ยัยน้องสาวตัวแสบ!

-ณ. รุ่งเช้าในวันหยุดวันหนึ่ง-
 
"เฮ้!! ตื่นได้แล้ว! ไอ้พี่บ้าา!"
เสียงตะโกนลั่นของฝนที่อยู่ในห้องพี่ชาย ดังไปทั่วบ้าน
 
"คร๊อกกกก-"
คุณพี่ก็ยังไม่ตื่น ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
"นี่จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนกันเนี่ยย! ตื่นได้แล้ว!"
ฝนตะโกนอัดหนูพี่ชาย
 
"เฮ้อ...."
"(แหม หน้าตาตอนนอนของพี่นี่ มองกี่ทีก็น่ารักแฮะ)" ฝนยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆพี่ชาย แล้วแก้มแดงเล็กน้อยพลางยิ้มเบาๆ
 
"อืม..."
พี่ชายพลิกตัวนอน แล้วดึงน้องสาวเข้ามานอนด้วย
 
-ควับ-
 
"เอ๊ะ?"
ฝนที่กำลังนอนนิ่งในอ้อมกอดพี่ชายด้วยความมึนงง
 
"เอ๊ะ! เอ๊ะ!! เอ๊ะ!!!!" ฝนตกใจออย่างยิ่ง หน้าตาแสดงความเขินอายออกมา ตอนนี้ฝนแก้มเป็นสีแดงอมชมพูไปแล้ว
 
"(เอ๊ะ!? อะไรเนี่ย พี่! นี่พี่คิดกับฉันแบบ! แบบ! แบบนี้หรอ!)" ฝนพยายามตะเกียดตะกายออกมาจากอ้อมกอดพี่ชาย
"(หนะ-หนักชะมัด!)"
 
"อืม...." พี่ชายที่ยังหลับเป็นตาย ดูท่าจะละเมอนะ
 
-ฟึบ-
พี่ชายจับเข้าหน้าอกน้องสาวเต็มเปา เอ๊ะ?แต่รู้สึกจะไม่ค่อยมีนะ
 
"!!! 0///0 " ฝนตกใจสะดุ้งกับเหตุการณ์ที่กระทันหันนี้
 
"ไอ้พี่บ้า!!!" ฝนรีบสะบัดตังออกจากพี่ชายอย่างไว
"นี่แหนะ!!" ฝนต่อยท้องพี่ชายเต็มแรง
 
"อ๊อก!!" เสียงอุทานการถูกต้องท้องของพี่ชายดังขึ้นมา แน่นอนว่าตอนนี้เขาตื่นแล้ว
 
"นี่มันจะเที่ยงแล้ว ลงมากินข้าวซะ!"
ฝนที่พูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขินอายป่นๆกัน แล้วรีบออกจากห้องมาทันที
 
"เอ๊ะ?" พี่ชายที่นอนหมดแรงจากการที่ถูกต่อยเข้าอย่างจัง กำลังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
 
-เวลาผ่านไป พี่ชายได้เดินลงมากินข้าวที่ห้องรับประทานอาหาร-
 
"โอ๊ย.. ทำไมต้องมาต่อยท้องฉันด้วยเนี่ย" พี่ชายร้องโอดโอยพลางลูบท้องตัวเอง
 
"ก็หนูปลุกแล้วไม่ตื่นนี่นา ช่วยไม่ได้"
ฝนหันไปหาพี่ชาย ทำท่ากอดอกด้วยสีหน้าที่แดงเขิน
 
 "ปลุกธรรมดาก็ได้ไม่ใช่หรอ"
พี่ชายนั่งลงบีเก้าอี้พร้อมกินข้าว
 
"หนูก็ปลูกแล้ว แต่ไม่ตื่นนี่ เพราะแบบนั้นแหละเลยต้องใช้กำลังกันบ้าง"
น้องสาวหยิบจานอาหารมาวางไว้บนโต๊ะ
 
"แต่แบบนี้มันเจ็บนะ ทำไมต้องต่อยแรงขนาดนั้นด้วยล่ะ"
พี่ชายมองอาหารที่น้องสาวทำ
 
"ปะ-ป่าวนี่! เรื่องนั้นช่างมันเถอะ กินข้าวกัน กินข้าว"
ฝนแก้มแดงอมชมพูหน่อยๆ แล้ววางอาหารของตัวเองไว้บนโต๊ะ
 
"งั้นกินแล้วนะครับ"
พี่ชายกำลังกินอาหารด้วยท่าทางที่เอร็ดอร่อย
 
"เออใช่ พูดถึงอาหารก็นึกได้"
พี่ชายเริ่มบทสนทนาระหว่างกินอาหาร
 
"หืม? อะไรหรอ"
ฝนถาม ด้วยท่าทางที่ไม่ได้สนใจอะไร
 
"ไอ้ก็ข้าวกล่องที่เธอทำน่ะ ทำไมหน้าตาอาหารถึงเป็นแบบนั้นล่ะ"
พี่ชายหยุดกิน แล้วเงยหน้าขึ้นมาถาม
 
"เอ๊ะ?-" ฝนในชะงักเล็กน้อย
 
"รสชาติก็ผสมกันมั่วไปหมดเลยด้วย มันแทบจะกินไม่ได้เลยนะ"
พี่ชายหลังพูดเสร็จก็กินข้าวต่อ
 
"เหะ- เห้~ ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ~"
ฝนหลบสายตา ไม่มองหน้าพี่ชาย
 
"(แย่ละ ตอนนั้นประหม่าไปหน่อย ก็จู่ๆทีวีที่เปิดมันฉายเกี่ยวกับข้าวกล่องแห่งความรักอะไรนั่นน่ะแหละ ชิ)"
ฝนคิดพลางแก้มแดงไปด้วย
 
"มะ- แหม ขอโทษนะๆ คราวหน้าเดี๋ยวทำให้ใหม่นะ แฮะๆ"
ฝนหัวเราะแห้งๆ พร้อมลูบหัวตัวเอง
 
"จ้าๆ ขออย่างน้อยก็ให้มีรสชาติละกัน"
พี่ชายเงยขึ้นมามองน้องสาว
 
"ค่าาๆ~" ฝนตอบกลับ แล้วล้มลงกินอาหารต่อ
 
ในวันธรรมดาๆวันหนึ่ง ภายในบ้านสองชั้นที่ดูใหญ่ไปสำหรับ2คน ได้มีความสุขหลั่งไหลออกมาจากห้องรับประทานอาหาร เป็นความสุขที่มิหาสิ่งใดมาเปรียบได้ เสมือนเป็นที่ ที่ในโลกนี้มีแค่เราสองคน ไม่นานนั้นฝนก้ได้ยิ้มออกมาเบาๆที่มุมปาก
 
 
"(แค่นี้ก็มีความสุขแล้วล่ะ)"