บ้านคณินธร

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
*เอาเฝือกออกแล้วดีใจไหมครับ*
*ค่ะ...แต่ก็รู้สึกโล่งแปลกๆ นะค่ะ*
*คุณนิลองเดินดูสิครับ*
*ค่ะ*
*นิคิดว่าขาของนิน่าจะหายเป็นปกติแล้วละค่ะไม่มีอาการเจ็บเวลาเดินเลย*
*แต่ก็อย่าเพิ่งใช้ขามากนะครับ*
*ค่ะ...ขอบคุณคุณหมอมากนะค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวกลับก่อนนะค่ะ*
*ครับ…เอ่อ! คุณนิครับไม่ทราบว่าวันนี้คุณนิมากับลุงพรหรือว่ามา...*
*มากับฉันเอง*
คณินธรพูดพร้อมกับเปิดประตูแล้วเดินเข้ามาในห้องตรวจ
*อ้าว! แล้วทำไมนายไม่เข้ามาพร้อมกับคุณนิละ*
*ก็ฉันไม่ใช่คนป่วย*
*แล้วทำไมวันนี้ถึงมาเองได้ไม่มีงานทำหรือไง*
*ใช่...ฉันว่างงาน ทำไม...ฉันมาไม่ได้เหรอ หรือว่า...นายกลัวว่าฉันจะมาเป็นก้างขวางคอนายใช่ไหม*
ประโยคท้ายคณินธรกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของหมออัคพล หมออัคพลรีบผลักร่างของคณินธรให้ออกห่างก่อนที่จะหันไปมองหน้านิชาพร้อมกับส่งยิ้มจืดๆ ให้กับนิชา เพราะหมออัคพลกลัวว่านิชาอาจจะได้ยินในสิ่งที่คณินธรพูดเมื่อครู่นี้
*มีเรื่องอะไรที่ไม่อยากให้ฉันรู้หรือเปล่าค่ะ ฉันออกไปรอด้านนอกก็ได้นะค่ะ*
*ไม่ใช่ครับ พวกเราแค่ล้อกันเล่นตามประสาผู้ชายก็เท่านั้นเองครับ*
*นิชาเรากลับบ้านกันได้แล้วละ วันนี้คุณหมออัคพลเขามีคนไข้เยอะ*
คณินธรพูดกับนิชาแต่เขากลับหันไปส่งยิ้มอย่างผู้ชนะให้กับหมออัคพลแทน
*ค่ะ*
*ฝากเอาไว้ก่อนเถอะนายคณิน ฉันจะเอาคืนนายให้ได้เลยคอยดูก็แล้วกัน*
หมออัคพลพูดขึ้นหลังจากที่นิชากับคณินธรเดินออกจากห้องตรวจไปแล้ว
หลายวันผ่านไป
*คุณคณินค่ะฉันมีธุระที่บ้านนิดหน่อยฉันขอลางานสักสองวันนะค่ะ*
*ได้สิ แล้วคุณจะไปยังไงละ*
*ฉันขอให้ลุงพรไปส่งที่ท่ารถตู้ค่ะ*
*ไม่ต้องรบกวนลุงพรหรอก...เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง*
*เอ่อ! ...*
*ผมต้องเข้าไปทำธุระที่กรุงเทพฯ อยู่แล้ว*
*ก็ได้ค่ะ*
*คุณเตรียมของเสร็จแล้วใช่ไหม*
*ค่ะ*
*ถ้าอย่างนั้นเราก็ไปกันเลย*
*ค่ะ*
ระหว่างเดินทาง
*ผมรู้สึกว่าช่วงนี้คุณพยายามหลบหน้าผมนะ ถ้าวันนั้นลุงพรไม่ป่วยคุณก็คงจะไม่ยอมให้ผมพาไปหาไอ้หมอหรอกจริงไหม*
..........
เงียบไม่มีเสียงตอบรับจากปากของนิชา แต่คณินธรไม่สนใจเขายังคงพูดต่อไปเรื่อยๆ
จะไม่ให้ฉันหลบหน้าคุณได้ยังไงในเมื่อคุณประกาศในสิ่งที่ทำให้ฉันได้อับอายออกไปแบบนั้น ที่ฉันทนอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะอะตอมหรอกย่ะ
นิชาแอบว่าคณินธร
*คุณเป็นยังไงบ้าง...สินีไปหาเรื่องคุณอีกหรือเปล่า*
*ไม่ค่ะ*
*ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น...ผมรู้สึกว่าคุณพูดกับผมน้อยลงนะ*
ปกติเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันอยู่แล้วนี่ค่ะ เอ๊ะ! แล้วเขาจะพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นขึ้นมาทำไมอีกนะ
นิชาคิดในใจ
*คุณคิดแบบนั้นหรือค่ะ*
*อืม! ผมว่าวันนี้ผมจะต้องคุยกับคุณให้รู้เรื่อง*
*คุยเรื่องอะไรหรือค่ะ*
*นี่คุณแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องใช่ไหม..คุณไม่คิดจะรักษาชื่อเสียงของคุณเลยเหรอ...บางครั้งผมก็อดสงสัยไม่ได้นะว่าคุณเป็นผู้หญิงหรือว่าผู้ชายกันแน่*
*นี่คุณกำลังว่าฉันอยู่นะค่ะ*
*เอาละผมเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน*
*เชิญค่ะ*
*ผมต้องการจดทะเบียนสมรสกับคุณ*
*อะไรนะค่ะ...คุณล้อฉันเล่นใช่ไหมค่ะ*
*คุณคิดว่าผมเป็นคนที่ชอบพูดเล่นอย่างนั้นหรือ*
*แต่ว่าเราสองคนไม่ได้...*
*ไม่ได้รักกัน ใช่ไหม*
*ค่ะ*
*ผมไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นผมแค่ไม่ต้องการให้คนอื่นมองคุณในทางไม่ดี คุณเป็นผู้หญิงคุณเสียหายนะ แล้วที่สำคัญก็คือคุณยังไม่เคยแต่งงานมาก่อนด้วย*
*ไม่ต้องย้ำเรื่องความโสดของฉันมากขนาดนั้นก็ได้นะค่ะ*
*คุณว่ายังไง ตกลงไหม*
คนอะไร พูดปุ๊บก็จะให้ตกลงปั๊บ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายนะค่ะคุณ ถึงฉันจะไม่เคยมีแฟนมาก่อนแต่ฉันก็มีคนมาจีบเยอะแยะ ฉันไม่ได้ยากไร้ผู้ชายขนาดนั้นหรอกย่ะ
ฉันขอคิดดูก่อนได้ไหมค่ะ*
*ผมให้เวลาคุณคิดหนึ่งชั่วโมง*
*ทำไมค่ะ*
*เพราะว่าธุระของผมในวันนี้ก็คือมาสู่ขอคุณกับคุณแม่ของคุณยังไงละ*
*อะไรนะค่ะ*
*คุณฟังไม่ผิดหรอก…ถ้าคุณตกลง ผมจะสู่ขอคุณกับท่านวันนี้เลย*
*คุณคณินค่ะคุณทำแบบนี้ทำไมค่ะ คุณไม่ต้องมารักษาชื่อเสียงให้ฉันหรอกค่ะ เพราะว่าฉันกับคุณเราไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ เรื่องวันนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ ที่ไม่ว่าฉันหรือคุณก็ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นมาได้อย่างไรจริงไหมค่ะ*
*สรุปก็คือ คุณไม่ตกลง*
*ใช่ค่ะ ฉันไม่ตกลงฉันไม่อยากจะมีปัญหากับคุณสินี ดูเธอจะรักคุณมากนะค่ะ*
*ถ้าอย่างนั้นผมขอถามคุณใหม่…คุณไม่เคยชอบผมบ้างเลยเหรอ*
จะมาไม้ไหนอีกละนี่
นิชาแอบว่าคณินธร
*คุณพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่าค่ะคุณคณิน*
*สติผมยังดีอยู่*
*แล้วทำไม…คุณถึงถามฉันแบบนั้นละคะ*
*ผมพูดความจริงกับคุณก็ได้...ผมสงสารอะตอม ผมอยากหาคนที่สามารถดูแลอะตอมได้ตลอดไป*
*แล้วคุณคิดว่าฉันทำได้หรือค่ะ*
*ได้สิ...อะตอมชอบคุณมาก ถ้าเราแต่งงานกันคุณก็จะสามารถดูแลอะตอมได้โดยไม่มีใครกล้ามาต่อว่าคุณ หรือว่ามองคุณในทางเสียหายอีก*
*คุณเห็นแก่ตัว...*
*ผมทำเพื่ออะตอมผมเห็นแก่ตัวตรงไหน*
*ตรงที่คุณไม่มองว่าฉันจะคิดยังไง คุณคิดถึงแต่ผลประโยชน์ของคุณ คุณเคยคิดก่อนที่จะถามฉันไหมค่ะว่าฉันมีคนรักไหม แล้วฉันจะทำอะไรต่อหลังจากที่ฉันไปจากบ้านของคุณ คุณเคยคิดถึงตรงนี้บ้างไหมค่ะ*
*คือว่าผม…*
*ไม่เคยใช่ไหมค่ะ เพราะแบบนี้ไงค่ะฉันถึงได้พูดว่าคุณเห็นแก่ตัว…ฉันว่าเราเลิกพูดถึงเรื่องนี้กันดีกว่าค่ะ ฉันขอเวลาคิดสักหน่อยถ้าคุณคิดว่าคุณรอได้ แต่ถ้าวันนี้คุณจะทำตามอย่างที่คุณพูด...ฉันก็สามารถบอกคุณได้ตอนนี้เลยว่าฉันไม่ตกลงค่ะ*
*ก็ได้...ผมจะรอคำตอบจากคุณ*