บ้านคณินธร

ณ ห้องทำงานของคณินธร
*มีอะไรครับป้าอุ่น*
*เมื่อครู่นี้คุณสินีเธอโทรมาค่ะ เธอบอกว่าถ้าคุณคณินไม่ยอมยกหลานให้กับเธอ เธอจะเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ค่ะ*
*อะไรนะครับ…*
*เธอคิดอะไรอยู่คุณคณินก็คงทราบดีใช่ไหมค่ะ เธอพยายามหาข้ออ้างที่จะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้มาโดยตลอด แต่ก็ไม่เคยสำเร็จ มาครั้งนี้เธอคงเตรียมการมาอย่างดีถึงได้ใช้คุณหนูมาเป็นข้อต่อรองกับคุณคณิน ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจจริงๆ แล้วเราจะรับมือกับผู้หญิงคนนี้ยังไงดีค่ะ*
*ผมขอเวลาคิดก่อนก็แล้วกันนะครับ*
*ค่ะ...ถ้าอย่างนั้นป้าขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ*
*ครับ*
สองอาทิตย์ผ่านไป
*วันนี้ผมไม่ว่างพาคุณไปหาหมอนะ เดี๋ยวพอคุณทานอาหารเช้าเสร็จแล้วคุณก็ขึ้นไปเตรียมแต่งตัวได้เลย ผมจะให้ลุงพรเป็นคนพาคุณไป*
*ค่ะ*
*ห้ามเข้านะค่ะ คุณสินี คุณไม่มีสิทธ์เข้ามาในบ้านหลังนี้จนกว่าคุณคณินจะอนุญาตนะค่ะ*
*หลีกไปเลยนะยัยอุ่นแกคิดว่าแกเป็นใคร...ขี้ข้าอย่างแกกล้ามาขวางทางฉันเหรอ*
*ข้างนอกมีเสียงเอะอะอะไรกันค่ะ*
คณินธรไม่พูดอะไรเขาทำเพียงแค่เดินออกจากห้องอาหารไปอย่างเงียบๆ แต่นิชานั้นสังเกตเห็นว่าสีหน้าของคณินนั้นค่อนข้างเครียดเลยทีเดียว เธอจึงพยุงร่างของเธอเดินตามคณินธรออกไปอีกคน
*ป้าอุ่นไปทำงานเถอะครับทางนี้ผมจัดการเอง*
คณินพูดขึ้นทันทีที่เดินมาถึงบริเวณที่เกิดเหตุ
*ค่ะ*
*พี่คณิน สินีคิดถึงพี่คณิณจังเลยค่ะ*
พูดจบสินีก็เดินเข้ามาสวมกอดคณินในทันที คณินหลบไม่ทัน เพราะไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำอะไรแบบนี้
*เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือค่ะคุณ...*
นิชาพูดได้แค่นั้นก็อยากจะรีบหันหลังกลับโดยเร็วที่สุด แต่ขาเจ้ากรรมดันไม่อำนวย
ทำไมเราจะต้องมาเห็นภาพอะไรแบบนี้ด้วยนะ เขาจะคิดว่าเรามาเป็น กขค หรือเปล่านะ รีบไปจากตรงนี้ดีกว่าเรา
*นิชา*
แต่ก่อนที่นิชาจะเดินจากไปคณินธรก็หันมาเห็นนิชาเสียก่อน เขาจึงเรียกนิชาเอาไว้เพื่อใช้เธอเป็นกันชนระหว่างเขากับสินี
*ค่ะ*
*คุณมานี่หน่อย*
*เอ่อ! ฉันจะกลับห้องแล้วค่ะ ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้นเลยนะค่ะ*
*ผมบอกว่าให้คุณมานี่ไง*
เมื่อเสียงของคณินเข้มขึ้นนิชาจึงพยุงร่างบางของเธอเดินเข้าไปหาคณิน
*สีนีคุณปล่อยผมได้แล้วผมจะแนะนำให้คุณรู้จักกับคุณครูของอะตอม*
*ก็ได้ค่ะ สินีก็อยากจะรู้จักเหมือนกันค่ะว่าคุณครูของอะตอมจะมีดีสักแค่ไหน*
*นิชาผมขอแนะนำให้คุณรู้จักกับสินีเธอเป็นน้องสาวภรรยาของผม*
*ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณสินี*
นิชาพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับสินี
*แต่ฉันไม่ยินดีที่ได้พบกับคุณ*
ได้มาเจอตัวจริงวันนี้ต้องยอมรับเลยว่าผู้หญิงคนนี้สวยไม่เบา รูปร่างก็ดี แถมผิวยังดีอีกด้วย เสียอย่างเดียว แต่งตัวเชยเป็นบ้าเลย สมกับเป็นครูจริงๆ เลยนะ...ครูนิชา
คำพูดของสินีทำให้นิชาต้องหุบยิ้มลงทันที
นี่เราพูดอะไรผิดหรือเปล่านะ ทำไมคุณสินีถึงพูดกับเราแบบนั้นทั้งๆ ที่เพิ่งจะเคยเจอหน้ากันครั้งแรกแท้ๆ คนที่นี่ไม่มีใครปกติสักคนเลยหรือไงกันนะ
*ครูนิชาคุณต้องไปสอนลูกอะตอมไม่ใช่หรือ*
*ค่ะ*
*ถ้าอย่างนั้นผมจะช่วยพยุงคุณไปเอง*
*ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณมีแขก ฉันไปเองได้ค่ะ*
*จริงด้วยค่ะ...พี่คณินจะต้องไปยุ่งกับเธอทำไมค่ะ ไม้เท้าเธอก็มี สินีว่าเรามาคุยเรื่องของเรากันดีว่านะค่ะ*
*ฉันขอตัวก่อนนะค่ะ*
พูดจบนิชาก็รีบเดินออกไปจากบริเวณนั้นทันที ปล่อยให้คณิธรแก้ปัญหาของเขาเพียงลำพัง