บ้านคณินธร

ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูทำให้คณินธรกับนิษาต้องหันไปมองที่ประตูพร้อมกัน เมื่อประตูถูกเปิดออกคนที่เดินเข้ามาในห้องก็คือป้าอุ่นนั่นเอง คณินธรเป็นฝ่ายพูดทักทายป้าอุ่นขึ้นก่อน
*ป้าอุ่นมาเยี่ยมนิษาหรือครับ...ทำไมไม่บอกผมละครับจะได้มาพร้อมกัน*
คณินธรพูดทักขึ้นเมื่อเห็นป้าอุ่นเดินเข้ามาในห้อง
*มันกะทันหันนะค่ะ*
*ทำไมครับ*
*คือว่า...คุณนิเธออยากพบคุณนิษานะค่ะ ป้าก็เลยอาสาพามา เอ๊ะ! แล้วคุณนิหายไปไหนแล้วละค่ะ ป้าติดคุยธุระกับคุณพยาบาลอยู่ก็เลยให้เธอขึ้นมาก่อน เธอหายไปไหนแล้วละค่ะ*
*ป้าอุ่นบอกว่านิชาขึ้นมาที่นี่หรือครับ*
*ค่ะ*
*แย่แล้วค่ะพี่คณิน พี่คณินรีบไปตามหาครูนิชาสิค่ะ*
*ถ้าอย่างนั้นผมฝากป้าอุ่นช่วยดูแลนิษาด้วยนะครับผมจะไปตามหานิชา*
*ค่ะ*
*เกิดอะไรขึ้นหรือค่ะทำไมคุณคณินจะต้องทำท่าทางตกใจแบบนั้นด้วยละค่ะ*
*คุณนิชาอาจจะเห็นภาพตอนที่นิษากอดกับพี่คณินแล้วเข้าใจผิดก็ได้นะค่ะ*
*แย่แล้วละค่ะ เมื่อวานนี้ทั้งสองคนก็ดูเหมือนว่าจะทะเลาะกันด้วยนะค่ะ*
*นิษาไม่อยากเป็นสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองคนมีปัญหากันเลยนะคะ เราจะทำยังไงกันดีค่ะป้าอุ่น*
*ป้าก็คิดไม่ออกเหมือนกันค่ะ*
ทางด้านนิชา
เมื่อเห็นภาพบาดตาบาดใจ นิชาจึงตัดสินใจขั้นเด็ดขาด เธออยากเจ็บตอนนี้ดีกว่าปล่อยให้ความรู้สึกที่เธอมีต่อคณินธรนั้นถลำลึกลงไปมากกว่านี้ ในวันนั้นเธอจึงตัดสินใจไปจากคณินธร
1 ปีผ่านไป
*จัดงานทำบุญครบ 100 วัน ให้คุณนิษาเรียบร้อยแล้วคุณคณินไม่คิดจะไปตามหาคุณนิบ้างหรือค่ะ*
*ป้าอุ่นอย่าพูดชื่อของผู้หญิงคนนั้นให้ผมได้ยินอีกนะครับ คนไม่มีหัวใจแบบนั้น ปล่อยเธอไปเถอะครับ*
*แต่ว่าคุณหนูต้องการคุณนินะค่ะ*
*..............*
คณินธรไม่ตอบคำถามของป้าอุ่นเขาทำเพียงแค่เดินจากไปอย่างเงียบๆ
ณ โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ในตัวเมือง จังหวัดนครนายก
*ครูนิชาวันนี้ช่วงบ่ายต้องรบกวนครูนิชาช่วยไปเสิร์ฟกาแฟให้กับแขกของท่านผู้อำนวยการด้วยนะค่ะ พอดีพี่จะต้องไปทำธุระข้างนอกนะค่ะ*
*ได้ค่ะพี่ปราณี*
*ขอบใจมากจ๊ะ*
ครูปราณีครูสอนวิชาแนะแนวและเป็นเลขาหน้าห้องของผู้อำนวยการพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับนิชาก่อนจะเดินจากไป
บ่ายวันนั้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
*เชิญ*
*กาแฟค่ะท่าน*
*คุณคณินต้องการอะไรเพิ่มอีกไหมครับ*
*ไม่ครับ...ขอบคุณครับ*
ชื่อของคณินทำให้นิชาถึงกับมือสั่นเลยทีเดียว แต่เธอก็พยายามตั้งสติและสามารถวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะของท่านผุ้อำนายการได้สำเร็จ และในขณะที่กำลังเสิร์ฟกาแฟให้กับแขกของผู้อำนายการนิชาก็แอบมองใบหน้าด้านข้างที่กำลังก้มอ่านเอกสารอย่างตั้งใจ แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อพบรอยแผลเป็นที่หางคิ้ว
คุณคณิน...ใช่เขาจริงๆ เขามาทำอะไรที่นี่นะ
นิชาคิดในใจ
*เอ่อ! ถ้าท่านไม่ต้องการอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ*
*เชิญครับครูนิชา ขอบคุณมาก*
*ค่ะ*
ชื่อของนิชาทำให้คนที่สนใจแต่เอกสารตรงหน้ายอมเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสาร สายตาของทั้งสองคนสบกันก่อนที่คณินจะยิ้มเยาะออกมาแล้วหันกลับไปสนใจกับเอกสารตรงหน้าอีกครั้ง การกระทำของคณินสร้างความหงุดหงิดหัวใจให้กับนิชาได้ไม่น้อย
มาแอบอยู่ใกล้ๆ เรานี่เอง เธอคิดจะทำอะไรกันแน่นะนิชา
คณินธรคิดในใจ
*ผมตกลงตามข้อเสนอในสัญญานี้ทุกอย่างครับวันนี้เรามาเซ็นสัญญากันเลยดีกว่าครับ*
*ได้ครับได้...เอ่อ! ครูนิชาอย่าเพิ่งไป...ผมรบกวนช่วยถ่ายเอกสารสัญญาซื้อขายให้ผมหนึ่งชุดด้วยนะ*
*ค่ะ*
เมื่อนิชารับเอกสารไปแล้วเธอก็รีบเดินออกจากห้องของ ผอ.ไปทันที