บ้านคณินธร

ทางด้านสินี

*คุณสินีจะให้ผมยื่นฟ้องคุณคณินธรจริงๆ หรือครับ*

*ใช่…พี่คณินคงคิดว่าการแต่งงานจอมปลอมแบบนั้นจะหลอกให้ฉันเชื่อว่าเขามีคุณสมบัติเพียงพอที่จะดูแลอะตอมได้อย่างนั้นหรือไม่มีทาง*

*แต่พวกเขาสองคนจดทะเบียนสมรสกันแล้วนะครับ*

*ผมว่าคุณสินีลองคิดทบทวนดูอีกครั้งดีไหมครับ*

*ฉันจะหาหลักฐานเอง...คุณมีหน้าที่ฟ้องก็ฟ้องไปเถอะน่า*

*ครับ...ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ*

*เชิญ...*

ทนายกลับไปนานแล้วแต่สินียังคงนั่งคิดแผนการอันชั่วร้ายของตัวเองอยู่ที่เดิม

*มันจะต้องมีจุดอ่อนสักจุดสิน่า...ฉันจะต้องหามันให้เจอให้ได้*

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

*คุณสินีให้ทนายยื่นเรื่องฟ้องคุณหรือค่ะ*

*ใช่*

*ทำไมเธอถึงไม่ยอมหยุดอีกละค่ะ...ก็ในเมื่อ...*

*เธอไม่เชื่อว่าเราแต่งงานกันเพราะความรัก แต่เธอเชื่อว่าเราสองคนแต่งงานกันเพื่อบังหน้า เพราะต้องการให้อะตอมอยู่ในความดูแลของผม*

*แล้วพวกเราจะทำให้เธอเชื่อได้ยังไงละค่ะ*

*เราต้องมีลูกด้วยกัน*

*อะไรนะค่ะ...เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด*

*ใช่...เป็นไปไม่ได้ เพราะแค่ผมแกล้งจุ๊บคุณคุณยังโกรธผมขนาดนั้น ถ้าผมให้คุณอุ้มท้องลูกของผมอีกละก็คุณคงจะฆ่าผมแน่...จริงไหม*

*คุณคณิน...ฉันไม่ตลกด้วยหรอกนะค่ะ*

*โอเค เรามาเข้าเรื่องกันเลยก็แล้วกัน*

*พูดมาสิค่ะ*

*ที่ผมเรียกคุณมาพบที่ห้องทำงานก็เพราะว่าผมต้องการฟังความคิดเห็นจากคุณ*

*ฉันคิดว่าคุณควรยอมรับความจริงได้แล้วค่ะ...คุณควรปล่อยให้อะตอมได้เผชิญหน้ากับความจริง ไม่อย่างนั้นคุณก็จะต้องปกป้องแกไปตลอดชีวิต*

*แต่ว่า...*

*ความเห็นของฉันมีแค่นี้ละค่ะ...คุณลองคิดดูเองก็แล้วกันค่ะ...ฉันมีงานต้องทำ ขอตัวก่อนนะค่ะ*

*พูดจบนิชาก็เดินออกจากห้องทำงานของคณินธรไปทันที*

*หยุดเดี๋ยวนี้นะนิชาเรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย นิชา...นิชา...*

ณ ห้องเรียนของเด็กชายชานนท์

*คุณพ่อเรียกคุณครูไปคุยเรื่องอะไรหรือครับ*

ถึงแม้ว่านิชาจะอยู่ในฐานะแม่เลี้ยงของอะตอมแต่อะตอมก็ยังไม่ได้รับอนุญาตจากนิชาให้เรียกว่าแม่อยู่ดี

*อะตอม*

*ครับ*

*ครูขอถามอะไรสักหน่อยได้ไหมครับ*

*ครับ*

*ถ้าคุณพ่อของอะตอมถูกฟ้องเรื่องอุบัติเหตุในครั้งนั้น อะตอมจะทำยังไงครับ*

*ผมจะเป็นพยานให้คุณพ่อครับ ผมจะบอกว่าคุณพ่อไม่ได้เป็นคนทำให้เกิดอุบัติเหตุ เพราะคุณพ่อรักคุณแม่มากแล้ววันนั้นผมเห็นรถสีดำคันใหญ่วิ่งตัดหน้ารถของคุณพ่อคุณพ่อก็เลยหักหลบครับ*

เขารักภรรยาของเขามากมันก็ถูกต้องแล้ว ทำไมเราจะต้องรู้สึกอิจฉาแม่ของอะตอมด้วยนะ…ทำไม

*คุณครูครับ คุณครู…ทำไมคุณครูถึงเงียบไปละครับ*

*อ๋อ! เปล่าจะเปล่าครูแค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย...อะตอมเก่งมากเลยนะครับ ตัวแค่นี้ยังรู้จักช่วยเหลือคุณพ่อด้วย*

*ผมโตแล้วนะครับ...ผมจะปกป้องคุณครูกับคุณพ่อเองครับ*

*เก่งมากครับอะตอม...อะตอมน่ารักที่สุดเลย*

นิชาสวมกอดอะตอมทั้งน้ำตา นิชาสงสารอะตอม เพราะอะตอมยังเด็กอยู่แต่ต้องมาเสียแม่ไปใบหน้าของแม่ก็แทบจะจำไม่ได้ถ้าเทียบกับตอนที่เธอต้องสูญเสียบิดาตอนเรียนมหาวิทยาลัยอะตอมนั้นช่างน่าสงสารจริงๆ

ทางด้านสินี

*เรื่องที่ฉันให้นายไปสืบได้เรื่องไปถึงไหนแล้ว*

*ผมก็พอจะได้เรื่องอะไรมาบ้างแล้วละนะแต่ว่ามันยังขาด...*

อำพลเจ้าของธุรกิจสีเทาพูดพร้อมกับถูนิ้วมือวนไปวนมาเพื่อแสดงให้สินีเห็นว่าเขาต้องการทุนทรัพย์ในการหาข้อมูลเพิ่มเติม

*ต้องการเท่าไหร่...*

*หนึ่ง…*

อำพลยังพูดไม่ทันจบสินีก็พูดดักคอขึ้นมาเสียก่อน

*หนึ่งหมื่น*

*สำหรับข้อมูลนี้ผมว่าหนึ่งหมื่นมันยังน้อยไปนะครับ*

*อย่าบอกนะว่านายต้องการหนึ่งแสน*

*หนึ่งล้านถ้าเงินไม่มาข้อมูลก็ไม่มี...แล้วก็ไม่ต้องหวังว่าจะไปจ้างคนอื่นด้วย เพราะถ้าคุณจ้างคนอื่นผมจะเอาเรื่องนี้ไปบอกคนรักของคุณแทน*

*แก...*

*ว่ายังไงครับ*

*ได้...เสร็จงานเมื่อไหร่ฉันถึงจะโอนให้ หวังว่าคงจะเป็นข้อมูลที่น่าพอใจจริงๆ นะ*

*แน่นอนครับคุณผู้หญิง*

*ได้เรื่องเมื่อไหร่นายค่อยติดต่อฉันก็แล้วกัน…*

พูดจบสินีก็เดินออกจากออฟฟิตหรือบริษัทปล่อยเงินกู้ผิดกฎหมายของอำพลไปทันที

*ทำไมลูกพี่ถึงปล่อยเธอไปง่ายๆ แบบนี้ละ เธอคือสาวในสเปคของลูกพี่ไม่ใช่หรือไง*

ลูกน้องคนสนิทของอำพลที่ยืนฟังการสนทนาของทั้งสองคนอย่างเงียบๆ พูดขึ้น หลังจากที่สินีเดินออกจากสำนักงานปล่อยเงินกู้ของพวกเขาไปแล้ว

*ผู้หญิงของฉันมีเยอะแยะไป ฉันไม่โง่เอาผู้หญิงคนนี้มาทำให้ฉันต้องปวดหัวทีหลังหรอกน่า*

*แล้วทำไมลูกพี่ถึงต้องมองเธอแบบนั้นด้วยละ*

*แบบไหนวะ*

*ก็แบบ...แบบว่าอยากจะกลืนกินเธออะไรแบบนั้นเลย*

*ไอ้นี่สอดรู้...วอนเจ็บตัวแล้วไหมละ*

*ที่ฉันมองแบบนั้นเพราะฉันกำลังคิดอยู่ว่าฉันจะได้เงินจากหล่อนเท่าไหร่ฉันถึงจะพอใจยังไงละไอ้โง่*

*ใช่ๆ...ผมนี่โง่จริงๆ ด้วย*

*รู้ตัวก็ดีแล้ว...ไป...ไปทำงานที่ฉันสั่งได้แล้ว ถ้าอาทิตย์นี้ยังไม่มีอะไรคืบหน้าอีกละก็...ฉันจะฆ่าแก*

*ครับ ครับ ผมไปแล้วครับลูกพี่*