Hakon เลือกหนีไปเสียจากความจริง

‘เพิร์ท’ เขาเป็นเพื่อน เป็นครอบครัว และเป็นคนรัก 

ฉันได้ไปค้นในอินเตอร์เน็ตมาแล้วบ้าง ประวัติของพวกอัลเทย์ และได้ค้นรูปภาพของพวกเขา เผื่อจะคุ้นหน้าคุ้นตาอยู่บ้าง ฉันได้เห็นรูปภาพของคนในตระกูลอัลเทย์มาหลายชั่วอายุ จนกระทั้ง ตระกูลอัลเทย์ (ปัจจุบัน)
ที่มีรูปคุณพีช (Peace) และ คุณเจนนีน (Jannine) ส่วนบรรดาลูกๆของพวกเขา ลูกชายคนโต พอล (Paul) ลูกชายคนรอง พีเรน (Peren) ลูกชายคนเล็ก เพิร์ท (Peart) มีแค่รูปสมัยเด็กมากๆเท่านั้น ไม่มีรูปที่เป็นปัจจุบันเลย ทำให้ฉันไม่สามารถนึกออกได้ว่าหน้าตาปัจจุบันของพวกเขาหน้าตายังไงกันแน่


“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ”

“ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ”

อยู่ๆผู้ชายสองคนก็เดินเข้าหาฉันทั้งสองข้าง พร้อมพูดเหมือนกันเปี๊ยบ ฉันหลุดจากภวัง หันซ้ายทีขวาทีด้วยความมึน เขาสองคนเป็นใครกันหน่ะ ฉันรู้จักงั้นหรอ 

"เอ่อ.." 

ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดประโยคต่อจากนี้ อยู่ๆผู้ชายทางด้านซ้ายก็พูดขึ้น

"เห้ย กูมาก่อน" 

"กูต่างหากที่มาก่อน กูเห็นตั้งแต่อยู่ตรงนู้นแล้ว เพราะงั้นมึงหลีกทางไป" ผู้ชายทางด้านขวาโต้ตอบ

"เรื่องอะไร กูจะยอมหลีกทาง กูก็เจอมาตั้งแต่ตรงโน้นแล้วเหมือนกัน" 

"ไม่รู้แหละ คนนี้กูขอละกัน เพราะเมื่อวานกูก็ยอมให้มึงได้ไปแล้วคนหนึ่ง" 

"อะไรวะ ผู้หญิงคนเมื่อวานเขาไม่เอามึงต่างหาก!!"

"มึงพูดแบบนี้ได้ไงวะ!!"

"ทำไมวะ ก็กูแก๊งGaston เว้ย กูจะพูดอะไรก็ได้!!"

"คิดว่ามึงแน่หรอวะ กูก็แก๊งSanya เหมือนกัน!!" 

ฉันที่กำลังหันซ้ายทีขวาทีมองผู้ชายที่กำลังเถียงกัน ฟังยังไม่ค่อยชัดนัก ยังมึน งง เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์อยู่ แล้ว Gaston Sanya คืออะไรอะ ชื่อตัวการ์ตูนในดิสนี่ย์แลนด์หรือเปล่า 

"มึงจะแน่กับกูสินะ!!" อยู่ๆผู้ชายที่อยู่ขวามือก็ขว้าน้ำเปล่าในมือฉัน สาดใส่หน้าผู้ชายที่อยู่ซ้ายมือ ฉันสะดุ้งทันที เพราะน้ำมันกระเด็นใส่ฉันด้วย 

"เอ่อ .. ใจเย็นก่อนนะคะ" ฉันพูดอะไรไม่ออก พูดได้แค่ให้พวกเขาใจเย็นก่อนเท่านั้น อาจเพราะสมองที่กำลังมึนอยู่ก็เป็นได้ ความจริงอยากด่าใส่หน้าทั้งสองคน ฉันไม่ใช่ของของใครทั้งนั้น ไม่มีใครมีสิทธิ์ได้ไป มั่วมากผู้ชายสมัยนี้ 

หลังจากที่สาดน้ำใส่หน้าอีกฝ่ายแล้ว อีกฝ่ายก็ขว้าคอเสื้ออีกฝ่ายทันที เอาจริงฉันก็ไม่มีปัญหาหรอกนะ ถ้าเขาจะต่อยตีกัน แต่นี้มาขว้าคอเสื้อบนหัวฉัน มีฉันขั้นกลางระวังเขาทั้งสองคน ให้ฉันออกไปก่อนไม่ได้หรอ (ร้องไห้) 

ในจังหวะที่เขาทั้งสองคนขว้าคอเสื้อกัน แล้วจ้องกันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อฝ่ายตรงข้ามกันให้ได้ อยู่ๆคนรอบๆข้างก็ลุกขึ้น จำนวนคนประมาณยี่สิบสามสิบคนได้

“พวกมึง ลุย” 

อยู่ๆคนที่ลุกขึ้น ก็โจมตีเข้าหากันเหมือนอย่างในหนัง ต่อย ตี กันไม่ยัั้ง มีเสียงผู้หญิงกรี๊ดเป็นระวังๆ โอ้ยยย นี้มันเกิดอะไรขึ้น แล้วผู้สองคนที่อยู่ข้างฉันทั้งสองข้าง ก็ลงไปล็อคตัวกันและกันที่พื้น 

นี้มันอะไรกัน !!

ฉันมองเหตุการณ์ข้างหน้า เหมือนอย่างกับดูหนังบู๊ยังไงยังงั้น ผู้คนสู้กันไม่ยั้ง ไม่มีใครยอมแพ้ใคร นี้อะไรกัน ทำไมแค่ผู้ชายสองคนถึงทำให้คนจำนวนมากในผับนี้ลุกขึ้นมาสู้กัน 

"ทำไมวะ ก็กูแก๊งGaston เว้ย กูจะพูดอะไรก็ได้!!” 

"คิดว่ามึงแน่หรอวะ กูก็แก๊งSanya เหมือนกัน!!" 


กะ กะ แก๊งมาเฟีย!!!! 

 
‘ให้อยู่ห่างๆจากพวกมาเฟียด้วย’ 


เสียงของซีโน่ดังออกมาจากหูของฉันทั้งสองข้าง นี่ยังไม่ถึงวันหนึ่งเลยด้วยซ้ำ ฉันก็เข้ามายุ่งเกี่ยวกับพวกมาเฟียแล้ว! เอาชีวิตสงบสุขสามปีของฉันคืนมา (ร้องไห้)

“ฮอลลี่!!” ฉันหับขวับไปหาเสียงเรียก

อิม!! โอ้พระเจ้าขอบคุณมาก ช่วยฉันด้วย

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำคนหลายโซนแตกตื่นกันมาก ฉันตามหาเธอไปทั่ว นี่เธอมาอยู่ในโซนที่เข้าตีกันได้ยังไง”
อิมวิ่งเข้ามาหาฉัน พูดใส่ฉันเป็นชุด ไม่ทันให้ฉันได้พูดแทรกเลยงือออ 

“อิม ฮืออ” ฉันจะร้องไห้ออกมาแล้วนะ กลัวอะ

“ค่อยเล่า ออกไปจากตรงนี้ก่อน เดี๋ยวจะโดนลูกหลงเพื่อนคนอื่นๆออกไปรอข้างนอกผับกันหมดแล้ว ปะ” อิมขว้ามือฉันแล้ว แล้วพาออกไปที่ประตูระหว่างโซน

“จะไปไหน” อยู่ๆผู้ชายโหดในชุดสีดำ เสื้อเชิ้ตคอปก ตรงอกมีตัวอักษรเขียนว่า G ฉันคิดว่าน่าจะเป็นพนักงานของร้าน  มายืนขว้างฉันกับอิม ไม่ให้ออกจากผับแห่งนี้

“ไม่เห็นหรือไง คนตีกัน จะให้อยู่ต่อหรือไง” อิมพูดใส่กับพนักงานคนนั้น

“เห็น แต่ผู้หญิงคนนี้คือสาเหตุ ยังไปไหนไม่ได้” พนักงานชี้มาที่ฉัน

“ว่าไงนะ!!!” อิมหันขวับมาที่ฉัน “ไม่รู้แหละ ยังไงฉันกับเพื่อนจะออกไปจากที่นี้ หลีกไป” อิมไม่สนใจ เธอกำมือฉันแน่นกว่าเดิม และพยายามจะดันพนักงานหน้าโหดคนนี้ออก

“บอกว่าไปไหนไม่ได้ไง!!” พนักงานหน้าโหดจับแขนอีกข้างของอิมไว้ แล้วดึงเข้าหาตัว จนทำให้มืออิมที่กำมือฉันแน่น หลุดออก

“โอ้ย!!” อิมร้องออกมา เธอคงเจ็บที่แขนตัวเองมากทีเดียว รุนแรงเกินไปแล้วนะ!!

“จะทำอะไร ปล่อยเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้นะ” เสียงร้องของอิมทำให้ฉันโมโห ฉันเดินเข้าประจันหน้ากับพนักงานหน้าโหดด้วยอารมณ์โกรธ แล้วจับแขนของอิมเข้าหาตัวเอง 
พนักงานหน้าโหดไม่ได้เถียงอะไรฉันต่อ เขาดึงแขนอิม แล้วเหวี่ยงอย่างแรงจนอิมกระเด็นไปอีกทาง ทำให้มือฉันที่จับแขนอิมหลุดไป 

“อิม!!” ฉันตระโกนร้องออกมาทันที กล้าดียังไง กล้าดียังไงทำกับเพื่อนฉันแบบนี้ ฉันกำลังจะไปพยุงตัวอิมที่ล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดให้ลุกขึ้น แต่ไม่ทันที่ฉันจะเดินเข้าไปหาเพื่อนของตัวเอง พนักงานหน้าโหดก็ขว้าแขนฉันไว้ 
เจ็บซะมัด เขาจับแรงขึ้น แล้วพยายามดึงฉันให้เดินเข้าไปในโซนที่ตอนนี้คนจำนวนไม่น้อยกำลังสู้กันอย่างดุเดือด 

“ปล่อย ปล่อย!! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!!” ฉันร้องตะโกนออกมาเสียงดังลั่น พยายามดึงแขนของตัวเองให้พ้นจากมือของพนักงานหน้าโหดให้ได้ แต่ก็ไม่เป็นผล เขาจับแขนแน่นกว่าเดิมจนฉันเจ็บ

แรงที่กำแน่น และแรงดึงเพื่อให้ฉันเดินตามไป 


มันเจ็บมาก


กล้าดียังไง กล้าดียังไงทำกับฉัน และเพื่อนของฉันแบบนี้!!!


ฉันจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว! 


สิ้นเสียงในหัวที่กำลังโกรธจัด ฉันดึงแขนตัวเองกลับมาจนสุดแรงเกิด มันหลุดออกจากมือพนักงานหน้าโหดนั้นจนได้ ฉันจะรีบเดินไปหาอิมทันที แต่มันไม่สาแก่ใจฉัน ฉันยืดตัวให้สูงเพื่อดึงคอปกเสื้อเชิ้ตของเขาด้วยแรงที่ฉันมีทั้งหมดให้ต่ำลงที่สุด พอมั่นใจแล้วว่าคอของพนักงานหน้าโหดนั้นต่ำพอจนฉันพอใจ ฉันยกเข่าของตัวเองขึ้น เพื่อกระแทรกเข้ากับคางของพนักงานหน้าโหดนั้นทันที 

“เฮือกกก” หนักงานหน้าโหดล้มลง พร้อมจับคางของตัวเองด้วยความเจ็บปวด ฉันคิดว่ากระดูกคางของเขาน่าจะแตก 
ฉันมองพนักงานนั้นล้มลงกับพื้น เลือดค่อยๆออกมาจากปากของเขา มันทำให้ฉันมีสติ !!! 

“เลือด!!” ฉันตกใจทันทีเมื่อเห็นเลือดไหลออกจากปากของเขา นี้ฉันทำอะไรลงไป !! ฉันทำแบบนั้นได้ยังไง ฉันไปเอาแรงมาจากไหน หรือมันเพราะอารมณ์ที่โกรธจัดของตัวฉันเองงั้นหรอ ถึงได้ทำอะไรแบบนั้นลงไป!!

“ฮอลลี่” เสียงของอิมทำให้ฉันมีสติ ฉันไม่มีเวลามาสนใจแล้วว่าฉันทำอะไรลงไป แค่รีบมาช่วยอิมก็พอแล้ว ฉันรีบวิ่งไปหาอิมทันที เพื่อช่วยพยุงตัวของเพื่อนฉันขึ้น ท่าทางอิมจะเจ็บที่ข้อเท้าตอนที่โดนเหวี่ยงให้ล้ม ฉันจะต้องพาเข้าออกไปจากที่นี้ 

“ฮอลลี่ เรารีบไปกันเถอะ ก่อนที่พวกอัลเทย์จะเข้ามา..” ในขณะที่ฉันกำลังพยุงตัวของอิม อิมหันมาพูดกับฉันด้วยสีหน้าที่จริงจัง



อัลเทย์!!



ฉันพยุงตัวเพื่อนให้เดินไปพร้อมกัน ใกล้จะถึงประตูทางออกแล้ว แต่ในใจยังคงสงสัยว่าพวกอัลเทย์จะมาทำไม
“ที่นี่ ... มันเป็นที่ของเขา” 


สิ้นเสียงของอิม ประตูหน้าผับปิดดังปัง! 


ปิดต่อหน้าต่อตาของฉันและอิม ฉันมองประตูที่ปิดลงด้วยใจที่หล่นวูบ จู่ๆไอความเย็นก็เข้ามากระทบที่แขนของฉัน จนฉันขนลุกไปทั้งตัว ความรู้สึกนี้มันอะไร หนาวเย็น ขนลุก 

จู่ๆ ชายชุดดำจำนวนมากเดินมาล้อมรอบผับ และมาล้อมรอบฉันและอิม

“อัลเทย์...” อิมพูดเสียงเบากว่าปกติ เธอมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป สายตาที่จับจ้องพวกชายชุดดำด้วยความโกรธแค้น...

“ใครคือต้นเหตุ” เสียงเย็นชา ชวนให้ขนลุกดังขึ้นจากด้านหลังของชายชุดดำ

“คนนั้นครับ ท่านยูจีน” พนักงานหน้าโหดที่โดนฉันกระแทรกจนคางแตกชี้มาที่ฉัน เขาลุกขึ้นมาตอนไหน น่าจะกระถืบให้สลบไปเลยก็ดี 
แต่เอ๊ะ ยูจีน..


ยูจีน!!! 


ชื่อนั้นทำฉันตกใจ ‘ให้อยู่ห่างๆจากพวกมาเฟียด้วย’ เสียงของซีโน่ดังขึ้นมาในหัวอีกแล้ว เขาอุส่าเตือนอยู่แหมบๆ ซวยแล้วล่ะฮอลลี่ (ร้องไห้)

“งั้นให้ฉันดูหน้าใกล้ๆ ไปพาตัวมันมา” เสียงที่เย็นยะเยือกดังออกมาอีกครั้ง

“ครับ” หนึ่งในชายชุดดำ ดันร่างของอิมออกไปจากตัวฉัน แล้วขว้าแขนฉันไว้ ฉันไม่กล้าที่จะขัดขืน ไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร บางทีอาจเป็นเพราะฉันกลัว กลัวชายชุดดำ กลัวแก๊งมาเฟีย กลัวอัลเทย์ หรือจริงๆแล้วกลัวเสียงเย็นชานั้น

ชายชุดดำลากฉันให้ผ่าวงชายชุดดำคนอื่นจำนวนมาก เพื่อเข้าหาหัวหน้าของพวกเขา ฉันก้มหน้ามองพื้นทันที ฉันกลัวที่จะมอง เสียงของเขาน่ากลัวเกินไป ใจที่เต้นรัวเหมือนมีกลองขนาดใหญ่ กำลังตีร่วนสนั่นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตี มันทำให้ฉันตื่นเต้น ยิ่งเดินเข้าไปใกล้มาเท่าไหร่ ใจก็เต้นแรงมากเท่านั้น!

ชายชุดดำหยุดเดิน เขาปล่อยแขนฉัน แล้วหันมาพูดกับฉัน
“เงยหน้าขึ้น ท่านยูจีนมองไม่ชัด” 


ฉันไม่กล้า


“บอกให้เงยขึ้นไง!!!!” ชายชุดดำย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ดุร้าย

ฉันสะดุ้งกับเสียงนั้น ฉันไม่กล้าขัดขืนอีกตามเคย เอาวะ ฉันกำลังจะเจอตัวจริง หัวหน้าอัลเทย์ ที่มีอำนาจสูงสุดในเมืองนี้ พวกอัลเทย์ที่เกี่ยวข้องกับความทรงจำของฉัน!! เงยก็เงย ยังไงฉันก็ไม่รอดอยู่แล้ว คนตรงหน้า คือคนที่มีอำนาจมาก ถ้าฉันไม่ทำตามคำสั่ง ฉันต้องโดนฆ่าหมกศพที่ป่าช้าแน่ ฉันจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้น ไล่จากรองเท้าสีดำ กางเกงขายาวสีดำ เสื้อเชิ้ตสีดำ ดูรูปร่างคนตรงหน้า เขามีรูปร่างสูงใหญ่ และล้ำมากทีเดียวเลยล่ะ ไล่ขึ้นไปอีกจนเห็นคอ รอยสักดอกกุหลาบที่โผล่ออกมาจากปกเสื้อ แล้วก็ไล่ขึ้นไปอีก ...


‘ยูจีน’

ยูจีน ... ใครหนะ หาๆๆ ปัดโธ่ ไม่มีรูปสักใบ หมอนี้เป็นใคร ทำไมหัวหน้าคนก่อนๆถึงมีได้เล่า 


นึกภาพย้อนไปตอนที่ตัวเองพยายามค้นรูปของหัวหน้าอัลเทย์ในอินเตอร์เน็ต ในนั้นไม่มีรูปภาพของเขาเลยสักภาพ แต่ตอนนี้ ณ ตอนนี้! ฉันกำลังจะได้เห็นแล้ว เห็นของจริง!!


ฉันมองขึ้นไปอีก เพื่อจะมองหน้าเขาให้ชัดเต็มตา



ฟรึ่บ


เฮือกกกกกกกก !!


หน้ากาก!!



อะไรกัน อะไรกัน อะไรกัน น่าขนลุกเป็นบ้า!!