บ้านคณินธร

หลายวันผ่านไป
นิชายังคงทำหน้าที่ตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือนิชากับคณินธรจะไม่ค่อยพูดคุยกันถึงแม้พบเจอหน้ากันจังๆ ก็ไม่ทักทายกันจนทำให้คนในบ้านรู้สึกอึดที่ต้องคอยเป็นล่ามให้กับคนทั้งคู่ ยกเว้นสินีเพียงคนเดียวที่ชอบใจในความผิดปกตินี้
*สะใจจริงๆ เลย...ว่าไหมนังนิ่ม...ฉันอยากจะรู้จริงๆ เลยว่าเมื่อไหร่พี่คณินจะหมดความอดทนกับนังครูนิชาแล้วเฉดหัวมันออกไปจากบ้านหลังนี้สักที*
*คงไม่นานหรอกค่ะถ้าสถานการณ์ยังเป็นแบบนี้ต่อไป*
*ขอให้มันจริงเถอะ...ถ้านังครูนิชายังไม่ออกไปจากบ้านหลังนี้ฉันก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี*
ณ ห้องนั่งเล่นชั้นสองหรือห้องเรียนของเด็กชายชานนท์
*ทำไมคุณครูกับคุณพ่อต้องทะเลาะกันด้วยครับ...ทำไมถึงไม่คืนดีกันสักทีละครับ*
*ใครบอกอะตอมครับว่าครูกับคุณพ่อของอะตอมทะเลาะกัน*
*ผมก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะครับ*
*อะตอม...พูดแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะครับ อะตอมฟังครูนะครับ เรื่องของผู้ใหญ่อะตอมไม่ต้องยุ่ง อะตอมแค่ตั้งใจเรียนก็พอแล้ว...เข้าใจนะครับ*
*ครับ*
อะตอมรับคำเสียงเศร้า
ถึงเด็กชายชานนท์จะตอบรับแต่ในใจของเด็กน้อยกลับคิดอีกทางหนึ่ง “ทำไมป้าคนนั้นถึงบอกกับเราว่าคุณพ่อกับคุณครูชอบกันนะ ไม่เห็นจะเป็นความจริงเลย ทำไมผู้ใหญ่ถึงชอบโกหกเด็กอยู่เรื่อยเลย พวกผู้ใหญ่นี่เชื่อไม่ได้จริงๆ ชอบหลอกเด็ก”
อะตอมแอบคิดในใจ
ค่ำวันนั้น
หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยนิชาก็พาเด็กชายชานนท์เข้านอนแต่หลังจากที่เด็กน้อยหลับไปแล้วนิชาก็รู้สึกง่วงนอนมาก มากเสียจนไม่อยากเดินกลับห้องนอนของเธอ นิชาจึงล้มตัวลงนอนข้างๆ ร่างของเด็กน้อยนั่นเอง เมื่อนิชาหลับไปแล้วก็มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องของเด็กชายชานนท์แล้วอุ้มร่างบางของนิชาออกไปจากห้องนอนของเด็กชายชานนท์โดยที่นิชาไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดเดียว
เช้าวันใหม่
*อืม! ทำไมวันนี้ที่นอนของเรานุ่มดีจังเลย*
พูดจบนิชาก็ค่อยๆ ลืมตามองไปรอบๆ ห้อง แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เพราะห้องนี้ไม่ใช่ห้องนอนของเธอ และเมื่อเธอมองไปยังคนที่กำลังนอนหลับสบายอยู่ข้างๆ เธอนั้น เธอก็ต้องตกใจสุดขีด นิชาพยายามนั่งเรียบเรียงเหตุการณ์เมื่อคืนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะตัดสินใจปลุกคนที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ เธอให้ตื่นขึ้นมา
*คุณคณิน*
*อืม! ใครมาเรียกแต่เช้าเลย*
*คุณคณินตื่นเร็วๆ ค่ะ*
นิชาเรียกคณินธรพร้อมๆ กับเขย่าแขนของเขา เพื่อปลุกให้เขาตื่น
*ใคร*
*ฉันเองค่ะ*
*ใครนะ*
และเมื่อคณินธรลืมตามองนิชาจนเต็มตาเขาก็ต้องตกใจเป็นอย่างมากที่เห็นนิชาในห้องนอนของเขา ซึ่งเขาไม่เคยอนุญาตให้ใครเข้ามาในห้องของเขาเลย ยกเว้นอะตอมกับป้าอุ่น
*นี่คุณเข้ามาในห้องนอนของผมได้ยังไง*
*คุณอย่าพูดเสียงดังสิค่ะ…เราต้องคุยกันนะค่ะ*
*ผมไม่คุย คุณออกไปจากห้องของผมเดี๋ยวนี้เลย*
*ฉันจะออกไปยังไงละค่ะ เสื้อผ้าของฉันอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้*
*จริงด้วย...เสื้อผ้าของผมก็ไม่มี มีแค่กางเกงชั้นในเท่านั้นเอง*
คณินธรพูดขึ้นหลังจากที่เขาก้มมองสำรวจร่างกายของตัวเองเรียบร้อยแล้ว
*หรือว่าคุณกำลังจะบอกผมว่าเมื่อคืนนี้คุณกับผมมีอะไรกันอย่างนั้นเหรอ*
*ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะค่ะ คุณกำลังเข้าใจฉันผิด*
*เข้าใจผิดอย่างนั้นเหรอ ผู้หญิงกับผู้ชายนอนเปลือยกายอยู่บนเตียงเดียวกันทั้งคืนแบบนี้คุณจะให้ผมคิดเป็นอย่างอื่นได้อีกเหรอ*
*คุณคณินคุณตั้งสติหน่อยสิค่ะ ฉันว่าจะต้องมีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่ๆ*
*คุณอย่าสร้างเรื่องดีกว่านิชา ผมให้เวลาคุณยี่สิบนาทีเก็บข้าวของของคุณแล้วออกไปจากบ้านหลังนี้ได้เลยผมไม่อยากเห็นหน้าคุณอีกแล้ว*
*คุณคณิน...*
นิชาพูดได้แค่นั้นก็มีเสียงเคาะประตูที่หน้าห้องนอนของคณินธรดังขึ้นมาเสียก่อน
 
 
ขอบคุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่านที่ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้ ทำให้ผู้เขียนมีกำลังใจในการเขียนนิยายต่อไป โปรดติดตามตอนต่อไป