บ้านคณินธร

ทางด้านสินี
*คุณสินีจะให้ผมยื่นฟ้องคุณคณินธรจริงๆ หรือครับ*
*ใช่…พี่คณินคงคิดว่าการแต่งงานจอมปลอมแบบนั้นจะหลอกให้ฉันเชื่อว่าเขามีคุณสมบัติเพียงพอที่จะดูแลอะตอมได้อย่างนั้นหรือไม่มีทาง*
*แต่พวกเขาสองคนจดทะเบียนสมรสกันแล้วนะครับ*
*ผมว่าคุณสินีลองคิดทบทวนดูอีกครั้งดีไหมครับ*
*ฉันจะหาหลักฐานเอง...คุณมีหน้าที่ฟ้องก็ฟ้องไปเถอะน่า*
*ครับ...ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ*
*เชิญ...*
ทนายกลับไปนานแล้วแต่สินียังคงนั่งคิดแผนการอันชั่วร้ายของตัวเองอยู่ที่เดิม
*มันจะต้องมีจุดอ่อนสักจุดสิน่า...ฉันจะต้องหามันให้เจอให้ได้*
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
*คุณสินีให้ทนายยื่นเรื่องฟ้องคุณหรือค่ะ*
*ใช่*
*ทำไมเธอถึงไม่ยอมหยุดอีกละค่ะ...ก็ในเมื่อ...*
*เธอไม่เชื่อว่าเราแต่งงานกันเพราะความรัก แต่เธอเชื่อว่าเราสองคนแต่งงานกันเพื่อบังหน้า เพราะต้องการให้อะตอมอยู่ในความดูแลของผม*
*แล้วพวกเราจะทำให้เธอเชื่อได้ยังไงละค่ะ*
*เราต้องมีลูกด้วยกัน*
*อะไรนะค่ะ...เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด*
*ใช่...เป็นไปไม่ได้ เพราะแค่ผมแกล้งจุ๊บคุณคุณยังโกรธผมขนาดนั้น ถ้าผมให้คุณอุ้มท้องลูกของผมอีกละก็คุณคงจะฆ่าผมแน่...จริงไหม*
*คุณคณิน...ฉันไม่ตลกด้วยหรอกนะค่ะ*
*โอเค เรามาเข้าเรื่องกันเลยก็แล้วกัน*
*พูดมาสิค่ะ*
*ที่ผมเรียกคุณมาพบที่ห้องทำงานก็เพราะว่าผมต้องการฟังความคิดเห็นจากคุณ*
*ฉันคิดว่าคุณควรยอมรับความจริงได้แล้วค่ะ...คุณควรปล่อยให้อะตอมได้เผชิญหน้ากับความจริง ไม่อย่างนั้นคุณก็จะต้องปกป้องแกไปตลอดชีวิต*
*แต่ว่า...*
*ความเห็นของฉันมีแค่นี้ละค่ะ...คุณลองคิดดูเองก็แล้วกันค่ะ...ฉันมีงานต้องทำ ขอตัวก่อนนะค่ะ*
*พูดจบนิชาก็เดินออกจากห้องทำงานของคณินธรไปทันที*
*หยุดเดี๋ยวนี้นะนิชาเรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย นิชา...นิชา...*
ณ ห้องเรียนของเด็กชายชานนท์
*คุณพ่อเรียกคุณครูไปคุยเรื่องอะไรหรือครับ*
ถึงแม้ว่านิชาจะอยู่ในฐานะแม่เลี้ยงของอะตอมแต่อะตอมก็ยังไม่ได้รับอนุญาตจากนิชาให้เรียกว่าแม่อยู่ดี
*อะตอม*
*ครับ*
*ครูขอถามอะไรสักหน่อยได้ไหมครับ*
*ครับ*
*ถ้าคุณพ่อของอะตอมถูกฟ้องเรื่องอุบัติเหตุในครั้งนั้น อะตอมจะทำยังไงครับ*
*ผมจะเป็นพยานให้คุณพ่อครับ ผมจะบอกว่าคุณพ่อไม่ได้เป็นคนทำให้เกิดอุบัติเหตุ เพราะคุณพ่อรักคุณแม่มากแล้ววันนั้นผมเห็นรถสีดำคันใหญ่วิ่งตัดหน้ารถของคุณพ่อคุณพ่อก็เลยหักหลบครับ*
เขารักภรรยาของเขามากมันก็ถูกต้องแล้ว ทำไมเราจะต้องรู้สึกอิจฉาแม่ของอะตอมด้วยนะ…ทำไม
*คุณครูครับ คุณครู…ทำไมคุณครูถึงเงียบไปละครับ*
*อ๋อ! เปล่าจะเปล่าครูแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย...อะตอมเก่งมากเลยนะครับ ตัวแค่นี้ยังรู้จักช่วยเหลือคุณพ่อด้วย*
*ผมโตแล้วนะครับ...ผมจะปกป้องคุณครูกับคุณพ่อเองครับ*
*เก่งมากครับอะตอม...อะตอมน่ารักที่สุดเลย*
นิชาสวมกอดอะตอมทั้งน้ำตา นิชาสงสารอะตอม เพราะอะตอมยังเด็กอยู่แต่ต้องมาเสียแม่ไปใบหน้าของแม่ก็แทบจะจำไม่ได้ถ้าเทียบกับตอนที่เธอต้องสูญเสียบิดาตอนเรียนมหาวิทยาลัยอะตอมนั้นช่างน่าสงสารจริงๆ
ทางด้านสินี
*เรื่องที่ฉันให้นายไปสืบได้เรื่องไปถึงไหนแล้ว*
*ผมก็พอจะได้เรื่องอะไรมาบ้างแล้วละนะแต่ว่ามันยังขาด...*
อำพลเจ้าของธุรกิจสีเทาพูดพร้อมกับถูนิ้วมือวนไปวนมาเพื่อแสดงให้สินีเห็นว่าเขาต้องการทุนทรัพย์ในการหาข้อมูลเพิ่มเติม
*ต้องการเท่าไหร่...*
*หนึ่ง…*
อำพลยังพูดไม่ทันจบสินีก็พูดดักคอขึ้นมาเสียก่อน
*หนึ่งหมื่น*
*สำหรับข้อมูลนี้ผมว่าหนึ่งหมื่นมันยังน้อยไปนะครับ*
*อย่าบอกนะว่านายต้องการหนึ่งแสน*
*หนึ่งล้านถ้าเงินไม่มาข้อมูลก็ไม่มี...แล้วก็ไม่ต้องหวังว่าจะไปจ้างคนอื่นด้วย เพราะถ้าคุณจ้างคนอื่นผมจะเอาเรื่องนี้ไปบอกคนรักของคุณแทน*
*แก...*
*ว่ายังไงครับ*
*ได้...เสร็จงานเมื่อไหร่ฉันถึงจะโอนให้ หวังว่าคงจะเป็นข้อมูลที่น่าพอใจจริงๆ นะ*
*แน่นอนครับคุณผู้หญิง*
*ได้เรื่องเมื่อไหร่นายค่อยติดต่อฉันก็แล้วกัน…*
พูดจบสินีก็เดินออกจากออฟฟิตหรือบริษัทปล่อยเงินกู้ผิดกฎหมายของอำพลไปทันที
*ทำไมลูกพี่ถึงปล่อยเธอไปง่ายๆ แบบนี้ละ เธอคือสาวในสเปคของลูกพี่ไม่ใช่หรือไง*
ลูกน้องคนสนิทของอำพลที่ยืนฟังการสนทนาของทั้งสองคนอย่างเงียบๆ พูดขึ้น หลังจากที่สินีเดินออกจากสำนักงานปล่อยเงินกู้ของพวกเขาไปแล้ว
*ผู้หญิงของฉันมีเยอะแยะไป ฉันไม่โง่เอาผู้หญิงคนนี้มาทำให้ฉันต้องปวดหัวทีหลังหรอกน่า*
*แล้วทำไมลูกพี่ถึงต้องมองเธอแบบนั้นด้วยละ*
*แบบไหนวะ*
*ก็แบบ...แบบว่าอยากจะกลืนกินเธออะไรแบบนั้นเลย*
*ไอ้นี่สอดรู้...วอนเจ็บตัวแล้วไหมละ*
*ที่ฉันมองแบบนั้นเพราะฉันกำลังคิดอยู่ว่าฉันจะได้เงินจากหล่อนเท่าไหร่ฉันถึงจะพอใจยังไงละไอ้โง่*
*ใช่ๆ...ผมนี่โง่จริงๆ ด้วย*
*รู้ตัวก็ดีแล้ว...ไป...ไปทำงานที่ฉันสั่งได้แล้ว ถ้าอาทิตย์นี้ยังไม่มีอะไรคืบหน้าอีกละก็...ฉันจะฆ่าแก*
*ครับ ครับ ผมไปแล้วครับลูกพี่*