรอยู่แล้ว แต่เดินยังไม่ทันถึงประตูเด็กชายชานนท์ก็วิ่งสวนทางเข้ามา สินีจึงหยุดยืนมองเด็กชายชานนท์อยู่ตรงนั้น
*คุณพ่อครับ...คุณพ่อไม่สบายหรือครับ*
เด็กชายชานนท์พุดพร้อมกับเดินขึ้นไปนั่งบนเตียงนอนของคณินธร
*ใครบอกอะตอมครับว่าพ่อไม่สบาย*
*ยายอุ่นครับ ยายอุ่นกำลังถือถาดอาหารมาให้คุณพ่อด้วยครับ*
*อะตอมยังไม่ได้ทักทายน้าเลยนะครับ*
*สวัสดีครับ*
อะตอมหันกลับไปสวัสดีสินีด้วยท่าทีที่ไม่ค่อยจะเต็มใจนัก
*สวัสดีค่ะ*
สินีรู้ว่าเด็กชายชานนท์ไม่ได้ชอบเธอแต่เธอก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ
*น้าสินีมาทำอะไรที่ห้องของคุณพ่อหรือครับ*
*น้ามาเยี่ยมคุณพ่อ แล้วก็มาหาอะตอมด้วนะครับ น้าซื้อขนมมาให้อะตอมเยอะเลย อะตอมไปกินขนมกับน้าดีกว่านะ คุณพ่อจะได้พักผ่อน ดีไหมครับ*
*แต่ว่า…*
*พ่อไม่ได้เป็นอะไรมาก อะตอมไปกับคุณน้าเถอะ*
*ก็ได้ครับ*
ในขณะที่สินีกับเด็กชายชานนท์เดินจูงมือกันออกไปจากห้องนั้นป้าอุ่นก้เดินสวนทางเข้ามา สินียิ้มให้กับป้าอุ่น ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ป้าอุ่นรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก
*คุณสินีเธอมาทำอะไรที่นี่ค่ะ*
ป้าอุ่นพูดขึ้นเพราะรู้สึกแปลกใจที่สินีส่งยิ้มให้ป้าอุ่นก่อนที่จะเดินสวนออกไปพร้อมกับเด็กชายชานนนท์
*เธอจะมาขอพักสักระยะแต่ไม่ได้บอกเหตุผลครับ*
*ป้าว่าเธอดูไม่ค่อยน่าไว้ใจเลยนะค่ะ*
*ป้าอุ่นคิดแบบนั้นหรือครับ*
*ค่ะ....แต่ว่าเรื่องนั้นเอาไว้ค่อยคิดกันวันหลังเถอะค่ะ ตอนนี้คุณคณินมาทานอาหารเช้าก่อนดีกว่าค่ะ*
*ผมไม่หิวครับ*
*ป้าตั้งใจทำโจ๊กร้อนๆ มาให้...ทานซักหน่อยนะค่ะ*
ป้าอุ่นพูดด้วยสายตาอ้อนวอนทำให้คณินธรใจอ่อน
*ครับ*
*เมื่อเช้าคุณนิเธอเป็นคนยกอาหารกับยาขึ้นมาให้คุณคณินนะค่ะ แต่เธอเห็นว่าคุณหลับเธอก็เลยไม่ได้ปลุกคุณ ...ก่อนที่เธอจะออกไปทำงาน เธอบอกกับป้าว่าคุณยังไม่ได้ทานยากับอาหารเช้า และเธอยังย้ำกับป้าอีกว่าให้ช่วยดูแลคุณให้ทานยากับอาหารให้ตรงเวลาด้วยค่ะ ดูเธอเป็นห่วงคุณมากนะค่ะ*
*เสแสร้งมากกว่าครับ*
*ทำไมคุณคณินถึงคิดแบบนั้นละค่ะ ป้าดูคนไม่ผิดหรอกค่ะ คุณนิเธอเป็นคนดีจริงๆ นะค่ะ*
*ถ้าเธอดีจริงเธอคงไม่ทิ้งอะตอมไปแบบนั้นหรอกครับ ผมยอมให้เธอพบกับอะตอมอีกครั้งก็ถือว่าผมยอมอ่อนข้อให้เธอมากพอแล้ว   ป้าอุ่นอย่าพูดเข้าข้างเธอต่อหน้าผมอีกนะครับ ผมไม่อยากฟัง*
*ป้าเข้าใจแล้วค่ะ*