บ้านคณินธร

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

*เรื่องระหว่างแกกับคุณคณินไปถึงไหนแล้ว ปรับความเข้าใจกันได้หรือยัง*

*ยังเลยค่ะ นิทะเลาะกับเขาทุกวัน...เขาโกรธนิมาก มากเสียจนไม่อยากจะมองหน้านิด้วยซ้ำ*

*ถ้าแกรักคุณคณินจริง ทำไมแกถึงไม่ใช้มารยาหญิงเข้าสู้ละ*

*แม่จะบ้าหรือไง นิไม่มีวันทำอะไรบ้าๆ แบบนั้นแน่นอน*

*นี่แกไม่เคยได้ยินหรือไงว่าเมื่อข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก...อะไรๆ มันก็จะง่ายขึ้น แกไม่เคยได้ยินเลยหรือยังไง*

*นิไม่ทำแบบนั้นแน่นอนค่ะ แค่นี้นะค่ะ*

*พูดจบนิชาก็วางสายทันที*

*แม่นะแม่นึกว่าจะให้คำปรึกษาดีๆ กลับพูดจาอะไรก็ไม่รู้*

คืนวันนั้น

โอกาสเป็นของนิชาเมื่อคณินธรกลับบ้านเร็วและเขาก็กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงโดยไม่สนใจเลยว่านิชาจะมีตัวตนอยู่ในห้องหรือไม่ นิชาจึงแกล้งใส่ชุดนอนบางเบามานั่งทาครีมก่อนนอนอยู่ที่หน้าเตียงนอน เธอแกล้งยกชายกระโปรงชุดนอนให้สูงขึ้นมาถึงบริเวณต้นขาก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลูบไล้ครีมไปตามเรียวขาอันสวยงามของเธอ เธอแอบมองคณินธรอยู่บ่อยครั้งว่าเขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไรบ้างแต่นิชาก็ต้องผิดหวังเมื่อพบว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ ทั้งสิ้น

ชิ ช่างเถอะ เลิกทำตามคำแนะนำของแม่ดีกว่า

คิดได้อย่างนั้นนิชาก็เดินไปล้มตัวลงนอนที่เตียงทางฝั่งของเธอ นิชานอนหันหลังให้คณินเธอจึงไม่เห็นว่าคณินธรนั้นกำลังเคลื่อนกายเข้ามาหาร่างบางของเธออย่างช้าๆ  คณินธรเข้ามาสวมกอดนิชาจากด้านหลังและนั่นทำให้นิชาตกใจมาก

*คุณคณิน คุณจะทำอะไรค่ะ*

*คุณตั้งใจยั่วผมไม่ใช่หรือไง  คุณทำสำเร็จแล้ว  เพราะฉะนั้นคุณต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของคุณด้วย*

*ฉันไม่…*

นิชาพูดได้แค่นั้นคณินธรก็จุมพิตที่ริมฝีปากบางของเธอจุมพิตของเขานั้นช่างชวนเชิญและเรียกร้องให้นิชาเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของเขาได้อย่างง่ายดาย ส่วนมือทั้งสองของเขาก็ไม่อยู่นิ่งช่วยกันลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งได้สัดส่วนของเธอ  นิชาพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่เธอก็ทำไม่สำเร็จเพราะคณินธรใช้ร่างของเขาล็อคร่างบางของนิชาเอาไว้อย่างแน่นหนา และในขณะที่เขากำลังจะสอดมือของเขาเข้าไปภายใต้อาภรณ์เนื้อบางของนิชานั้น นิชาก็จับมือของเขาเอาไว้อย่างแน่นหนาพร้อมกับพูดเตือนสติคณินธร เพราะเธอคิดว่าคณินธรไม่ได้ทำแบบนี้กับเธอเพราะความรักเขาเพียงแค่ต้องการเอาชนะเธอก็เท่านั้น

*คุณคณินหยุดเถอะค่ะ คุณไม่ได้รักฉันนะค่ะ เราไมใช่คู่สามีภรรยาที่รักกันจริงๆ คุณอย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะค่ะ เพราะถ้าเกิดเรื่องเกินเลยขึ้นมาจริงๆ  ฉันว่าคุณจะต้องเสียใจกับการกระทำของคุณในวันนี้แน่นอนค่ะ*

นิชารวบรวมสติทั้งหมดเพื่อพูดเตือนสติของคณินธร

ได้ผล คำพูดของนิชาสามารถหยุดการกระทำของคณินธรได้ แต่คำพูดของคณินธรที่กล่าวกับนิชานั้นช่างแสนร้ายกาจยิ่งนัก

*คืนนี้เชิญคุณนอนที่นี่คนเดียวก็แล้วกันนะ เพราะว่าผมไม่อยากจะเป็นที่ปลดเปลื้องอารมณ์ของคุณ*

พูดจบคณิธรก็ปล่อยร่างบางของนิชาให้เป็นอิสระและเดินออกจากห้องนอนไปทันที นิชารู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

*เราไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยจริงๆ เกือบไปแล้วไหมละยัยนิชา เพราะแม่คนเดียวเลย ทำให้เราทำเรื่องน่าอับอายในวันนี้ เดี๋ยวก่อนนะถึงแม้ว่าเราจะผิดที่เป็นฝ่ายไปยั่วยวนเขาก่อนแต่เขาก็ไม่ควรมองเราด้วยสายตาดูถูกแบบนั้น ช่างไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเสียบ้างเลย เขาไม่คิดสักนิดเลยหรือว่าทำไมเราถึงยอมทำเรื่องน่าอับอายแบบนี้ได้ ถ้าเราไม่มีใจให้เขาเราจะกล้าทำเรื่องน่าอับอายแบบนี้ได้ยังไง คนไร้หัวใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ*

นิชาพูดบ่นด้วยความน้อยใจ

ทางด้านคณินธร

คณินธรเข้าไปนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ที่ห้องทำงาน เขาพยายามคิดหาเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้ทำเรื่องแบบนั้นกับนิชาได้

*เราไม่ได้มีความรู้สึกดีๆ ให้กับผู้หญิงคนนั้นแล้ว  เราไม่อยากอยู่ใกล้เธอ ไม่อยากจะเห็นหน้าเธอด้วยซ้ำ แล้วทำไมในตอนนั้นเราถึงได้รู้สึกต้องการเธอมากขนาดนั้น โชคดีที่เธอพูดเตือนสติเราขึ้นมาก่อน ไม่อย่างนั้นเราอาจจะต้องเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ *

เช้าวันใหม่

*คุณคณินค่ะ คุณคณิน ตื่นเถอะค่ะ  วันนี้สายมากแล้วคุณไม่ไปทำงานหรือค่ะ*

*ผมปวดหัวมากเลยครับป้าอุ่น ผมขอกลับไปนอนพักที่ห้องก่อนนะครับ*

คณินธรพูดโดยไม่ได้ดูว่าคนที่พูดกับเขานั้นไม่ใช่ป้าอุ่นแต่เป็นนิชา

*เขาไม่สบายหรือเปล่านะ*

*เมื่อคิดได้ดังนั้นนิชาก็รีบลงไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารให้คณินธร*

ณ ห้องครัว

*คุณนิกำลังหาอะไรอยู่หรือค่ะ*

*ป้าอุ่นทักขึ้นเมื่อเห็นว่านิชากำลังค้นหาของในตู้เย็น*

*ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะป้าอุ่น นิแค่จะหาของทำข้าวต้มนะค่ะ*

*ทำไมคุณนิถึงคิดจะทำข้าวต้มละค่ะ*

*คืออย่างนี้ค่ะป้าอุ่น เมื่อคืนนี้นิกับคุณคณินทะเลาะกันนิดหน่อยคุณคณินก็เลยไปนอนที่ห้องทำงานนิเห็นว่าสายมากแล้วแต่ยังไม่เห็นคุณคณินไปอาบน้ำสักที นิก็เลยเข้าไปเรียกคุณคณินที่ห้องทำงานแต่เขาคิดว่านิคือป้าอุ่น เขาก็เลยบอกนิว่าเขาปวดหัวมาก นิคิดว่าคุณคณินอาจจะไม่สบายนะค่ะ นิก็เลยจะมาทำอาหารเช้าขึ้นไปให้เขาทานนะค่ะ*

*เรื่องเป็นอย่างนี้นี่เอง คุณนิไม่ต้องทำแล้วละค่ะ พอดีวันนี้ป้าทำข้าวต้มกุ้งให้คุณหนู ยังมีเหลืออยู่ในหม้อนะค่ะ เดี๋ยวป้าตักให้ค่ะ*

*ขอบคุณค่ะป้าอุ่น*

*เรียบร้อยค่ะ*

ป้าอุ่นพูดพร้อมกับถือถาดอาหารและซองยามาส่งให้กับนิชา

*คุณนิช่วยยกขึ้นไปให้คุณคณินด้วยนะค่ะ*

*ค่ะ*

*ปากแข็งกันทั้งคู่เลยนะ ปากก็บอกว่าไม่สนใจ ไม่คิดอะไรกับอีกฝ่าย แต่ก็ยังคอยเป็นห่วงกันและกันอยู่ดี...เฮ้อ! ป้าละเหนื่อยแทนพวกคุณสองคนจริงๆ  เลย*

ณ ห้องนอนคณินธร

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

....................

เงียบไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่อยู่ด้านใน นิชาจึงเปิดประตูเข้าไปโดยที่ไม่ต้องรอให้คณินธรอนุญาต เมื่อเธอเดินเข้ามาภายในห้องก็พบว่าเขานอนหลับอยู่ นิชาไม่อยากรบกวนคณินธรเธอจึงวางถาดอาหารไว้ที่โต๊ะข้างเตียงแล้วเดินออกจากห้องไปเงียบๆ