Loveless Dark ตกหลุมรักรุ่นพี่วิศวะครับ

{Dark Part}

“เชี่ยย มีเด็กใหม่ไม่บอกเลยนะมึง “ ไออัคเดินเข้ามาผลักหัวผมที่กำลังจะหลับลึกชาร์ตแบตยามเช้าซะหน่อย ไอ้นี่แม่ง

“อะไรของมึง” ผมถามพร้อมส่งสายตาอาฆาตที่มันขัดขวางการนอนของผมไปให้

“นี่แสดงว่ายังไม่เห็นประเด็นฮอตของวันนี้ซินะ” ไอเดมเข้ามานั่งพร้อมด้วยกีตาร์ตัวโปรดของมัน ผมก็ไม่รู้ว่าแม่งจะแบกทำไมทั้งวัน บางวันแทบจะไม่ได้เล่นเลย แม่งก็แบกอยู่นั่นหละ -_-

“แล้วนี่ไม่ไปเฝ้าเมียใหม่มึงรึงัย ข่าวดังขนาดนี้ โดนตีนแฟนคลับมึงเละไปแล้วมั้ง” ไอไนท์ตัวขวางโลกประจำกลุ่ม เดินเข้ามาผสมโรงอีกคน นี่แม่งพูดเรื่องเชี่ยอะไรกันวะ ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย และวันนี้ผมก็ยังไม่ได้ทำกิจกรรมอะไร วันนี้เป็นวันที่ดีของผมวันนึงเลย ไม่มีแฟนคลับ ไม่มีเสียงกรี๊ดน่ารำคาญ ยกเว้นเรื่องไอเด็กเซ่อซ่าเมื่อเช้าอะนะ

“มึงจะทำหน้านิ่งอีกนานไหม เอ้า !แหกตาดูซะ” ไออัคส่งโทรศัพท์มาให้ผมดู หน้าจอปรากฏรูปที่กำลังขึ้นในเพจซุบซิบมหาวิทยาลัย เป็นรูปผมที่ยืนกอดไอเด็กเปี๊ยกคนเมื่อเช้าอยู่ หึ หามุมที่มันเป็นประเด็นเก่งจริง ทั้งที่แม่งไม่มีอะไรเลย

“ ไร้สาระ ” วันที่แสนสงบของผมจากไปแล้วซินะ

“ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง มึงก็ควรไปอธิบายซะ ทำแบบนี้น้องมันเดือดร้อนนะมึง ” ไอพอสพูดขึ้นมาเสียงเรียบๆ พร้อมกับอ่านหนังสือในมือมันต่อไป ต้องขอบคุณที่มันสนใจเรื่องของผมด้วย นอกจากหนังสือเมียมัน

“เออ กูเห็นด้วย หน้าตาหวานขนาดนี้ ป่านนี้ร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้วมั้ง” ไอเดม สมทบความคิดไอพอสอีกแรง มันอะไรกันหนักหนาวะเนี่ย รู้งี้ไม่น่าเสือกเอาตัวเองเข้าไปก็สิ้นเรื่อง

“เรื่องของแม่งสิ” ผมบอกอย่างหงุดหงิดก่อนจะค่อยๆเก็บของใส่กระเป๋า เตรียมหาที่หลบจากปากไอพวกนี้

“อะไรวะ ไอดาร์กแม่งจะดาร์กสมชื่อไปไหนวะ อีเชี่ยนี่” ไออัคโวยวายขึ้นมาที่เห็นผมไม่รู้สึกรู้สากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“มันไป เชื่อกูมันไป” ไอพอส เงยหน้าขึ้นมาสบตาผม เหมือนต้องการจะอ่านความรู้สึก

แต่ต้องขอโทษด้วยเพราะครั้งนี้มัน ผิด!! ไม่มีวันที่ผมจะเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับเรื่องวุ่นวายพวกนั้นแน่นอน

“มึงรู้ได้ไง ก็มันบอกอยู่ว่ามันไม่สนใจ” ไออัคยังยืนยันอย่างมั่นใจ เพราะมันรู้นิสัยผมดี ว่าผมไม่ชอบที่จะต้องอธิบายอะไรให้ใครฟัง ยิ่งถ้าไม่ใช่เรื่องของผมแล้ว ยิ่งไม่มีทาง

“กูฉลาด” ไอพอสพูดพร้อมกับยักคิ้วให้ผมอย่างอวดดี ครั้งนี้มึงผิดหวะเพื่อน ผมส่ายหน้าก่อนจะเดินออกมาจากโต๊ะ เพื่อหามุมงีบก่อนขึ้นเรียนซะหน่อย เมื่อคืนผมทำรายงานจนดึกเลยรู้สึกง่วงตลอดเวลา ถ้าขึ้นไปเรียนแบบนี้ไม่รู้เรื่องแน่

“ไอเชี่ยพอส” ไออัคพูดอกมาอย่างหมั่นไส้ในความฉลาดของมัน ก็มันฉลาดจริง อันนี้เป็นเรื่องที่ทุกคนเถียงมันไม่ได้

“พนันกันไหมหละ” ไอพอสท้าอย่างเป็นต่อ ผมได้ยินเสียงพวกมันสองคนตะโกนคุยกันทั้งที่อยู่ใกล้กัน ผมอยากจะหันหลังกลับไปบอกไอพอสว่า มึงลงหนักๆเลย มึงชนะชัวร์
“ไม่เอาอะ กูเอาตังไปซื้อของเลี้ยงสาวดีกว่า เชอะ” ไอ้เชี่ยนี่แม่งไม่เคยไว้ใจในตัวเพื่อนเลยสินะ -__-

+หน้าตึกคณะบริหาร

ผมไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมตอนนี้มายืนอยู่ที่นี่ เมื่อกี้ผมจะไปหาที่นอนนี่หน่า แล้วทำไมขาถึงพามาที่นี่วะ

ผมกำลังจะหันหลังเพื่อเดินกลับ แต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาของแฟนคลับผมได้อยู่ดี ทั้งๆที่ผมไม่เคยจะยิ้มหรือเทคแคร์อะไรพวกเค้าเลย ก็จะตามผมอีก นี่เป็นอีกเรื่องที่โคตรเหลือเชื่อ

“กรี๊ดดดด พี่ดาร์กมาทำที่นี่คะ” นั่นสิ มาทำอะไรที่นี่วะ

“พี่ดาร์กขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ ยิ้มหวานให้กล้องหน่อยสิคะ” ยิ้มหวาน สาบานว่ามีคนสั่งให้ผมยิ้มหวานจริงๆ เหอะ ฝันสินะ

“พี่ดาร์กมองกล้องทางนี้ค่า กรี๊ดดดด เค้ามองมาที่ฉันด้วยแก”

ในระหว่างที่ผมกำลังยืนกวาดสายตาไปรอบๆ เพื่อหาทางที่ผมจะฝ่าดงแฟนคลับออกไปได้ สายตาผมก็มองไปเห็นกับคนตัวเล็กที่กำลังจะเดินลงมาจากตึกเรียน นี่แหละทางออกของผม !!

“เดี๋ยว “ ผมเรียกคนตัวเล็กที่บังเอิญเจอกันเมื่อเช้า และตอนนี้กำลังจะเดินหนีไปอีกทาง ไม่มีทางที่ผมจะพลาดโอกาสนี้แน่

“มารับ “ ผมบอกไปอีกครั้ง เมื่อเห็นสองเท้าของคนตัวเล็กยังไม่มีท่าทีจะหยุดรอผม

“หยุด!! ก็บอกว่ามารับไงกราฟฟิค “พูดดีไม่ชอบชอบให้ตะโกนหรือไงวะ กราฟฟิคหยุดเดิน แล้วค่อยๆหันกลับมามองที่ผม

“พี่เรียกผมเหรอครับ” หมอนั่นหันมาทำหน้างง พร้อมกับชี้มือที่ตัวเอง ราวกับต้องการจะถามย้ำ ว่าผมเรียกมันจริงๆใช่ไหม

“เออ กูเรียกมึง หรือมีใครในตอนนี้ชื่อกราฟฟิคอีก “ ผมพูดออกไปอย่างรำคาญ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องให้มาอธิบายด้วยวะ

“พี่เรียกผมมีธุระอะไรรึเปล่าครับ ถ้าเรื่องเมื่อเช้า ผมจำได้ว่าขอบคุณพี่ไปแล้ว “ กราฟฟิคทำหน้าตาน่ารัก พร้อมกับทบทวนเรื่องราวเมื่อเช้าอีกรอบว่าตัวเองไม่ได้ทำพลาดอะไรไป แต่เดี๋ยว!! ผมชมว่ามันน่ารักเหรอ

“ทำไม กูจะมาหาแฟนต้องมีธุระอะไรหรืองัย “ ยิ่งผมพูดแบบนี้ ดวงตากลมโตนั้นยิ่งเบิกกว้างขึ้น เหมือนเจอเรื่องช๊อคเข้าจังๆ ภาพตรงหน้าเกือบจะทำให้ผมยิ้มออกมา มีคนทำหน้าตลกแบบนี้ได้ด้วยเหรอวะเนี่ย

 “อย่ายุ่งกับมัน “ เสียงที่ผมคุ้นหูดังออกมาจากด้านหลังกราฟฟิค พร้อมทั้งการปรากฏตัวของอริผมเจ้าเก่า ไอคอนเน็ค

ที่จริงมันก็ไม่ได้มีปัญหากับผมโดยตรงหรอกนะ มันมีปัญหากับไออัคโน่น เจอกันทีไรต้องทะเลาะกันประจำ แล้วพวกผมก็ไม่มีใครคิดจะห้ามไออัคด้วย เพราะรู้ว่าพูดไปมันก็ไม่ฟัง ไอคอนเน็คเลยคิดว่าพวกผมเข้าข้างเพื่อน ปัญญาอ่อนไหมหละ

“ไม่น่าเชื่อว่าแฟนกูจะมีเพื่อนแบบมึงนะ ไอคอน “ ผมยิ้มให้มันอย่างท้าทาย อยากรู้เหมือนกันว่าวันนี้ใครจะได้ตัวกราฟฟิคไป ตอนแรกผมก็เฉยๆนะ แต่ตอนนี้ความอยากเอาชนะมัน ทำให้ผมรู้สึกสนุกขึ้นมา จริงๆวันนี้ก็ไม่น่าเบื่อเท่าไหร่นี่หว่า

“อย่ายุ่งกับมัน “ ไอคอนเน็คพูดซ้ำอีกรอบ พร้อมทั้งส่งสายตามาบอกผม ว่าอย่างยุ่งกับเพื่อนมัน อย่างนี้ก็สนุกอะดิ

“พี่ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยผม “ ผมเดินไปลากมือของกราฟฟิคต่อหน้าไอคอนเน็ค ออกไปทางด้านหลังคณะ ซึ่งไอคอนเน็คมันก็ไม่ได้วิ่งตามหรือตะโกนโวยวายอะไร แค่ส่งสายตาไม่พอใจมาให้ผมแค่นั้น แต่เพื่อนมันอีกคนก็โวยวายอยู่ข้างๆ

“กรี๊ดดดดดด เค้าจับมือกันแก เค้าหวานกันอะแกรรรรร “ รวมทั้งสาวๆพวกนี้ด้วย หวานตรงไหนฟะ

{End Dark Part}