ยัยน้องสาวตัวแสบ!

ณ.บ้านหลังหนึ่งในช่วงเช้า-

 

"คร๊อกก.." เสียงกรนของพี่ชาย

 

"-ฮ้-! -นไ-แล้-"

พี่ชายได้ยินเสียงของเด็กสาวที่แผ่วเบา ดูนุ่มนวลและน่าหลงใหล

 

"เฮ้! ไอ้พี่บ้า ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!"

ฝนเขย่าตัวเพื่อปลุกพี่ชาย

 

"อ..อือ... อรุณสวัสดิ์... หาวว~"

พี่ชายเอามือปิดปาก แล้วขยี้ตา

 

"วันนี้ไปเรียนนะ ตื่นซะ!"

ฝนยืนเอามือเท้าเอวมองพี่ชาย

 

"อะ..อืมๆ ตื่นแล้วๆ.." พี่ชายตื่นขึ้นมานั่งบนเตียง

 

"ไปอาบน้ำ แต่งตัวเลยนะ ข้าวเช้าพร้อมแล้ว"

ฝนเดินออกจากห้อง

 

"หาวว~" พี่ชายลุกขึ้นแล้วเดินลงบันได เพื่อไปอาบน้ำ

 

-เวลาผ่านไป-

 

"งั้นหนูไปก่อนนะ พี่ชาย"

ฝนโบกมือให้พี่ชายที่หน้าบ้าน

 

"จ้าๆ โชคดีๆ"

พี่ชายโบกมือกลับ พี่ชายยืนอยู่หน้าประตูสักพัก

 

"เอาล่ะ งั้นเราก็ไปโรงเรียนดีกว่า"

พี่ชายยืดเส้นยืดสายแล้วเดินออกจากบ้านไป

 

"..."

 

พี่ชายเดินมุ่งหน้าไปที่โรงเรียน ในระหว่างทางที่ไปโรงเรียน ก็นึกถึงเรื่องอดีตที่ผ่านมาไปด้วย

 

"(ตอนสมัยเด็กๆ ยัยฝนเองก็ติดฉันไม่ปล่อยเลยนะ ไปเล่นก็ไปด้วยกัน อาบน้ำก็อาบด้วยกัน กินข้าวก็กินด้วยกัน นอนก็นอนด้วยกัน โรงเรียนก็ไปพร้อมกัน...)"

พี่ชายคิดถึงเรื่องอดีตในสมัยเด็ก

 

"(แต่ตอนนี้ ระยะห่างของฉันกับยัยนั่น ดูเหมือนจะเริ่มห่างขึ้นๆด้วย)"

 

"(อาจจะ...ยัยโกรธเรื่องที่ฉันปฏิเสธอยู่สินะ)"

พี่ชายเดินมองท้องฟ้า

 

-ณ.ที่โรงเรียน-

ในห้องเรียนของฝน

 

"อาา~ รูณ~ ซาา~ หวาดด~"

คลาวด์โบกมือทักทายที่หน้าโต๊ะของฝน

 

"อื้ม อรุณสวัสดิ์นะ"

ฝนโบกมือกลับ

 

"วันหยุดเป็นยังไงบ้างหรอ"

คลาวด์ถาม

 

"วันหยุดหรอ...อืม..."

ฝนกำลังนึก

 

"กะ- ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอก"

ฝนหลบสายตา

 

"เห้~ หรอๆ" คลาวด์มองฝน แล้วยิ้มเบาไปที่มุมปาก

 

"แล้วเธอล่ะ เป็นยังไงบ้าง"

ฝนถามกลับ

 

"ไม่มีอะไรเหมือนกันจ้า"

คลาวด์ตอบพร้อมรอยยิ้ม

"เพียงแต่..."

 

"หืม? แต่อะไรหรอ?" ฝนเอียงคอสงสัย

 

"ในวันหยุดฉันคิดถึงเธอมากเลยล่ะ!"

คลาวด์วิ่งเข้ามากอดที่ด้านหลังฝน

 

"ฮะ-เฮ้! ใจเย็นนะ ใจเย็นๆ"

ฝนตกใจเล็กน้อย และแก้มแดงนิดหน่อย

 

"แฮะๆ โทษทีๆ"

คลาวด์ลูบแล้วหัวเอง แล้วแลบลิ้น

 

"ให้ตายสิ วันนี้เธอก็สดใสเหมือนเดิมเลยนะ"

ฝนถอนหายใจเล็กน้อยแล้วหันไปหาคลาวด์ที่อยู่ด้านหลัง 

 

"อื้ม เธอก็น่ารักเหมือนเดิมเลยน้า"

คลาวด์กอดฝนอีกครั้ง แล้วนวยแก้ม ทำเอาคนรอบข้างเลือดกำเดาไหลกันเลยทีเดียว

 

"อ่า! ปล่อยฉันเถอะะ"

ฝนพยายามสลัดตัวออก แถมแก้มแดงนิดหน่อย

 

-กริ๊งงง เสียงกริ๊งของโรงเรียนเริ่มแล้ว-

 

"ได้เวลาเรียนแล้วนะ ปล่อยนะ"

ฝนดันตัวออก แล้วทำหน้างอน

 

"จ้าๆ งั้นไว้ค่อยคุยกันนะ"

ฝนเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเอง

 

"(เฮ้ออ- รอดแล้วเรา)"

ฝนถอนหายใจเบาๆ

 

ภายในวันที่อากาศแจ่มใส ถึงก็เป็นแบบนั้น แต่ก็เป็นเพียงวันธรรมดาอีกวันหนึ่ง ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย สถานที่ ผู้คน โต๊ะ เก้าอี้ต่างๆด้วย

 

"(พี่จะเป็นยังไงบ้างนะ)"