ขอ เพียง รัก

“ริน ริน ตื่นลูกเดี๋ยวไปสายจะมาโทษคนอื่นไม่ได้นะ” นั้นเสียงอะไรเอะอะแต่เช้าอ่ะ ยังอยากนอนต่ออยู่เลยเมื่อคืนฝันดี้ฝันดีฝันว่าพี่แอลโทรมาแล้วบอกว่าจะจีบฉันอร๊ายยย แค่คิดก้อเขิลแล้ว อาบน้ำดีกว่าจะได้ไปโรงเรียนจะได้ไปเข้าวงโย ฉันเดินโงนเงนไปเข้าห้องน้ำ
~ติ่ง ติง ติ๊ง ตะติ่ง ติ๊ง ติง~
เสียงโทรศัพท์ฉันหนิ ฉันปรือตาพลางเดินไปกดรับสาย
“ฮัลโหล”
ฉันพูดออกไปด้วยเสียงที่งัวเงีย ใครกันโทรมาแต่เช้าถ้าไม่มีสติมากกว่านี้นะคงเสียงแข็งๆกว่านี้แล้วจ๊ะ
“ฮัลโหล ตื่นแล้วยังเนี่ยเสียงงัวเงียเชียว”
ใครหนะเสียงผู้ชายฉันไม่มีสติมากพอที่จะมานั่งดูโทรศัพท์ตอนเช้าว่าใครโทรเข้ามาหรอกนะ ง่วง ง่วงงชะมัด แล้วโทรมาขัดตอนคนกำลังรีบไปอาบน้ำเนี่ย
“ตื่น แล้ว สิ แล้วนั้นใครโทรมาแต่เช้ามีไรป่าวรีบๆพูดมา”
ฉันพูดตอบกลับพลางอารมเสียหน่อยๆ อยากจะถามกลับเหลือเกินมารยาทมีไหมโทรมาหาคนอื่นแต่เช้าเนี่ย
“โหว ดุเชียวเรา ไว้เจอกันที่โรงเรียนนะครับ”
“เดี๋ยว เดี๋ยว”
ไม่ทันได้ตอบกลับไปปลายสายก็วางไปซะละอะไรกันโทรมาพูดสองสามคำนี่กะกวนประสาทกันใช่ป๊ะแล้วโทรมาแต่เช้าด้วยฉันมองชื่อที่ขึ้นในโทรสัพท์ เห้ย พี่แอลพี่แอลหนิบ้าบ้าไปแล้วรินความงัวเงียของฉันเมื่อกี้นี้หายไปในทันทีที่เห็นชื่อคนตรงหน้าจอ เวรเวรแล้วดันพูดไม่ดีกับพี่เขาไปด้วยเพราะความสะลึมสะลือของตัวเองแท้ๆพี่เขาจะมองเรายังไงหละทีนี้เป็นเด็กไม่น่ารักรึเปล่าที่พูดไม่เพราะไม่น่าถนุดถนอมรึเปล่า ฉันเดินหน้าหงิกเข้าห้องน้ำพลางคิดตลอดว่าหรือวันนี้จะโดดเรียนแกล้งไม่สบายดี ไม่ได้ดิมันจะยิ่งทำให้พี่เขาสงสัยนะเราต้องไม่หนีปัญหาสิ ฮือ ค่อยค่อยคิดละกันรีบอาบน้ำรีบไปโรงเรียนดีกว่าฉัน
 
~โรงเรียน~
 
“สวัดดีค่ะม๊า”
ฉันไหว้ม่าม๊า ก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนด้วยใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะเดินไปก็พลางมองซ้ายมองขวาว่าจะมีคนที่ฉันคิดแอบรออยู่บ้างไหมนะแต่เมื่อเช้าใช้น้ำเสียงแย่ๆพูดใส่ไปหนิพี่เขาจะคิดอะไรไหมนะหรือว่าจะโกรธเราซะแล้ว ไม่นะเพิ่งได้คุยกันครั้งเดียวเองขออีกนิดเหอะ ฉันเดินไปเรื่อยๆหวังจะยืดเวลาเผือพี่เขาอาจจะเดินตามมาหรืออะไรก็ตามแต่เดินมาจนถึงห้องวงโยก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาพี่เขาช่างเถอะน้ำรินไปวางกระเป๋าไปขัดเครื่องเตรียมดีกว่าเดี๋ยวจะโดนทำโทษเอา ฉันสลัดความคิดเกี่ยวกับพี่แอลออกเพื่อเริ่มงานของตัวเองอย่างน้อยวันนี้ฉันต้องไม่โดนทำโทษแน่ๆ ฉันเดินไปหยิบกล่องเครื่องดนตรีเพื่อเอาลงมาทำความสะอาดกับเพื่อนๆที่นั่งล้อมวงกันอยู่ก่อนหน้า
“ริน ริน นั่งนี่ๆ”
ทับทิมที่เห็นฉันยืนถือกล่องเรียกฉันให้เข้าไปนั่งด้วยกัน
“มาเช้ากันจังเลยพวกเธอนี่เราว่าเราเช้าแล้วนะ พวกเธอมาก่อนอีก”
“มาช้าก็โดนทำโทษดิแก นี่ๆฉันมีอะไรจะมาเม้าท์”
ทับทิมพูดพร้อมกับทำท่าทางตื่นเต้นกับเรื่องที่จะบอก พวกเราอีกสองคนล้อมวงเข้าเพื่อให้ได้ยินเสียงของนางให้ชัดๆ แหมะพร้อมใจขนาดนี้นี่ไม่ได้อยากรู้เล้ยยย
“ว่ามา เรื่องซุบซิบนี่ถนัด555"ฉันพูดพลางหัวเราะคิกคัก มันถนัดจริงๆนะถ้ามีวิชานินทาขอบอกน้ำรินคนนี้อันดับต้นๆจ้า
“ฉันได้ยินมาว่าพี่แอลแอบคบกับเด็กในวงเว้ย”
ห้ะ ฉันรึเปล่าใช่ฉันรึเปล่าฉันที่ได้ยินก็พลางเขิลเบาๆ
“ไม่ใช่เด็กโรงเรียนอื่นหรอแกได้ยินข่าวมาที่ไปกินมาม่าหลังโรงเรียนไง”ทิวลิปถามกลับอย่างสงสัย
“ไม่ ไม่ นั้นข่าวนานแล้วเนี่ยล่าสุดที่พีคกว่านั้นคือฉันสืบมาว่าพี่แอลเนี่ยมีฉายาด้วยนะ” ทับทิมตอบอย่างมั่นใจพร้อมเชิดอกขึ้นอย่างภูมิใจที่ตัวเองได้รู้ข่าวลับๆแบบนี้ส่วนฉันเหรอคะนั่งก้มหน้าเขิลๆเพราะคิดไปไกลแล้วว่าที่เพื่อนเม้าท์กันนั้นคือฉันเขิลค่ะเขิลล
“คือ อะไรบอกๆมาดิ๊ปกติแกเรียบร้อยแมนๆไม่มีข่าวแง่ลบเลยนะ” ทิวลิปถามต่อ
“แหม่เราเพิ่งเข้ามาใหม่จะไปรู้อะไรหละแกฉายาพี่แกนายแอลแอ๊วไปเรื่อย เห็นเรียบร้อยเท่ๆแบบเนี่ยร้ายไม่เบานะจ๊ะบอกเลย แอ๊วเด็กไปเรื่อยปล่อยให้รักให้หลงแล้วจากไปเหมือนบริหารเสน่ห์อ่ะแก เราต้องระวังตัวต้องใจแข็งเข้าไว้อย่าไปหลงคารมพี่เขานะเว้ย”
ทับทิมพูดพลางเตือนพวกเราส่วนฉันที่ได้ยินก็อึ้งสิคะที่พี่เขาทำเมื่อวันก่อนกับที่โทรหาเมื่อคืนจะเป็นแบบที่ทับทิมเล่าไหมนะฉันหน้าเจื่อนลงทันทีที่ได้ยินสิ่งที่ทับทิมเล่ามาฉันสบัดหน้าไปมาแล้วก้มหน้าลงเช็ดเครื่องต่อพลางคิดว่าเช้านี้ก็ยังไม่เห็นพี่แอลเลยนิหรือว่าแอ๊วหญิงอยู่แต่ก็เป็นเรื่องของเขาพี่เขาโสดจะทำอะไรก็ได้ใช่ไหมละฉันหลงตัวเองมากไปคิดว่าเขาจะมาจีบจริงจังโถ่วอยากจะตีตัวเองให้ตื่นสักทีโง่จริงๆ
“เราเช็ดเสร็จแล้วเดี๋ยวเอาไปวางก่อนนะวันนี้พี่ๆเขาไม่นัดคุยเรื่องซ้อมเดินแถวใช่ป่ะแก เราจะได้ไปหาอะไรกินอ่ะหิวแล้ว”ฉันที่หน้าหง่อยๆอยู่ถามทับทิม
“ใช่ๆแกเขาจะนัดคุยเรื่องซ้อมเดินแถวอีกทีวันชุมนุมอ่ะ เสรจนี่ก็แยกย้ายได้เลย” ทับทิมตอบกลับมา ฉันพยักหน้าตอบกลับไปไม่มีอารมณ์ซ้อมเดินอะไรต่อแล้วอ่ะหงุดหงิด หง่อย น้อยใจ อารมณ์มันปนกันไปหมดเลยหิวด้วยรีบวางรีบไปหาลูกโป่งที่โรงอาหารดีกว่า ฉันคิดพลางรีบเดินไปยังเก้าอี้ของพี่ๆเพื่อนำเครื่องไปให้แล้วรีบเก็บกระเป๋าเดินออกจากห้องชมรม
“น้องรินครับ” ฉันที่เดินออกจากห้องชมรมมาสักพักต้องชะงักกับเสียงที่คุ้นเคยอารมณ์ตอนนี้บอกไม่ถูกเลยแหะว่าจะดีใจหรือจะหง่อยๆกลับไปดีฉันหันกลับไปยิ้มๆให้พี่แอลใช่ค่ะฉันไม่เหลือความตื่นเต้นจากคำหวานที่พี่เขาฝังฉันไว้เมื่อคืนแล้ว
“อ้อสวัสดีค่ะพี่แอล”
“ทำไมรีบออกมาจากห้องซ้อมจังเลยเรา”
“ก็วันนี้ไม่มีประชุมต่อแล้วรินเลยจะไปหาของกินก่อนเข้าแถวหนะค่ะพี่”
“อ่อ อ้ะนี่พี่ให้ไถ่โทษเมื่อเช้าตรู่ที่พี่โทรไปกวนเราเห็นตอนนั้นเสียงดุเชียว” พี่แอลเอาถุงขนมที่ซ่อนไว้ข้างหลังส่งมาให้ฉัน ใจฉันเริ่มเต้นเร็วขึ้นอีกครั้งยิ้มที่มุมปากก็เริ่มเผยขึ้นเล็กน้อยให้ตายเถอะถึงแม้จะรู้อยู่แกใจว่าที่พี่เขาทำไปอาจเป็นเพราะเล่นๆไม่จริงจังแต่มันก็อดดีใจไม่ได้นี่นา
“ยิ้มแล้วดีจังพี่นึกว่าเราจะโกรธพี่ซะอีกอ้ะหยิบไปเถอะพี่ไม่ได้ใส่อะไรแปลกๆลงไปในขนมหรอก” พี่แอลพูดพลางหยอกล้อฉันรู้สินะว่าเราดีใจได้ใจเชียวพี่แอล
“ขอบคุณค่ะพี่”ฉันพูดพลางเอื้อมมือไปหยิบขนมจากมือพี่เขา
“งั้นพี่ไปก่อนนะ ไว้เจอกันค่ะ” ฉันส่งยิ้มให้พี่เขากลับไปและพี่เขาก็ยิ้มหวานๆส่งกลับมาแอร๊ยยยย พี่เขาน่ารักอ่ะพูดมีหางเสียงคะขาทุกครั้งน่ารักอะไรขนาดนี้อั้ยยยยยยยย สรุปที่เม้าท์กันนี่ฉันใช่ไหมม บอกทีว่าไม่ได้คิดไปเอง ฉันทีดีใจหอบขนมที่พี่แอลให้รีบวิ่งไปหาทุกคนที่โรงอาหารหวังจะอวดความคืบหน้าให้ทุกคนฟัง
“ลูกโป่ง ลูกโป่งงง” ฉันที่อยู่หลังเพื่อนสะกิดลูกโป่งให้หันมา
“แกดูนี่" ฉันพูดพลางยื่นถุงขนมให้ลูกโป่งดู
“อุ้ววขนมใจดีจังแกอุตส่าห์ซื้อมาให้กินด้วย”ลูกโป่งหันมาพร้อมรับถุงขนมที่อยู่ในมือฉันไปฉันที่กำลังตื่นเต้นกับเรื่องเมื่อครู่อยู่วิ่งไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับลูกโป่งและขนม
“อย่าเพิ่งกิน อย่าเพิ่งกินไม่อยากรู้กันหรอว่าใครให้ขนมฉันมา”
“ไม่ใช่ซื้อมาให้พวกฉันช่วยกินกันหรอกหรอ”ขนมถามพลางดูขนมในถุง
“ไม่จ๊ะ ไม่จ๊ะ พี่แอลให้ฉันมาแหละแก” ฉันพูดพลางยิ้มเพ้อๆส่งไปให้เพื่อน
“ห๊ะอะไรยังไงใหนเล่า”
ลูกโป่งถามเปิดประเด็นทันทีเมื่อฉันบอกไป ฉันเลยเล่าที่ฉันเจอทั้งเรื่องโทรสัพที่คุยกันและเรื่องขนมให้สองคนนี้ฟัง
“อื้ออหืออออชิบบบบบแล้วว” ขนมพูดสีหน้าเครียดขึ้นมาเล็กน้อยเหมือนรู้อะไรมาก่อนหน้านี้
“ขนมแกจะบอกว่าพี่แอลมีฉายาใช่มะ” ฉันถามกลับ
“ใช่รู้เรื่องนี้แล้วหรอแกพี่แอลค่อนข้างจะอันตรายนะเว้ยอาจจะไม่ได้ทำร้ายทางกายแต่ใจแกอ่ะรินพี่เขาอาจจะไม่สนใจอะไรเลยก็ได้นะ”ขนมพูดเตือนฉันที่รู้เรื่องนี้
“จริงๆนะรินถอยไหมก่อนใจแกจะชอบพี่เขาไปมากกว่านี้ตอนแรกฉันก็คิดว่าแกจะเล่นๆแต่เนี่ยอยู่ๆพี่เขาดันมาทำเหมือนชอบแกแบบเนี่ยเริ่มไม่สนุกแล้วว่ะไม่รู้จะมาไม้ใหน” ลูกโป่งพูดเสริมทัพทันที
“ไม่รู้ว่ะแก ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าจะชอบพี่เขาขนาดใหนรู้แค่ว่าตอนนี้ฉันชอบพี่เขาอ่ะแกและยิ่งชอบเข้าไปอีกเมื่อรู้ว่าพี่เขาก็ชอบเหมือนกันอ่ะ” ฉันได้แต่นั่งยิ้มส่งกลับไปให้เพื่อน
“ระวังใจแกด้วยละกัน ไม่สนแล้วกินขนมดีกว่าฉัน” ลูกโป่งกับขนมพูดพลางหยิบขนมในมือเข้าปากฉันเองก็ได้แต่นั่งยิ้มเป็นคนบ้าเพราะคิดว่าพี่เขาจะจริงจังกับการจีบตัวเองแต่ลึกๆแล้วในใจฉันก็กลัวเหมือนกันนะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่างจะเป็นแค่การแสดงของพี่เขาหรือว่าพี่เขาแค่อยากบริหารเสน่ห์แบบที่เพื่อนๆบอกกันนะ