ยัยน้องสาวตัวแสบ!

-ณ. รุ่งเช้าในวันหยุดวันหนึ่ง-

"เฮ้!! ตื่นได้แล้ว! ไอ้พี่บ้าา!"

เสียงตะโกนลั่นของฝนที่อยู่ในห้องพี่ชาย ดังไปทั่วบ้าน

"คร๊อกกกก-"

คุณพี่ก็ยังไม่ตื่น ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"นี่จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนกันเนี่ยย! ตื่นได้แล้ว!"

ฝนตะโกนอัดหนูพี่ชาย

"เฮ้อ...."

"(แหม หน้าตาตอนนอนของพี่นี่ มองกี่ทีก็น่ารักแฮะ)" ฝนยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆพี่ชาย แล้วแก้มแดงเล็กน้อยพลางยิ้มเบาๆ

"อืม..."

พี่ชายพลิกตัวนอน แล้วดึงน้องสาวเข้ามานอนด้วย

-ควับ-

"เอ๊ะ?"

ฝนที่กำลังนอนนิ่งในอ้อมกอดพี่ชายด้วยความมึนงง

"เอ๊ะ! เอ๊ะ!! เอ๊ะ!!!!" ฝนตกใจออย่างยิ่ง หน้าตาแสดงความเขินอายออกมา ตอนนี้ฝนแก้มเป็นสีแดงอมชมพูไปแล้ว

"(เอ๊ะ!? อะไรเนี่ย พี่! นี่พี่คิดกับฉันแบบ! แบบ! แบบนี้หรอ!)" ฝนพยายามตะเกียดตะกายออกมาจากอ้อมกอดพี่ชาย

"(หนะ-หนักชะมัด!)"

"อืม...." พี่ชายที่ยังหลับเป็นตาย ดูท่าจะละเมอนะ

-ฟึบ-

พี่ชายจับเข้าหน้าอกน้องสาวเต็มเปา เอ๊ะ?แต่รู้สึกจะไม่ค่อยมีนะ

"!!! 0///0 " ฝนตกใจสะดุ้งกับเหตุการณ์ที่กระทันหันนี้

"ไอ้พี่บ้า!!!" ฝนรีบสะบัดตังออกจากพี่ชายอย่างไว

"นี่แหนะ!!" ฝนต่อยท้องพี่ชายเต็มแรง

"อ๊อก!!" เสียงอุทานการถูกต้องท้องของพี่ชายดังขึ้นมา แน่นอนว่าตอนนี้เขาตื่นแล้ว

"นี่มันจะเที่ยงแล้ว ลงมากินข้าวซะ!"

ฝนที่พูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขินอายป่นๆกัน แล้วรีบออกจากห้องมาทันที

"เอ๊ะ?" พี่ชายที่นอนหมดแรงจากการที่ถูกต่อยเข้าอย่างจัง กำลังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

-เวลาผ่านไป พี่ชายได้เดินลงมากินข้าวที่ห้องรับประทานอาหาร-

"โอ๊ย.. ทำไมต้องมาต่อยท้องฉันด้วยเนี่ย" พี่ชายร้องโอดโอยพลางลูบท้องตัวเอง

"ก็หนูปลุกแล้วไม่ตื่นนี่นา ช่วยไม่ได้"

ฝนหันไปหาพี่ชาย ทำท่ากอดอกด้วยสีหน้าที่แดงเขิน

 "ปลุกธรรมดาก็ได้ไม่ใช่หรอ"

พี่ชายนั่งลงบีเก้าอี้พร้อมกินข้าว

"หนูก็ปลูกแล้ว แต่ไม่ตื่นนี่ เพราะแบบนั้นแหละเลยต้องใช้กำลังกันบ้าง"

น้องสาวหยิบจานอาหารมาวางไว้บนโต๊ะ

"แต่แบบนี้มันเจ็บนะ ทำไมต้องต่อยแรงขนาดนั้นด้วยล่ะ"

พี่ชายมองอาหารที่น้องสาวทำ

"ปะ-ป่าวนี่! เรื่องนั้นช่างมันเถอะ กินข้าวกัน กินข้าว"

ฝนแก้มแดงอมชมพูหน่อยๆ แล้ววางอาหารของตัวเองไว้บนโต๊ะ

"งั้นกินแล้วนะครับ"

พี่ชายกำลังกินอาหารด้วยท่าทางที่เอร็ดอร่อย

"เออใช่ พูดถึงอาหารก็นึกได้"

พี่ชายเริ่มบทสนทนาระหว่างกินอาหาร

"หืม? อะไรหรอ"

ฝนถาม ด้วยท่าทางที่ไม่ได้สนใจอะไร

"ไอ้ก็ข้าวกล่องที่เธอทำน่ะ ทำไมหน้าตาอาหารถึงเป็นแบบนั้นล่ะ"

พี่ชายหยุดกิน แล้วเงยหน้าขึ้นมาถาม

"เอ๊ะ?-" ฝนในชะงักเล็กน้อย

"รสชาติก็ผสมกันมั่วไปหมดเลยด้วย มันแทบจะกินไม่ได้เลยนะ"

พี่ชายหลังพูดเสร็จก็กินข้าวต่อ

"เหะ- เห้~ ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ~"

ฝนหลบสายตา ไม่มองหน้าพี่ชาย

"(แย่ละ ตอนนั้นประหม่าไปหน่อย ก็จู่ๆทีวีที่เปิดมันฉายเกี่ยวกับข้าวกล่องแห่งความรักอะไรนั่นน่ะแหละ ชิ)"

ฝนคิดพลางแก้มแดงไปด้วย

"มะ- แหม ขอโทษนะๆ คราวหน้าเดี๋ยวทำให้ใหม่นะ แฮะๆ"

ฝนหัวเราะแห้งๆ พร้อมลูบหัวตัวเอง

"จ้าๆ ขออย่างน้อยก็ให้มีรสชาติละกัน"

พี่ชายเงยขึ้นมามองน้องสาว

"ค่าาๆ~" ฝนตอบกลับ แล้วล้มลงกินอาหารต่อ

ในวันธรรมดาๆวันหนึ่ง ภายในบ้านสองชั้นที่ดูใหญ่ไปสำหรับ2คน ได้มีความสุขหลั่งไหลออกมาจากห้องรับประทานอาหาร เป็นความสุขที่มิหาสิ่งใดมาเปรียบได้ เสมือนเป็นที่ ที่ในโลกนี้มีแค่เราสองคน ไม่นานนั้นฝนก้ได้ยิ้มออกมาเบาๆที่มุมปาก

"(แค่นี้ก็มีความสุขแล้วล่ะ)"