ยัยน้องสาวตัวแสบ!

ณ.บ้านหลังหนึ่งในช่วงเช้า-
 
"คร๊อกก.." เสียงกรนของพี่ชาย
 
"-ฮ้-! -นไ-แล้-"
พี่ชายได้ยินเสียงของเด็กสาวที่แผ่วเบา ดูนุ่มนวลและน่าหลงใหล
 
"เฮ้! ไอ้พี่บ้า ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!"
ฝนเขย่าตัวเพื่อปลุกพี่ชาย
 
"อ..อือ... อรุณสวัสดิ์... หาวว~"
พี่ชายเอามือปิดปาก แล้วขยี้ตา
 
"วันนี้ไปเรียนนะ ตื่นซะ!"
ฝนยืนเอามือเท้าเอวมองพี่ชาย
 
"อะ..อืมๆ ตื่นแล้วๆ.." พี่ชายตื่นขึ้นมานั่งบนเตียง
 
"ไปอาบน้ำ แต่งตัวเลยนะ ข้าวเช้าพร้อมแล้ว"
ฝนเดินออกจากห้อง
 
"หาวว~" พี่ชายลุกขึ้นแล้วเดินลงบันได เพื่อไปอาบน้ำ
 
-เวลาผ่านไป-
 
"งั้นหนูไปก่อนนะ พี่ชาย"
ฝนโบกมือให้พี่ชายที่หน้าบ้าน
 
"จ้าๆ โชคดีๆ"
พี่ชายโบกมือกลับ พี่ชายยืนอยู่หน้าประตูสักพัก
 
"เอาล่ะ งั้นเราก็ไปโรงเรียนดีกว่า"
พี่ชายยืดเส้นยืดสายแล้วเดินออกจากบ้านไป
 
"..."
 
พี่ชายเดินมุ่งหน้าไปที่โรงเรียน ในระหว่างทางที่ไปโรงเรียน ก็นึกถึงเรื่องอดีตที่ผ่านมาไปด้วย
 
"(ตอนสมัยเด็กๆ ยัยฝนเองก็ติดฉันไม่ปล่อยเลยนะ ไปเล่นก็ไปด้วยกัน อาบน้ำก็อาบด้วยกัน กินข้าวก็กินด้วยกัน นอนก็นอนด้วยกัน โรงเรียนก็ไปพร้อมกัน...)"
พี่ชายคิดถึงเรื่องอดีตในสมัยเด็ก
 
"(แต่ตอนนี้ ระยะห่างของฉันกับยัยนั่น ดูเหมือนจะเริ่มห่างขึ้นๆด้วย)"
 
"(อาจจะ...ยัยโกรธเรื่องที่ฉันปฏิเสธอยู่สินะ)"
พี่ชายเดินมองท้องฟ้า
 
-ณ.ที่โรงเรียน-
ในห้องเรียนของฝน
 
"อาา~ รูณ~ ซาา~ หวาดด~"
คลาวด์โบกมือทักทายที่หน้าโต๊ะของฝน
 
"อื้ม อรุณสวัสดิ์นะ"
ฝนโบกมือกลับ
 
"วันหยุดเป็นยังไงบ้างหรอ"
คลาวด์ถาม
 
"วันหยุดหรอ...อืม..."
ฝนกำลังนึก
 
"กะ- ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก"
ฝนหลบสายตา
 
"เห้~ หรอๆ" คลาวด์มองฝน แล้วยิ้มเบาไปที่มุมปาก
 
"แล้วเธอล่ะ เป็นยังไงบ้าง"
ฝนถามกลับ
 
"ไม่มีอะไรเหมือนกันจ้า"
คลาวด์ตอบพร้อมรอยยิ้ม
"เพียงแต่..."
 
"หืม? แต่อะไรหรอ?" ฝนเอียงคอสงสัย
 
"ในวันหยุดฉันคิดถึงเธอมากเลยล่ะ!"
คลาวด์วิ่งเข้ามากอดที่ด้านหลังฝน
 
"ฮะ-เฮ้! ใจเย็นนะ ใจเย็นๆ"
ฝนตกใจเล็กน้อย และแก้มแดงนิดหน่อย
 
"แฮะๆ โทษทีๆ"
คลาวด์ลูบแล้วหัวเอง แล้วแลบลิ้น
 
"ให้ตายสิ วันนี้เธอก็สดใสเหมือนเดิมเลยนะ"
ฝนถอนหายใจเล็กน้อยแล้วหันไปหาคลาวด์ที่อยู่ด้านหลัง 
 
"อื้ม เธอก็น่ารักเหมือนเดิมเลยน้า"
คลาวด์กอดฝนอีกครั้ง แล้วนวยแก้ม ทำเอาคนรอบข้างเลือดกำเดาไหลกันเลยทีเดียว
 
"อ่า! ปล่อยฉันเถอะะ"
ฝนพยายามสลัดตัวออก แถมแก้มแดงนิดหน่อย
 
-กริ๊งงง เสียงกริ๊งของโรงเรียนเริ่มแล้ว-
 
"ได้เวลาเรียนแล้วนะ ปล่อยนะ"
ฝนดันตัวออก แล้วทำหน้างอน
 
"จ้าๆ งั้นไว้ค่อยคุยกันนะ"
ฝนเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเอง
 
"(เฮ้ออ- รอดแล้วเรา)"
ฝนถอนหายใจเบาๆ
 
ภายในวันที่อากาศแจ่มใส ถึงก็เป็นแบบนั้น แต่ก็เป็นเพียงวันธรรมดาอีกวันหนึ่ง ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย สถานที่ ผู้คน โต๊ะ เก้าอี้ต่างๆด้วย
 
"(พี่จะเป็นยังไงบ้างนะ)"